«Դասեր» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրերը բանակցային գործի մասնագետ, կոնֆլիկտաբան, CM & Partners ընկերության ավագ խորհրդատու, բոստոնաբնակ Արթուր Մարտիրոսյանն ու Մարդկային զարգացման միջազգային կենտրոնի ղեկավար, քաղաքագետ Թևան Պողոսյանն են։
Միջազգային դատական հայցերը, վեճերը խաղաղ ճանապարհով լուծելու մեխանիզմ են։ Ինչո՞ւ հրաժարվենք մեր այդ իրավունքից։ Ունե՞նք այն ռեսուրսը, որ կարողանանք մարտի դաշտում պատերազմել Ադրբեջանի ու Թուրքիայի հետ միասին։ Ուրեմն ինչո՞ւ հրաժարվել միջազգային հայցերից։
Ադրբեջանցի գործիչները շտապում էին ամեն ինչ անել, որպեսզի Արցախը դարձնեին Ադրբեջանի մշտական մաս։ Հասկանալի էր, որ Արցախն Ադրբեջանին կցելուց հետո հաջորդ փուլով ամեն ինչ արվելու էր, որպեսզի Սյունիքը ևս կցվի Ադրբեջանին։ Նահանգապետ դառնալուն պես Սուլթանովը սկսում է ճնշումներ գործադրել Արցախի հայ բնակչության դեմ:
Կարծում եմ, որ այս մտադրության հիմքում ռազմի դաշտում` այդ պահին ստեղծված ռազմաքաղաքական իրադրությունն էր, որը, մեծ առումով, համընկնում էր ՀՀ Գլխավոր շտաբի գնահատականների հետ, ինչպես նաև` ՌԴ նախագահի քայլերը, ով համարում էր, որ կարելի էր պատերազմը վաղ փուլում կանգնեցնել և խուսափել մեծ կորուստներից, առաջին հերթին` մարդկային»:
«Նախ Արցախը չպետք է ճանաչվեր Ադրբեջանի մաս․ երբ Արցախը ճանաչում ես Ադրբեջանի մաս, այդ մարդիկ դառնում են հանցագործ։ Հասկացաք, չէ՞, ինչ պետք է անի իշխանությունը, առնվազն պետք է հետ վերցնի իր այդ խոսքերը, ամո՛թ է»։
«Զելենսկին հեռացող գլոբալիստական աշխարհի ներկայացուցիչ է, իսկ Թրամփը՝ նոր եկող պետական ու ազգային շահերով առաջնորդվող աշխարհի: Խնդիրն այն է, որ միշտ է աշխարհը առաջնորդվել ազգային և պետական շահով, սակայն, տևական ժամանակ այդ հիմնական շահը, որն առաջնորդող է եղել աշխարհի համար, քողարկված է եղել ինչ-որ ձևակերպումներով, կանոններով, որը միշտ այդ աշխարհի հզորները խախտել են: Դրանք երկակի ստանդարտներն են, որոնք իր հետ կտանի հեռացող աշխարհը, և կմնան հենց այն օրենքները, որոնք կիրառելի են»:
Ազգովի փնտրում ենք նոր առաջնորդի, ու այդպիսիք կան։ Միշտ էլ եղել են այնպիսի մարդիկ, որոնք այս իրավիճակների մեջ չեն փչացել, պահել են իրենց, զուգսը չեն փոխել։ Բազմաթիվ մարդիկ կան, որոնք փնտրում են առաջնորդի, վիճում՝ ով և ինչպես պետք է կառավարի։ Այդ մարդը պիտի ասի, որ ինքն է գալու, ինչո՞ւ է վախենում։ Հազար ափսոս, որ Սրբազանի հրաշալի երթը փլվեց։ Սրբազանի նպատակը վարչապետ դառնալը չէր, դա բոլորը գիտեն, այլ ընդամենը նոր իշխանություն և նոր վարչապետ հաստատելն էր։
«Յուրաքանչյուր սպա, յուրաքանչյուր զինվոր պետք է զգա, որ այս հայրենիքի, այս ժողովրդի բախտը կախված է մեկ մարդուց, և այդ մեկ մարդը ինքն է: Եթե յուրաքանչյուրն իրեն այդպես զգաց, մենք կունենանք այդ ամուր բանակը, պետությունը և դուրս կգանք այս ծանր իրավիճակներից»,- ընդգծել էր Վազգեն Սարգսյանը:
Գործ ունենք մի սխեմայի հետ, երբ առկա է մի անձ, որը վերցրել է իշխանությունը, ունի մեկ նպատակ՝ պահել այն ցանկացած գնով, և մնացածն էլ՝ ամբողջ պետական ապարատը, այդ իշխանությունն ապահովողներն են, բոլորի քաղաքականությունը պտտվում է մեկ անձի իշխանությունը պահելու շուրջ։
«Երբ Արցախում գոռում էր՝ «Արցախը Հայաստան է, և վերջ», արդյո՞ք նա այդ ժամանակ մտածում էր, որ իր ասածները սադրանք է, և սադրանքի համար այդ ամենն արեց։ Թե՞ այդ ամենից հետո հասկացավ, որ բարձր ամբիոնից ամեն ինչ չէ, որ պետք է բարձրաձայնել։ Սա պետք է ճշտել Նիկոլ Փաշինյանից, նա սադրում էր Ադրբեջանին, թե այնպիսի տեղեկատվություն ունի, որ բարձրաձայնի՝ Ադրբեջանում իշխանափոխություն տեղի կունենա։ Հետո էլ իր պաշտպանության նախարարը հայտարարում էր՝ «նոր պատերազմ, նոր տարածքներ»։ Այսինքն՝ այն ժամանակ այս հայտարարությունները սադրանք չէի՞ն, հիմա կարող են սադրա՞նք լինել»:
2008 թվականի մարտի 1-ին Հայաստանը փրկվեց թուրքական կցորդի վերածելուց։ Արցախին ևս 15 տարի է տրվել ապրելու: Այս մասին տելեգրամյան իր ալիքում գրում է քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանը:
Նիկոլ Փաշինյանը վստահեցնում է, թե՝ տեսնելով Բաքվում Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարների լուսանկարները, ինչպես նաև Ռուբեն Վարդանյանի խոշտանգումը, կիսում է բոլոր զգացմունքները։
Հայոց պատմության` Արցախին վերաբերող հատվածը փորձ է արվում վերախմբագրել, ձևախեղել՝ շրջանառությունից հանելով նաև տեղանվան հայկական ձևը։
Սա մեխանիզմ է, որով Հայաստանի Հանրապետությունը ձեռք է բերում էական լծակներ՝ Ադրբեջանի իշխանություններից պահանջելու համար իսկույն ազատ արձակել ՀՀ գերեվարված և պատանդ պահվող քաղաքացիներին, այդ թվում Արցախի քաղաքական ղեկավարության բոլոր ներկայացուցիչներին։
«ԼԱԲՈՐԱՏՈՐԻԱ» հաղորդաշարի հյուրերն են գրողներ Տիգրան Պասկևիչյանը և Հարութ Կբեյանը։
Դիզայներ, նկարիչ, քանդակագործ Նուռն այն կարծիքին է, որ մեր «չկառավարությունը», անկախ քաղաքացու նկատմամբ իր վերաբերմունքից, պետք է կամք դրսևորի, որպեսզի այլ երկրի խոշտանգումներից ազատի:
Էդգար Ղազարյանն ու Դավիթ Սարգսյանը «Երկու ճակատ» պոդկաստի հերթական թողարկմանն անդրադառնում են Հայաստանի՝ ԵՄ-ին անդամակցության կեղծ օրակարգին, Արևմուտքի՝ Ուկրաինային տված սուտ խոստումներին, Փաշինյանի համար օրեցօր նեղացող աշխարհաքաղաքական պատուհանին, ՌԴ-ի և ԱՄՆ-ի նախագահների սպասվող հանդիպմանը, և այլն։
Մնացյալ դեպքերում գերիները հետ կգան, եթե որևէ գերտերություն անձնական շահերից ելնելով (Հայաստանում շահեր սպասարկելու իմաստով), որոշի նրանց հանել այնտեղից:
Ընդդիմադիր դաշտում գործող ուժերն իշխանափոխության հարցի շուրջ չեն կարող համախմբվել. չեն կարող, որովհետև կա քաղաքական ուժերի ամբիցիաների հարց։ 168 TV-ի «Ռեվյու» հաղորդաշարի եթերում նման տեսակետ հայտնեց Ռեֆորմիստների կուսակցության նախագահ Վահան Բաբայանը։ «Ընդդիմադիր դաշտում շատ բարդ է, որովհետև պետք է կարողանալ ճիշտ պահի զսպել ամբիցիաները, գնալ զիջումների, կարճ ասած՝ իրական քաղաքականությամբ զբաղվել։ Մինչդեռ մարդկանց թվում է, […]
Կենտրոնի աղմուկից փրկող մեծ պատուհանի մոտ նստած աշխատակցուհին հարցնում է.
Բաքվի դատարանում Արցախի նախկին նախագահ Արայիկ Հարությունյանի` «Գյանջայի դեպքերին» առնչվող ցուցմունքների մասին ադրբեջանական հրապարակումներից հետո Նիկոլ Փաշինյանը սկսեց մտահոգվել, այսօր կարծես ՀՀ իշխանություններն ուշացումով սկսել են հասկանալ, որ Բաքվի դատավարությունը ոչ թե այնտեղ պահվող Արցախի ռազմաքաղաքական նախկին ղեկավարության դեմ է, այլ Հայաստանի Հանրապետության, և, որ կեղծ մեղադրանքներով «դատավարությունն» Ադրբեջանը նաև օգտագործելու է բանակցություններում Հայաստանի վրա ճնշումներ գործադրելու համար: Այլ հարց է, որ ՀՀ իշխանությունները պետք է գործուն քայլեր անեն, ինչի մասին խոսում են իրավապաշտպանները, նախկին պաշտոնյաները:
ՀՀ անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի մոտ շատ ծանր տպավորություն է թողել Արցախի նախկին պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանի լուսանկարը, որումնա խոշտանգված էր։
Որևէ գործընթաց Հայաստանը չի անում, լուռումունջ գնում են ուտոպիստական խաղաղություն կոչվածին
Մենք կոչ ենք անում միջազգային հանրությանը, իրավապաշտպան կազմակերպություններին և պետություններին վճռական դիրքորոշում որդեգրել Ադրբեջանի Հանրապետության նկատմամբ՝ պահանջելով դադարեցնել մարդու իրավունքների և միջազգային մարդասիրական իրավունքի համակարգային խախտումները: Միջազգային արձագանքի բացակայությունը կնպաստի անպատժելիության մթնոլորտի խորացմանը և կարող է հանգեցնել անդառնալի հետևանքների:
Նման հավակնություն ունեցող որևէ ուժից կամ ուժերից ժողովուրդն իրավասու է այսօրվանից արդեն պահանջելու հետևողական պայքար՝ ադրբեջանական ցեղասպան քաղաքականությանը զոհ գնացած և բռնագաղթված հայ բնակչության իրավունքների պաշտպանության համար։
Արցախի ղեկավարությունը պատանդառվել է, որ մյուսները գերի չընկնեն, սրանք ասում էին՝ չգնայիք. Սիմոնյան
Սումգայիթի ոճրագործությունը սկսվեց 1988թ. փետրվարի 26-ի երեկոյան ու հենց միանգամից ուղեկցվեց սպանություններով, հայերին կենդանի վիճակում այրելով ու անդամալույծ անելով, նրանց տներն ու անձնական իրերն ավերելով:
Այսօր Բակո Սահակյանը գտնվում է Բաքվում, որ մենք կարողանանք գտնվենք այստեղ. Արմեն Պետրոսյան
«Նիկոլ Փաշինյանը մահու չափ վախենում է հայրենասերներից, իսկ Ռուբեն Վարդանյանը և Բաքվում պահվող մյուս հայրենակիցները հայրենասերներ են։ Այդ ինչ հրեշ պետք է լինես, որ թողնես մարդը Բաքվում տանջվի, մտածելով, թե հետագայում ինքը կարող է քաղաքական ամբիցիա ունենալ կամ չունենալ։ Դա ինձ համար անընկալելի է»։
ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության քարտուղար Տիգրան Աբրահամյանի կարծիքով՝ ցեղասպանությունների ճանաչման միջազգայնացման գործընթացը, որը Հայաստանը մի քանի տասնամյակ տարել է, գործող իշխանությունների օրոք անտեսվում է:
