«Ես որևէ նպատակ չունեմ, բացի մեկից` ամեն ինչ անել լավագույն որակներով հանդես գալու համար։ Ուրիշ որևէ այլ նպատակ ես երբևէ չեմ ունեցել։ Ես երբեք հաջողությունն ինձ համար նպատակ չեմ դարձրել, հաջողությունն արված աշխատանքի հետևանք է միայն, բայց ոչ երբեք` նպատակ։ Ընդ որում` կա՛մ գալիս է այդ հետևանքը, կա՛մ չի գալիս, դրան սպասել էլ պետք չէ»։
Օրինակ, Կոկա-կոլայի հետ կապված մեր նախագիծը: Մենք այն ուսումնասիրեցինք բոլոր տեսանկյուններից: Բացեցինք այն, շշի վրա հագցրեցինք փուչիկ, որը փչվեց: Երեխաները հասկացան, որ ինչ-որ մի բան կար այնտեղ՝ գազ: Հետո այդ փուչիկով մենք հանգցրեցինք մոմը՝ երեխաները հասկացան, որ այդ գազն ինչ-որ մի կերպ ազդում է կրակի վրա:
Կարելի է, իհարկե, տասնյակ փաստարկներ բերել այն մասին, որ Հայաստանը փոքր երկիր է, որ աշխարհաքաղաքական իրավիճակը լարված է, որ «աշխարհը մեզ չի հասկանում»… բայց դրանից իրերի դրությունը չի փոխվում, ու հայ զինվորների սպանությունները չեն դադարում: Հետևաբար, հարցը՝ «Ո՞վ պետք է պատասխան տա մեր զինվորների մահվան համար», իրականում ունի հասցեատեր:
«Կարծում եմ՝ եթե արդեն իսկ հնչած կարծիքներն ու գնահատականները համադրվեն համապատասխան գործողություններով (բողոքարկումների կարգով սահմանվում է, որ պետք է բողոքարկվեն ընտրատարածքային հանձնաժողովներին, և այլն), եթե պահպանվեն Ընտրական օրենսգրքով սահմանված ընթացակարգերը, Սահմանադրական դատարան դիմելու բոլոր հիմքերը կան, որովհետև անգամ, երբ միայն թռուցիկ հայացքով նայում ես ու կողք կողքի գտնվող տեղամասերի արդյունքները համադրում իրար՝ էական տարբերություններ տեսնելով, արդեն իսկ ակնհայտ է դառնում, որ ամեն ինչ չի ընթացել այնպես, ինչպես պիտի ընթանար»:
Վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը երեկ ծավալուն ելույթ է ունեցել ԱԺ-ում, երբ քվեարկության էր դրվում 2016 թվականի պետբյուջեի նախագիծը։ Թերևս առիթ ունեցել եք կարդալ վարչապետի ելույթի ամբողջական տեքստը կամ լսել այն։ Ամեն դեպքում, մենք փորձել ենք 4-5 էջանոց այդ ելույթից առանձնացնել մի քանի կարևոր մտքեր և ներկայացնում ենք դրանք ձեր դատին։ Ահա այն հիմնական «մեսիջները», որոնք վարչապետը փորձում էր տեղ հասցնել ԱԺ ամբիոնից։
«Պատերազմը ցանկալի չէ, իսկ կրակահերթերը չեն հանգեցնի պատերազմի, և դրանք ամենևին էլ պատերազմի սկիզբ չեն ազդարարում։ Պատերազմը, այո, հնարավոր է, եթե կողմերը տեղակայեն իրենց զինված ուժերն այնպես, որը թույլ չի տա հակառակորդին իրականացնել օպերատիվ գործողություններ»,- ասում է Մեթյու Բրայզան։
Հայաստանում իրականում մնացել են քաղաքական ուժեր, որոնք անվանապես զբաղեցնելով ընդդիմության տեղը, իրականում ամբողջությամբ գործում են իշխանության դաշտում:
Չզարմանաք` խոսքը հենց պաշտոնական ցուցանիշների մասին է։ Այո, ձեզանից շատերը միգուցե արդեն հասցրել են տեղեկանալ, որ ըստ Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի տվյալների` հանրաքվեին մասնակցած երևանցիների 52.92 տոկոսը (ընտրության մասնակցած 392119 երևանցիներից 207507-ը) «Այո» է ասել սահմանադրական փոփոխություններին։
«Բոլորս էլ գիտենք, որ մեզ մոտ գերակայությունը տրվում է տղամարդկանց` գրեթե բոլոր ոլորտներում։ Մենք գիտենք, որ հայ կինը բոլոր դարաշրջաններում եղել է ընտանիքի պահապանը, երեխաների դաստիարակողը և դեպի կրթություն տանողը։ Որտեղ կինը ոտք է դնում, այնտեղ ծաղկունք է ապրում։ Կարծում եմ, որ կինը շենացնողն է ամեն հարցում։ Մեր ղեկավարները պետք է մտածեն նաև այդ ուղղությամբ և առավել շատ կանանց ներգրավեն երկրի կառավարման գործում։ Սա մի փոքրիկ քայլ է` դեպի այդ մեծ փոփոխությունը»:
«Կարծում եմ, որ Սերժ Սարգսյանը քաղաքական գործիչների այն շարքին է դասվում, որոնք հեռանում են իշխանությունից միայն այն դեպքում, եթե դրանից բացարձակապես հնարավոր չէ խուսափել այնպիսի պատճառներով, որոնք իր համար անհաղթահարելի բնույթ են կրում»։
«Շահագրգիռ անձինք, այդ թվում` «Ոչ»-ի դիրքորոշում ունեցող կուսակցությունները և «Ոչ»-ի շտաբը, պետք է ֆիլտրեն, համակողմանի վերլուծեն, հավաքեն այդ բոլոր ընտրախախտումների դեպքերը: Եվ բոլոր դեպքերում Սահմանադրական դատարան դիմելը ճիշտ կլինի»:
«Քաղաքական գործիչները խնդիրներին լուծում են տալիս ֆիզիկական զենքի կիրառմամբ կամ նմանատիպ որոշումներ կայացնելու արդյունքում։ Կինոն, ընդհակառակը` մարդկությանը համախմբելու մեծ ուժ ունի»,- ասում է «Salento» կինոփառատոնի տնօրեն Լուիջի Կամպանիլեն։
Նիստերի դահլիճից դուրս լրագրողների հետ զրույցում Լ.Զուրաբյանն ԱԺ քաղաքական մեծամասնությանը մեղադրեց ոճրագործության մեջ. «Կատարվել է ահավոր մի բան` ժողովրդի կամքի բռնաբարություն, ոտնահարվել է ժողովրդի կամքը»։ Նա խոստացավ, որ ՀԱԿ-ը սահմանված ժամկետներում ընտրակեղծիքների մասին փաստեր կհրապարակի, իսկ հետագա անելիքը, ըստ Զուրաբյանի, կախված է ժողովրդի վրդովմունքի աստիճանից և ակտիվությունից։
«Մոսկվայի նախընտրությունները ՀՀ ներկայիս նախագահի և ընդդիմության առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի միջև առկա առճակատման պայմաններում ակնհայտ են: Մոսկվան չի իդեալականացնում Սերժ Սարգսյանի ֆիգուրն ու արդյունքները, սակայն իր ընտրությունն ակնհայտորեն ներկայիս ընդդիմության օգտին չէ»,- այս մասին 168.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասել է Ռուսաստանի Կովկասագետների գիտական միության նախագահ, քաղաքական վերլուծաբան Ալեքսանդր Կռիլովը:
«…Ես չեմ ուզում և չեմ կարող երկար ու բարակ գրել մեր երկրից, թեև դու հարցնում ես: Կարճ ասեմ՝ մենք թե դրսից, թե ներսից քանդեցինք մեր երկիրը: Գլխավորապես մենք: Մենք եմ ասում, և սրա մեջն է ճշմարտությունը…»:
Եթե դուք դեռ չեք նկատել, որ երեկ արթնացել եք միանգամայն այլ, ավելի ժողովրդավարական, կոռուպցիայից զերծ, անկախ դատական համակարգ ու զուլալ արդարադատություն, ազնիվ իշխանություններ ունեցող երկրում, ապա դուք կամ չափազանց անուշադիր եք, կամ կույր:
Ներդրումները վերջին շրջանում կարծես դիտավորյալ այնպես են ներկայացվում, որ դրանցից հնարավոր չլինի գլուխ հանել կամ զուգահեռներ անցկացնել նախորդ տարիների հետ։
«Մենք հասել ենք այնպիսի վիճակի, որ, եթե նույնիսկ սա լուրջ լինի, միևնույն է` վստահություն չկա։ Ինչ վերաբերում է խմբին։ Առայժմ, իհարկե, շատ դժվար է գնահատական տալ։ Նույն անվստահությունը, որ հասարակությունն ունի, ունեմ նաև ես` արդյոք դա իրականությո՞ւն էր, թե՞ ոչ»,- ասաց Ավետիք Իշխանյանը։
Հարցին, թե ի՞նչ արդյունքներ կարելի է ակնկալել Սարգսյան-Ալիև առաջիկա հանդիպումից, Ռարը պատասխանեց, որ շփումները երկու նախագահների միջև դրական հանգամանք են։ Սակայն, ըստ նրա, այս պայմաններում բեկում ակնկալելն անիմաստ կլինի։
«Թուրքիան այնքան հզոր չէ, որպեսզի գլուխը պարզած` շարժվի ՌԴ-ի հետ առճակատմանն ընդառաջ։ Նրանք նույն լիգայից չեն։ Ավելին, եթե Թուրքիան փորձի օգտագործել Հայաստանը` որպես հաղթաթուղթ, ապա չի կարողանա ստանալ անհրաժեշտ արևմտյան աջակցությունը»,- ասում է թուրք մտավորական, «Radikal»-ի սյունակագիր, ազգությամբ քուրդ գրող, լրագրող և ռեժիսոր Ումիթ Քվանչը:
Սահմանադրությունը Հայաստանում փաստաթուղթ է, որն ավելի շատ է ոտնահարվել, քան բոլոր օրենքները՝ միասին վերցրած: Սահմանադրությունը փաստաթուղթ է, որի խախտումը դարձել է Հայաստանի հանրային-քաղաքական կյանքի անխախտ նորմ:
Կրկին ու պարբերաբար հառնող հարցն էլի օրակարգում է: Մեր տնտեսությամբ հետաքրքրվողները նորից խոսում են հերթական պայծառ ապագայի մասին: Ոգևորության պատճառը կրկին արտահանումների աճի հեռանկարն է: Նախավերջին անգամ արտահանումների աճ մեզ խոստացան Մաքսային միությանն անդամակցելու կապակցությամբ:
«Ես խորապես համոզված եմ` մարդն իր ուղեղով ընկալում է այն, ինչ մասսայական պրոպագանդման արդյունք է։ Իրականում մարդը, որ տիեզերքի մի մասնիկն է` ընդունակ է ընկալել ամենաբարձր ինֆորմացիան, ով ուզում է լինի այդ մարդը, սա գիտականորեն ապացուցված փաստ է»:
«Միակ բանը, որը ես կցանկանայի այդ փոփոխությունների մեջ ավելի ռեալ տեսնել, երդվյալ ատենակալների ինստիտուտի ներդրումն է, որը, ինչպես տեսնում ենք, չկա: Գուցեև համաձայն լինեի փոփոխություններին` միայն թեկուզ այդ պատճառով»:
Վերջին շաբաթն այնքան էլ հաջող չէր հայկական դրամի համար։ Այն մտել է արժեզրկման փուլ, որը երեկվա դրությամբ` դեռ շարունակվում էր։
«Հիմի էս նեղ մաջալին դրել Սահմանադրություն են քննարկում, եսիմ ինչ մեյմունություններ են անում։ Այ մարդ, էս պետության ամբողջ ուշադրությունը հիմա պետք է բևեռել երկրի անվտանգության վրա, ի՞նչ Սահմանադրություն։ Էդ նույնն է, որ ես տունս վերանորոգեմ, բայց առանց կտուր կապելու, պլինտուսների գույնի մասին մտածեմ։ Ա՛յ, պլինտուսի մակարդակի բաներ են անում»:
«Ես չեմ կարծում, որ նման գործողություններով, եթե դա չունի հանրային լայն աջակցություն, կարելի է իշխանություն փոխել։ Դա, միանշանակորեն, կհանգեցնի բախումների, հավաքը ցրելուն, որը կազմակերպիչները հստակ հասկանում են»։
«Իմ կարծիքով, Հայաստանի քաղաքացիական հասարակությունը նախկին ԽՄ տարածքում ամենաակտիվն ու ամենակենսունակն է, եթե մի կողմ թողնենք Բալթյան երկրները։ Դրա հետ մեկտեղ` նշեմ, որ քաղաքացիական հասարակությունը չի կարող երկիրը միայնակ փոխել»,- «168 Ժամ» թերթին տված բացառիկ հարցազրույցում ասում է դեսպանը:
Հայաստանի Հանրապետության արտաքին առևտրաշրջանառությունը շարունակում է կրճատվել։ Պաշտոնական վիճակագրությունն ամփոփել է տարվա առաջին 10 ամիսների ցուցանիշները։ Այդ ամփոփ ցուցանիշներին արդեն հասցրել ենք անդրադառնալ, ամեն դեպքում, մինչև առաջ անցնելը, մեկ անգամ ևս հիշեցնենք։
Մ. Հարությունյանի գործով առաջին ատյանի դատարանի մի դատավոր ֆանտաստիկ արտահայտություն արեց, որ Միշա Հարությունյանի և երկու վկաների նկատմամբ բռնությունները կիրառվել են ճշմարտությունը պարզելու համար: Սա ահասարսուռ արտահայտություն է, ինկվիզիցիայից հետո այսպիսի բան դեռ ոչ ոք չէր ասել:
