Հարցազրույց

Այսօր մեր պետությունը «Մարդ» դասագրքի համար ահռելի գումարներ է ծախսում, մինչդեռ «Բազմացում» թեման գրեթե ոչ մի ուսուցիչ չի անցնում: Նշանակում է, որ մեր պետությունն այս պարագրաֆն անիմաստ գրել ու տպել է տվել, բայց դպրոցներում սա չեն անցնում: Պետությունը հիմա՞ր է, որ անիմաստ գումար է ծախսում:

Ժողովուրդը ստրուկի դերից դուրս կգա և կապրի իր երազած երկրում միայն մի դեպքում. ժողովրդի փոխվելու դեպքում: Մնացած բոլոր դեպքերում, ինչ էլ որ փոխվի՝ նախագահ, եղանակ, տարեթիվ, նորաձևություն և այլն, ժողովուրդը կշարունակի մնալ ստրուկի իր դերում ու չի ապրի իր երազած երկրում:

Կարծում եմ՝ շատ կարևոր է, որ երիտասարդներն էլ հասկացան, որ գումարներն արդար տրամադրելը հեշտ չէ, չափորոշիչներ սահմանելը պահանջում է հաշվի առնել բազամաթիվ տարբեր գործոններ, տարբեր ոլորտներում առկա նրբությունների գիտակցում և այլն:

Ժողովուրդս այնքան է նահանջել իր իրավունքների հարցում, քաղաքական դաշտն այնքան է ապաքաղաքականացվել ու բազարի վերածվել, որ լոզունգի համար հնարավոր է դարձել «Սասունցի Դավիթի» վրայի փոշին թափ տալ:

Նոր պաշտպանած գիտնականը, օրինակ` մեր ինստիտուտում, որը ես համարում եմ, որ քիչ թե շատ բարվոք վիճակում է, քանի որ ուրիշներն ավելի վատ վիճակում են, ստանում է, օրինակ` 40-45.000 դրամ: Այս ամենից պարզ է, որ այդ երիտասարդը չի մնա:

Համոզված եմ` իշխանությունը թույլ չի տալիս Գագիկ Ծառուկյանին առաջադրվել, իսկ Գ. Ծառուկյանը ռիսկի չդիմեց, որովհետև 15 րոպե էր պետք, որպեսզի իշխանությունն իր ֆրակցիայից 5,6,7 պատգամավոր թողներ, բիզնեսների մի մասի գլխին «սև-սև» ամպեր կուտակվեին, և նա շատ արագ կկանգներ իր ամբողջ ունեցվածքը կորցնելու ռիսկի առաջ:

Սևակի շնորհն աստվածատուր էր: Անբացատրելի է` գյուղական դպրոցի շրջանավարտն իր ինքնակենսագրության մեջ գրում է, որ իր գրականության ուսուցչի հաջորդ օրվա դասերն ինքն էր կոնսպեկտավորում:

Ձեր աչքերը փակեք և հետ նայեք, տեսեք` ո՞ր իշխանության ժամանակ օլիգարխներ չեն եղել: Օլիգարխներն ավելի շատ Սերժ Սարգսյանին նվեր մնացին Ռոբերտ Քոչարյանի ժամանակահատվածից:

Անգամ Մարտին Լյութեր Քինգը, որ թեև քաղաքական գործիչ էր, սակայն նախևառաջ` հոգևոր առաջնորդ, դժվար թե նման պլատֆորմով հանդես գար: Սեդրակյանին ավելի կսազեր, ասենք, «Մհերի Դուռում Մհեր կա», կամ` «Մսուրում Մսրա Մելիք չկա» կարգախոսը, քան «Վերևն Աստված կա»:

Երբ լսեցի նրա հարցազրույցը, եթե չճանաչող մարդը լսի, կասի` սա մեր պատմության հերթական քրիստոնյա սրբերից մեկն է: Նա այդպես խոսում է` մոռանալով իր անցյալը, իր ունեցած հարստությունը կամ իր շրջապատի ունեցածը:

Մարդիկ մոռացել են դիֆթերիայի մասին, փայտացումն էլ գրեթե չի հանդիպում: Ուղղակի պետք է հիշեցնել, որ ցանկացած պահի կարող են այդ հիվանդությունները մուտք գործել երկիր, որովհետև մեզ շրջապատող բոլոր երկրներում, միգրացիայի օջախ հանդիսացող երկրներից շատ հեշտությամբ հարուցիչը կարող է գալ հանրապետություն, և հարուցիչը հեշտությամբ կտարածվի:

Եթե ինձ մեկը փորձի մեղադրել նույնիսկ այն բանում, որ այս ամեն ինչից մայրիշխանության հոտ է գալիս, ասեմ, որ եթե մայրիշխանությունը մեր երկիրը պետք է տանի լրջագույն զարգացումների, ուրեմն պետք է գնանք նաև այդ ճանապարհով: Թող լինի մայրիշխանություն: Հրեաների մոտ մայրիշխանություն է, և ի՞նչ, հրեաները պակա՞ս հաջողություններ ունեն: Տղա

Ինչ-որ թեկնածուի օգտին քվեարկելը` մի բան է, վստահված անձ լինելն` այլ բան: Գոնե դաշնակցականների պարագայում առանց ԳՄ-ի որոշման բացառվում է այդպիսի դրսևորումներ, որ որևէ կուսակցական հանդես գա որևէ թեկնածուի վստահված անձ:

ՔԿՀ-ի պետն անպայման տեղյակ է լինում «զոն նայողների» ինստիտուտի մասին: ՔԿՀ-ի աշխատակիցն ինձ ասում է, որ առանց այդ ինստիտուտի չեն կարող ղեկավարել հիմնարկը: «Զոն նայողը» կարգ ու կանոն հաստատելու մեխանիզմ է: Քրեակատարողական հիմնարկներում կան, այսպես ասած` լավ, կահավորված, «էլիտար» խցեր և կան սովորական խցեր:

Բազմաթիվ կուսակցություններ այսօր այլևս չկան, մի մասն էլ սոսկ թղթի վրա է: Կան նաև այնպիսի կուսակցություններ, որոնք առաջնորդվում են պարզապես բիզնեսի օրենքներով, որի հետևանքով երեկվա ընդդիմադիրը և ժողովրդի համար կուրծք ծեծողը այսօր դառնում է բացակա:

Վիճակը շտկելու համար անհրաժեշտ է տանել աշխատանք հանրության և իշխանության ներկայացուցիչների հետ, բայց առանց հեղափոխության, իմ կարծիքով, գործը գլուխ չի գա: Կան շատ այլ պատճառներ և միջոցներ, սակայն խնդրել եք լինել հակիրճ:

Մենք ունենք նման աննախադեպ հարուստ հնարավորություններ, որոնք շահավետ են ոչ միայն ընկերության համար, այլ նաև ակնհայտորեն օգտակար են ուսանողների համար:

Օնտարիոյի Գիտությունների կենտրոնում իմ անցկացրած մեկ օրը տվեց ինձ հուզող շատ հարցերի պատասխանները: Գիտությունների կենտրոնից դուրս գալիս՝ հիմնական հարցը, որ ինձ հետաքրքրում էր՝ այն էր, թե ինչպիսի՞ն կլիներ աշխարհը, եթե բոլոր գիտական բացահայտումներն օգտագործվեին բացառապես բարի նպատակներով և աշխարհն ավելի լավը դարձնելու համար:

Կարող եմ ասել, որ Սերժ Սարգսյանը «Հանրապետություն» կուսակցության հետ լեզու չի գտել և մեզ չի չեզոքացրել:

Մենք պետք է հասկանանք, որ այն քաղաքական համակարգը, որ սկսեց զարգանալ 1988թ., գնում է պատմության գիրկ` ամեն ինչով, պետք չէ այս կամ այն մարդուն առանձնացնել:

Աֆրիկյան ժանտախտ hիվանդության ընթացքը որոշ նմանություն ունի բոլորին հայտնի ՄԻԱՎ-ի հետ։ Այս դեպքում նույնպես ախտահարվում են իմունային համակարգի բջիջները, այդպիսով կենդանին զրկվում է բնական պաշտպանական մեխանիզմից։

Երբ Հայաստանում բիզնեսը մի քիչ լրջանա, դուրս գա խուժանի մակարդակից, նա կգիտակցի, որ լուրջ բիզնեսը պահանջում է քաղաքակիրթ հասարակություն: Նույնիսկ հանցագործ աշխարհն է քաղաքակիրթ հասարակություն պահանջում, որովհետև, եթե չորս կողմդ հանցագործ են, հանցագործություն գործելը շատ դժվար է:

Մեր խնդիրները հիմնականում նյութական են և ֆինանսի հետ են կապված: Սա յուրահատուկ հաստատություն է, որտեղ, բացի բուսաբանական ուսումնասիրությունների իրականացումից, գործում է նաև Բուսաբանական այգին, որը բավական ծախսատար է:

սովետական տարիներին (աթեիստական հասարակություն, աթեիստական պրոպագանդա, և այլն), թվում էր, որ եթե արգելքներ չլինեն, վիճակը փոխվելու է: Հիմա, երբ այդ արգելքները չկան, ուղիղ հակառակ վիճակն է: Կարծում եմ, որ այն ժամանակ ինչ-որ բան ավելի պինդ էր, քան հիմա:

Ես ընդհանրապես չեմ սիրել քաղաքականությունը, բայց վերջին շրջանում հասկացա, որ քաղաքականություն չկա էլ: Կան PR տեխնոլոգիաներ, մեդիա տեխնոլոգիաներ և այլն: Մնացածը սուտ է, ինչ-որ պաթոսներ են, որոնք ընդամենը փակում են այդ ամեն ինչը:

Առանց ստեղծագործելու՝ ես չեմ կարող ապրել: Հատուկ տրամադրություն պետք չէ, երգերն ամենատարբեր պահերին են գալիս` լինի դա դրսում քայլելիս, թե ինչ-որ լավ երաժշտություն լսելիս:

Մարդը դառնում է ազատ այն ժամանակ, երբ նրա երևակայությունը սահմաններ չունի, երբ նա կարողանում է շատ ազատ մտածել և դառնալ ստեղծագործության համահեղինակը: Այս սկզբունքը փորձում եմ պահպանել: Սուտ կլինի ասել, թե այն պահպանելը մշտապես հաջողվում է:

Մենք ծեսն անում ենք վերապրողների համար` որպես մխիթարություն: Երբ ասում ենք` «Ո՛չ, չենք կարող», և մեր կռնակը կդարձնում ենք ընտանիքին, ինչպե՞ս կարող ենք իրենց մխիթարել: Կա անխախտ մեկ կանոն` ամուսնությունը կատարվում է միայն տղամարդու և կնոջ միջև: Մյուսները մարդկային կանոններ են, որոնք եկեղեցին կարող է իրեն թույլ տալ փոքր-ինչ սրբագրել:

Հայաստանում գրադարանավարն ամենացածր վարձատրվող մասնագիտությունն է, բայց այն ընթերցող և գրող շղթայում շատ կարևոր օղակ է:

Մարդիկ կորցրել են անգամ չափանիշները` այս կամ այն թեկնածուին գերադասելու, հավանելու, քանի որ ամեն պահ վախ կա հիասթափված լինելու, իր սպասումները կտրուկ շրջելու: