Երիտասարդ ժամանակ ես հայտնվեցի մեքենայի մեջ մի ապուշի հետ, ով վարում էր 120 մղոն արագությամբ: Ես կարող էի ասել. «Հե՜յ, Ջերո՛մ, կանգնեցրու, ես վախենում եմ»: Բայց ես լռեցի: Այդպես շատ է պատահում կյանքում: Դու մահու չափ վախենում ես, բայց ձայն չես հանում:
Մահափորձի հեղինակի նկատմամբ քրեական գործ հարուցվեց։ Այս անգամ Ահարոնյանի հակառակորդները սկսեցին աղմկել, թե նա չունի այնքան ներողամտություն, որ հանգիստ թողնի դժբախտ երիտասարդին։
Պապը 1994 թվականից հեռուստահաղորդումներ չի դիտում, որովհետև նման ուխտ է արել Սուրբ Կույս Մարիամին:
Ես կցանկանայի, որպեսզի եկեղեցին լիներ աղքատ և աղքատների համար:
Աշխարհի ամենաթանկ ադամանդներից մեկը, որ կրում է ռուս իշխան Օռլովի անունը և կշռում է 40 գրամ (194,5 կարատ), զարդարել է ռուս կայսրուհի Եկատերինա Երկրորդի գայիսոնը։ Սակայն քչերին է հայտնի, որ այդ թանկարժեք քարը՝ ռուսական ինքնիշխանության խորհրդանիշերից մեկը, հայկական «ծագում» ունի։
Առավոտյան մենք ողջ օրվա համար էներգիա ենք ստանում, և հենց դա է պատճառը, որ պետք է ճիշտ սկսել առավոտը: Առաջարկում ենք ծանոթանալ համաշխարհային բիզնեսի հաջողակ լիդերների առավոտյան ծեսերին:
Մի կողմից՝ կա զգացողություն, որ ինձ վրա նայում են՝ որպես ինչ-որ եկվորի, սակայն, մյուս կողմից՝ ինձ դիմավորում են շատ հյուրընկալ ու ինձ վերաբերվում են հարգանքով՝ որպես մարդու, ով ինքնակամ եկել է ծառայելու հայրենիքին:
1872 թվականին, 21 տարին դեռ չբոլորած, վախճանվեց բանաստեղծ Պետրոս Դուրյանը։ Այդ անսպասելի ու ծանր կորստի պահին նրա ընկերները հանկարծ հիշեցին, որ տաղանդավոր երիտասարդը նույնիսկ լուսանկար չուներ։ Շտապ կանչեցին նկարիչ Աբրահամ Սարգսյանին, որ գոնե մահվան մահճում Դուրյանի դիմանկարը վրձներ։ Բայց մահն այնպես էր աղավաղել Դուրյանի դեմքը, որ նկարիչը հրաժարվեց այդ փորձից։
Սթիվեն Հոքինգը հատկապես հայտնի է սև անցքերի և գրավիտացիայի մասին իր թեորիաներով: Բացի այդ, Հոքինգը հաճախ կանխատեսումներ է անում մարդկության վերացման մասին: Հոքինգի կարծիքով՝ մարդիկ կարող են ամբողջությամբ վերանալ Երկրից, և դրա համար կա առնվազն 3 պատճառ:
Այս փոքր-ինչ խորհրդավոր ու զարմանալի պատմությունը ծայր առավ 1914 թվականի ձմռանը, երբ Սարիղամիշի մոտ իրար բախվեցին ռուսական ու թուրքական բանակները։ Մեծ էր վտանգը, որ ռուսների անհաջողության դեպքում Էնվեր փաշայի հրոսակները կարշավեին մինչև Երևան։ Եվ վերահաս աղետից տագնապած` Ամենայն Հայոց Հայրապետ Գևորգ 5-րդը կայացնում է ծայրահեղ մի վճիռ։
Ձայնային կինոյի ստեղծումից հետո պրոդյուսերները սկսեցին փնտրել այնպիսի թատերական ռեժիսորների, որոնք կկարողանային խոսել սովորեցնել «համր» դերասաններին: Paramount Pictures ստուդիան դասավանդելու առաջարկով դիմեց Մամուլյանին, սակայն նա չհամաձայնեց, այլ ցանկություն հայտնեց դառնալ ֆիլմերից մեկի ռեժիսորը:
Համաշխարհային կինեմատոգրաֆը կամաց-կամաց մոռացության է մատնում ամերիկահայ մեծ կինոռեժիսոր Ռուբեն Մամուլյանի անունը (1897-1987): Մոռացվում են ողջ կյանքի ընթացքում այս զարմանալի վարպետին ուղեկցող լեգենդներն ու միֆերը, նրա հաղթանակներն ու պարտությունները, եւ մեր գլամուրային ու անառողջ դարում նրա անվան շուրջ խորհրդավոր լռություն է:
«Դուդուկը մարդկության պատմության մեջ մեր ձեռագիրը թողնելու ևս մի առիթ է, որը հիանալիորեն նպաստում է տարբեր երկրների զբոսաշրջիկների ուշադրությունը մեր հայրենիքի ու մշակույթի կողմն ուղղելուն»։
«Ե՛վ բարեգործը, և՛ մեկենասը մարդիկ են, որոնք որոշում են կայացնում, որ իրենց գործունեության մի մասն ուղղվելու է ոչ միայն հավելյալ եկամուտներ ստանալուն, այլև ցանկանում են իրենց շուրջ եղած աշխարհն ավելի լավը դարձնել: Դա այն պատճառով չէ, որ դա ճիշտ է, էմոցիոնալ է, այլ, որ ռազմավարական առումով կարևոր է աշխարհի հետագա կայունության համար»:
Հայ նշանավոր գրող Երվանդ Օտյանը 1898 թվականին գրված մի պատմվածք ունի: Կոչվում է «Լևոն թագավորի սուրը»: Պատմությունն այն մասին է, թե ինչպես մի քանի ընկերներ այցելում են Աթենքի Անկախության պատերազմի թանգարան՝ տեսնելու Կիլիկիո արքա Լևոն Զ Լուսինյանի սուրը:
Եղել են դեպքեր, երբ հակամարտության գոտի են ժամանել բժիշկներ եւ ցանկացել օգնել, սակայն նրանց մասնագիտական պատրաստվածությունը չի բավարարել։ Հայաստանում էլ էր այդպես։ Երբեմն նրանց պատճառով խնդիրներ են առաջանում։ Մեր կարծիքով՝ աղետի գոտի եկողները հատուկ մարդիկ են՝ հոգեպես հզոր։ Նրանք պետք է հասկանան եւ զգան այլ մարդկանց ցավը։
Անցյալը սիրում է անակնկալ հանդիպումներ մատուցել: Եվ պատմության էջերը թերթելիս ամենաանսպասելի առնչությունները հաճախ են պատահում: Դրանցից մեկի մասին էլ ուզում ենք այսօր պատմել, առավել ևս, որ խոսքն այս անգամ ռուս մեծ գրող Լև Տոլստոյի կրտսեր դստեր՝ Ալեքսանդրիայի մասին է: Քչերին է հայտնի, որ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին նա իբրև կամավոր գթության քույր՝ մեկնել է Կովկասյան ռազմաճակատ և տևական ժամանակ ապրել ու աշխատել է Հայաստանում:
«Մենք ստեղծեցինք դպրոցը նրա համար, որ Ռուսաստանում ստեղծվեր հնարավորություն՝ ստանալ բարձր մակարդակի բիզնես-կրթություն: Այդ պատճառով, եթե դու բիզնես ես վարում Ռուսաստանում, ապա պետք է հասկանալ, թե ինչ է տեղի ունենում աշխարհում, ու կիրառես այդ գիտելիքները մեր բիզնես միջավայրում»,- ասել է Ռուբեն Վարդանյանը:
Ջոն Սթեյնբեքը եղել է Հայաստանում: Այս փաստը շատերի համար պիտի անակնկալ լինի: «Եթե եղել է, ինչո՞ւ այդ մասին ոչինչ չի ասվել»,- կհարցնեն նրանք: Ինչպե՞ս է պատահել, որ ամերիկյան գրականության մեծագույն դեմքերից մեկը, Պուլիտցելյան ու Նոբելյան մրցանակների դափնեկիրն այցելել է մեր երկիր, մինչդեռ դրա մասին նույնիսկ ամենահակիրճ հիշատակությունն անգամ չկա:
Օրերից մի օր Մարտիրոս Սարյանը համաձայնում է գլխավորել Երևանի գեղարվե ստաթատերական ինստիտուտի ընդունող հանձնաժողովը։ Քանի որ նա հանձինս դիմորդների տեսնում էր նաև հայ գեղանկարչության ապագա նվիրյալներին, ավագների գործը շարունակողներն, նա չափազանց բծախնդիր է մոտենում քննությանը և ամենևին էլ չի շռայլում բարձր գնահատակակները։ Ի վերջո, ավելի քան երեսուն դիմորդներից միայն մեկին է նշանակում գերազանց գնահատական։
Աշխարհահռչակ վավերագրող ռեժիսոր Արտավազդ Փելեշյանը, արդեն տևական ժամանակ է՝ Հայաստանում է: Նա այստեղ`Երևանում, օրեր առաջ նշեց իր ծննդյան օրը, իսկ այսօր իր վաղեմի ընկերոջ, մեկ այլ լեգենդար հայի` կոմպոզիտոր Տրգրան Մանսուրյանի հետ այցելեց Կոմիտասի անվան Պանթեոն:
Իմ նպատակը շատ պարզ է. ես ցանկանում եմ հասկանալ Տիեզերքը, ինչո՞ւ է այն կառուցված այնպես, ինչպես կառուցված է, և ինչո՞ւ ենք մենք այստեղ:
Առավոտյան բացելով աչքերս` ես երազում եմ տեսնել ավելի կատարյալ աշխարհ, որում տիրում են բարեկամությունը և սերը: Բայց միայն դա բավարար չէ, որպեսզի իմ օրը լինի հիասքանչ և արժանի կեցության:
Ինգմար Բերգմանի ֆիլմերը դյուրամարս չեն յուրաքանչյուր կինոդիտողի համար, բայց բազում միջազգային մրցանակները և պարգևները ապացուցում են շվեդ մեծ սցենարիստի և ռեժիսորի ֆիլմերի գեղարվեստական արժեքը:
Ինձ մոտ երբեք չի ստացվում ապագայի պլաններ գծել: Իմ կյանքը գեղեցիկ քայլք է` մի անորոշությունից դեպի մյուսը:
Ինչպե՞ս կարող ես հաջողակ դառնալ… Քո ուժեղ և թույլ կողմերի գիտակցմամբ, հարկավոր է ճիշտ օգտագործել ժամանակն ու ռեսուրսները: Լինես հետևողական ու համբերատար, քանի որ հաջողակ լինելը մեծ ջանքեր, ցավ, տառապանք է պահանջում, քանզի դու երազանքներ ունես:
Եսենինը հետաքրքրվում էր մեր ազգային պոեզիայով: Հարևաններն ունեին «Հայկական պոեզիայի ծաղկաքաղը»՝ Բրյուսովի թարգմանությամբ, և Սերգեյը, մեզ մոտ լինելիս, հաճախ էր խնդրում բերել այդ գիրքը և կարդում էր այն: Նա հատուկ հետաքրքրություն էր ցուցաբերում Չարենցի նկատմամբ, և իմանալով, որ վերջինս լինելու է Բաթումիում, անհամբեր սպասում էր նրան ու հաճախ հարցնում. «Դե ինչ, դեռ չի՞ եկել ձեր Չարենցը»: Բայց Չարենցը Բաթումի եկավ Եսենինի Մոսկվա գնալուց հետո միայն:
Արհեստական ինտելեկտի կիրառումներն արդեն ապացուցել են իրենց օգտակարությունը: Բայց ես կարծում եմ, որ այս գաղափարի զարգացումները կարող են հանգեցնել մարդկության վերացմանը: Եթե մարդիկ կարողանան կիրառել արհեստական ինտելեկտը, ապա կսկսեն կտրուկ զարգացում ապրել:
2015 թվականի նոյեմբերի 30-ին, 88 տարեկան հասակում մահացավ ռեժիսոր Էլդար Ռյազանովը:
«Կիբերտեռորիզմի դեմ առավել արդյունավետ պայքարելու համար կպահանջվի երկրների ու պետությունների առավել սերտ համագործակցությունը: Սա է միակ ելքը, իսկ այդ համագործակցության սկիզբը պետք է դնել արդեն հենց հիմա»,- «168 Ժամին» տված բացառիկ հարցազրույցում ասում է Եվգենի Կասպերսկին: