«Պատերազմը լավ հնարավորություն ստեղծեց մեզ համար՝ բարեկամներին և հակառակորդներին ճանաչելու, և այստեղից լուրջ հետևություններ պետք է անել, եթե չենք ուզում նախկինում ձեռք բերած հաղթանակները կորցնել»,- ասում է Արամ Սարգսյանը:
Ինչ վերաբերում է կոնկրետ Բունդեստագի այսօրվա որոշմանը, ապա, ինչպիսին էլ այն լինի, պետք է ոչ թե ոգևորվել կամ նեղանալ, այլ դա ընդունել՝ որպես այդ երկրի շահերից բխող քայլ, ու վարել այնպիսի քաղաքականություն, որի արդյունքում աշխարհի հնարավորինս մեծ թվով երկրների շահերը կհամապատասխանեն Հայաստանի շահին: Մնում է ձևակերպել Հայաստանի շահը…
«Ման եկանք երեխուս, վերջում մահացած տեսանք, բայց ես իմ երեխուն չեմ տեսել։ Ես դեռ հույսեր ունեմ, թե ինքն ինձ պիտի զանգի։ Երբ զանգ է գալիս, անջատում են, որ ես պիտի ետ զանգեմ, գիտեմ, թե Արմանս է»,- ասում է Արցախում զոհված սերժանտ Արման Անդրեասյանի մայրը։
Փաստորեն` մենաշնորհի դեմ պայքար ասվածի տակ մեր իշխանությունները նկատի ունեն լրիվ այլ բան։ Համաձայնեք, որ բոլոր մոնոպոլիստներն ու օլիգոպոլիստները կերազեին իրենց դեմ տարվող այսպիսի «պայքարի» մասին։
«Գնացեք Վրաստան, տեսեք` որը պետք է լինի»,- նկատեց Վ.Այվազյանը։ Ա.Մինասյանը վրդովվեց, թե արդեն չարաշահում են Վրաստանի օրինակը. «Անընդհատ` Վրաստան, Վրաստան։ Մենք էլ մրցակցային առավելություններ ունենք։ Եկեք դրանց մասին խոսենք»։ Նախարարի կարծիքով` ծովափնյա երկրի հետ համեմատությունը ճիշտ չէ։
«Հայաստանը կարող է հաղթող դուրս գալ դիմակայությունից միայն լուրջ ռեֆորմների, դեկորտատիզացիայի և տնտեսության ազատականացման շնորհիվ, այսինք` ինստիտուցիոնալ փոփոխությունների միջոցով, որոնք կխթանեն քաղաքական-հասարակական պետական մտածելակերպով օժտված էլիտայի ձևավորումն ու զարգացումը»։
2015 թվականն ավարտվել է 5 ամիս առաջ, սակայն դրա տնտեսական արդյունքները դեռ շարունակում են ամփոփվել։ Օրինակ, Ազգային ժողովում դեռ քննարկվում է 2015թ. պետբյուջեի կատարողականի հաշվետվությունը, իսկ մի քանի օր արաջ Կենտրոնական բանկը հրապարակեց 2015 թվականի ֆինանսական կայունության հաշվետվությունը։
Իշխանությունը հաճախ փոխում է մարդկանց: Ավելի շատ փոխում է առավել պարկեշտներին ու արդարամիտներին: Նաև նրանց, ովքեր շահեկանորեն տարբերվել են իշխանությունից՝ իրենց մասնագիտական ու այլ հատկանիշներով: Մինչև իշխանությանը մաս կազմելու պահը, բնականաբար:
«Դուդուկը մարդկության պատմության մեջ մեր ձեռագիրը թողնելու ևս մի առիթ է, որը հիանալիորեն նպաստում է տարբեր երկրների զբոսաշրջիկների ուշադրությունը մեր հայրենիքի ու մշակույթի կողմն ուղղելուն»։
«Մարմնովս սարսուռ անցավ։ Չկարողացա լուսացնել։ Առավոտյան լուսաբացին սրճում էինք հարևանուհուս տանը։ Նրան պատմեցի, որ Գրիգորի ձայնն եմ լսել։ Ասաց՝ Անահի՛տ, վե՛րջ տուր, հնարավոր է՝ քեզ թվացել է։ Այդ խոսակցության ընթացքում իրենց ժամացույցը կանգնեց…»։
«Առաջին 2 ձեռքբերումները ես համարում եմ աննախադեպ, որ մինչև հիմա հնարավոր չէր լինում պարտադրել Ադրբեջանին՝ հրադադարի ռեժիմը վերահսկելու մեխանիզմների ներդրում և ԵԱՀԿ գործող ներկայացուցչի թիմի ընդլայնում, որը վերահսկում է հրադադարի ռեժիմը»,- ասում է Արմեն Ռուստամյանը։
ՀՀ անշարժ գույքի գները վերջին տարիներին քարացել են՝ ոչինչ այդ գների վրա չի ազդում։ Այնպիսի տպավորություն է, որ 2013 թվականից հետո անշարժ գույքի շուկան կտրվել է հայաստանյան իրականությունից և ապրում է բոլորովին այլ՝ անիրական հարթության մեջ։
«Մշտապես ամեն ինչ պետք է լինի, հասկանո՞ւմ եք, ուզում է՝ սոցռեալիզմ լինի, ուզում է՝ աբստրակցիա թե ուրիշ բան, միայն, եթե լավ է արված, իզմերը կապ չունեն, կարևորը՝ մեջը հոգի դրված լինի։ Միայն այդ պարագայում այդ աշխատանքները դարերով չեն կորցնի իրենց արժեքը, դարերով արդիական ու ավանգարդ կմնան»։
Անշարժ գույքի գների տատանումներով պայմանավորված ռիսկերը նշանակալի չեն եղել ֆինանսական կայունության պահպանման տեսանկյունից
Հայաստանը դեռ երկար տարիներ լինելու է պատերազմական վիճակում։ Սա բացառիկ բան չէ, այլ իրողություն է աշխարհի շատ երկրների համար, որոնք անվտանգության խնդիրներ ունեն հարևանների, ներքին զինյալների կամ ահաբեկիչների հետ։
«Երբ ասում էին՝ երեխաները չկան, ասում էի՝ իմ երեխան մի շաբաթ էլ անցի, սովին էլ կդիմանա։ Այդ 10 օրվա ընթացքում այդպիսի բաներով էլ անցանք։ Անընդհատ փրկություն էի գտնում։ Ասում էին՝ երեխաներն անտառ էին փախել, և այլն»,- ասում է զոհված Տիգրան Բերակչյանի մայրը։
Մոսկովյան Տնտեսագիտական բարձրագույն դպրոցը հրապարակել է Ռուսաստանի տնտեսության 2015թ. վերլուծությունը: Ռուսական մամուլում այն ներկայացվում է հյութեղ ու դաժան վերնագրերով: Ամենատարածված վերնագիրը սա է` «Ռուսաստանում միջին աշխատավարձի չափը նվազել է` հասնելով Բելառուսի և Ղազախստանի աշխատավարձերի մակարդակին»:
Արագ փոփոխվող աշխարհ… Հիշո՞ւմ եք՝ ով էր սիրում այս արտահայտությունը։ Իհարկե, ՀՀ նախկին վարչապետ, ներկայումս՝ Եվրասիական տնտեսական հանձնաժողովի կոլեգիայի նախագահ Տիգրան Սարգսյանը։
«Ղարաբաղյան հակամարտությունը կմնա «եռացող» վիճակում՝ պարբերաբար հրադադարի խախտումներով և հանկարծակի զոհերով, չնայած լայնածավալ ռազմական գորողությունների բռնկման հնարավորություններն այս անգամ քիչ են»։
Որպես օրինապահ քաղաքացի՝ ես պետությանը վճարել եմ հարկեր, իմ տղան ծառայել է ՀՀ զինված ուժերում, իմ ընտանիքն ամբողջությամբ տալիս է իր պարտքերը պետությանը։ Ցանկալի կլիներ, որ դա փոխադարձ լինի։
«Ես ինձ կոռուպցիայի մասնագետ ոչ մի կողմից չեմ համարում, բայց այնքանով, որքանով ես եմ հասկանում՝ ինչ է արտաբյուջեն, ինչ է բյուջեն, չեմ կարողանում տեսնել, թե դրանով ինչպես է փոխվում կոռուպցիոն ռիսկի աստիճանը, թե ինքն արտաբյուջե՞ է, թե՞ բյուջե է»։
Երեկ Հայաստանի Ազգային ժողովն ընդունեց 2017 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում ՀՀԿ-ի հաղթանակն ապահովելու մասին օրենսդրական ակտ, որն ընդամենը քաղաքական կոռեկտությունից ու միջազգային պարտավորություններից ելնելով՝ անվանում են Ընտրական օրենսգիրք: Այդպես նաև ավելի լավ է հնչում:
«Հստակեցված չէ գլխավոր հարցը՝ ո՞վ է ում վրա հարձակվել։ Թող Մինսկի խումբն այս հարցի վերաբերյալ տա իր կոմպետենտ եզրակացությունը։ Իսկ եթե չտա, ապա նրան պետք է փոխել։ Հենց այստեղից էլ կսկսվի առաջխաղացումը»։
Անդրադառնալով վերջերս ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությանը, որ ապրիլին պետբյուջե է մուտքագրվել 100 մլրդ դրամի հարկեր և տուրքեր, ինչը Հայաստանի համար ռեկորդային բարձր, աննախադեպ ցուցանիշ է, Ալավերդյանը պարզաբանեց, որ ապրիլին ունեցել ենք 97 մլրդ հարկային եկամուտներ, իսկ «աննախադեպ» բառն օգտագործվել է՝ նկատի ունենալով, որ անկախության տարիներից ի վեր ապրիլ ամսին այդքան եկամուտ երբեք չի հավաքագրվել:
Կառավարությունը նախ՝ պետք է ինքն իր համար հստակեցնի՝ ում դեմ է պայքարելու։ Իհարկե, մենք ասում ենք, որ ամեն ինչ պարզ է, և բոլորս գիտենք՝ ովքեր են Հայաստանի մոնոպոլիստներն ու օլիգոպոլիստները։ Սակայն դա քիչ է՝ պետական մակարդակով քայլեր ձեռնարկելու համար։ Իսկ ավելի անկեղծ՝ դա ոչինչ է։
«Մենք այսօր էլ ունենք լավ գրված օրենքներ, որոնք կիրառության մեջ դեֆորմացվում են։ Իմ կարծիքով՝ այս փաստաթղթով մենք պետք է կարողանայինք «անտեսանելի ձեռքով» աշխուժացնել տնտեսության այն ճյուղերը, որոնք ուզում ենք, որ մեր երկրում զարգանան»։
Եթե չլիներ Ռուաստանը, և եթե Թուրքիան ներքաշվեր Ղարաբաղյան պատերազմում, ապա Հայաստանը կկործանվեր: Վերջին օրերին տարբեր ձևակերպումներով այս միտքն ավելի հաճախ է հնչում Հայաստանի շատ որոշակի ընդդիմադիր ուժերի ներկայացուցիչների շուրթերից:
2 օր առաջ որոշում ընդունվեց կրճատել մոտ 800 ծառայողական մեքենա, որը լուրջ ծախս էր հարկատուների համար։ Սակայն խնայողության ռեժիմից շատ ավելի կարևոր է իրական տնտեսական աճը։ Իսկ իրական աճի համար անհրաժեշտ են համալիր լուծումներ ոչ միայն՝ տնտեսական, այլև՝ բոլոր հարթություններում (իրավական, քաղաքական և այլն)։
««Բերդմենը» վերջին տարիներին նայած ֆիլմերիցս ամենասիրվածն է: Այստեղ ես տեսա դերասանական ֆանտաստիկ խաղ, ռեժիսորական մեծ վարպետություն, ու ամենահետաքրքիրն այն է, որ ռեժիսորն այս ամենը ֆիլմում ներկայացրել է թատրոնի սկզբունքով»:
«Ինձ թվում է, որ Հայաստանում արդեն կա ընկալում այն մասին, որ հայ-ռուսական ռազմավարական հարաբերությունները ճիշտ ուղու վրա չեն։ ՀՀ իշխանությունների քաղաքականությունը Հայաստանին դրել է փակուղու մեջ, Մոսկվայից բացարձակ կախվածության մեջ»։
