«Պրեսսինգ» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրն իրավաբանական գիտությունների թեկնածու, միջազգային իրավունքի մասնագետ, Ազգային ժողովի (ԱԺ) նախկին պատգամավոր, փաստաբան Տարոն Սիմոնյանն է։
«Կարևոր է, որ լինեն լավ դասընթացներ, արդյունքների գնահատումն էլ լինի օբյեկտիվ: Ըստ էության, դասախոսի կրթություն Հայաստանում չունենք, դրա համար շատ մարդիկ դասախոս են դառնում՝ համալսարանում 1-2 դասընթաց անցնելով, իսկ սա հնարավորություն կտա, որ մանկավարժական, հետազոտական հմտությունների դասընթացներ անցնեն և ավելի պատրաստված մտնեն լսարան»,- հավելեց Սերոբ Խաչատրյանը:
Վերջին տարիներին ծնողները, աշակերտները, քաղաքացիական հասարակության ներկայացուցիչները դժգոհում էին դպրոցական դասագրքերից։ Այդ դժգոհությունները մեծ մասամբ ընդունելի էին, քանի որ 2007-2011թթ. տպագրված դասագրքերը մշակվեցին կարճ ժամանակում և անբավարար մասնագիտական փորձի պայմաններում։ Հաշվի առնելով նախորդ փորձառությունը, թվում էր, թե այս անգամ նախարարությունն ավելի լավ է նախապատրաստելու դասագրքերի տպագրության գործընթացը։ Դրա համար կային նաև որոշակի հիմքեր։
Օրերս 168.am-ին ահազանգել էր Գեղարքունիքի մարզի դպրոցներից մեկի աշխատակից Վանո Կարապետյանը, որ բոլոր հանրակրթական ուսումնական հաստատություններին՝ որպես օժանդակ ձեռնարկ «Հասարակագիտություն» առարկայի ուսուցիչների համար՝ ուղարկվել է «Խաղաղաշինական կրթություն» ձեռնարկը։
31 օր է, ինչ ադրբեջանական կողմը բնապահպանական կեղծ պատրվակով փակել է Արցախը Հայաստանին կապող միակ ճանապարհը՝ Բերձորի միջանցքը:
Վերջին 30 տարիներին մեր թույլ տված ամենակոպիտ սխալը կատարյալ անտարբերությունն է ապագայի նկատմամբ։ Մենք միշտ զոհաբերել ենք ապագան հանուն ներկայի, հանուն այսրոպեական խնդիրների լուծման։ Հանրապետության հրապարակի շենքերի վնասումը ևս մեկ անգամ ցույց է տալիս, որ մեզ բացարձակապես չի մտահոգում ապագան։ Կարևորը՝ հենց հիմա և հենց հրապարակում «հեքիաթ» ապահովենք, մարդկանց «աչքի շոկոլադներ» տանք։ Իսկ թե 100 տարի հետո ինչ կլինի այդ շենքերի հետ, դա մեզ հետաքրքիր չէ, քանի որ այդ ժամանակ մեզանից ոչ ոք այլևս չի լինի։
Հասկանալի է, որ չափորոշիչների փորձարկումը բազմաթիվ խոցելի կետեր ուներ։ Օրինակ՝ եթե երեխան 6 տարի սովորել է հին չափորոշիչների հիման վրա գրված դասագրքերով և 7-րդ դասարանում՝ ընդամենը 1 տարով, փորձարկում ես նոր չափորոշչի հիման վրա պատրաստված կամ հին չափորոշչին համապատասխանող դասագրքերից պատճենված նյութեր, ապա ինչպե՞ս կարող ես պարզել՝ նոր չափորոշիչը լա՞վն է, թե՞ վատը։
Ուսուցիչների պարտադիր ատեստավորման գործընթացը լուրջ վերանայումների կարիք ունի։ Այն, ինչ տեղի ունեցավ վերջին երկու տարիներին, կարելի է համարել ժամանակի և գումարի անարդյունավետ վատնում։ Իհարկե, սա ամենևին չի նշանակում, որ եղել են հաջողության առանձին պատմություններ կամ ստացված դասընթացներ։ Բայց, ընդհանուր առմամբ, գործընթացն արդյունավետ չէ։ Նախ, չափազանց ցածր է ծրագրի ֆինանսավորումը։
Հայաստանի կառավարությունը որոշել է կամավոր ատեստավորման համակարգը ներդնել նաև այլ ոլորտներում։ Այս որոշումը հապճեպ է, քանի որ դեռևս առկա չեն բավարար հիմնավորումներ՝ պնդելու, որ ուսուցիչների կամավոր ատեստացիան արդարացրել է և բերել է հաջողություններ։
Մի քանի տարի հետո ՏՏ արտադրանքի մեծ մասը կստեղծվի ոչ ՏՏ ոլորտի մարդկանց կողմից: Արդեն այսօր ծրագրավորման հմտություններ չունեցող շատ մասնագետները առավել քան պահանջված են բարձր տեխնոլոգիաների ոլորտում։
Մինչև 2030 թվականը զարգացման պետական ծրագրի վերջնանպատակն է ձևավորել ազգային և համամարդկային արժեքների վրա հիմնված, ՀՀ զարգացմանը միտված, արդյունավետ և միջազգայնորեն մրցունակ կրթական համակարգ: Այն անհատին հնարավորություն կտա կյանքի բոլոր փուլերում ստանալ իր կարիքներին և ընդունակություններին համապատասխան որակյալ կրթություն, ապահովել իր երկրում սեփական բարեկեցության կառուցման համար անհատի մրցունակ մասնագիտական պատրաստվածությունը, ինչպես նաև ակտիվ քաղաքացիական դիրքորոշումը:
Հոկտեմբերի 12-ին տեղեկություն տարածվեց, որ նախատեսվում է Բրյուսովի անվան համալսարանը միավորել Խաչատուր Աբովյանի հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի և Ֆիզիկական կուլտուրայի հայկական պետական ինստիտուտի հետ:
Կրթության փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանի կարծիքով՝ գաղափարը լավն է, սակայն արդեն կա ակադեմիական քաղաք՝ Երևանի կենտրոնում, որտեղ համախմբված են բուհերը, ԳԱԱ-ն, հիվանդանոցներ կան, հանրային գրադարանը:
«Երբ նայում ենք փաստաթղթի բովանդակությանը և գործընթացներին, որոնցով այն անցավ, իմ տպավորությունն այն է, որ մենք ոնց որ անցյալից դասեր չենք քաղում և նորից կրկնում ենք նույն սխալները»,- «Մեդիա կենտրոն»-ում մամուլի ասուլիսի ընթացքում ասաց կրթության փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանը՝ անդրադառնալով Հայաստանի Հանրապետության կրթության մինչև 2030 թվականը զարգացման պետական ծրագրին: Նա նաև ընդգծեց, որ կարևոր է, որպեսզի ռազմավարությունն ընդունվի մասնակցային ձևով, այսինքն, թիրախները, նպատակներն առաջին հերթին համաձայնեցվեն, հետո նոր փաստաթուղթը գնա դետալ շարադրման:
ՀՀ ԳԱԱ Մանուկ Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտի տնօրեն Վարդան Դևրիկյանը 168.am-ի հետ զրույցում անդրադառնալով ակադեմիական քաղաք ստեղծելու մասին այս իշխանությունների արդեն երկար ժամանակ շրջանառության մեջ դրած գաղափարին՝ ասաց. «Քանի դեռ օրենսդրական ոչինչ չկա, ինչ ասեմ: Ես ավանդական ըմբռնումներ ունեցող մարդ եմ, այդ թվում՝ գիտության: Երբ հստակ որևէ բան լինի, այն ժամանակ հստակ իմ դիրքորոշումը կարտահայտեմ: Մինչև ծրագիր չլինի, «օդի մեջ» չեմ կարող խոսել»:
168 TV-ի «Ռեվյու» հաղորդաշարի եթերում ԵՊՀ դասախոս, Կրթության փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանը` 7 տարի առանց ռազմավարության կրթության ոլորտը կառավարելուց հետո կարևոր է համարում նման փաստաթղթի ընդունումը, սակայն նկատում է՝ այս փաստաթուղթն ունի ընդամենը որպես թուղթ մնալու և կյանքի չկոչվելու խնդիր, որովհետև գրվել է ընդամենը փորձագիտական խմբի կողմից, և դրա ռազմավարության մշակման ժամանակ հանրային լայն մասնակցություն չի ապահովվել, ինչի բացակայությունը հետագայում խնդիր է ստեղծելու ցանկացած գրած բան իրականություն դարձնելու համար։
Հուլիսի 26-ին ավարտվեց բուհերի թափուր տեղերի համար հայտեր ներկայացնելու ժամկետը։ Շուրջ 800 դիմորդներ դուրս են մնացել մրցույթից։ Եվ նրանց հնարավորություն է տրվում ներկայացնել 6 հայտ այն մասնագիտությունների գծով, որոնցում թափուր տեղեր են առկա, և քննությունները համընկնում են։ Սա մի շարք բուհերի և մասնագիտությունների համար վերջին հնարավորությունն է՝ համալրելու առկա բաժնի տեղերը։
