Եթե ձեզ հետաքրքրում է, որ երեխայի մոտ ձեռնարկատիրական ոգին զարգանա, ապա մի քանի պրակտիկ մոտեցումներ️️️️️️:
Տեխասի Հյուսթոնի համալսարանի ամերիկացի գիտնականները պարզել են, որ սպառնալիքներով և ահաբեկումներով երեխաներին մեծացնելը մեծացնում է հասուն տարիքում տագնապային խանգարումների զարգացման հավանականությունը: Հետազոտությունը հրապարակվել է Journal of Clinical Psychology (JCP) գիտական ամսագրում:
Ժամանակակից երեխաները մեծացել են այնպիսի պայմաններում, երբ ցանկացած տեղեկատվություն հասանելի է նրանց, մինչդեռ ավագ սերունդը սովոր է այն փաստին, որ ամբողջ գիտելիքը ձեռք է բերվում ավելի երկար, ավելի փորձառու գործընթացի միջոցով: Երիտասարդ սերունդը չի հասկանում մեծահասակների փորձի արժեքը: Բացի դրանից, նրանք սովոր են գործել շատ ավելի արագ։ Հոգեբան Իրինա Գրիշինան Gazeta.Ru-ին պատմել է ժամանակակից և ավագ սերունդների հիմնական տարբերությունների մասին։
Միսիսաուգայում (ԱՄՆ) Տորոնտոյի համալսարանի գիտնականները պարզել են, որ նախադպրոցական տարիքի երեխաների խոսքի հմտությունները վատացել են կորոնավիրուսային համաճարակի ժամանակ։ Հետազոտողները ենթադրում են, որ դա պայմանավորված է եղել ինքնամեկուսացման, հասակակիցների հետ ամենօրյա շփման բացակայության և ծնողների զբաղվածության հետ: Հայտնում է PsysOrg-ը։
Կախվածության անհանգիստ տեսակը ձևավորվում է ծնողի անկանխատեսելի պահվածքով, պնդում է Ժուկովան։ Եթե ծնողը երբեմն մերժում է երեխային, երբեմն մտերմացնում, երբեմն գովում, երբեմն պատժում է, երեխան իրեն ոչ թե սիրված, այլ մերժված է զգում։ Հետո հասուն տարիքում նրանց կառաջնորդի միայնության, լքվածության վախը։
Ծնողները կարող են օգնել դեռահասներին հաղթահարել առողջական խնդիրները և զարգացնել առողջ ապրելակերպի հմտություններ: Օրինակ ծառայեք ձեր երեխային, խրախուսեք նրան առողջ սնվել, մարզվել և բավականաչափ ժամանակ հատկացնել քնին:
Կան թեմաներ, որոնք չպետք է քննարկել երեխաների հետ, դրանցից են մեծահասակների վախերը. հոգեբանը կօգնի հաղթահարել այս խնդիրը, բայց հաստատ ոչ երեխան: Այս մասին Gazeta.Ru-ի հոդվածում պատմել է մանկական հոգեբան, Խամովնիկի մանկապարտեզի Infant School-ի համահիմնադիր Նատալյա Դերբենեւան։
Դեռահասի դաստիարակությունը բարդ խնդիր է, ուստի պետք է իմանալ, թե ինչ խնդիրների կարող եք հանդիպել ձեր երեխաների՝ դեռահասության տարիքին հասնելու շրջանում:
Եթե ձեր զգացմունքների մասին պատմեք ձեր երեխային, նրա մոտ իրական աշխարհի նկատմամբ հետաքրքրություն ձևավորեք, ապա այն ժամանակ, երբ նա դպրոց կգնա, գաջեթների լիմիտները նրան քաջ հայտնի կլինեն, և նա ինքը չի ցանկանա հեռախոսով զբաղվել կես ժամից ավելի:
Ինքնագնահատականը սեփական անձը գնահատելու միջոց է: Երբեմն՝ մեզ թերագնահատում, երբեմն էլ՝ գերագնահատում ենք: Ո՞րն է սահմանը: Հարցի պատասխանը փորձեցինք գտնել հոգեբան Գրիգոր Բադալյանի հետ զրույցում:
Երեխայի գնահատականները ծնողների կողմից չափազանց լուրջ ընդունելը կարող է խանգարել երեխայի սովորելուն և հանգեցնել ավելի լուրջ հետևանքների: Այս մասին Evening Moscow-ին հայտնել է հոգեբույժ Ալեքսեյ Վիլկովը։
Ամերիկացի գրող Պամելա Դրուքերմանը, ով «Ֆրանսիացի երեխաները սնունդը չեն թքում» բացարձակ բեսթսելլերի հեղինակն է, համոզիչ կերպով ապացուցել է, որ ֆրանսիական դաստիարակության մեթոդները հիանալի են ծնողական մղձավանջների մեծ մասի դեմ պայքարելու համար:
Երեխաներին փոքր տարիքից պետք է ֆինանսական գրագիտություն սովորեցնել, որպեսզի նրանք կարողանան կառավարել միկրո գումարները իրենց տարիքին համապատասխան, ասում է ֆինանսական խորհրդատու Տատյանա Վոլկովան։ Lente.ru-ին տված հարցազրույցում նա սովորեցրել է, թե ինչպես ճիշտ «գրպանի փող» տալ երեխաներին։
Մի բան է լինել լավ ընկեր կամ ամուսին, բոլորովին այլ բան է լինել հիանալի հայր: Ինչպես գրում է Lisa.ru-ն, «ծնողական գենի» առկայությունը ստուգելու համար կարող եք ուշադրություն դարձնել հաղորդակցության որոշ մանրամասներին, որոնք անգնահատելի ազդանշաններ կտան:
Իսկ չինացիները երբ իմանում են, որ ոմանց տրվելու է գումար, իսկ մյուսներին՝ պատվոգրեր, գնում են հաշվապահություն և հրաժարվում են գումարից. բոլորն ուզում են պատվոգիր ստանալ:
Kidslox-ը ներառում է ծնողական վերահսկողության բոլոր հիմնական տարբերակները, ինչպես նաև առաջարկում է երեխային պարգևատրել լրացուցիչ ժամանակով՝ առաջադրանքները կատարելու համար (դասեր, մաքրում և այլն): Ծառայությունը թույլ է տալիս նաև արտակարգ իրավիճակների դեպքում հեռակա կարգով արգելափակել երեխայի հեռախոսը։
Բառերը, որ մենք ասում ենք մեր երեխաներին, ունեն իրական կախարդական ուժ: Այն, ինչ նրանք լսում են ամենաթանկ մարդկանցից, օգնում է նրանց աճել, զարգանալ, դառնալ ավելի լավը, ավելի ուժեղ, ավելի իմաստուն:
Ուժեղ կինը երբեք միայնակ չի լինում, նույնիսկ, եթե սիրում է մենակ մնալ: Չէ՞ որ ինչքան ուժեղ է կինը (և ոչ միայն կինը), այնքան ավելի շատ են մարդիկ, որոնք ուզում են լինել նրա կողքին: Իսկ երբ ուժեղ կինը երեխային է դաստիարակում, ապա նա այնպիսի որակներ է ունենում, որոնք բոլորը չէ, որ ունեն:
Երեխաների հետ ծնողների հաղորդակցության որակը հաճախ կախված է հանգամանքներից, նրանց գործողություններից, վարքից, ինչպես նաև մեծահասակների սեփական ֆիզիկական, հոգեբանական և հուզական վիճակից:
Եթե դուք ձեր երեխային հարցնեք, թե ինչպես են նրա գործերը դպրոցում, նա հավանաբար կպատասխանի՝ նորմալ։ Իսկ եթե դուք իսկապես ուզում եք իմանալ, թե ինչպես է անցել նրա օրը, ապա օգնեք երեխային՝ նրան տալով այնպիսի հարցեր, որոնց հնարավոր կլինի մանրամասն պատասխանել։
«Շուտով կլինի 20 տարի, երբ համակարգիչը մտավ բոլորի տները, իսկ մինչ այս երեխաները բակում էին խաղում, սպորտի էին գնում, բայց այնպես ստացվեց, որ կյանքը փոխվեց, ծնողները սկսեցին շատ անհանգստանալ, վախենալ, որ բակում կարող է երեխան շատ ավելի վտանգված լինի, ու երբ համակարգչով է խաղում, իբր թե վտանգ չի սպառնում»,- խոսելով համակարգչային խաղերի հոգեբանական ազդեցության մասին՝ լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց հոգեբան Իրինա Ծատուրյանը՝ ընդգծելով, որ հենց աչքի առջև գտնվող երեխան, որը շատ է խաղում, սկսում է ունենալ շատ ծանր խնդիրներ, եթե դա շարունակվում է:
Ամուսնալուծության շեմին հասած շատ զույգեր եզրափակիչ քայլից առաջ կանգ են առնում երեխաների պատճառով՝ մտահոգվելով, թե իրենց այդ ճակատագրական քայլն ինչպես կազդի նրանց վրա: Եվ շատերը որոշում են չբաժանվել հանուն երեխաների: Բայց չէ՞ որ փաստացի նրանց հարաբերություններն արդեն ավարտված են, իսկ երջանիկ ընտանիքի պատրանքը պահպանելու փորձերն էմոցիոնալ առումով քայքայում են ու հանգեցնում տոքսիկ մթնոլորտի: Նրանք կարող են կուռ տառապել՝ հուսալով, որ ամեն ինչ լավ կլինի, կամ, որ ավելի վատ է, իրենք իրենց են մեղավոր համարում:
Մեր օրերում երեխաներն ավելի ու ավելի նյարդային են դառնում հետզհետե, կամ ընդհակառակը, տառապում են խորը ձանձրույթից կամ որևէ մոտիվացիայի բացակայությունից: Հայտնի հոգեբույժ ու բժշկագիտության դոկտոր Վիկտորյա Դանքլին համարում է, որ մանկական հոգեբանության այդ անոմալ վիճակը պայմանավորված է նրանց՝ էլեկտրոնային սարքերի հետ առավել վաղ ու երկարատև շփմամբ: Այս մասին գրում է www.cluber.com.ua-ն:
Հայրերի ու դուստրերի միջև կապն աներևակայելիորեն ուժեղ կապ է և որոշում է դեպի հասուն կյանք դուստրերի ճանապարհը: Հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ այն երեխաները, ովքեր ունեն սիրող հայր, դառնում են էմոցիոնալ առումով ավելի կայուն, սոցիալապես ակտիվ ու ինքնավստահ մարդիկ: Հայրերը հաճախ որոշիչ են դառնում դուստրերի հետագա ուղու ընտրության հարցում: Դրա համար նրանք առավել զգույշ պետք է լինեն ու մեծ ջանքեր գործադրեն իրենց աղջիկների դաստիարակության հարցում:
Երբ մեր ծնողները երիտասարդ էին, ամուսնու և կնոջ հարաբերություններն ընտանիքում ամենակարևորն էին: Բայց վերջին 30 և ավելի տարիների ընթացքում ծնողները սկսեցին իրենց երեխաներին վերաբերվել՝ որպես Տիեզերքի կենտրոնների: Կարևոր է չմոռանալ ամուսնու հետ հարաբերությունների արժեքը և ունենալ առողջ, երջանիկ ընտանիք: Եթե երեխան ընդհատում է մորը, պետք է նրան խնդրել սպասել, եթե դա արտակարգ իրավիճակ չէ: Երեխաները պետք է հասկանան, որ աշխարհը չի պտտվում իրենց շուրջը:
Հաճախ է պատահել, որ հանկարծ գալիս է երեխան՝ տխուր, չարացած ու դժգոհ, ու դուք հավանաբար ուզում եք ամեն բան ուղղել: Դուք ձեր դստերն ասում եք, որ ամեն ինչ լավ կլինի, կամ 6-րդ դասարանցի ձեր երեխային սովորեցնում եք, թե ինչպես հաշտվի ընկերուհիների հետ, և կամ էլ կարեկցում եք ձեր տղային, ով բողոքում է դաժան ուսուցիչներից:
Մեր օրերում հաճախ ենք նկատում, որ ծնողերի մեծ մասը երեխաներին շատ ժամանակ չի հատկացնում, նրանք նախընտրում են բջջային հեռախոսը տալ երեխային, որպեսզի Youtube-ով ինչ-որ մուլտֆիլմ դիտի, կամ դիմում են հեռուստացույցի ու համակարգչի օգնությանն ու սկսում են զբաղվել իրենց գործերով: Իրականում ինչպիսի՞ մուլտֆիլմեր կամ ֆիլմեր պետք է դիտի երեխան: Այս և այլ հարցերի պատասխանները փորձել ենք ստանալ հոգեբան Նունե Վարդանյանից:
Ռուսական ազնվական դաստիարակության մասին լեգենդներ մինչ այսօր էլ շրջում են, և դրանցից մի քանիսը հասել են նաև մինչ մեր օրեր: Որպես կանոն՝ ռուս ազնվականներն անհանգստանում էին ոչ միայն իրենց ներաշխարհի, այլև արտաքին աշխարհի համար: Նրանք միշտ շրջում էին զուգված- զարդարված ու կոկիկ:
Դպրոցում ստացած կապտուկները, վիրավորանքներն ու նախանձն այնպիսի վերքեր չեն թողնում, որքան հասուն կյանքը: Լաց եղիր պատանի տարիքում, պայքարիր հասուն ժամանակ:
«Բարի առավոտ», «թույլ տվեք», «շնորհակալություն», «խնդրեմ», «կներեք»… ակնհայտորեն շատ երեխաներ ու դեռահասներ երբեք չեն էլ իմացել այս բառերի նշանակության մասին, քանի որ մենք հազվադեպ ենք դրանք լսում նրանց շուրթերից: Դա կարող է լինել անհարգալից վերաբերմունքի կամ անդաստիարակության նշան: