Գեղարվեստի ակադեմիայի շրջանավարտ, ՀՀ վաստակավոր նկարիչ Վլադիմիր Աբրահամյանը, ով ակադեմիան ավարտել է դեռևս 44 տարի առաջ և հոբելյանական ցուցահանդեսին մասնակցում է «Հովհարով կինը» կտավով, 168.am-ի հետ զրույցում նշեց. «Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանն ավարտելուց հետո ընդունվեցի Գեղարվեստաթատերական ինստիտուտ, որն ավարտել եմ 1971 թվականին և անմիջապես հետո դասավանդել հարազատ բուհում: Այսօր արդեն դասավանդում եմ Աբովյան քաղաքի Գեղարվեստի պետական քոլեջում: Իմ դասախոսներից՝ Գրիգոր Աղասյանից, Էդուարդ Իսաբեկյանից, շատ բան եմ սովորել, և մինչ օրս դեռ իմ աշխատանքներում զգում ենք նրանց ազդեցությունը»:
«Մեզ ամենատարբեր կողմերից շատ էին վախեցնում, թե հայ հանդիսատեսը մեզ կարող է և չընդունել, պատրաստ չէ ռուսերեն լեզվով բարդ փիլիսոփայական ներկայացում դիտել, մանավանդ որ, մտավորական հանդիսատեսն այստեղ նվազել է, բայց մենք մեզ համար տեղում հայտնաբերեցինք այնպիսի կայացած հանդիսատես, որը լուրջ ակնկալիքներ ունի թատրոնից և կարող է կենդանի էմոցիային այնպիսի ջերմ ընդունելություն ցույց տալ, որ այդպիսի զարկերակ դահլիճում մենք իսկապես չէինք սպասում»:
Դերասանուհի Մարինա Վլադին բացատրել է, թե ինչու է աճուրդի հանել Վլադիմիր Վիսոցկու հետմահու դիմակն ու նրա բանաստեղծություններից մեկի ինքնագիրը:
168.am-ի աղբյուրների փոխանցմամբ՝ ՀՀ մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանը շուտով նոր մամուլի քարտուղար կունենա: Այդ պաշտոնին հավակնում է լրագրող Նանա Պետրոսյանը, ով վերջերս պարբերաբար ներկա է գտնվում Մշակույթի նախարարության կողմից կազմակերպած միջոցառումներին և ուղեկցում վերոհիշյալ գերատեսչության մամուլի և հասարակայնության հետ կապերի բաժնի ղեկավար Ալլա Սերոբյանին,: Բացի այդ, նույն աղբյուրների համաձայն, տիկին Պետրոսյանն արդեն տևական ժամանակ՝ կանոնավոր հաճախում է նախարարություն: 168.am-ը զրուցեց Նանա Պետրոսյանի հետ՝ ճշտելու այս տեղեկությունների իսկությունը:
Լրագրողի հարցին, թե ինչքանո՞վ էր Դովլաթովը կապված Հայաստանին, կամ արդյոք նա խոսո՞ւմ էր այս երկրի մասին, գրողի այրին պատասխանեց. «Այո, նա երբեմն խոսում էր Հայաստանի մասին, և դա անխուսափելի էր: Ես հիշում եմ նրա երկար զրույցները մոր հետ՝ հայրենիքի մասին թեմաներով, և առհասարակ նրա մտքերում Հայաստանը հստակ տեղ ուներ»:
Օրերս Գյոթեի ինստիտուտը «Թումո» ստեղծարար տեխնոլոգիաների կենտրոնի հետ համատեղ կազմակերպեց և անցկացրեց եռօրյա սեմինար, որը վարում էր ֆիլմագետ, ռեժիսոր և գրող Թոմաս Թոդը, ով բնակվում է Համբուրգում։
Օքսֆորդի համալսարանի սրտում տեղակայված այս կարևոր կրթական կենտրոնը հիմնվել է 1602թ., սակայն արմատները դեռևս 14-րդ դարի խորքերում են: Գրադարանը՝ ավելի քան 11 միլիոն գրքերով, իր մեծությամբ երկրորդն է Մեծ Բրիտանիայում:
Հոկտեմբերի 12-ին Ստեփանակերտի Սայաթ-Նովայի անվան երաժշտական քոլեջում տեղի կունենա «Վոքս Վիվա» դանիական երգչախմբի համերգը:
Երիտասարդ ռեժիսոր Աննա Մելիքյանին սկզբնական շրջանում Ռուսաստանում ոչ ոք չէր վստահում, սակայն հայ ռեժիսորը մի քանի տարում ապացուցեց, որ կարող է լինել լավագույնների շարքում: Variety ամսագիրը նրան ճանաչել էր ապագա ունեցող տաղանդավոր ռեժիսորներից լավագույնը և պնդել, որ նրան Ռուսաստանի կողմից պետք է առաջադրել «Օսկարի»:
Մի քանի օր առաջ ընկերներից մեկը կատակով ասաց, որ Արմենչիկին Վաստակավորի կոչում են տվել, քանի որ շատ լավ է վաստակում: Միգուցեև ճի՞շտ է: «Նոկիա» թատրոնում Թոնի Բրեքստոնի և Լեդի Գագայի ֆոտոների կողքին մեր Արմենչիկի նկարն է դրված: Միգուցե նաև դրա համար է նա Վաստակավոր արտիստ կոչվում: Ամեն դեպքում ինձ թվում է՝ սխալ էր նրան Վաստակավորի կոչում տալը: Բայց ես, ապրելով Լոս Անջելեսում, որտեղ բնակվում է 1 մլն 500.000 միլիոն հայ, վստահ եմ, որ 1 մլն 475.000-ը կարծում է, որ ես սխալ եմ: Արմենչիկին ու նրա երգերը շատ են սիրում ԱՄՆ-ում:
Նախ՝ կուզենայի «հրաժարական» բառը խմբագրել, որովհետև վերջին օրերին ֆեյսբուքյան տարբեր օգտատերերի արձագանքներից հասկացա, որ մարդիկ շատ ցավագին են ընդունել այդ արտահայտությունը: Հրաժարական չասենք, այլ ասենք, որ ես իմ դիմումի համաձայն՝ աշխատանքից ազատվել եմ: Ընդամենը 6 ամիս աշխատեցի Մշակույթի նախարարությունում: Ես գնացել էի այնտեղ իմ մասնագիտական ունակությունները, ներուժն ու գրիչը ներդնելու այդ համակարգում, բայց ժամանակը ցույց տվեց, որ համագործակցությունը կարճ տևեց:
Արթուր Բախտամյանի խոսքով՝ ֆիլմի ստեղծագործական խումբը նկարահանումների ընթացքում հայտնաբերել-բացահայտել է մեծագույն բանաստեղծներին, նրանց կյանքը, ճանապարհը։ Անցել են այսօրվա Թուրքիայի, Ստամբուլի փողոցներով, որտեղ գրողներն ապրել ու ստեղծագործել են։ Սա հարյուրամյա ճանապարհ է, մեր կարոտի ու կորստի ճանապարն է, որը ֆիլմի միջոցով ներկայացվում է հանդիսատեսին։
«Իրականում հնարավոր չէ լինել լավ արտիստ կամ լինել լավագույնը, եթե որևէ ասպարեզում դու լիովին չես տիրապետում տվյալ ոլորտի անցյալին: Ես ուսումնասիրել եմ այն և շատ ուրախ եմ, որ իմ պարային ճաշակն ու հայացքները ձևավորվել են հենց այդ ազդեցություններով: Սա է գաղտնիքը, որը ես ձեզ համար բացահայտեցի»:
ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ում Թուրքիայի դեսպան Հուսեյն Ավնի Բոստալի նախաձեռնությամբ հանդիպում ենք ունեցել նաև վերջինիս հետ: Քանի որ Թուրքիայի տարածքում հայկական բազմաթիվ հուշարձաններ կան, դեսպանը ցանկություն է հայտնել տեսնել հայ մասնագետներին Թուրքիայում` սեփական առաջարկներով ու խորհուրդներով հայկական հուշարձանների վերականգնման գործընթացում:
Մատենադարանի Թանգարանային համալիրում այսուհետ խմբակային շրջայցերը կիրականացվեն բարձրակարգ ռադիոգիդերով: Այս մասին այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում տեղեկացրին Մատենադարանի տնօրեն Հրաչյա Թամրազյանը, փոխտնօրեն Արա Խզմալյանը և «Գեոթիմ» ՓԲԸ-ի գլխավոր տնօրեն Հայկ Ալոյանը:
Կոչումը ստանալու հաջորդ օրը մի լրագրող զանգեց ու հարցրեց. «Պարոն Թոխատյան, առավոտյան արթնացաք, և ի՞նչ…»: Ասացի. «Ոչինչ, նախաճաշեցի, գնացի աշխատանքի: Ես այդ կոչումից հետո պետք է ավելի լա՞վ խաղամ, թե՞ ավելի շատ ջանք եմ դնելու ներկայացման մեջ: Այն, որ ես փորձելու եմ իմ արածն ավելի լավ անել, դա որևէ կապ չունի կոչման հետ»: Կոչումները պետք է վաղուց վերանային: Դա այն ոսկորն է, որը կարելի է նետել արվեստագետին: Իր գործով նորմալ զբաղվող մարդը չպիտի աշխատի կոչման համար:
ՀՀ մշակույթի նախարարությունը խոր վշտով տեղեկացնում է, որ ս. թ. սեպտեմբերի 30-ին, Ֆրանսիայի Մարսել քաղաքում, երկարատև հիվանդությունից հետո՝ 80 տարեկանում կյանքից հեռացել է ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ, Պատվո շքանշանակիր, ֆրանսահայ ճանաչված ջութակահար, մանկավարժ Ժան Տեր-Մերկերյանը:
2018 թվականին ավարտին կհասցվեն «Ռոբերտ Սահակյանց» արվեստանոցի պատրաստած «Օլիմպիկոս» անիմացիոն լիամետրաժ ֆիլմի աշխատանքները:
ՀՀ Մշակույթի նախարարության մամուլի և հասարակայնության հետ կապերի բաժնի աշխատակիցները հեռանում են նախարարությունից: Հետաքրքրական է, որ վերջին օրերին նախարարության հետ այլևս համագործակցել չցանկացող աշխատակիցները գերատեսչությունից հեռանում են իրենց իսկ դիմումի համաձայն:
Մենք փորձում ենք ցույց տալ, թե ինչ պետք է անել, մեր թիրախը գալիք սերունդն է: Պետք չէ մտածել 10-20 տարվա կտրվածքով: Պետք է մտածել, թե ինչ է լինելու հետո, արդյո՞ք անում ենք մի այնպիսի բան, որ 200 տարի հետո ունենանք ազգային մենթալիտետ, ոչ թե պարզապես քաղաքացիական:
«ես, որպես ազգությամբ հայ և աշխարհով մեկ սփռված հայության ներկայացուցիչ, պետք է փաստեմ, որ մենք բոլորս համակարգված աշխատանքներ տարանք այս հարցը 100 տարի անց պատշաճ մակարդակով աշխարհին ներկայացնելու համար: Խնդրի հանրայնացման և PR ոլորտում մենք, անկասկած, մեծ հաղթանակներ գրանցեցինք այս տարի»:
«Տարբեր մարդկանց մոտ յուրովի է արտահայտվում զգացմունքային դաշտը: Մարդ կա՝ նվագելիս ընդհանրապես չի շարժվում, բայց այնպիսի հզոր էմոցիաներ են դուրս գալիս նրա երաժշտությունից, որ զարմանում ես: Կան նաև մարդիկ, որոնց մարմնի վրա երաժշտությունը հզոր ազդեցություն ունի»:
Ամերիկաբնակ ֆլամենկո կիթառահար Վահագն Թուրգությանը այս տարվա հուլիսին Երևանում ներկայացրեց իր թվով չորրորդ՝ «Imagined frequencies», ձայնասկավառակը, որտեղ ընդգրկված երաժշտության հիմնական մասի հեղինակն ինքն է, բացառությամբ մեկ կոմիտասյան՝ «Հով արեք, սարեր ջան» երգի, որը կիթառահարը ձայնագրել էր հայտնի սևական երգչուհի Կոնչա Բուիկայի (Concha Buika) հետ:
Նախօրեին Ստեփանակերտի Սայաթ-Նովայի անվան երաժշտական քոլեջի դահլիճում կայացել է ԱՄՆ-ի և Չիլիի ճանաչված երգիչ Էռնեստո Բրավոյի և Կարեն Հակոբյանի համատեղ համերգը:
Հայաստանն ունի երկար և ծանր պատմություն: Եվ այդ ամբողջ պատմությունը հենց այդ կնոջ ձեռքերի մեջ է: Հայաստանն այսօր չի գրավում այն տեղը, որը կուզենար գրավել: Այն համեմատաբար աղքատ և ոչ ամենալավ դիրքում գտնվող երկիր է, բայց այն մերն է, հարազատ է:
«Ուրախ եմ ու սենց ուրախ-ուրախ, դափնիներս շալակած պետք է վերադառնամ տուն»:
«Պատահական չէ, որ, օրինակ, ոչ ոք Փարաջանովին երբեք որևէ կոչում չտվեց, որովհետև նա ծառա չէր: Եթե ուզում են ստեղծագործողին ինչ-որ կերպ ոգևորեն, ապա դրա համար ուրիշ մեխանիզմ կա, և, իմ կարծիքով, ավելի հաջողված՝ եթե որևէ արվեստի գործիչ անգնահատելի ավանդ ունի տվյալ երկրի մշակույթում, ապա նրան ուղղակի պարգևատրում են որևէ շքանշանով, որ ունի այդ երկիրը»:
Ն. Ծատուրյանի համար ամենամեծ դժբախտությունն այն է, որ այլևս ոչ մի բանի վրա չի զարմանում: «Բա մեղք չէ՞ Կոմիտասը: Այդ մարդն ամբողջ կյանքը ներդրեց, որ մաքրի երաժշտությունը, գեղեցկացնի, թողեցինք դա մի կողմ ու էլի կլկլացնում ենք: Այս պետության մեջ, այո, Արմենչիկը գտավ իր կոչումը: Ախր ամբողջ կառավարություն կոչեցյալը, փոքր բացառությամբ, գեղո են, արա, գեղ են, գեղ, հասկանո՞ւմ եք: Դրա համար էլ էդ «Օրմենչիկին հովանըմ են»»:
Սեպտեմբերի 21-ին LOFT ինքնազարգացման ու ժամանցի կենտրոնում համերգային ծրագրով հանդիսատեսին ներկայացավ կարճ ժամանակով Հայաստան այցելած հեղինակ-կատարող Արմեն Մեսչյանը:
«Կադրերի բաժին N 168»-ում այս շաբաթ ընթերցողներին իր կինոառաջարկն է ներկայացնում դերասան Միքայել Պողոսյանը, ով մեզ հետ զրույցում առաջարկեց բոլորովին թարմ տպավորություններով ազդեցիկ մի ֆիլմ, որ պատահաբար դիտել էր հեռուստաալիքներից մեկով՝ օրեր առաջ: Դերասանի նախընտրությամբ շաբաթ երեկոն անցկացնում ենք ռեժիսոր Մեթյու Չեփմենի «Կրքի գինը» (Matthew Chapman «The Ledge») ամերիկյան մելոդրամայի ընկերակցությամբ:
