Այսօր հրապարակվել են տնտեսական ակտիվության՝ PMI-ի ցուցանիշները աշխարհի մի շարք երկրների համար։ Զարգացած երկրների մեծ մասում արտադրական ոլորտի տնտեսական ակտիվությունն անկում է ապրում։ Մինչդեռ Հայաստանի տնտեսությունը, ըստ ԱՎԾ վերջին զեկույցի, նախանձելի տեմպերով ակտիվանում է։
Սաֆարովի գործում Ռուսաստանի ուղղակի կամ անուղղակի մասնակցության մասին կարծիքը գնալով կարծես հաստատվում է: Համենայնդեպս, Ռուսաստանի իշխանություններն իրենց գործողություններով (լայն իմաստով` անգործությամբ) ցույց են տալիս, որ ստեղծված իրավիճակում շատ որոշակի նպատակներ են հետապնդում:
Իրականում դատավորները պետք է բացարձակ կախվածություն ունենան Սահմանադրությունից և օրենքներից և բացարձակ անկախ կլինեն իշխանության մյուս թևերից, այդ թվում՝ նախագահից: Հայաստանում, սակայն, ճիշտ հակառակն է. դատավորները բացարձակ կախվածության մեջ են գործադիր իշխանությունից, ինչը նրանց հնարավորություն է տալիս բացարձակ անկախություն ունենալ Սահմանադրությունից, օրենքներից և ՀՀ քաղաքացուց:
Երեկ Ռամիլ Սաֆարովի արտահանձնման և հայ-հունգարական հարաբերությունների թեմային զուգահեռ՝ քննարկվում էր նաև հարցի տնտեսական կողմը՝ դիվանագիտական հարաբերությունների սառեցումը բացասական ազդեցություն կունենա՞ Հայաստանի համար։
Իհարկե, պատերազմի վերսկսման, դրան պատրաստ լինելու հրապարակային կոչերը կարևոր են և՛ Ադրբեջանին, և՛ միջազգային հանրությանը ցույց տալու համար, որ Հայաստանը` որպես պետություն, պատրաստ է պաշտպանել սեփական արժանապատվությունը: Սակայն դրանք պետք է «մարտավարական նպատակներից» այն կողմ չանցնեն, քանի որ հայկական կողմից պատերազմի վերսկսման մասին հայտարարությունների շարունակությունը կարող է ստվերել այն հնարավոր օգուտները, որոնք առաջացել են Սաֆարովի գործի արդյունքում:
«Շանսերը հավասար էին, ուղղակի 40% տատանումներ կային, որոնք չէին որոշել, թե ձայնն ո՞ւմ կտան: Ու քարոզարշավի հիմնական թիրախը եղել է այդ 40%-ի ձայները: Ով ավելի կազմակերպված կլիներ, ավելի միջոցներ կունենար, հիմք կունենար՝ նա էլ կհաղթեր: Հիմա ես չգիտեմ` պարոն Աթայանն ի՞նչ նկատառումներով է հանել իր թեկնածությունը` խուսափել է պարտությունի՞ց կամ այլ հնարավորությունների՞ց` չեմ կարող ասել»,- 168.am-ին ասաց Ա. Ադիբեկյանը:
«Ես տենց բաներ չեմ ուզում լսեմ: Դե, բան ա էլի, պախմելի տակ մեկն ա, ի՞նչ ես դրան լուրջ ուշադրություն դարձնում: Դրան չարժե իսկի ուշադրություն դարձնել»:
Ի վերջո, սա այն եզակի դեպքերից է, որ քաղաքական ուժերը պետք է կարողանան վեր կանգնել իրենց շահերից և պետական շահերից բխող լուծումներ գտնեն: Նույն ՀՅԴ-ի առաջարկը գուցե արժանի է լուրջ քննարկման՝ դրա կատարման հնարավոր հետևանքները հաշվարկելու և արտաքին քաղաքականության ընդհանուր հայեցակարգում կիրառելու կամ մերժելու համար: Այսինքն` պետության խնդիրը պետք է լինի ստեղծված իրավիճակը ներքաղաքական նպատակներով օգտագործելու որևէ փորձ բացառելը:
Այս իրավիճակի նրբությունն այն է, սակայն, որ Ռուսաստանի համար կարող է գործել նաև բումերանգի էֆեկտը, և դա այսօր մեծապես կախված է Արևմուտքի վերաբերմունքից ու գործողություններից: Այսինքն` եթե միջազգային հանրությունը` նույն ԵՄ-ն, ՆԱՏՕ-ն, ԱՄՆ-ը համարժեք արձագանքեն Սերժ Սարգսյանի ուղերձներին, դա կարող է փոխել ոչ միայն հասարակական տրամադրությունները, այլև, այսպես ասած` «համարձակություն հաղորդել» իշխանություններին` Ռուսաստանին «ոչ» ասելու և Հայաստանը Ռուսաստանի ազդեցությունից դուրս բերելու անիրականանալի թվացող գործում:
Ստեղծված իրավիճակում համարժեք գործելու դեպքում՝ հայկական կողմը ղարաբաղյան հակամարտության հարցում կարող է կատարվածից որոշակի դիվիդենտներ ստանալ: Սակայն հայկական դիվանագիտության անգործությունն արդարացնելու և դեմքը փրկելու նպատակով հրապարակայնորեն նման գնահատականներ հնչեցնելը, մեղմ ասած, կոռեկտ չէ և բացահայտում է ստեղծված իրավիճակից ևս քարոզչական օգուտներ ստանալու՝ իշխանության մտադրությունը:
«Ցավոք, այսօր արտառոց առիթով ենք ձեզ հրավիրել Նախագահի նստավայր: Ինչպես գիտեք, հայ սպա Գուրգեն Մարգարյանին սպանած ադրբեջանցի զինծառայողը Հունգարիայի կողմից վերադարձվել է Ադրբեջան: Եվ ինչպես մենք նախազգուշացնում էինք բազմաթիվ անգամներ, Ադրբեջանի նախագահի կողմից անհապաղ ներում է շնորհվել նրան»:
168.am-ի տեղեկություններով, տևական ժամանակ է` Հայ ազգային կոնգրեսի համակարգող Լևոն Զուրաբյանը Մոսկվայի «Միաբանություն» ակումբի նախագահ Սմբատ Կարախանյանի միջոցով փորձում է հանդիպում կազմակերպել ռուսական քաղաքական շրջանակների ներկայացուցիչներից որևէ մեկի հետ, սակայն առայժմ դա նրան չի հաջողվում: Ռուսական քաղաքական վերնախավի անդամներից մեկի հետ հանդիպումը Լ. Զուրաբյանին անհրաժեշտ է առաջիկա նախագահական ընտրություններում ՀԱԿ-ի թեկնածուի համար պայքարում օգտագործելու համար:
Ապրիլի 27-ին Հայաստան ժամանած սիրիահայ Մարալ Սողոմոնյանը, ով եկել էր Հայաստանում քաղաքացիություն ստանալու նպատակով, այլևս Սիրիա չվերադարձավ: Ծնողներն ասել էին, որ հետ չգնա: «Հոն վիճակը ծանր է»,- ասում է Մարալը: Մասնագիտություն, աշխատանք, ընտանիք, ընկերներ ունեցող աղջիկն այսօր Հայաստանում միայնակ ու անպաշտպան է:
Ամենայն հավանականությամբ, ինչ-որ պահից զգալով իրենց անզորությունը, մեր իշխանությունները որոշել են չխառնվել` հույս ունենալով, որ այս թեման կավարտվի հակաադրբեջանական համազգային վրդովմունքով:
Սա կոնկրետ դեպք է՝ դրա համար պատասխանատվություն կրող կոնկրետ գերատեսչություններով ու պաշտոնյաներով: Որևէ նորմալ երկրում առնվազն արտգործնախարարն ու Հունգարիայում աշխատող դեսպանն արդեն պաշտոնանկ արված կլինեին: Հայաստանում, սակայն, դրա փոխարեն՝ ընդամենն անարգանքի սյունին են գամում թշնամի երկրի իշխանություններին, մի թեթև էլ՝ միջազգային հանրությանը:
Նման որոշման համար նախ Ադրբեջանի արդարադատության նախարարությունը պետք է խնդրագիր ուղարկած լիներ Հունգարիայի արդարադատության նախարարին, բացի այդ երկու երկրների ԱԳՆ-ները պետք է կնքած լինեին արտահանձնման մասին համապատասխան համաձայնագիր: նախ անհրաժեշտ էր ունենալ արտաքին գործերի նախարարության հետ համաձայնագիր:
«Ինձ Մոսկվայից ոչ ոք դաբրո չի տվել: Բայց ես Մոսկվայից լավ լուր ունեմ. Մոսկվայում բնակվող աղջիկս երեկ երեխա է ունեցել»,- ասաց Ստեփան Դեմիրճյանը:
Պետք է շատ հստակ ասվի. եթե ասում ենք՝ ուժեղ թեկնածու` ո՞ւմ ի նկատի ունենք, և, որն առավել կարևոր է, ի՞նչ մեխանիզմներ ենք նախատեսում ոչ միայն՝ գործող նախագահին, այլև՝ ամբողջ համակարգը փոխելու համար: Եթե ասում ենք՝ ուժեղ և այլընտրանքային թեկնածու, բայց նկատի ունենք մեկին, ով այս համակարգի արժեքային այբուբենի կրողն է և հեռանկարը, ապա իշխանափոխությամբ զբաղվելը հոգեմաշ և անշնորհակալ զբաղմունք է դառնում:
Այս տարվա առաջին 7 ամիսների ընթացքում Հայաստանից մեկնած և Հայաստան ժամանած մարդկանց թվի տարբերությունը կազմել է ռեկորդային` 83 760 մարդ։ Քանի որ, ըստ իշխանությունների, տնտեսության վիճակը գնալով բարելավվում է, ապա անհասկանալի է՝ ո՞վ (կամ ինչն) է մեղավոր արտագաղթի համար
Ընտրողների 30-35 տոկոսին կարելի է համարել իշխանության կայուն «ընտրազանգվածը», քանի որ ընտրակաշառքի պարագայում սովորաբար ամենաբողոքական համարվող աղքատ խավը դառնում է իշխանության հենարանը: Այլ կերպ ասած, իշխանությունը վերարտադրվելու համար հետևողականորեն մեծացնում է եկամուտների բաշխման անհավասարության մասին վկայող հայտնի Ջինի գործակիցը` որը Հայաստանում հակառակ նշանակությունն է ստանում. որքան շատ աղքատներ՝ այնքան շատ քվեներ:
Այն, որ Վարդան Ղուկասյանի անունն ուղղակի կամ անուղղակի կապված է բազմաթիվ հանցագործությունների հետ, և նրան, այսպես ասած` «հասնում է», որևէ մեկը չի վիճարկում: Բայց այն, ինչ այսօր կատարվում է նրա նկատմամբ, ոչ թե օրինականության հաստատում է, այլ ոհմակային կանոններով հաշվեհարդար:
«Ո՞նց կարա թշնամանք լինի: Տրամաբանությունը ո՞րն ա` հալա ասա: Մարդն ինքը ինքնաբացարկ ա հայտնում ու ասում ա` հանուն մեր ժողովրդի միասնության` ես թողնում եմ, որ Հանրապետական կուսակցության թեկնածուն անցնի: Էդտեղ ի՞նչ թշնամանքի մասին ա խոսվում: Երբ որ զենքով տային, իրար տային-սպանեին, էդ ժամանակ թշնամանքի մասին կխոսվեր: Հիմա հասկանո՞ւմ ես, որ մարդը՝ հանուն քաղաքի միասնության, հանուն քաղաքի վաղվա օրվա` ինքնաբացարկ է հայտնում»:
Մարդկային կյանքը ստորադասվել է ինչ-որ փաստաթղթերի, օրենքների և անհեթեթ այլ ձևականությունների, և դա հիմք է հանդիսացել, որպեսզի մեր ազգային իշխանությունները հայ կանանց ու երեխաներին արտաքսեն Թուրքիա: Թե հատկապես ո՞ր պաշտոնյայի ուղեղում է ծագել այդ համամարդկային միտքը, կարևոր չէ, քանի որ այսպիսին է Հայաստանի իշխանության հավաքական կերպարը:
ՀՀ ֆինանսների նախարարի երկու տեղակալների՝ Վարդան Արամյանի ու Ատոմ Ջանջուղազյանի տեսակետներն արտաքին պարտքի հարցում միմյանց հակասում են։
Մեկ-երկու շաբաթ հետո մեկնարկող քաղաքական աշնան օրակարգի հիմնական հարցերից մեկը 2013թ. նախագահական ընտրություններում ընդդիմության` մեկ միասնական թեկնածուով մասնակցելու հնարավորությունն է: Այդ թեման, ամենայն հավանականությամբ, կքննարկվի ընդհուպ մինչև նախագահի թեկնածուների առաջադրման վերջին օրը:
Եթե իշխանությունն ընդունի այս նախաձեռնությունը, մի կողմից՝ «կառուցողականություն» կցուցաբերի` որպես ընդդիմությանն ընդառաջ գնալու քայլ, մյուս կողմից` կստանա մի քանի հարյուր հազար ձայն տնօրինելու գրեթե անվճար հնարավորություն:
«Եկամտային հարկի» մասին չարաբաստիկ օրենքի թեմայով վերջին օրերին այնքան է խոսվել, որ դրա հիշատակումն արդեն կասկածի տակ է դնում նյութի՝ ընթերցելի լինելու հավանականությունը։
Եթե «շեֆի» հարաբերությունները իշխանական վերնախավում վատանում են, ապա նրա «մարդիկ» մտածում են կամ ճամբար փոխելու, կամ մեկ ուրիշ «շեֆի մարդ» դառնալու մասին: Եվ հակառակը` եթե «շեֆի գործերը լավ են», բարեհաջող է ընթանում նաև նրանց առաջխաղացումը: Այս երևույթի արմատավորմանը մեծապես նպաստել են տարբեր տարիների կոալիցիոն կառավարությունները, որոնցում նախարարներն ու փոխնախարարները նշանակվում են կուսակցական, այսինքն` «թայֆայական» սկզբունքով:
Վարդաշենի հանրակացարանի 5-րդ հարկի ընդհանուր պատշգամբից մանկական տարբեր տարիքի և սեռի երեխաների մաշված հագուստներ են կախկախված: Այս ընտանիքում, ակնհայտ է, հնացած-մաշված մանկական հագուստը դեն չեն նետում, հերթով հագնում են…
Չնայած քաղաքական օրակարգում դեռևս չի քննարկվում 2013թ. գարնան վերջին կայանալիք Երևանի քաղաքապետի ընտրության հարցը, սակայն ակնհայտ է, որ այս պայմաններում այդ ընտրություններին ընդդիմության մասնակցությունն ընդհանրապես դառնում է անիմաստ: Եվ հենց ՏԻՄ ընտրություններին «անլուրջ» վերաբերվելով՝ ընդդիմությունն արդեն այսօրվանից` ավանսով, իշխանությանն է հանձնում նաև Երևանի քաղաքապետի պաշտոնը, որի նշանակության մասին խոսելն ավելորդ է: