«Ադրբեջանի և Թուրքիայի մեծ ծրագիրը նախատեսում է Հայաստանի և հայերի՝ տարածաշրջանում չլինելը, և այդ ծրագրի իրականացումը զուտ ժամանակի հարց է՝ հաշվի առնելով, թե ինչպես են ՀՀ իշխանությունները հանդուրժում այդ ծրագրի իրականացման գործընթացը՝ իր լուման ներդնելով այդ գործընթացի մեջ,- 168.am-ի հետ զրույցում մանրամասնեց ադրբեջանագետը՝ շեշտելով,- Իհարկե, ոչ մի խաղաղություն և համատեղ բարեկեցություն հնարավոր չէ. դա ընդամենն իլյուզիա է, որը կունենա շատ ավելի ծանր հետևանքներ ապագա սերունդների համար, քան այսօր խունտայի լավ ապրելն ու այն միսիան կատարելը, որով եկել են իշխանության»:
«Փառք Աստծուն՝ բարձունքներում, և երկրի վրա՝ խաղաղությու՜ն, և հաճությու՜ն մարդկանց մեջ» (Ղուկ․ 2:14):
«Եվ թատերական կեցվածք ընդունել, ապրումներ արտահայտել, թե «անտեր է թողել» երկիր Նաիրին․․․ թող իրենք իմանան, որ իրենք չեն այս երկրի տերը․ իրենք պատահական, անցողիկ մարդիկ են, որ երկիրը հասցրել են հոգեվարքի աստիճանի։ Ինքը երկրի տերը չէ․ կլինե՛ն զարգացումներ, տեսնենք՝ մեր հայությունը մինչև ե՞րբ է հանդուրժելու այս կրավորական կեցվածքը»,- ամփոփեց Կարինե Նալչաջյանը։
«1990-ականներին ամեն ինչ արեցինք, տարբերակներ կային, ջակատներ ունեինք, թասիբի ենք ընկել, արհեստավոր ու ոչ արհեստավոր միացել ու հաղթել ենք։ Այն ժամանակ էլ է այդպես եղել։ Հիմա ազգը պետք է բանակ դառնա, միասնական լինենք, կանգնենք բանակի կողքին՝ փառքով ու պատվով կատարենք մեր առաքելությունը։ Սա է խնդիրը, հայ մնալ-չմնալու, ապրել-չապրելու հարց է։ Բա հո չե՞նք թողնելու, որ 120 հազար մարդ մնա բլոկադայի մեջ, պետք է ամեն ինչի պատրաստ լինենք, մենք չենք կարող 120 հազար մարդու թողնել բախտի քմահաճույքին։
168.am-ի հետ զրույցում Ադրբեջանի հարցերով փորձագետ Արմինե Ադիբեկյանն անդրադառնալով այս հարցին՝ նկատեց՝ առաջին հերթին պետք է հասկանալ, թե ինչպես է կատարվելու սահմանազատման գործընթացը, այսինքն՝ ի՞նչ սահմաններով է ընթանալու, գուցե՞ այդ տարածքներն արդեն մտնեն Ադրբեջանի կազմ։
«Իրականում, երբ խոսում ենք նման բարբարոսությունների, Մարդու իրավունքների լայնածավալ խախտումների մասին, սրանք փաստեր են, որոնք պետք է ընկած լինեն այդ խաղաղության խոսակցությունների սեղանի վրա»,- այս մասին լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ այսօր նշեց ՄԻՊ Քրիստիննե Գրիգորյանը՝ անդրադառնալով Ադրբեջանի կողմից հայ ռազմագերիների նկատմամբ ցուցաբերած վայրագություններին։
«Պետք է ոչ թե պատրաստվենք խաղաղության, այլ պատերազմի». Վարդան Ոսկանյան
Այնքան կորուստ եմ ունեցել, այսօրվա դրությամբ տեղեկություններ էլ չունեմ, թե իմ երեխան… քանի օր է՝ զանգում է, չենք կարողանում խոսել։ Քառօրյա պատերազմից մինչև հիմա ունեցել եմ ու ունեմ զինվորական։ Հիմա տղաս էլ է զինվորական, ես միայն խաղաղություն կուզեի, հերիք է դռներ փակենք, մայրեր լացացնենք»,- ասաց Բերդի բնակչուհին։
«2021թ. ընտրություններից առաջ ասում էին՝ տագնապում էին այսօրվա մասին, և մենք ունեցանք այն, ինչ ունենք: Պարզապես, այն ժամանակ երկրում պետք էր քաղաքական իշխանության փոփոխություն, որովհետև մենք տեսանք՝ 2018թ. մայիսին իշխանության եկածներն ինչ արեցին, ինչի հասցրին երկիրը, և եթե չէինք ուզում, որ այդ վիճակը շարունակվեր ու ավելի ահավոր դառնար, պետք է փոփոխության գնայինք, բայց մենք ընտրեցինք նույնը, և այսօրը սպասելի էր: Ամեն ինչ ավելի անկառավարելի է դառնալու, որովհետև այս իշխանությունն անկարող է իր բոլոր միջոցներով որևէ բան անել: Երկրում ամեն ինչ քանդուքարափ է եղել»:
