Հայաստանը մի հասարակություն է, որտեղ մարդիկ նայում են, թե վերևից ինչ են ասում: Այդ իմաստով ես շատ եմ կարևորում երկխոսությունը` ղեկավարության և հասարակության անդամների միջև: Շատ կարևոր է, որ ղեկավարությունը խոսի ժողովրդի հետ: Մենք իրար մասին խոսում ենք, բայց իրար հետ չենք խոսում: Եվ այդ անկեղծ երկխոսության կարիքը, սկսած հեռուստատեսությունից` մինչև անմիջական հարաբերություններ, կա:
Առնվազն առաջիկա տարվա համար ՀՀ տնտեսական վիճակը լինելու է բավականին ծանր: Մի կողմից` դա խնդրահարույց վիճակ է, որ պահանջում է ուժեղ կառավարում և արագ որոշումների կայացում, և, բնականաբար, այստեղ ավելի մեծ պատասխանատվության խնդիր է առաջանում:
«հայ-ռուսական միջպետական համաձայնագրով գազի գինը երկարաժամկետ տեսանկյունից կանխատեսելի է մեր շուկայի համար, ինչը ոչ միայն կարող է խթան հանդիսանալ էներգատար արտադրությունների համար, այլ նաև մրցակցային առավելություններ ընձեռել արտադրողներին»:
Մինչ Վահանին հանդիպելը կարծում էի, որ դասական ծրագրավորողները վտիտ, մինուս 8 տեսողությամբ, ակնոցով, հյուծված տղաներ են: Բայց ամուսինս կորցրեց այդ կարծրատիպը: Պնդոտ, 100 տոկոսանոց տեսողությամբ, հումորի բացառիկ զգացումով և անալիտիկ ուղեղով կարգին տղա դուրս եկավ: Ես կարծում եմ, որ բոլոր ընտանիքներում մեկը պետք է հակակշռի մյուսին: Իմ խենթ, երբեմն էլ՝ հիստերիկ պոռթկումներին, մասնագիտական անկանոն ռեժիմին չէր կարող դիմանալ, օրինակ՝ շոու-բիզնեսի կամ արվեստի ներկայացուցիչ:
«Ռուսաստան-ԱՄՆ սուր հակամարտության պայմաններում Բաքուն հույսեր ունի, որ Ռուսաստանը Հարավային Կովկասի համար ժամանակ չի ունենա, ուստի ՌԴ հետաքրքրությունը տարածաշրջանային խնդիրներում կսկսի նվազել»:
«Մենք որոշել ենք ամեն ինչ հրատարակել, այո՛, ամեն ինչ հրատարակելու ենք, ոչ մի բան չի մնալու: Ես ասում եմ, որ Ցեղասպանության 100-ամյակը վերջը չէ, 100-ամյակը սկիզբն է: Նախ` Ցեղասպանությունը 1915թ. ապրիլին չի եղել, եղել է հունիս, հուլիս, օգոստոս, սեպտեմբեր ամիսներին»,- ասում է Հայաստանի ազգային արխիվի տնօրենը:
«ԿԲ-ն հայտարարում է, որ պետք է 5-6 բանկ: Նույնն է թե` վաղը կառավարությունը որոշում կայացնի, թե 2 հա-ից պակաս մակերեսով խանութները լուծարում է, կամ՝ ռեստորանը պետք է ունենա 1000 նստատեղից ոչ պակաս, կամ էլ՝ ՀՀ քաղաքացին պետք է ունենա 100 կգ-ից ոչ պակաս կշիռ: … Ամեն մի բանկը Հայաստանի մասնիկն է, դնում են ու գնդակահարում: Ինչո՞ւ»,- ասում է Էդվարդ Սանդոյանը:
«Այո՛, Գյումրիում տեղի ունեցածն իր ազդեցությունն ունեցավ հայ-ռուսական հարաբերությունների վրա և նոր ճաք ավելացրեց՝ մեծ կամ փոքր, կարևոր չէ: Իսկ ճաքը սվաղելով չի վերանում…»:
«Լևիաթանն» անհատի և իշխանության բախման մասին է: Ավելի ստույգ` իշխանության կողմից անհատին ոչնչացնելու, կուլ տալու մասին: Ֆիլմի պայմանական իրականության մեջ իշխանությունը գավառական քաղաքապետի և վարդապետի միասնությունն է, որ Զվյագինցևին ներկայանում է Աստվածաշնչյան երկգլխանի հրեշ Լևիաթանի կերպով:
«Մենք այսօր շատ-շատ խնդիրներ ունենք, ու հենց կանայք տանը խնդիրներ ունեն: Սեփական ուժերը թերագնահատելը վտանգավոր է. վախը մարդու թշնամին է: Եվ չմոռանանք, որ տղամարդկանց կինն է կյանքի բերում»,- ասում է նա:
«Պերմյակովը պետք է գտնվեր ՀՀ իրավապահ մարմինների տիրապետության տակ, իսկ ըստ պայմանագրի՝ քննչական գործողություն կատարելիս ՌԴ իրավապահ մարմինները պետք է թույլտվություն ստանային մեր իրավասու մարմինների կողմից, որից հետո կատարեին իրենց քննությունը»,- ասում է փաստաբանը:
«Չեմ բացառում, որ Հայաստանի իշխանությունները վստահ չեն, որ կկարողանան ապահովել հանցագործի անվտանգությունը հայկական բանտում, ուստի նախընտրելի են համարում, որ մարդասպանի անձնական անվտանգության համար պատասխանատվությունը ստանձնի ռուսական զինվորական հրամանատարությունը՝ պայմանով, որ Պերմյակովը մնա Հայաստանի տարածքում»,- ասում է Արման Մելիքյանը:
«Լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների վերսկսման հնարավորությունը ես բացառում եմ, քանի որ և՛ Հայաստանի, և՛ Ադրբեջանի համար գինը չափազանց թանկ է: Լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների վերսկսման դեպքում միջազգային ժամանակակից պահանջները միայն աճելու են»,- ասում է նա:
« Հայաստանը Եվրասիական տնտեսական միությանը միացավ ամենաանհարմար պահին, երբ այդ պրոյեկտից որևէ բան ակնկալելն անիմաստ է: Ի՞նչ կարելի է սպասել մի մաքսային տարածքից, որտեղ Լուկաշենկոն մաքսային աշխատող է տեղակայել ռուս-բելառուսական սահմանին: Սա նշանակում է, որ տարրական մաքսային միությունը և մաքսային կանոնակարգերն այդ միությունում չեն գործում: Այս միությունն անհրաժեշտ է Ռուսաստանին՝ բավարարելու համար սեփական կայսերապաշտական նկրտումները, իսկ ընդհանրապես այս տարածաշրջանում նախաձեռնված ինտեգրացիոն պրոյեկտները դատապարտված են անհաջողության, քանի որ այդ միությունների մասնակից երկրները տարբեր նպատակներ ու մոտեցումներ ունեն»,- ասում է նա:
«Ակումբներում էլ չեմ երգի. հավեսս առա, էլ ինձ հետաքրքիր չէ: Առաջիկա համերգը լինելու է այս դեկտեմբերի վերջին. օրը որոշված չէ, բայց հավանաբար այս ամսվա մեջ. Ռազմիկ Դավոյանի և իմ համատեղ երեկոն կլինի «Մոսկվա» կինոթատրոնում»,- ասում է Վահան Արծրունին:
«Ես հասկացել եմ, որ իմն ավելի շատ պրոդյուսերական աշխատանքն է, քան նվագելը: Ես այդպես զգացի և շատ սիրելով երաժշտությունը` որոշեցի՝ մնալով երաժշտության մեջ, ստեղծել երաժշտական նախագծեր, դուետներ, նվագախմբեր…»,- ասում է Արթուր Ասատրյանը:
«Իմ բոլոր վարորդ ընկերներն ասում են` «օ՜, դու բլյուզմեն ես», ու հաճախ ուրիշ աչքով են ինձ նայում, իսկ ես ասում եմ` այո, բայց ես այսօր վարորդ եմ, վաղը հնարավոր է` նվագեմ բեմի վրա, լինեմ ուրիշ երկրում, բայց հիմա ես այստեղ եմ»,- ասում է երգիչը, ով նաև ավտոբուսի վարորդ է աշխատում:
Ես կարևորում եմ պսակադրությունը եկեղեցում: Այն խորհուրդ ունի իր մեջ: Չեմ ընդունում ցուցադրական, հսկայական ծախսերով արված ճոխ ու թիթիզ հարսանիքները: Երբ տեսնում ենք, թե ինչպես են շախով-շուխով ամուսնացողները, նույն շախով էլ` ամուսնալուծվում, շատ ավելի անիմաստ է թվում այդ ամենը:
«Մարզերում դեպքեր կան, որ նախաքրիստոնեական հուշարձանի մոտ հանք է շահագործվում: Նման բաները պարզապես անթույլատրելի են»,- ասում է պատմաբան, հայագետ ու նախիջևանագետ Արգամ Այվազյանը:
«Ազատությունն այսօր, այսպես ասած, սահմանները կորցրել է: Ես գռեհկությունը և ազատությունը տարբերում եմ իրարից: Օրինակ` ես, մեկ տարուց ավելի է, չեմ նկարում քաղաքական երգիծանկարներ. նախ` շահագործեցին իմ նկարները, և դա ինձ դուր չեկավ, քանի որ առանց իմ թույլտվության էին անում»,- ասում է նա:
«Մարդն ինչ ընտրություն էլ կատարում է իր կյանքում՝ պետք է գիտակցված անի: Եվ եթե ինչ-որ բանից հրաժարվում է, պետք է նժարի մյուս կողմում դրվի համարժեք մի այլ ընտրություն: Կարևոր է հասկանալ՝ հանուն ինչի կատարեցինք այս կամ այն ընտրությունը մեր կյանքում»,- ասում է Հրաչուհին:
Այս տարի ԱՄՆ Լուիզիանա նահանգի Սենատը միաձայն ընդունեց բանաձև, որով դատապարտեց Ադրբեջանի հակահայկական ծրագրերը և կոչ արեց ԱՄՆ կառավարությանը՝ ստիպել պաշտոնական Բաքվին` պատասխանատվության ենթարկել մեղավորներին: Սա եղավ նման բովանդակությամբ առաջին բանաձևն ԱՄՆ-ում, որ վավերացվում է պետական կառույցի կողմից: 2013 թվականին մեկ այլ բանաձևով Լուիզիանայի Սենատը ճանաչեց ԼՂՀ անկախությունը՝ դառնալով ԱՄՆ չորրորդ նահանգը, որ ճանաչել է ԼՂՀ անկախությունը: Լոբբիստական այս հսկա աշխատանքի հետևում կանգնած է Լուիզիանայում բնակվող մեր հայրենակից Վազգեն Գալտակչյանը (Vasken Kaltakdjian), որ նահանգի ճանաչված դեմքերից է և մեծ վստահություն է վայելում սենատոր Էդուարդ Մյուրելի և նահանգի այլ պաշտոնյաների կողմից:
«Ես ինձ համարում եմ հաջողակ մարդ: Զբաղվում եմ նրանով, ինչով ուզում եմ, սիրում եմ, դա արդեն իսկ հաջողակ լինելու գրավականներից մեկն է: Ես ունեմ ընտանիք, սիրելի կին, տղա, ում պաշտում եմ… Այսինքն՝ այդ բնագավառում ևս ամեն ինչ OK է: Ես շարունակում եմ ստեղծագործել, երգել…»:
Տեխնոլոգիան պետք է լինի կիրառելի, օգնի մարդկանց, ընկերություններին, բիզնեսին` իրական կյանքում լուծումներ գտնել։ Իսկ դրան հասնելու համար պետք է կարողանաս ամեն ինչը հաշվարկել` ներդրումները, ռիսկերը, իրականացման ժամանակը:
«Եթե ձեզ մինչև հիմա պարզ չէ այդ հարցի պատասխանը, ապա հավանաբար չեք տեսել կնոջս կամ երեխայիս… Այս հոդվածին կից մի քանի նկար կտամ` կտեսնեք, թերևս, ամեն բան պարզ կլինի… Կամ ասեմ ևս մեկ անգամ. կողքիս է ամենագեղեցիկ ու խելացի կինը, ով ինձ նվիրել է մի հրաշք որդի… բա դա հաջող ամուսնական կապ չէ՞գ Էլ չեմ խոսում անսահման սիրո մասին»,- ասում է նա:
«Մշակույթի նախարար ջան, ո՞ւմ ես ասում, որտեղի՞ց գումար գտնի, էն արխեոլոգն այնտեղից է ինչ-որ բաներ դուրս տալիս, թող տեր կանգնեն: Ինչքան աննշան բան գտնում են, ասում են` մեր թվարկությունից հազար տարի առաջվա իր ենք գտել, իսկ ինչո՞ւ 11 հազար տարվա հնությունը չեն գտնում»:
«Ես Էրդողանին և նրա խմբին չեմ վստահում: Էրդողանն այսօր մի բան է ասում, վաղը կարող է ուրիշ բան ասել: Նա մեզ կարող է կոտրել, նրան չպետք է հավատալ: Ես բոլոր այն երիտասարդներին եմ վստահում, որոնք նստում են Թաքսիմում: Մի հինգ տարի առաջ, երբ Թուրքիայում ցանվեց հանդուրժողականության սերմը, նրանք 500 հոգի էին, այսօր արդեն ապրիլին Թուրքիայի 2000 քաղաքացի է հավաքվում Թաքսիմում, որոնք հայ չեն, և այդ թիվը, կտեսնեք, գնալով շատանալու է: Այո, կան շատ հայեր, որոնց համար այսօրվա թուրքը մնում է թշնամի: Ի դեպ, միայն Թուրքիայից դուրս ապրող հայեր չեն դրանք»:
«Որպեսզի լեզուն զարգանա ու չմեռնի, պետք է այդ լեզվով նոր բառեր ստեղծվեն: Գիտություն չունենք, որովհետև այսօր ունենք «տգիտությունների» ակադեմիա, ճիշտ է` կան հատուկենտ գիտնականներ, որոնք այսօր գիտությամբ են զբաղվում, բայց մնացած դեպքերում մենք հասկանում ենք, որ գործ ունենք տզի նման պետության ջանից հյութեր քաշող ծերակույտի հետ, ու նրանք կոչվում են «էլիտա»»:
Յուրաքանչյուր անհատ ինքն է որոշում, ես չեմ կարող մեղադրել որևէ երիտասարդի, որը հարմարավետ պայմանների համար թողնում-հեռանում է. լավ առաջարկ է ստանում` հեռանում է: Առանձին անհատը չի կարող գլոբալ հարցեր լուծել, ասենք` եթե երկիրը կարիք ունի լավ կադրերի, ուրեմն ինքը պետք է մնա. մեկը կգիտակցի դա, տասը չեն գիտակցի:
Դերասանուհի Ելենա Բորիսենկոյին փոքր ժամանակ տատիկն ասում էր «մեյմուն», որովհետև բոլորի ձևերն անում էր: Բայց երբ «մեյմունից» հետո տատիկը նրան դերասան էր անվանում, աղջիկը վիրավորվում էր և անընդհատ կրկնում, որ դերասանը «մեյմուն» չէ, լուրջ բան է: Հետո Հենրիկ Մալյանի զարմիկը Ելենային տանում է Խաչիկ Չալիկյանի թատրոն, երբ նա ընդամենը 6 տարեկան էր. «Ես հայտնվեցի ճիշտ տեղում, Խաչիկն ինձ ամեն ինչ տվեց: Թե մարդկային տեսակս, թե թատրոնի հետ կապված ամեն ինչն իր միջոցով է ձևավորվել ինձ մոտ: Ճիշտ է, վերջերս էլ չեմ շփվում Խաչիկի հետ, բայց գնահատում եմ այն, ինչ տվել է ինձ»,- անկեղծանում է Ելենան:
