Աշխարհի բոլոր գնացքները, գնացքների ծանր վագոնները, Վագոնների բեռնախցիկները, խցիկների բոլոր տաղավարները, Շչակներն ու ճչակները, սլաքներն ու սլաքավարները, Աշխարհի բոլոր ինքնաթիռները, ինքնաթիռների գժված շարժիչները…
«Խաղաղություն ամենեցուն» եմ ասում և աղոթում, որ իրական պատերազմը երբեք ու երբեք չվերսկսվի, բայց նաև վստահ եմ, որ հայ զինվորը արժանի պատասխանն ու հակահարվածը կտա ադրբեջանական հրոսակախմբին: Իսկապես հրոսակախո՛ւմբ և ոչ թե բանա՛կ, որտեղ խաղաղ քնած մարդուն կացնահարողին պաշտոն են տալիս ու ազգային հերոս հռչակում, իսկ ուղղաթիռը կործանած անասունին էլ` շքանշանով պարգևատրում: «Ասա՛, ո՞վ են հերոսներդ, կասեմ, ով ես դու»:
Կան թերթեր, որոնք որոշ հակումներ ունեն այս կամ այն կուսակցության նկատմամբ, բայց հաստատ իրենց գերին չեն: Օրինակ, «Süddeutsche Zeitung»-ը սոցիալ-լիբերալների հանդեպ հակումներ ունի, բայց դա միանշանակ վերաբերմունք չէ, և օբյեկտիվ լրատվություն են մատուցում: Խմբագրականներում կարող են դիրքորոշում հայտնել այս կամ այն ուժի նկատմամբ, բայց կրկնում եմ` դա չի նշանակում, որ տվյալ ուժը թերթի ֆինանսավորողն է, իսկ թերթն իշխանամետ կամ ընդդիմադիր է:
Հաճախ կարելի է լսել, թե ինչպես երկիրն այս օրին հասցրած «պատասխանատուները» գլուխ են գովում` մեր ուսումնական համակա՜րգը, մեր կրթվածության ծավալնե՜րը, աշխարհում առաջին դիրքե՜ր, ֆլա՜ն, ֆստա՜ն… Ծիծաղելի է… Ուսումնական համակարգն առաջին հերթին` հարազատ երկրի զարգացմանն ուղղված կարևորագույն ոլորրտներից է: Բարձրորակ կրթությունը ներդրումներ է պահանջում: Ներդրումներն ապարդյուն չեն, երբ գիտելիքները ծառայում են երկրի բոլոր ոլորտներում զարգացում ապահովելու համար, և հենց դա ապահովում է ծախսված միջոցների վերականգնումը` որակյալ մասնագետները երկրի եկամտաբերության գրավականն են:
«Մենք՝ նախաձեռնող խմբի անդամներս, ամենատարբեր ոլորտի մասնագետներ ենք՝ իրավաբաններ, տնտեսագետներ, տեղեկատվական տեխնոլոգիաների մասնագետներ, ընդ որում՝ միջուկը կազմված է հայերից: Սա զուտ հայկական նախաձեռնություն է, հիշատակում ենք Հայոց Ցեղասպանությունը, բայց միևնույն ժամանակ՝ անդրադարձ ենք կատարում առհասարակ ցեղասպանության գաղափարին՝ գիտակցելով, որ մենակ ոչնչի չենք կարող հասնել: Մեր ծրագրում հիշատակում ենք նաև ասորիներին, հույներին, արամեացիներին, ովքեր զոհ են դարձել Օսմանյան կայսրությանը:
«Մենք ապրում ենք Գերմանիայում, հիմնականում Գերմանիայի քաղաքացիներ ենք կամ այստեղ ապրելու օրինական իրավունքներ ունենք, ուրեմն՝ սպասելի է, որ մենք կարողանանք և՛ գերմանական իշխանություններին, կառավարությանը, և՛ գերմանական հասարակությանը հասանելի դարձնել մեր պահանջը, որը Գերմանիայի խորհրդարանի կողմից Ցեղասպանության հստակ ընդունումն է»:
«Գերմանիայում չեք գտնի 3000 բնակչություն ունեցող գյուղ, որը եկեղեցի չունի: Հայաստանում այնքան բնակավայրեր կան, անգամ 10.000 բնակչություն ունեցող, որ եկեղեցի չունեն»:
Գերմանիայում բնակվող շատ հայեր ընտանիքներում գրական հայերենի և լեզվապահպանման խնդիրը համարելով շատ սուր` բոյկոտում են հայկական հեռուստաալիքները: Որպեսզի նոր սերունդը չյուրացնի հայկական հեռուստաալիքներով քարոզվող փողոցային ժարգոնը` շատ հայ ընտանիքներ արբանյակային հեռարձակումը համարում են վտանգավոր: Մեզ հետ զրույցում տեղի հայերն իրենց մտահոգությունը հայտնելով հեռուստաալիքների անորակ արտադրանքի վերաբերյալ` կոչ են անում պետական մակարդակով ուշադրություն հրավիրել եթերից հնչող «աղբին»:
«Հետևում եմ հայաստանյան իրադարձություններին: Գառնու տաճարում սրճարան կառուցելու շինթույլտվություն եղել է, այսինքն՝ նախարարը սրճարան-ռեստորանի թույլտվությունն անարգել տալիս է: Փաստորեն, եթե Մշակույթի նախարարությանն առաջարկեք՝ սրճարա՞ն, թե՞ քանդակ, նա կընտրի սրճարանը, և այսպիսով Մշակույթի նախարարությունն ավարտվում է»,- ասում է Վազրիկ Մանասսիանը:
«ԱԱ Աուկցիոն» կերպարվեստի կենտրոնը և «Hi-artonline.com» նախագիծն, ի թիվս երկու ցուցահանդեսների` մարտի 7-ին «Ոսկե դար» պատկերասրահում բացեցին նաև աճուրդի ներկայացված ստեղծագործությունների ցուցադրությունը:
13-ամյա Ռաֆիկը երկու քույրերի հետ ողջ մանկության ընթացքում ականատես է եղել սարսափելի տեսարանների: Հարբեցող հոր վիճաբանությունները, մոր նկատմամբ ծեծ ու ջարդն այս տղայի հիշողության մեջ դաջվել են` որպես անվերջանալի տեսարաններ:
«ԱԱ Աուկցիոն» կերպարվեստի կենտրոնը և www.Hi -artonline.com նախագիծը մարտի 7-ին «Ոսկե դար» պատկերասրահում ներկայացրեցին երկու ուշագրավ ցուցահանդես: Թեև նախագծերը ժամանակագրության, ոճային առանձնահատկություններով և թեմատիկ բովանդակությամբ շատ տարբեր էին, այդուհանդերձ՝ գրագետ համադրման արդյունքում՝ երկու ցուցահանդեսները միևնույն պատկերասրահում ցուցադրելն ընդհանուր կոնտեքստի մեջ ճշգրիտ ներկայացրեց արվեստի պատմության շարունակական տենդենցները: Ֆրանկոֆոնիայի օրերի շրջանակներում իրականացված «Հայ նկարիչները Ֆրանսիայում. 20-րդ դար» […]
Տիկին Ալվարդի տան մռայլությունն ու թաց, խեղդող անդուր օդն ապտակելով դուրս է հրում տարածք ոտք դնող ցանկացած մեկին: Ներսում սառն է, մութ, ու մեծերն այնքան տխուր են, որ անգամ փոքրերի չարաճճի շարժը նրանց չի կտրում մտովի «եսիմ ուր» լինելուց:
«ԱԱ Աուկցիոն» կերպարվեստի կենտրոնը մարտի 7-ին «Ոսկե դար» պատկերասրահում կներկայացնի հետաքրքիր երկու ցուցահանդես: Բացի այդ, նույն օրը կմեկնարկի աճուրդային լոտերի ցուցադրությունը, որի ընթացքում այցելուներն արդեն հայտ ներկայացնելու հնարավորություն կստանան:
Ա. Շաղոյանն ուշադրություն է հրավիրում ԱՆ Դատական բժշկության գիտագործնական կենտրոնի փորձագիտական եզրակացության մեջ նշված քր. դատ. օր. 85-րդ հոդվածի վրա, ըստ որի՝ Փորձագետի իրավունքները և պարտականությունները, որոնք նախատեսված են վերոնշյալ հոդվածով, սահմանում է՝ «Ակնհայտ կեղծ եզրակացություն տալու պատասխանատվության մասին», որը նախատեսված է քր. օր. 338-րդ հոդվածով:
Ստացվել է այնպես, որ բժշկի աշխատավարձը կախված է պոլիկլինիկա դիմողների վճարունակությունից, հետևաբար` կարելի է կանխատեսել, թե մասնագետներն ինչ մանիպուլյացիաներ են կիրառելու «փող պոկելու» համար:
Դուք հասկանո՞ւմ եք, ի՞նչ ասել է` հոգեկան հիվանդություն, հասկանո՞ւմ եք, թե մեզ ինչ իրավիճակի մեջ են գցել մի անուղեղ որոշման պատճառով: Քնում, արթնանում` մի նոր կարգ են սահմանում, որը փոխարենը հօգուտ այս կամ այն խոցելի խմբի լինի, ճիշտ հակառակը՝ մի մեծ հարված է լինում: Ինչքա՞ն կարելի է քաղաքացիներին ամեն կողմից ճզմել, գցել վատ, ծանր դրության մեջ:
Հայաստանում ստեղծվել է մի իրավիճակ, որ քաղաքացին այլևս որևէ պատասխանատու մարմնի դիմելու փոխարեն` դիմում է լրատվամիջոցներին՝ արդեն սպառած լինելով այս կառույցից այն կառույց ուղարկվելու համբերությունն ու մարդկային ռեսուրսները:
Սամվել Անդրեասյանն առավոտից մինչև անկողին մտնելը գազի սարքի մոտ կանգնած «տաքանում» է: Իրեն թվում է, թե տաքանում է, որովհետև տևական ժամանակ գազը չի միացվում…
Հասկանո՞ւմ եք, եթե ապրում ես մի երկրում, որտեղ դու ծնվել-մեծացել ես, որտեղ քո հարազատներն են, և դու մի խումբ մարդկանց պատճառով պիտի ստիպված հայրենիքդ լքես, դա շատ մեծ ցավ է պատճառում հոգուս: Ո՞րն է մեր ապագանգ Ես ընկերներ եմ ունեցել, որոնք շատ մեծ աշխատավարձեր են ստացել, բայց լքել են երկիրը, որովհետև այստեղ քաղաքացին ամեն օր, առավոտից իրիկուն խաբվում է նախագահի, նախարարների, մեծերի կողմից, նրանց ընդունած ոչ բարենպաստ օրենքներն ազդում են քո կյանքի վրա:
Ընդամենը 2 օր առաջ ինձնից խնդրեցին ռենտգեն նկարները, իսկ երեկ քննիչը զանգահարեց՝ ասելով, որ առաջիկայում օր կասի, որպեսզի գնամ այդ կենտրոն, որտեղ համապատասխան մասնագետներից բաղկացած հանձնաժողով է ստեղծվելու իմ գործն ուսումնասիրելու համար:
Թեև Ոստիկանությունը պարտավոր էր դիմումը ստանալուց հետո 10-օրյա ժամկետում կազմակերպել Դատաբժշկական փորձաքննություն, այդուհանդերձ, առ այսօր որևէ գործողություն չի կատարվել:
Հասկանո՞ւմ եք, այդ ապաշնորհ, անբարեխիղճ վիրահատահության համար, մարդու հետ նման ձևով վարվելու համար, ի վերջո, որևէ բժիշկ պիտի՞ պատասխան տա: Իմ ոտքը, ոտքիս մատները, որոնք այսօր ինձ չեն ծառայում՝ որակում են նրանց կատարած աշխատանքը: Բժիշկն ինձ այսօր խեղանդամ է դարձրել, Ոստիկանություն, ինչո՞ւ չես կանչում պատասխանատվության:
Ազատամարտիկ Արթուրենց տունը շնանոցում է: Տարածքն այդպես են կոչում, քանի որ շինության մեջ նախկինում ոստիկանական շներ են պահել, ու 1990 թվականից Արթուրը մոր հետ եկել է շների տեղը զբաղեցնելու: Շնանոցն իսկական շնանոց է, ու թեև ինչպես` աշխարհում, այնպես էլ՝ Հայաստանում 21-րդ դար է, բայց կառուցվող շենքերը մնում են դատարկ, իսկ շնանոցներում «ապրելու» համար մարդկանց հերթեր են գոյանում:
Իմ սերունդն անգամ մեկ գործով որևէ տեղ ներկայացված չէ, այս շերտը կորում է, և մի քանի տարի անց նույնիսկ զրույց, խոսելու նյութ չի լինի մեջտեղում. ինչի՞ հիման վրա պիտի խոսեն… Պետությունն այն ժամանակ առաջադեմ նկարիչներից գնում և արխիվացնում էր ոչ աբստրահարված, մոդեռնիստական, բայց գոնե ֆիգուրատիվ, պահպանողական գործեր, մեր դեպքում՝ դա էլ չկա, հեղինակին մոտենալու բանալի չկա:
«ԱԱ Աուկցիոն» կերպարվեստի կենտրոնը և «hi-artonline.com» նախագիծը ներկայացրել են հետաքրքիր մի ցուցահանդես, որը ոչ միայն գեղանկարչական ժառանգության մի հարուստ նյութ է, այլև վավերագրություն է: «Ոսկե դար» ցուցասրահում (Սպանդարյան 5) ներկայացվել են մեծագույն նկարիչ, ռեալիստ, իմպրեսիոնիստ Եղիշե Թադևոսյանի ստեղծագործությունները, արխիվային նյութերն ու նրա կենսագրական դրվագները նկարագրող փաստաթղթեր:
Մեզ այնքան փայտ են բերել, որ կարող ենք առանց խնայելու վառել ու ձմեռն անցկացնելուց հետո էլ դեռ ունենալ: Երեխաներիս` հագուստ, ամեն ինչ, Էրիկիս համար բոլոր անհրաժեշտ բաները: Սնունդ և անձամբ թաղապետի կողմից ուղարկված դրամական օգնություն:
Լուվրն ուղղորդում է դեպի ամբողջ երկրի թանգարանները և արժեհամակարգերը: Մեզ մոտ քաղաքում տեղադրված բոլոր սլաքները ցույց են տալիս դեպի դեսպանատներ: Քաղաք ես մտնում և հսկայական պաստառները քեզ ուղղորդում են երկրից դուրս: Դու դեռ չմտած՝ ինքն ասում է` որտեղից վիզան վերցնես, որ դուրս գնաս: Բայց ո՞ր պաստառն է ցույց տալիս դեպի թանգարաններ տանող ճանապարհը…
Ողջ աշխարհում սիրված ու մեծ հեղինակություն վայելող Ժանսեմի նկարչությունն այսօր համարվում է գծանկարչությամբ մարդկային ողջ էմոցիոնալ դաշտը շարժող այն սպեցիֆիկ ներուժը, որտեղ գիծը դառնում է հույզ, իսկ պատկերը՝ հիշողություն:
Գիտե՞ք` որքան դժվար է այցելել տարիներով մոմի լույսով ապրող տարեց ամուսիններին, ականատես լինել, թե ինչպես են սովամահ լինում, որովհետև թոշակով անգամ հաց չեն կարողանում գնել, այնուհետև մեջդ ուժ գտնել` տեսածդ վերարտադրելու, իսկ ամիսներ անց կրկին այցելել և տեսնել, որ երկուսն էլ մահացել են:
