Աղասի Ենոքյանն իր խոսքը սկսեց՝ անդրադառնալով տեղեկատվական պատերազմին, որում, նրա որակմամբ, Հայաստանը պարտվում է…
Դիվանագիտության խնդիրն է` ուղղել Ռոբերտ Քոչարյանի սարսափելի, այլ խոսքերով չբնութագրեմ, սխալը…
Ըստ Մարթա Այվազյանի՝ Առանց Ռուսաստանի դրդման Ադրբեջանը չէր սկսի պատերազմ…
«Հարավային օկրուգը նման բնույթի զորավարժություններ այդ հատվածում ժամանակ առ ժամանակ իրականացնում է, բայց հասկանալի է, որ երբեմն դրանք քաղաքական երանգներ են ունենում, և երբեմն անհարկի դրանց քաղաքական ենթատեքստ է տրվում»,- նկատեց Ցիգանոկը:
168. am-ի հետ զրույցում ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի խոսնակ Գոհար Պողոսյանն անդրադառնալով հրապարակումնեMրին՝ նշեց, որ այս պահի դրությամբ՝ ծրագրերում որևէ փոփոխություն չկա:
Նրա համոզմամբ՝ Արևմուտքի պասիվությունը կհանգեցնի նրան, որ ողջ Հարավային Կովկասը կհայտնվի կայսերապաշտական Ռուսաստանի ազդեցության տակ: Խոսելով պաշտոնական Թբիլիսիի առաջարկի մասին` բանակցություններ ծավալել Թբիլիսիում, Վասաձեն ասաց, որ այդ առաջարկը տեղին էր, քանի որ հակամարտության դադարեցմամբ ամենահետաքրքրված կողմը Վրաստանն է:
Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության գոտում ստեղծված աննախադեպ դրության հետ կապված ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի օրակարգում փոփոխություններ տեղի չեն ունեցել: Նա վաղը կմեկնի Գերմանիայի Դաշնություն: Այս մասին 168.am-ի հետ զրույցում ասաց ՀՀ նախագահի մամլո խոսնակ Վլադիմիր Հակոբյանը:
«Բնականաբար, Ռուսաստանը կօգտվի այս առիթից՝ փորձելով վերահաստատել իր դերակատարությունը, քանի որ Ռուսաստանի համար սա կարևոր տարածաշրջան է, կարևոր են նաև Հայաստանի և Ադրբեջանի հետ հարաբերությունները»,- ասաց նա: Իսկ թե ինչպես Ռուսաստանը կվերահաստատի իր ազդեցությունը՝ Պավել Ֆելգենգաուերն ասաց, որ վաղ է այդ մասին խոսել:
Ռազմական փորձագետի համոզմամբ՝ ՏՈՍ-1Ա-ից փրկություն չկա, քանի որ այս սպառազինության հիմնական խաղաքարտը չափազանց բարձր ջերմաստիճանն է և հարվածային ալիքը, ամպը բաղկացած է խառնուրդից և օդից, պայթյունի պահին ամպի ողջ թթվածինը ռեակցիայի մեջ է մտնում և առաջանում է «վակուումային ռումբի» ազդեցություն, իսկ հարվածից հետո ջերմաստիճանը կտրուկ կերպով ընկնում է:
«Այսօր այս ամենի նախաձեռնողը Բաքուն է, ուրեմն պետք է բանակցել Բաքվի հետ, այսինքն` առաջին շփումը պետք է Բաքվի հետ լինի, եթե այն լինի հաջողակ, ապա կարելի է Երևանի հետ ևս խոսել»:
Ոչ մի կողմ հրադադարի հաստատման համար չի արել ավելին, քան Ռուսաստանը՝ ոչ միայն ԼՂ հակամարտության գոտում, այլև՝ հետսովետական տարածքի բոլոր հակամարտություններում:
«Արցախը հայկական հող է, և դա բոլորս գիտենք»,- այս մասին է գրել հույն վերլուծաբան, Լիոնի համալսարանի գիտաշխատող Նիկոս Լիգերոսը, ով 168.am-ին է տրամադրել իր անդրադարձը ԼՂ հակամարտության գոտում ծավալվող մարտական գործողությունների վերաբերյալ: Նա նշել է, որ Արցախում տեղի ունեցող իրադարձություններն ամենևին էլ չեզոք չեն, այլ՝ ադրբեջանական սադրանքների հետևանք: Ըստ նրա` ամեն անգամ մենք ականատես են դառնում, որ ադրբեջանցիները նման հարձակումների են դիմում, որպեսզի իզուր կերպով փոփոխեն իրականությունը:
«Այս ողբերգական մարտերի պատասխանատվությունը Բաքվի և Երևանի քաղաքական իշխանությունների վրա է: Մարտերը դադարեցնելու համար Երևանն ու Բաքուն դիմում են միջազգային խաղացողներին: Դա անիմաստ է»,- նման տեսակետ հայտնեց Ռիչարդ Կոզլարիչը: Վերջինիս համոզմամբ՝ պետք է դադարեցնել Մինսկի խմբին մեղադրել այն բանի համար, որ Երևանն ու Բաքուն չեն բանակցում լրջորեն:
«Շոյգուի այցը Բաքու և Մեդվեդևի գալիք այցը Երևան կարող են այդ նպատակով օգտագործվել, նաև կարծում եմ, որ դրանից մի փոքր ուշ Ս. Սարգսյանին ու Ի. Ալիևին կհրավիրեն Ռուսաստան»:
Ռուսաստանի ընդդիմադիր քաղաքական գործիչ, «Յաբլոկո» կուսակցության առաջնորդ Գրիգորի Յավլինսկին ևս անդրադարձել է ԼՂ հակամարտության գոտում ստեղծված իրավիճակին:
«ԱՄՆ արձագանքը չափազանց թույլ էր։ Այս պահի դրությամբ չի եղել պաշտոնական հայտարարություն Սպիտակ Տան կողմից, բացի պետքարտուղար Քերիի մամլո հաղորդագրությունը։ Միայն ՌԴ նախագահն ու նրա արտաքին գործերի և պաշտպանության նախարարներն են ձեռնարկել կոնկրետ քայլեր, որոնք ուղղված են իրավիճակի թուլացմանը։ Այս ամենը վախեցնող ուղերձ է հակամարտութան կողմերի համար, որ բոլոր խաղաքարտերը նախագահ Պուտինի ձեռքում են»։
Հայ-ադրբեջանական սահմանին և ղարաբաղաադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծում բռնկվող լարվածության տարբեր փուլերում Թվիթեր սոցիալական ցանցի իր միկրոբլոգում առանձնակի հայատյաց ակտիվություն ցուցաբերող Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևն այս օրերին տարօրինակորեն լռում է։
«Իրականում հայ-թուրքական հարաբերությունները, ԼՂ հակամարտությունը, թուրք-ադրբեջանական հարաբերությունները, Թուրքիայում տիրող իրավիճակն իրար հետ կապված են։ Հասկանում եմ, որ նախապայմանների հարցում ՀՀ-ն դժգոհություններ ունի, բայց չպետք է մոռանալ թուրք-ադրբեջանական ռազմավարական հարաբերությունների, գազի և նավթի մասին։ Միջամտություն չեմ ակնկալում Թուրքիայի կողմից»։
Այսօր ԼՂ հակամարտության գոտում ստեղծված աննախադեպ մարտական գործողությունների շարժառիթները մի քանիսն են: Նախ՝ առաջին հանգամանքը, որն աչքի է զարնում, այն է, որ իրավիճակը կտրուկ լարվեց նախագահների ԱՄՆ կատարած այցից հետո: Սակայն ներկայիս կտրուկ վատթարացումը վաղուց սպասելի էր, և բոլոր նախանշանները կային, սա չպետք է ընկալվեր՝ որպես մեծ անակնկալ: Դժբախտաբար, շատերը չէին հավատում, որ նման առճակատում հնարավոր է, որ Ալիևը նման քայլի կգնա:
«Երևանի և Բաքվի միջև ռազմաքաղաքական հավասարակշռությունը որևէ կողմին թույլ չի տա հասնել ճնշող առավելության և կզսպի հակամարտությունը»,- այս մասին 168.am-ի հետ զրույցում ասաց ՌՊՀՀ տարածաշրջանի և արտաքին քաղաքականության ամբիոնի դոցենտ, Միջազգային հարաբերությունների ռուսական խորհրդի փորձագետ, պատմական գիտությունների թեկնածու, սյունակագիր, քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը:
Մոդեստ Կոլերովի բնորոշմամբ, ԱՄՆ-ում Ալիևի դիվանագիտական պարտությունը դարձավ այն գործոններից մեկը, որի պատճառով նա սկսեց իր նկատմամբ ուշադրություն հրավիրել պատերազմի միջոցով:
«Իհարկե, այնտեղ կա մրցակցություն, բայց ընդհանուր առմամբ նպատակը բոլոր համանախագահների մոտ նույնն է, այդ նպատակը հակամարտության կարգավորումը չէ ամենևին, քանի որ հակամարտությունը ներկայումս կարգավորել հնարավոր չէ, դա բոլորն են հասկանում».,- ասում է քաղաքագետը:
«Ինձ համար այս հարցում զարմանալի է թե՛ ԼՂՀ հասարակության, թե՛ իշխանության պասիվ, անհասկանալի դիրքորոշումը։ Տպավորություն է, որ իրենց սրտով չէ հատկապես, երբ զուռնա-դհոլով դուրս են գալիս փողոցներ Ղրիմի անկախությունը տոնելու, ինչը մեծագույն վնաս հասցրեց ՀՀ շահերին։ Ես ուրախություն չեմ տեսնում ԼՂ-ում, կարծեք թե Մոզամբիկի անկախության մասին է խոսքը, և ոչ թե՝ Ղարաբաղի»։
«ՀՀ-ն մի կողմից՝ բանակցային գործընթացի մեջ է ԼՂ հիմնախնդրի լուծման ուղղությամբ, բայց մյուս կողմից՝ ներսում աշխատանք է տարվում անկախության ճանաչման համար: Այսինքն` նորից հարց է առաջանում, թե ի՞նչ է Հայաստանը ցանկանում ԼՂ հակամարտության հարցում»:
«ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը ԼՂ հակամարտության խաղաղ կարգավորման բանակցությունների միակ ճանաչված ձևաչափն է, բայց ԵԱՀԿ-ն չի կարող կանխարգելել հակամարտությունը, այլ ունակ է նպաստել լարվածության թուլացմանը»,- նկատեց դեսպանը:
«ԵԱՀԿ-ն առանձնահատուկ է: Մենք պետք է հաղթահարենք խնդիրներն ու վերանայենք ԵԱՀԿ-ն, մենք կարիք չենք տեսնում վերաբանակցել հանձնառությունները, դա իրատեսական չէ: Մեզ պրագմատիկ մոտեցում է պետք՝ տեսնել երկխոսության ինչ հնարավորություններ կան, չնայած կան տարաձայնություններ»:
«Մենք ՌԴ-ից դժգոհություններ չունենք, մենք դժգոհ ենք Մինսկի խմբից: Հայաստանը բոլոր լարվածությունների դեպքում դիմում է ԱՄՆ-ին, ինչո՞ւ ՌԴ-ին չի դիմում, կոնգրեսականները բոլոր լարվածությունների ընթացքում նոր նախաձեռնություններով են հանդես գալիս, դիմում Պետդեպարտամենտին, դա միանշանակ Հայաստանի աշխատանքի արդյունքն է»:
«Վաշինգտոնում Ալիև-Սարգսյան հանդիպման դեպքում կարելի է ակնկալել միայն առաջընթաց կարգավորման գործընթացում»,- այս մասին 168.am-ի հետ զրույցում ասաց Անվտանգության և միջազգային հարաբերությունների գերմանական ինստիտուտի փորձագետ Ուվե Հալբախը՝ անդրադառնալով ԱՄՆ-ում կայանալիք Միջուկային անվտանգության Վեհաժողովի շրջանակում սպասվող Ալիև-Սարգսյան հնարավոր հանդիպմանը:
Մարտի 23-ին ԱՄՆ արտաքին գերատեսչության ղեկավարը կատարեց այս տարվա ընթացքում իր երրորդ երկօրյա այցը Մոսկվա։ Ինչպես և իր նախորդ երկու այցերի ընթացքում, Ջոն Քերին ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի և ՌԴ ԱԳՆ ղեկավար Սերգեյ Լավրովի հետ հանդիպումների ընթացքում բանակցություններ վարեց միջազգային անվտանգությանը վերաբերող մի շարք հարցերի՝ սիրիական և ուկրաինական հակամարտությունների, Մինսկյան համաձայնագրերի վերաբերյալ Եվրոպայում սրված ահաբեկչական […]
«Արևմուտք-Ռուսաստան լարվածության ֆոնին Քերիի պարբերական այցերն ընդհանուր առմամբ դրական են: Սիրիայում Ռուսաստանի քաղաքականությունը և վերջին որոշումը փոխել է ԱՄՆ-Ռուսաստան հարաբերություններում առկա տրամադրվածությունը: Ի վերջո, ռուսական ստորաբաժանումների մեծ մասը Սիրիայից դուրս բերելու Ռուսաստանի իշխանությունների դրդապատճառներից մեկն Ասադի անզիջումն քաղաքականությունն է, Ռուսաստանն այսկերպ իր դժգոհությունը հայտնեց Ասադին` ԻՊ-ի դեմ պայքարելու ողջ բեռը գցելով Ասադի վրա, ինչը, բոլորն են հասկանում, որ նա անել չի կարող:
