Խմբագրի ընտրանի

Աշխարհում փոխվում են խաղի կանոնները, փոխվում են շատ արագ, փոխվում են այն կառույցների երկրների կողմից, որոնք սահմանում են այդ կանոնները:

Վերջապես պարզվեց, թե ինչ են մտադիր անել մեր կառավարության հետ խորհրդարանական հանրահայտ չորս ուժերը: Մինչդեռ մինչև երեկ պարզ չէր: Խորհրդարանական խմբակցությունները, չգիտես ինչու, ամիսներ շարունակ հասարակությունից թաքցնում էին իրենց ծրագրերը:

Պատկերացնո՞ւմ եք՝ եթե հանկարծ գագաթաժողովի ընդմիջման ժամանակ, ասենք, միջանցքում որևէ եվրոպացի պաշտոնյա կամ լրագրող Տիգրան Սարգսյանին հարցնի՝ ինչպիսի՞ն է Հայաստանի դիրքորոշումն այս հարցերի վերաբերյալ, ի՞նչ է նա պատասխանելու:

Ցավը, իհարկե, քաղաքական կատեգորիա չէ, և Հայաստանի իշխանությունը կարող է դրան պատասխանել կսկիծով կամ հառաչանքով:

Վերջին օրերին հայաստանյան քաղաքական լեքսիկոնում կրկին ակտուալ է դարձել «առնետավազք» արտահայտությունը՝ Հայաստանի քաղաքական համակարգի աղճատմանը, դեգրադացմանը նպաստած ամենաարատավոր երևույթը:

Մեր պաշտոնյաների եկամտի աղբյուրը ոչ միայն աշխատավարձն ու իրենց բիզնեսներից ստացված շահաբաժիններն են։ Նրանք եկամուտ են վաստակում նաև արդեն վաստակած գումարներից։ Այսինքն՝ տոկոս են աշխատում։

Այսօրվա այն մթնոլորտում, երբ անկախությամբ քաղաքական գործիչ դարձած նախկին կոմսոմոլները Ռուսաստանի անունը լսելիս հալյուցինացիաների մեջ են ընկնում, իսկ Արցախի ազատագրմանը մասնակցած այլ գեներալներ, ինչպես, օրինակ, Նորատ Տեր-Գրիգորյանցը, հայտարարում են, թե՝ «Ղարաբաղը ևս պետք է միանա Ռուսաստանին, քանի որ ռուսական տարածք է», Մանվել Գրիգորյանը ոչ թե սովորական հայրենասերին, այլ պետական գործչին վայել դիրքորոշում է արտահայտում:

Պետության համար կարևորը ոչ թե միտքն է, այլ բազուկը: Մարդը Հայաստանում ոչ թե նպատակ է, այլ միջոց: Կրթության նախարարությունը դա ցանկանում է սերմանել հենց դպրոցից, որպեսզի հանկարծ որևէ մեկի մտքով չանցնի մտածել մարդ-մտածող դառնալու մասին:

ԱԺ ոչ իշխանական չորս խմբակցությունները վերջանական որոշում են կայացրել ապրիլի 28-30-ին կայանալիք քառօրյա նիստերի ընթացքում հանդես գալ կառավարությանն անվստահություն հայտնելու նախաձեռնությամբ:

Հիմա կառավարությունը մի խնդիր ունի՝ զարմացնել, էլ ավելի զարմացնել, հիացնել, բերկրանք պատճառել Ռուսաստանին: Դրա համար ընդունելի են բոլոր միջոցները:

Արդյո՞ք Լեռնային Ղարաբաղում վերածնունդ է համարվում վերադարձը ռուսական տիրապետությանը, և հենց այդ պատճառով է Ղրիմի «մաղարիչը» նշվում հենց «Վերածննդի» հրապարակում:

Ուկրաինան ունի ընտրություն. կա՛մ գնալ Չեխոսլովակիայի ճանապարհով, կա՛մ էլ գնալ Ֆինլանդիայի ու Վրաստանի ճանապարհով:

Քաղաքական չորս ուժերի կողմից «Դեմ եմ» շարժման ակտիվիստների առաջ դրած պայմանը, թե մարտի 22-ի հանրահավաքին չպետք է ելույթ ունենան ԱԺ պատգամավոր Նիկոլ Փաշինյանն ու Ժիրայր Սէֆիլյանը՝ «Նախախորհրդարանից», տարակուսանք է առաջացնում:

Հայտնի բանաստեղծ Հովհաննես Շիրազի որդին` քանդակագործ Արա Շիրազը այսօր՝ մարտի 18-ի գիշերը, մահացել է:

Չափազանց վտանգավոր է Ղրիմի և ԼՂ-ի միջև համեմատություններ անցկացնելը, ինչով, ի դեպ, այս օրերին զբաղված են հայաստանյան բազմաթիվ հայտնի ու նորելուկ «քաղաքագետներ» ու «փորձագետներ»:

Քաղաքականության, այդ թվում ու առաջին հերթին՝ արտաքին քաղաքականության նրբություններից մեկն այն է, որ երբեմն խիստ բացասական իրավիճակները տարբեր գործոնների ազդեցությամբ կարող են դառնալ աներևակայելիորեն նպաստավոր:

Արդյո՞ք, եթե չլինեին ռուսական ճնշումները, Հայաստանի իշխանությունը կսլանար եվրոպական ընտանիք և Հայաստանը կդարձներ իսկապես եվրոպական պետություն, ինչպես հայտարարում է:

Մի օր Հայաստանի հասարակությունը նույնպես կկարողանա իր կամքը թելադրել Հայաստանի իշխանություններին, իսկ եթե դա չհաջողվի, ապա կհեռացնի այդ իշխանություններին և կձևավորի իշխանություն, որը կարտահայտի հայ հասարակության կամքը:

Ծառուկյանը գրեթե ամեն առիթով հայտարարում է, որ իրեն պաշտոն պետք չէ, որ իշխանության գալու նպատակ չունի: Մեծ հավանականությամբ, Ծառուկյանը միանգամայն ազնիվ է իր այդ հավաստիացումներում:

Այն, ինչ անում են մեր ղեկավարները՝ տոնական օրերին կամ նախընտրական շրջանում ավտոշարասյուներով գալիս-անցնում են: Ընդ որում, թերևս, ավտոմեքենաների անվադողերը խնայելու նպատակով՝ անցնում են միայն բարեկարգ փողոցներով:

Հասկանալի է, կառավարությանն անվստահություն հայտնելու գործընթացի նպատակը Տիգրան Սարգսյանին Առաքել Մովսիսյանով կամ Հրայր Թովմասյանով փոխարինելը չէ, եթե անգամ նրանք մի գիշերվա մեջ տրանսֆորմացվեն ու բավարարեն ԲՀԿ-ի ներկայացրած չափանիշներին:

Դատելով մեր պաշտոնյաների հայտարարություններից և ներկայացվող տվյալներից՝ պարտադիր 5%-ների հարցում «ամենաանհնազանդը» խոշոր գործատուներն են։

Ես եմ առաջարկել, որ նկարահանում չլինի, որովհետև քննարկում էր, ուզում էինք հանգիստ մթնոլորտում քննարկել: Չեմ կարծում, որ քննարկումն այդպիսի առանձնակի նկարահանման կարիք ունի:

Սրա մասին պետք է մտածի ռուսական կողմը, որովհետև նման անդաստիարակ հայտարարություններից հետո պիտի հասկանան, թե ինչու են ուկրաինացիներն իրենց ատում, ինչու են Հայաստանում աճ գրանցում հակառուսական տրամադրությունները, պիտի մեղքերը փնտրեն նման արկածախնդիր, անդաստիարակ, ամբարտավան հայտարարությունների հեղինակների մեջ:

Քաղաքականությունը հաստատուն քայլերով Հայաստանում վեր է ածվում կրկեսի: Ծաղրածուներ՝ որքան ասեք, արենաներ՝ ուզածի չափ՝ Բաղրամյան 19-ից մինչև Իսակովի 9

Հայաստանը բախտի քմահաճույքին հանձնելը հաստատ այն նպատակը չէ, որի համար կարելի է ընդունելի համարել ցանկացած միջոց: Եթե անգամ դա ապահովում է տեսանելի քաղաքական, ֆինանսական և այլ նյութական դիվիդենտներ:

Վերջին տարիներին մեր մամուլում պարբերաբար տեղեկատվություն է հրապարակվում նախկին ու ներկա պաշտոնատար անձանց վաշխառուական գործունեության մասին: Դրանցից մեկը նույնիսկ մամուլում ստացել է «ՀՀ բարձրաստիճան ոստիկանների վաշխառուական գործունեություն» անունը:

Պետք չէ այդքան մեծ դեր տալ քաղաքական ուժերին` լինի դա ընդդիմություն թե իշխանություն: Հասարակությունը շատ ավելի ուժեղ է, հասարակությունն է առաջ քաշում պահանջները, իսկ նրանք պարզապես գործիքներ են, որպեսզի այդ պահանջն իրագործեն:

Ձեր (Հայաստանի) գործն է` միանալ, թե չմիանալ ՄՄ-ին: Դուք եք ծանր ու թեթև անողը: Ուստի ես առաջարկում եմ ՄՄ-ին միանալու (կամ չմիանալու) կամ էլ ցանկացած այլ կազմակերպությանը (օրինակ` ԵՄ-ին, ՆԱՏՕ-ին) անդամակցելու հարցը կշռել` հաշվի առնելով ձեր գլխավոր քաղաքական խնդիրը:

Կխնդրեի` չհամեմատեք այդ երկու երկրները, դրանք անհամեմատելի են: Ուկրաինայում տարանջատել ենք ժամանակային խնդիրները, և դեռևս համաձայնագիրն ընդունված չէ: