«Չկա´ Սերժի Հայաստան, չկա´ Րաֆֆիի Հայաստան, կա Հայաստան, որտեղ ժողովուրդը զրկված է ընտրությունների միջոցով իշխանություն ձևավորելու հնարավորությունից»,- ասում է Արման Մելիքյանը։
Չառաջադրվելը դեռ չի նշանակում, որ ինքը հեռացավ: Շատերը չեն առաջադրվել, ես էլ չեմ առաջադրվել, բայց ես քաղաքականության մեջ կմնամ շատ ակտիվ:
Այսօր ցանկացած մարդ, ում դուք որոշեք, որ պետք է լինի ՀՀ նախագահ, կդառնա ՀՀ նախագահ: Սերժ Սարգսյանը չլիներ, ենթադրենք` Ձեր թեկնածությունն առաջադրեին… Դուք հլը վատագույններից չեք:
Որևէ մարդ, ով գոնե հասարակության և լրագրողների կողմից մատնանշվում և մեղադրվում էր կեղծիքների մեջ, չի պատժվել:
«Այդ նույն Զարուհի Փոստանջյանի մազերը ես Ղարաբաղում պետք ա պռճկած լինեի»,- ասաց նա:
Բագրատյանն ո՞ւր էր, երբևէ մասնակցե՞լ է, երբևէ տեսակետ հայտնե՞լ է: Թող մանդատը դնի, նոր գա խոսի, թե չէ Լևոնով դառնում են մանդատի տեր, հետո ասում են` «մեր կուսակցությունը կարող ա ինձ առաջադրի»: Դե սպասեք, թող Լևոնը որոշի, ասի, նոր…»
«Իսկ ուրիշ ո՞վ կարող է լինել: Ձեզ մոտ չկա այլընտրանք, նույն խնդիրն է, ինչ կար մեր երկրում, այսինքն` նախագահը չունի իրական այլընտրանք: Այն բանից հետո, երբ «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության առաջնորդը հրաժարվեց մասնակցել ընտրություններին, որտե՞ղ է այլընտրանքը»:
«Օրինակ` կարող է վաղը Արսենյան Աշոտին կանչեն ասեն` «Աշոտ ջան, էդ Ջերմուկի գործարանը կարող ա քոնը չի»: Հերթը հասնելու է հանրապետական կոչվածների սեփականությանը»,-ասում է նախագահի թեկնածուն։
«Արթուր Բաղդասարյանն իր համագումարում ասում էր` «հենվե´ք մեզ վրա», չէ՞, էն «Կարգին սերիալի» մեջ որ Հովիկ Ազոյանի մարմնավորած կերպարն ասում է` «հենվիր ինձ վրա, Արկադի´»»:
«Այն, որ վերջին տարիներին Հայասատանի և Ռուսաստանի հարաբերությունները որոշ լճացում են ապրել, դա այնքան էլ լավ չէ: Այսինքն, այնուամենայնիվ, պետք է զարգացնել հարաբերությունները, պետք է նոր թեմաներ գտնել այդ հարաբերություններում, նոր հարցեր բարձրացնել…»,- 168.am-ին ասաց ՌԴ ԳԱ արևելագիտության ինստիտուտի Կենտրոնական Ասիայի և Կովկասի ուսումնասիրության կենտրոնի աշխատանքային խմբի ղեկավար, պատմագիտության թեկնածու Ալեքսանդր Սկակովը:
Ընտրությունների առումով, հետաքրքիրը ոչ թե այն է, թե ո՞վ կառաջադրվի, այլ` ո՞վ չի առաջադրվի: Այլ կերպ ասած` ավելի հետաքրքիր ստացվեց, որ Ծառուկյանն ու Տեր-Պետրոսյանը և Քոչարյանը նույնպես չառաջադրվեցին:
Այս ընտրությունների հետ կապված` կա մի շատ կարևոր ասպեկտ. այն մրցակցային չէ, Սարգսյանը կվերընտրվի, սակայն թեկնածուների միջև մրցակցության պակասը նշանակում է, որ ընտրական գործընթացն ինքնին պետք է ավելի ազատ և արդար լինի:
Իշխանությունը պարտադիր կվերընտրվի` իր բոլոր լծակների գործադրմամբ: Եթե Շարմազանովները` արքունի թութակները, հաճախակի կրկնում են, որ Սերժ Ազատիչը մրցակից չունի, ես իմ նախագահին շատ հարգում եմ, որ նա կարողացավ պորտը կտրված Ղարաբաղում, բայց Հայաստանի թագավոր դառնալ, ողջունում եմ նրա համարձակությունը, բայց մրցակից ո՞ւմ հետ:
«Դե եթե հրավեր լիներ՝ կգնայի, մարդկային բան է, բայց հրավեր չի եղել: Սովորաբար հրավերքով է լինում»:
«Ընտրական օրենսգիրքը, որը համարվում է 21-րդ դարի դեմոկրատիայի աստվածաշունչը` բիբլիան, այսօրվա իր կարողություններով ստեղծված է միայն իշխանագողության համար»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանը հայտարարեց Հայաստանի Մարքսիստական կուսակցության ղեկավար Դավիթ Հակոբյանը
«Այսինքն` իսկ այստեղ մեզ մոտ` նախագահական մարաթոնում գաղափարական արքաները մրցո՞ւմ են»,- շարունակելով հռետորաբար հարցրեց Դավիթ Հակոբյանը: «Ո´չ, ուրեմն ես այնտեղ անելիք չունեմ»,- ինքն իրեն պատասխանեց նա:
Ավելի մաքուր և ավելի արդար ընտրությունների անցկացումը կախված է ընտրություններին մասնակցող մարդկանց քանակից: Բայց սա բացահայտում է Հայաստանի քաղաքական համակարգի ավելի խորը մի հիվանդություն. սա նաև ցույց է տալիս, որ մենք գտնվում ենք նոր փոփոխությունների մեկնարկի վերջին հատվածում:
Պարոն Հայրիկյանը, ակնհայտորեն, ոչ թե պիտի նման ցավագին ռեակցիա տար այդ հայտարարությանը, այլ պիտի ներկայացներ, թե ո՞րն է իր Հայաստանը, բացի ընդհանրական ինչ-որ ձևակերպումներից: Հետևաբար` ինքն ուղղակի պետք է տար Հայրիկյանի Հայաստանի նկարագիրը:
Առանց Հայրիկյանի Հայաստան պատկերացնել կամեցողները, նշանակում է, ուզում են, որ Հայաստանում այն հիմնական ուժը, որը խոսում է ազգի ինքնորոշման իրավունքի մասին, արտամղվի՞, և Հայաստանը դառնա սերժորոշմա՞ն երկիր, թե՞ րաֆֆիորոշման երկիր:
«Նա, ով դրամ ստանալով ձայնը տալիս է դրամը տվողին, այլ ոչ թե իր ձայնը տալիս է համոզմունքներով, այդ մարդը հավասար է այն տղամարդուն, ով իր կնոջն ու երեխաներին վաճառում է դրամով, որովհետև հայրենիքը դրամով վաճառելն ավելի ահավոր բան է»,- ասաց Պարույր Հայրիկյանը:
«Իմ լավատեսության պատճառներն ընդհանուր միտումներն են, ոչ թե կոնկրետ փետրվարի 18-ի օրը, քանի որ նույնիսկ իրական արդար ընտրությունների դեպքում համոզված չեմ, որ այդ «ընտրական հեղափոխությունը» տեղի կունենա»:
Ո´չ, ես չեմ պատրաստվում մրցակցել պարոն Հայրիկյանի կամ պարոն Բագրատյանի հետ ուղղակի
«Ես ասում եմ ՀՀ քաղաքացուն, որ հնարավոր է ունենալ նորմալ, սահմանադրական, դե յուրե Հայաստան»
«Սա լինելու է պայքար երկու Հայաստանների միջև` գործող` դե ֆակտո Հայաստանի և ապագա` դե յուրե Հայաստանի միջև, և ոչ մի բան կանխորոշված չէ: Դա լինելու է Սերժի և Րաֆֆիի Հայաստանների պայքարը»,-ասում է Ր. Հովհաննիսյանը։
Բոյկոտը, որն արդարացնում է սեփական անկարողությունը, անօգնական վիճակը քաղաքական դաշտում, այդ բոյկոտը միայն ծիծաղ է առաջացնում և կարեկցանք:
1998թ. նախագահական ընտրություններում իմ կարգախոսն էր` «Չկորցնենք պատմական ՊԱՀը.Պարույր Արշավիրի Հայրիկյան», հիմա առաջարկում են պատրաստել թռուցիկի ձևով փոքր օրացույցներ, որի վրա գրվելու է` «Սիրով վեհանանք, Հայաստանն ազատենք: Եկել է պատմական ՊԱՀը»
«Բոլոր հարցումներն են ցույց տվել, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն այն քաղաքական գործիչն է, ում հանդեպ բացասական վերաբերմունքն ամենանվազն է` ի տարբերություն թվարկված և նաև առաջադրված ու չառաջադրված այլ գործիչների»:
Կոստանդ Զարյանը խոսում էր «արարատյան» մարդու մասին, ով ունի ամենազարմանալի որակներ` անսահման մարդկային է, անսահման խորն է, ջերմ է, ստեղծագործող է, շինարար է: Թող այս բոլորը միասին կյանքի կոչվի:
Ցավոք, ձեռքբերումներ տեսնում եմ միայն սպորտի բնագավառում, իսկ բացթողումներ կան բոլոր ոլորտներում:
Նաև մաղթում եմ, որ մարդիկ մի փոքր ավելի հանգիստ արձագանքեն բոլոր այն երևույթներին, որոնք իրենք գնահատում են բացասական: Կամաց-կամաց ամեն ինչ կփոխվի, չի կարող չփոխվել»:
