Վճարվող պարգևավճարներից դուրս, տարեվերջին կառավարությունը պատրաստվում է շուրջ 9.5 մլն դոլար բաժանել պետական պաշտոնյաներին։ Այդ գումարով, հարկատուների վճարած հարկերի հաշվին, որոշել են «խրախուսել» պետական համակարգի աշխատողներին։
Փաշազադեն խոսում է Հայ Առաքելական եկեղեցու «ռևանշիզմի» մասին, Փաշինյանն արշավ է սկսում ՀԱԵ-ի դեմ, Ալիևը Սևանն անվանում է «Գյոկչա», Փաշինյանը սկսում է արդարացնել նրան, Թուրքիայից խոսում են «անցյալը մոռանալու մասին», Հայաստանի սահմանային դրոշմակնիքներից հանվում է Արարատի պատկերը։
«168 Ժամի» հետ զրույցում ռուս վերլուծաբան Վլադիմիր Եվսեևն ասաց, որ այս այցը Գերմանիա և Գերմանիայի դիրքավորումը Հարավային Կովկասում պետք է դիտարկել ոչ միայն՝ որպես երկկողմ հարաբերությունների ակտիվացում, այլև ավելի խոր՝ ԵՄ ներսում ուղղությունների վերաձևում, որտեղ Բեռլինը փորձում է ավելի տեսանելի դեր ստանձնել Հարավային Կովկասում։
Հայ Առաքելական եկեղեցու (ՀԱԵ) դեմ իշխանությունների սանձազերծած կեղտոտ արշավը շատերը պայմանավորում են Նիկոլ Փաշինյանի կողմից Ամենայն Հայոց կաթողիկոս Գարեգին Երկրորդի հետ ունեցած անձնական հաշիվներով։
Մի երկրում, որտեղ իշխանությունը ընդդիմախոսներին լռեցնելու համար ոչնչի առաջ կանգ չի առնում՝ սա չափազանց վտանգավոր միջոց է լինելու իշխանության ձեռքին։
Այդ գումարներից «սեփական մասնաբաժինը» Փաշինյանը կապիտալիզացրել է՝ հանուն իր իշխանության պահպանման։ Դա արտահայտվել է այդքան գովազդվող անորակ ասֆալտի, դպրոցների ու մանկապարտեզների անորակ շինարարության տեսքով։
Եվրոպական միությունը փորձում է ներգրավվել Հարավային Կովկասում ձևավորվող նոր երթուղիների ու կապակցվածության օրակարգ։
2018թ․ գունավոր հեղափոխությամբ իշխանության գալով՝ Նիկոլ Փաշինյանն արել է բառացիորեն նույնը, ինչ գործարար աշխարհում անում են սնանկացման կառավարիչները կամ լուծարային կոմիտեների ղեկավարները։
Ընտրություններից առաջ՝ իշխանությունները որոշել են հիմա էլ առողջության «ֆիկտիվ» ապահովագրությամբ խաբել քաղաքացիներին։ Իբր ապահովագրություն են ներդնում՝ բժշկական ծառայությունների 70 տոկոսը դուրս են թողել ապահովագրությունից։
Հանրային ապատիան, անտարբերությունը ցանկացած իշխանության ամենամեծ դաշնակիցն է ընտրությունների ժամանակ։ Ինչպես որ շատ հարմար արդարացում է իշխանափոխության խոստումով ընտրություններին մասնակցող ու տապալվող ընդդիմության համար՝ ձախողման մեղքը հասարակության անտարբերությամբ պայմանավորելու առումով։
Օրերս ՌԴ նախագահի օգնական Յուրի Ուշակովը հայտարարել է, որ Հայաստանը չի մասնակցի Բիշքեկում նոյեմբերի 27-ին կայանալիք ՀԱՊԿ գագաթնաժողովին: Երևանը, սակայն, դեմ չէ գագաթնաժողովում համաձայնեցված փաստաթղթերի ընդունմանը:
Պետության և իշխանության նույնացման/տարանջատման թեման մշտապես արդիական է՝ հատկապես մեր նման պետություններում։ Հատկապես, երբ ցուցադրական ժողովրդավարության պայմաններում ինչ-որ ուժ կամ ուժեր բռնազավթում են իշխանությունը՝ փաստացի բռնազավթելով նաև պետությունը։
Պետական պարտքն ավելի քան կրկնապատկած ՔՊ-ական վարչախումբը որոշել է հիմա էլ պարտքի աննախադեպ աճն այլ կերպ վաճառել ժողովրդին։ Մինչև վերջերս պարտքի ահռելի ավելացումն արդարացնում էին նրանով, որ պարտք են վերցրել տնտեսություն զարգացնելու համար։ Տեսան՝ չի ստացվում, ժողովուրդը չի հավատում իրենց զարգացրած տնտեսությանը, չի տեսնում դրա արդյունքները, հիմա էլ փորձում են պարտքի ավելացումը շահարկել զգայական թեմաներով։
Մինչ Հայաստանն ամբողջ թափով ընկղմվում է նախընտրական թոհուբոհի մեջ, Հայաստանի շուրջ իրադարձությունները զարգանում են ավելի մեծ տեմպերով: Դա կենսականորեն անհրաժեշտ է Նիկոլ Փաշինյանին, քանի որ ընտրություններում իշխանությունը պահպանելու միակ հնարավորությունը կախված է հենց արտաքին գործընթացներից ու դրանցում ներգրավված դերակատարներին բավարարելու կարողությունից:
«Ջախջախիչ հաղթանակ» արտահայտությամբ, ՔՊ-ականները մի քանի օր է՝ տոնում են Վաղարշապատում կայացած ՏԻՄ ընտրություններում իրենց թեկնածուի տեխնիկական առավելությունը:
Առավելագույնը, որ Հայաստանը կարող է ստանալ սահմանների բացումից՝ այլ շուկաներ հասանելիություն ստանալն է։ Դա էլ դեռ բազմաթիվ խնդիրների հետ է կապված։ Մինչ այդ՝ պետք է դիմանալ թուրքական աշխարհի տնտեսական ճնշումներին, հետո էլ մտածել այլ շուկաների համար արտահանելի ապրանքներ արտադրելու մասին։ Այսօր այդպիսի ապրանքները խիստ սահմանափակ են։ Հեռանկարում էլ հույսեր չկան, որ բան կարող է փոխվել։
Խնդիրը բյուջեի նախագիծը ներկայացնող նախարարների ու նրանց հարցեր ուղղողների չթաքցվող ծուլությունը չէ, ոչ էլ անգամ այն, որ միանձնյա իշխանության պայմաններում, առանց հակակշիռների ու զսպումների, բյուջեի քննարկումը սոսկ քաղաքացիների գումարները մեկ անձի կամքով ծախսելու մասին գյալաջի է՝ փաթեթավորված «բյուջետավորմանը համապատասխանող» ձևակերպումներով:
Ռուսաստանը Հայաստանին երկկողմ հարաբերությունները և դրանցում առկա խնդրահարույց հարցերը քննարկելու հարցերի շուրջ խորհրդակցություններ է առաջարկել։ Երկու օր առաջ ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան անդրադարձավ ՀՀ իշխանությունների հայտարարություններին, թե Հայաստանի դեմ հիբրիդային պատերազմ է սանձազերծված, այդ թվում՝ արտաքին դերակատարների հովանավորությամբ։ Այստեղ խոսքը Ռուսաստանի Դաշնության մասին է եղել։
Փաշինյանն ընտրություններին մասնակցելու է հաղթելու և/կամ վրեժ լուծելու նպատակով: Նա պաշտում է Ադրբեջանից կրած պարտությունը, որովհետև դա հնարավորություն է տալիս չպարտվել ներքաղաքական պայքարում, կամ պարտվելու դեպքում՝ դատել հաղթողներին: Որքան էլ ոմանց թվում է, թե հաղթողներին չեն դատում:
Երբ որոշ ՔՊ-ական քարոզիչներ ինքնամոռաց գլուխ են գովում, որ 1 շնչին ընկնող ՀՆԱ-ն կրկնապատկել են, պիտի իմանան, որ դա ոչ թե թղթի վրա գրված դատարկ թվերով պետք է արտահայտվի, այլ քաղաքացիների գրպանի պարունակությամբ։ Իսկ այդ պարունակությունը տարիներ շարունակ չի ավելանում, ու դա երևում է նաև աղքատության ցուցանիշներում, որոնք գրեթե չեն նվազում։ Ծայրահեղ աղքատությունը 2018թ. Հայաստանում նույնիսկ ավելի ցածր էր, քան այսօր է։
Կիրակի օրը լրանում է Արցախյան 44-օրյա պատերազմում հայկական երկու պետությունների կրած պարտության՝ նոյեմբերի 9-ին կնքված կապիտուլյացիոն համաձայնագրի 5-րդ տարելիցը:
Այն պարագայում, երբ հարյուր-հազարավոր քաղաքացիներ ճռռում են սպառողական վարկերի, դրանց բարձր տոկոսների տակ ու ամեն ամիս իրենց եկամուտների զգալի մասը հատկացնում են թանկարժեք վարկերը սպասարկելու համար, բանկային համակարգը ռեկորդային շահույթներ է ստանում։ Այս տարի էլ բանկային համակարգի շահութաբերությունը շարունակում է շատ բարձր լինել. մեծապես գերազանցում է տնտեսության շահութաբերությանը, առավել ևս՝ քաղաքացիների եկամուտների աճին։
ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը Սպիտակ տանը կհանդիպի Կենտրոնական Ասիայի հինգ երկրների ղեկավարների հետ՝ «C5+1» ձևաչափի երկրորդ պաշտոնական գագաթնաժողովի շրջանակում։ Այս ձևաչափը ստեղծվել էր 2015 թվականին՝ նպատակ ունենալով խթանել համագործակցությունն ԱՄՆ-ի և Կենտրոնական Ասիայի պետությունների միջև։ Գագաթնաժողովը դիտարկվում է որպես ռեգիոնում Վաշինգտոնի դերի վերագնահատման և տարածաշրջանում քաղաքականության համակարգման ուղղությամբ մի միջավայրում, երբ Կենտրոնական Ասիայի երկրները որոշակի դիվերսիֆիկացիայի են ձգտում արտաքին քաղաքական հարաբերություններում։
Հայաստանն ու Ադրբեջանն ապրում են զուգահեռ հակադրությունների ռեժիմում: Գրեթե նույն պահերին տեղի են ունենում իրադարձություններ, որոնք, ժամանակային համընկնումներով հանդերձ, հակադիր են բովանդակությամբ:
Նիկոլ Փաշինյանն ասում է՝ այսօր Հայաստանը ծաղկող ու զարգացող պետություն է։ Որտեղի՞ց է վերցրել, որ այդպես է, հավանաբար միայն ինքը գիտի ու իր շրջապատը։ Այն, ինչ տեղի է ունենում Հայաստանի տնտեության մեջ, հակառակի մասին է խոսում։ «Ծաղկող ու զարգացող» պետության տնտեսությունն այնպիսի խղճուկ վիճակում է, որ ամենախոշոր հարկատուն առևտրով զբաղվող ընկերություն է։ Այն էլ այնպիսի ընկերություն, որի գործունեությունը Հայաստանի տնտեսության հետ այնքանով է կապված, որ տարբեր երկրներից բջջային հեռախոսներ, տեխնիկա է ներմուծում ու արտահանում Ռուսաստան։
Ինչպե՞ս է կառավարությունը ստացել 56 հազար դրամ, հավանաբար դժվար չէ հասկանալ։ Շատ մեծ է եղել բարձր թիվ ցույց տալու գայթակղությունը։ Հատկապես որ, խոստացել էին մինչև 2026թ. նվազագույն կենսաթոշակի և կենսաթոշակի միջին չափերը հավասարեցնել պարենային և սպառողական զամբյուղների արժեքներին։ Երկու դեպքում էլ խոստումը չեն կատարել։ Թե՛ նվազագույն կենսաթոշակի, և թե՛ կենսաթոշակի միջին չափերն այսօր անհամեմատ ավելի ցածր են, քան պարենային և սպառողական զամբյուղների արժեքները։
Ինչպես և կարելի էր սպասել, խորհրդարանական ընտրությունների քարոզարշավն իշխանությունը կառուցելու է «խաղաղություն կամ պատերազմ» հակադրության հիման վրա: Բոլորի, բայց առաջին հերթին՝ Նիկոլ Փաշինյանի խոսքում ակնհայտ է, որ ընտրություներում ՔՊ-ն ներկայանալու է՝ որպես «խաղաղության աղավնի», իսկ բոլոր նրանք, ովքեր դեմ են իշխանությանը, ներկայացվելու են՝ որպես «պատերազմի հրձիգներ»:
Հարցը՝ ի վերջո, դեռ որքա՞ն են շարունակվելու ձեռքերով «սրտիկներ» ցուցադրելու՝ Նիկոլ Փաշինյանի առավոտյան սեանսները, որն առաջին հայացքից թվում է հռետորական, կարող է ունենալ կոնկրետ, թվային արտահայտությամբ պատասխան՝ 4000-5000 անգամ: Այնքան, որքան Արցախյան 44-օրյա ողբերգական պատերազմում նվազագույն հաշվարկով կազմել են հայկական կողմի զոհերը:
Տարեսկզբից խոսում են բյուջեի հարկային եկամուտների բարձր կատարողականների մասին, սակայն կառավարությունը հույս չունի, որ այս տարի էլ կհաջողի նախատեսած հարկերն ամբողջությամբ ապահովել։
Արժեզրկված մարդու համար հայրենիքը նույնիսկ պետություն չէ, այլ քնելատեղի, ինչպես որ պետությունը ոչ թե ազգային ինքնության հավաքական բարձրակետն է, այլ ֆեստիվառի հրապարակ: Իսկ դրանցում փոխարժեքներից ամենակարևորը պիտի լինի ու է՛ արտարժույթինը: Առաջիկայում՝ ոչ միայն դոլարինը:
