«Եթե նկատել ես, մենք միջին չափանիշ չունենք՝ անընդհատ ծայրահեղությունների մեջ ենք: Կարծում եմ՝ դա փոքր ազգին բնորոշ կոմպլեքս է»:
«Ես շատ եմ սիրում ստեղծագործական այդ կենսաձևը՝ գնալ նորի հետևից, անկանխատեսելի զգացողություններ բացահայտելու, ընկնել-վեր կենալու, սխալվելու, հետևություններ անելու ճանապարհով»:
Հայաստանում ամեն ոլորտում է ճգնաժամային վիճակ, ինչը չի կարող չանդրադառնալ երգարվեստի վրա: Ընդհանուր հիասթափություն կա, մարդիկ չեն գնում համերգների, իսկ ռոք համերգ շատ բարդ է կազմակերպելը: Ռոք համերգի դեպքում, երբ ամեն ինչ կատարվում է կենդանի հնչողությամբ, այդ ամենը պահանջում է տեխնիկական լավ սպասարկում, մեծ գումարներ:
«Իմ արժեքային համակարգը կառուցված է առաջին հերթին՝ հոգևոր վթարից խուսափելու սկզբունքով: Երբ ստեղծագործողը ծախվում է՝ որոշակի նյութական շոշափելի բարիքներ ձեռք բերելու համար, ապա քեզ հետ միանգամից հոգևոր վթար է տեղի ունենում»:
«Չեմ ափսոսում ոչ մի բանի համար… Թերևս, միայն նրա համար, որ բավական ժամանակ եմ կորցրել՝ Հայաստանից հեռու լինելով, բայց ես այդ տարիները պարապ չեմ անցկացրել, դրա համար հստակ գիտեմ, որ որևէ բանի համար չեմ ափսոսում»:
«Ես ամենայն խորությամբ ուսումնասիրել եմ մեր անցյալի արձանագործությունը, որպեսզի գործիքներս հայկական լինեն: Հետո ուզում էի, որ հայկական քանդակագործությունն իրական ճանապարհի վրա լիներ»:
եր գրողների ամենամեծ խնդիրն այն է, որ նրանք չեն կարողանում վայելել պրոֆեսիոնալ գրող լինելու հաճույքը: Ի վերջո, մենք գրեթե չունենք պրոֆեսիոնալ գրողներ: Պրոֆեսիոնալ գրող նշանակում է՝ մարդ, ով զբաղվում է միայն գրելով: Մենք ունենք հատուկենտ մարդիկ, որոնք կարողանում են զուտ գրական գործունեությամբ հաց վաստակել:
168.am-ը զրուցել է առաջատար աստղաֆիզիկոս, «Սթարմուս» (StarMus) փառատոնի հեղինակ դոկտոր Գարիկ Իսրաելյանի հետ և բացահայտել «Սթարմուս» 3-րդ փառատոնի անակնկալները: Գ․ Իսրայելյանը 2011թ. հիմնադրել է «Սթարմուս» փառատոնը, որի պատվավոր հյուրերից են եղել Apollo 11 տիեզերանավի աստղագնացներ, Լուսնի վրա առաջինը ոտք դրած Նեյլ Արմստրոնգը և Բազ Oլդրինը:
168.am-ը բանաստեղծ Կարեն Անտաշյանի հետ զրուցել է էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացման դեմ Բաղրամյան պողոտայում ընթացող բողոքի ակցիաների ու դրանց նշանակության մասին:
«Եթե որևէ պատճառով Ադրբեջանում սրվի ներքաղաքական իրավիճակը, ապա, կասկածից վեր է՝ իսլամականները գլուխ կբարձրացնեն, և հաստատ ինչ-որ գործընթացներ կսկսվեն: Բայց նման իրադրություն ներկայում չկա Ադրբեջանում»:
«Իշխանությունները պետք է հասկանան, որ եթե նրանք այսօր պողոտայում իր իրավունքների համար պայքարող տղային, ապագա զինվորին հոգեբանորեն կոտրում են, վաղը դրանով վտանգում են նաև պետության սահմանները»,- ասում է Գագիկ Գինոսյանը:
Նման դեպքերում էմոցիաներին տրվել ու հաշվի չառնել արտաքին վտանգները՝ չի կարելի: Միգուցե երիտասարդները չգիտակցեն հետևանքների մասին, բայց հասուն մարդիկ պարտավոր են գիտակցել, թե ինչ հետևանքներ կարող են լինել: Ուղղակի մշտապես առկա է մի ցավալի երևույթ՝ միշտ կան պղտոր ջրում ձուկ որսողներ, և ցավում եմ, որ այս իրավիճակից օգտվող մարդիկ փորձեցին վարկաբեկել այս կամ այն կողմին:
«Եթե ՀՀ կառավարությունը չի կարող արդարացնել այդ թանկացումը, այնպես արդարացնել, որ բնակչության մեծամասնությունը տեսնի դրա ճշմարտացիությունը, ապա անպայման պետք է կասեցնել այդ որոշումը»։
Հայրս միշտ ասում էր և ասում է, որ ամենադժվար, ամենաբարդ հաղթանակն այն է, երբ կարողանում ես հաղթել ինքդ քեզ։ Յուրաքանչյուր մարդու կյանքում կան այդպիսի փուլեր, փորձություններ, որոնք նա պետք է հաղթահարի։ Ասում եմ` պետք է, քանի որ, ըստ իս` մարդուն տրվում է միայն այն, ինչ նա կարող է հաղթահարել։ Եվ ոչ ավելին։
«Աշխարհում շատ հեշտ մի ձև կա, որ արդեն 3000 տարի գործում է` գտնել մեղավորին։ Շատ են, չէ՞, ասում` հրեաներն են մեղավոր, մասսոններն են մեղավոր, և այլն։ Իրականում մեղավորներ պետք չի փնտրել։ Հիմա աշխարհը բարոյական ճգնաժամի մեջ է։ Եթե երեխային ասում ես` ինքդ որոշի` դու տղա՞ ես, թե՞ աղջիկ, կամ` եթե «ամուսիններ» կարող են համարվել, ասենք, երկու տղամարդիկ, ու դա ոչ թե թաքցնում են, այլ օրենքի կարգավիճակ տալիս… Այստեղ է սատանան հաղթում»։
«Տրիադան» մի «հիվանդություն» ունի` դա բծախնդրությունն է, մեր բոլոր պատվիրատուները գիտեն, որ «Տրիադան» կարող է գործը ուշացնել, սահմանված ժամկետը խախտել, բայց միշտ վստահ են, որ վերջում ավելի բարձր որակ են ստանալու, քան իրենք սպասում էին:
Մտածում եմ, որ Հայաստանն ու այստեղ դաշտ մտնող երիտասարդ սերնդի կինոսիրողներն ու ռեժիսորներն այլևս մեկ ուրիշ մշակույթի՝ ձևի ու խոսքի բազմազանության կրողներ են: Ակտիվանում է մի սերունդ, ով օնլայն տիրույթում է ու կարողանում է ինքնակրթվել այդ տարածքներում: Նրանք, ովքեր այդտեղ չեն, լավ կինո չեն նկարում:
Կինոն և առհասարակ արվեստը տեխնիկապես հասանելի են դարձել բոլորին և ամենուր: Չգիտեմ՝ սրա օգո՞ւտն է շատ, թե՞ վնասը: Հիմա յուրաքանչյուր ոք կարող է հեռախոսի մեջ ներբեռնել Միքելանջելոյի մեծածավալ քանդակը կամ Տիցիանի հիանալի կտավները, վերածել դրոշմանիշի չափսերի ու նայել հենց հեռախոսի էկրանի վրա:
«Մեր փորձով մենք համոզվեցինք, որ ԶԼՄ-ների անկախության, ազատության բանալին տնտեսական, ֆինանսական անկախությունն է, քանի որ, երբ դու ունես ֆինանսական խնդիրներ, դրանք քո դեմ են օգտագործվում քո բոլոր գործընկերների` գովազդատուների, բաժնետերերի կողմից»,- ասում է «Դոժդ» ինտերնետային հեռուստաալիքի հեռարձակման բաժնի ղեկավար Ելենա Կիրյուշինան։
Forpostart production ընկերության հիմնադիր և պրոդյուսեր Զառա Մխեյանը վստահեցնում է, որ մայիսի 23-ին Մարզահամերգային համալիրում կկայանա Իրինա Ալեգրովայի համերգը, որը դեռ մարտի 6-ին էր նախատեսված:
«Փակուղու մեջ ենք: Կոնսերվատորիան միջին առումով տարեկան 6 հայ կոմպոզիտոր է «արտադրում»: Փաստորեն, տասը տարվա ընթացքում` 60 կոմպոզիտոր: Այս կոմպոզիտորները Հայաստանում ի՞նչ պետք է անեն»:
«Մինչ Իտալիա գնալը ես կարել ընդհանրապես չեմ էլ իմացել: Այնտեղ սովորել եմ մինիմալը՝ ուղղակի տեղյակ լինելու համար: Բայց երբեք անձամբ չեմ էլ կարել: Ինձ հենց սկզբից ընկալել են՝ որպես ոճաբան: 15 տարեկանից եմ սկսել աշխատել»:
Ասում ենք՝ ներկայացա՞վ այդ կինը, ո՞վ էր այդ կինը, ասում է՝ չէ, չներկայացավ: Ասում եմ՝ գուցե նա այնտեղ քարտուղարուհի է, ասում է՝ ես չգիտեմ: Հիմա դուք պատկերացնում եք, չէ՞, կարևորագույն գործերով քննիչը, որը կարևորագույն գործ է քննում` Սուրիկ Խաչատրյանի հետ կապված, Ավետիք Բուդաղյանի սպանության հետ կապված, ու այս աստիճանի պրիմիտիվ բացատրություն է տալիս՝ ինքը գնացել է ԱԱԾ, պատուհանի այն կողմից ասել են՝ դատարանի որոշումը չի կատարվել, կարող ես գնալ, որոշումը տեխնիկական պատճառներով չի կատարվել, ու ինքն էլ եկել է: Սա պրիմիտիվ սուտ է, այսպես չի լինում, չի էլ կարող լինել:
«Երևանում զգում եմ փոփոխությունները: Մի տեսակ կյանքը լիքն է այստեղ: Երբ առաջին անգամ էի եկել Հայաստան՝ 2011-ին՝ առաջին ֆիլմի նկարահանումների առիթով, ես գրեթե ոչինչ չէի տեսել»:
Երևանի ամեն անկյունից յուրաքանչյուրիս «աչքով անող» գովազդային պաստառներից տեղեկանում ենք, որ մայիս ամսին Հայաստան է այցելելու երգիչ Սոսո Պավլիաշվիլին: Մայիսի 2-ին Մարզահամերգային համալիրում կայանալու է Սոսո Պավլիաշվիլիի, Անչոկի և Նարի Հարությունյանի համատեղ համերգը:
Ինչ վերաբերում է Հայաստանին` կասեմ, որ աստեղ այն ամենալավ երաժիշտներն են ապրում, ում ես ճանաչում եմ, նույնիսկ Մոսկվայում այդպիսիներին չեմ հանդիպել, փողային նվագախմբերը պարզապես հիասքանչ են, այստեղ խենթանալու աստիճանի լավ երաժիշտներ կան: «Կատուները», «Թայմ Ռիփորթը» («Time Report»)` դրանք խելագարվելու չափ լավն են, «Կատուներն» ընդհանրապես պայթեցրել են հիմա ամբողջ Մոսկվան:
Մենք՝ հայերս, ունենք գործարար ջիղ և, եթե ստեղծենք բարենպաստ միջավայր ՓՄՁ-ների նախաձեռնությունների իրականացման համար և ապահովենք մատչելի ֆինանսական ռեսուրսներով, ապա արդյունքները շոշափելի կլինեն ողջ տնտեսության համար:
«Վտանգ կա, որ այն նույն մարդիկ, ովքեր համոզել էին նախագահ Պուտինին` ագրեսիվ մոտեցում ցուցաբերել Ուկրաինայի նկատմամբ, ևս մեկ անգամ կհամոզեն նրան` չլուծել Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը, ավելին, բարձր պահել ԼՂ հակամարտության գոտում առկա լարվածության մակարդակը»,- ասում է Մեթյու Բրայզան:
«Հասկանում եմ, որ այսօրվա մեր կառավարիչները պատրաստ չեն հրաժարվելու իրենց մեքենաներից, վարորդներից և այլն, բայց մի փոքր քայլից նրանք կարող են և պարտավոր են սկսել։ Օրինակ` վաղվանից սկսած` բոլոր պետական հիմնարկների` նախարարությունների, ՊՈԱԿ-ների, ընդհուպ` մինչև պետության կողմից հիմնադրված հիմնադրամների ավտոմեքենաները ոչ աշխատանքային օրերին` շաբաթ-կիրակի, պետք է կանգնած լինեն հիմնարկների առաջ և այլևս այդ օրերին չպետք է շահագործվեն։ Սա մի փոքրիկ քայլ է, որն ի ցույց կդնի ժողովրդի առաջ, որ իրականում ցանկություն կա ինչ-որ բան փոխելու, և մենք մտածում ենք մեր պետական յուրաքանչյուր կոպեկի մասին»։
«Կերպարների գաղափարը հետաքրքիր, անսպասելի և զարմացնող էր եվրոպացի հանդիսատեսի համար, այդ մասին էին վկայում արձագանքները։ Գուցե մեր երկրպագուների համար դիմահարդարումը տարօրինակ էր, բայց հավատացեք, դա չափազանց ազդեցիկ, էկզոտիկ և հետաքրքիր էր այլազգի հանդիսատեսի համար»,- ասում է Ինգա Արշակյանը:
