Ժամեր առաջ ավարտվեց Մշակույթի նախարարությունում մեկնարկած Ազգային պատկերասրահի տնօրենի թափուր պաշտոնի համար նախատեսված «ծածկադմփոց մրցույթը», որի արդյունքներով ձայների 9 կողմ, 1 դեմ հարաբերակցությամբ տնօրեն «ընտրվեց» Կամերային երաժշտության ազգային կենտրոնի տնօրեն Արման Ծատուրյանը:
Ծատուրյանը զբաղվում է նաև համերգային կազմակերպչական գործունեությամբ: Նա, ըստ մշակութային շրջանակների՝ այդ ամենին հասել է ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Վիգեն Սարգսյանի հովանավորության շնորհիվ, ում հետ քավորսանիկային և որոշ բիզնեսային հարաբերություններ ունեն:
Ինչ խոսք, շատ հաճելի է, երբ աշխատանքդ գնահատանքի է արժանանում, բայց իմ խորին համոզմամբ, որևէ ստեղծագործության կենսունակությունը մրցանակները չէ, որ վավերացնում են, այլ կոնկրետ գրական գործի դեպքում՝ ընթերցողի հետաքրքրությունն ու գրքի պահանջվածությունը: Էկոյի վեպը, կարծում եմ, կարևոր էր ունենալ հայերեն, քանի որ 20-րդ դարի գրականության կարևոր վեպերից է, պոստմոդեռնիզմի կոթող:
Վաղը՝ հունիսի 12-ին, Ազգային պատկերասրահը նոր տնօրեն կունենա: Մշակույթի նախարարությունում տնօրենի պաշտոնի համար կմրցեն երեք հավանական թեկնածուներ, որոնց անունները, սակայն, գերատեսչությունը մինչև վաղը գաղտնի կպահի: Օրեր առաջ 168.am-ին հայտնի էին դարձել հավանական թեկնածուների անունները՝ Արման Ծատուրյան, Արթուր Ավագյան, Սաթենիկ Վարդանյան:
Ռեժիսոր, մուլտիպլիկատոր Դավիթ Սահակյանցն այս պահին աշխատում է նոր անիմացիոն ֆիլմի վրա: Սկսվել են «Օլիմպիոնիկ» լիամետրաժ մուլտֆիլմի աշխատանքները, որը, ըստ ռեժիսորի, կտևի 3-4 տարի:
Նախօրեին հայկական ժամանակակից դրամարկղային ֆիլմերը 10 բալանոց սանդղակով վերլուծած, որպես կինոքննադատ ներկայացող Դիանա Մարտիրոսյանը հայտնվել է սկանդալի կենտրոնում այն բանից հետո, երբ հրապարակավ հայտարարել է այն մասին, որ հայկական ֆիլմեր դիտելու ցանկություն, որպես այդպիսին, չունի, հայկական ֆիլմերի դեպքում չկա պրոֆեսիոնալիզմ, կան շատ «կիքսեր», արդյունքում՝ հայկական ֆիլմ դիտելիս սկսում ես նյարդայնանալ, և այլն:
Միջավայրում ներգրավվելու կամ առանձնանալու տարբեր միտումներ են բնորոշ Ռուսաստան մեկնող հայերին: «Սերը Մոսկվայում» վեպի հերոսը կարիք ունի հոգեբանորեն «հայաթափվելու», բայց բախվում է օտարատյաց, անհարմարավետ, անդեմ ու անտաշ մի քաղաքի։
Կաննում ավարտվեց ՄԻԴԵՄ երաժշտական փառատոնը, որտեղ մեր երկիրը՝ եռօրյա մասնակցությամբ պատվավոր հյուրի կարգավիճակ ուներ:
Կողմնակի մարդուն կարող է մի պահ թվալ, թե հայերը շատ սերտ կապ ունեն իրենց պատմության հետ և պահպանում են ավանդույթները, բայց, ցավոք, դա այդքան էլ չի համապատասխանում իրականությանը։ Մակերեսային տեղեկությունները թույլ չեն տալիս մեզ հասկանալ մեր անցյալ սխալները և սովորել դրանց հիման վրա։
«Այս տարի մեծ թիմ ենք հավաքել, որովհետև ծրագրերն ընդլայնվել են, հետևաբար՝ մեծացել է աշխատանքի ծավալը: Արդեն լարված աշխատանքի փուլ ենք մտնում, 20-ից ավելի աշխատող ունենք, սկսվել է կամավորների հայտագրման փուլը»:
Հայի հարատևած մշակութային ու հոգևոր տոկունության օրինակները շատ են։ Դրանց ապացույցներն այժմ նաև այս սրահում են։ Նախորդ դարասկզբին Մարսելում խարիսխ նետած նավերը Ֆրանսիա բերեցին այնպիսի հայորդիների, որոնց ժառանգներն այսօր զարդարում են Ֆրանսիայի մշակույթը` Շառլ Ազնավուր, Ռոզի Արմեն, Ալեն Թերզյան, Ալեքսանդր Սիրանոսյան, Ռոբեր և տիկին Գեդիգյաններ։
«Արվեստին ավելի շատ բնորոշ է իդեալին ծառայելու, իդեալին մոտ լինելու հատկությունն ու այն համախոհների քանակը, որ դավանում է նույն արժեհամակարգին»:
Արամ Խաչատրյանի անվան պատանի ստեղծագործողների ամենամյա փառատոնի 37-րդ ստուգատեսն է կայացել աշխարհահռչակ կոմպոզիտորի տուն-թանգարանում։ Փառատոնը անցկացվում է հունիսի 6-ին՝ կոմպոզիտորի ծննդյան օրը՝ 1978 թվականից՝ մահվան տարեթվից ի վեր։
Մտածում եմ, որ Հայաստանն ու այստեղ դաշտ մտնող երիտասարդ սերնդի կինոսիրողներն ու ռեժիսորներն այլևս մեկ ուրիշ մշակույթի՝ ձևի ու խոսքի բազմազանության կրողներ են: Ակտիվանում է մի սերունդ, ով օնլայն տիրույթում է ու կարողանում է ինքնակրթվել այդ տարածքներում: Նրանք, ովքեր այդտեղ չեն, լավ կինո չեն նկարում:
Հովհաննես Այվազովսկու «Երեկոն Կահիրեում» կտավը, որը ՌԴ ՆԳՆ-ն հայտարարել էր որպես գողացված, հանվել է Լոնդոնում Sotheby’s-ի աճուրդից, Interfax-ին հայտնել է աճուրդի տան վաճառքի բաժնի ղեկավար Մեթյու Ուելգմանը:
Որպես Պատկերասրահի նոր տնօրենի թեկնածու (իսկ որոշ աղբյուրների համաձայն՝ արդեն «ընտրված» տնօրեն) շրջանառվում է Կամերային երաժշտության ազգային կենտրոնի տնօրեն, արվեստագիտության թեկնածու Արման Ծատուրյանի անունը:
Պարզվում է` Գյումրիում կինոկենտրոն ստեղծելու անհրաժեշտություն կա: Այս մասին բարձրաձայնում են «Ժողովուրդ» նախաձեռնող խմբի անդամները, որ արդեն մեկ ամիս համախմբել են Գյումրիի արվեստասեր բնակիչներին: Կինոկենտրոն ունենալու նպատակի շուրջ հավաքված գյումրեցիներն ակցիա են սկսել, որով կոչ են անում՝ «Ես նույնպես միանում եմ Գյումրու կինոկենտրոնի ստեղծման գաղափարին, իսկ դո՞ւ»:
Կինոն և առհասարակ արվեստը տեխնիկապես հասանելի են դարձել բոլորին և ամենուր: Չգիտեմ՝ սրա օգո՞ւտն է շատ, թե՞ վնասը: Հիմա յուրաքանչյուր ոք կարող է հեռախոսի մեջ ներբեռնել Միքելանջելոյի մեծածավալ քանդակը կամ Տիցիանի հիանալի կտավները, վերածել դրոշմանիշի չափսերի ու նայել հենց հեռախոսի էկրանի վրա:
Այսօր կինոգործիչներն իրենց երևակայում են՝ որպես բժիշկներ, սակայն մոլորված բժիշկներ, ովքեր չգիտեն բուժման ձևերը:
Հայաստանում չկան մասնագիտացված կենտրոններ էնկաուստիկա սովորելու համար: Սակայն Նելլին նշեց, որ իրենք, փոքրաթիվ երիտասարդներով, քայլեր են ձեռնարկում արվեստի դպրոցներում դասավանդելու և արվեստը տարածելու համար: Մոտ ապագայում նաև ցուցահանդես կազմակերպելու միտք կա, որը Հայաստանում էնկաուստիկայի տարածման առաջին քայլերից կլինի:
Յուրաքանչյուր արվեստի գործում կա ինչ-որ առեղծված, ինչպես ասում են՝ «կրկնակի հատակ» կամ գաղտնի պատմություն, որը միշտ բացահայտելու ցանկություն է լինում:
Մադրիդի պատկերասրահներից մեկում բացվել է նկարների յուրահատուկ ցուցադրություն` նախատեսված կույր մարդկանց համար:
Հեղինակը պարզապես մոռացել էր հավելել, որ Գ. Գինոսյանն այն դեռ չի գտել, քանի որ հակառակ պարագայում ինքզինքը մարգարե չէր կարծի և չէր փորձի իրեն հայ պարի «փրկիչ» կարգել և երեք խոսքից առնվազն երկուսն ամեն Աստծո օր նվիրաբերել այն մտքին, որ ինքը ոչ թե պար է ուսուցանում, այլ փորձում է հայ ժողովրդին վերադարձնել հայկական ոգին և արմատները` կարծելով, թե բոլորն այն կորցրել են կասկադի ճանապարհին, և կամ մեր դարավոր թշնամին այն արմատախիլ է արել, իսկ ոգին էլ` առևանգել ու փախցրել է…
«Փակուղու մեջ ենք: Կոնսերվատորիան միջին առումով տարեկան 6 հայ կոմպոզիտոր է «արտադրում»: Փաստորեն, տասը տարվա ընթացքում` 60 կոմպոզիտոր: Այս կոմպոզիտորները Հայաստանում ի՞նչ պետք է անեն»:
Հայկական ծագումով հայտնի օպերային երգչուհի, «Գրեմիի» դափնեկիր, երաժշտական տասնյակ մրցույթների հաղթող Իզաբել Բայրադկարյանը (Isabel Bayradkarian) մանուկ հասակում չէր էլ կարող պատկերացնել, որ ամբողջ աշխարհում նման ճանաչում ձեռք կբերի:
Ամերիկաբնակ դերասանուհի Նորա Արմանին մայիսի 9-ին կրկին անգամ բեմ բարձրացավ` հայ հանդիսատեսին վերջին անգամ ներկայացնելու Անուշ Ասլիբեկյանի «Մերսեդես» պիեսը։ Դեռևս` վերջին…
Նա ծիծաղեց ու ասաց, որ մենք հովանոց ունենք, բոլորովին նոր, որն ինքնիրեն բացվում է, եթե կոճակը սեղմես: Եվ հովանոցը` հիասքանչ տուն է շատ հարմարավետ երկուսի համար: Ճիշտ է, այն պատեր չունի, բայց բավ է ձեռքդ մեկնես, եւ կիմանաս, թե դրսում տարվա որ եղանակն է, օրինակ, գարունը եկել է, թե դեռ գալիս է:
Տևական ժամանակ է` ականատեսն ենք պարարվեստի գործիչների բանավեճին, որի առերևույթ առարկան դպրոցներում պարի դասավանդման փորձնական ծրագիրն է, թեև բանավեճի ընդհանուր հռետորաբանությունից և շեշտադրումներից ակնհայտ դարձավ, որ պարարվեստի ոլորտում ևս «հին հաշիվներ» կան, և, որ բանավեճն իրականում շատ ավելի խոր պատճառներ ունի։
Կիրակի օրը երեկոյան Լոնդոնի ամենահայտնի սրահներից մեկը՝ Ռոյալ ֆոեստիվալ հոլը, հյուրընկալել էր «Երաժշտություն նվիրված Հայաստանին» խորագրով համերգը:
Երևանի հնաբնակները, թերևս, հիշում են Չայկովսկի և Խանջյան փողոցների անկյունում գտնվող երբեմնի սև, ցածրահարկ շենքը: Այժմ նրա փոխարեն վեր է խոյանում քառահարկ, տուֆակերտ մի շենք, որի ցուցանակի վրա կարդում ենք. «Երևանի Ալեքսանդր Սպենդիարյանի անվան Երաժշտական մասնագիտական դպրոց»: Այդ դպրոցն այսօր 85 տարվա պատմություն ունի:
