«Երբ Արցախում գոռում էր՝ «Արցախը Հայաստան է, և վերջ», արդյո՞ք նա այդ ժամանակ մտածում էր, որ իր ասածները սադրանք է, և սադրանքի համար այդ ամենն արեց։ Թե՞ այդ ամենից հետո հասկացավ, որ բարձր ամբիոնից ամեն ինչ չէ, որ պետք է բարձրաձայնել։ Սա պետք է ճշտել Նիկոլ Փաշինյանից, նա սադրում էր Ադրբեջանին, թե այնպիսի տեղեկատվություն ունի, որ բարձրաձայնի՝ Ադրբեջանում իշխանափոխություն տեղի կունենա։ Հետո էլ իր պաշտպանության նախարարը հայտարարում էր՝ «նոր պատերազմ, նոր տարածքներ»։ Այսինքն՝ այն ժամանակ այս հայտարարությունները սադրանք չէի՞ն, հիմա կարող են սադրա՞նք լինել»:
2008 թվականի մարտի 1-ին Հայաստանը փրկվեց թուրքական կցորդի վերածելուց։ Արցախին ևս 15 տարի է տրվել ապրելու: Այս մասին տելեգրամյան իր ալիքում գրում է քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանը:
Նիկոլ Փաշինյանը վստահեցնում է, թե՝ տեսնելով Բաքվում Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարների լուսանկարները, ինչպես նաև Ռուբեն Վարդանյանի խոշտանգումը, կիսում է բոլոր զգացմունքները։
Հայոց պատմության` Արցախին վերաբերող հատվածը փորձ է արվում վերախմբագրել, ձևախեղել՝ շրջանառությունից հանելով նաև տեղանվան հայկական ձևը։
Սա մեխանիզմ է, որով Հայաստանի Հանրապետությունը ձեռք է բերում էական լծակներ՝ Ադրբեջանի իշխանություններից պահանջելու համար իսկույն ազատ արձակել ՀՀ գերեվարված և պատանդ պահվող քաղաքացիներին, այդ թվում Արցախի քաղաքական ղեկավարության բոլոր ներկայացուցիչներին։
«ԼԱԲՈՐԱՏՈՐԻԱ» հաղորդաշարի հյուրերն են գրողներ Տիգրան Պասկևիչյանը և Հարութ Կբեյանը։
Դիզայներ, նկարիչ, քանդակագործ Նուռն այն կարծիքին է, որ մեր «չկառավարությունը», անկախ քաղաքացու նկատմամբ իր վերաբերմունքից, պետք է կամք դրսևորի, որպեսզի այլ երկրի խոշտանգումներից ազատի:
Էդգար Ղազարյանն ու Դավիթ Սարգսյանը «Երկու ճակատ» պոդկաստի հերթական թողարկմանն անդրադառնում են Հայաստանի՝ ԵՄ-ին անդամակցության կեղծ օրակարգին, Արևմուտքի՝ Ուկրաինային տված սուտ խոստումներին, Փաշինյանի համար օրեցօր նեղացող աշխարհաքաղաքական պատուհանին, ՌԴ-ի և ԱՄՆ-ի նախագահների սպասվող հանդիպմանը, և այլն։
Մնացյալ դեպքերում գերիները հետ կգան, եթե որևէ գերտերություն անձնական շահերից ելնելով (Հայաստանում շահեր սպասարկելու իմաստով), որոշի նրանց հանել այնտեղից:
Ընդդիմադիր դաշտում գործող ուժերն իշխանափոխության հարցի շուրջ չեն կարող համախմբվել. չեն կարող, որովհետև կա քաղաքական ուժերի ամբիցիաների հարց։ 168 TV-ի «Ռեվյու» հաղորդաշարի եթերում նման տեսակետ հայտնեց Ռեֆորմիստների կուսակցության նախագահ Վահան Բաբայանը։ «Ընդդիմադիր դաշտում շատ բարդ է, որովհետև պետք է կարողանալ ճիշտ պահի զսպել ամբիցիաները, գնալ զիջումների, կարճ ասած՝ իրական քաղաքականությամբ զբաղվել։ Մինչդեռ մարդկանց թվում է, […]
Կենտրոնի աղմուկից փրկող մեծ պատուհանի մոտ նստած աշխատակցուհին հարցնում է.
Բաքվի դատարանում Արցախի նախկին նախագահ Արայիկ Հարությունյանի` «Գյանջայի դեպքերին» առնչվող ցուցմունքների մասին ադրբեջանական հրապարակումներից հետո Նիկոլ Փաշինյանը սկսեց մտահոգվել, այսօր կարծես ՀՀ իշխանություններն ուշացումով սկսել են հասկանալ, որ Բաքվի դատավարությունը ոչ թե այնտեղ պահվող Արցախի ռազմաքաղաքական նախկին ղեկավարության դեմ է, այլ Հայաստանի Հանրապետության, և, որ կեղծ մեղադրանքներով «դատավարությունն» Ադրբեջանը նաև օգտագործելու է բանակցություններում Հայաստանի վրա ճնշումներ գործադրելու համար: Այլ հարց է, որ ՀՀ իշխանությունները պետք է գործուն քայլեր անեն, ինչի մասին խոսում են իրավապաշտպանները, նախկին պաշտոնյաները:
ՀՀ անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի մոտ շատ ծանր տպավորություն է թողել Արցախի նախկին պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանի լուսանկարը, որումնա խոշտանգված էր։
Որևէ գործընթաց Հայաստանը չի անում, լուռումունջ գնում են ուտոպիստական խաղաղություն կոչվածին
Մենք կոչ ենք անում միջազգային հանրությանը, իրավապաշտպան կազմակերպություններին և պետություններին վճռական դիրքորոշում որդեգրել Ադրբեջանի Հանրապետության նկատմամբ՝ պահանջելով դադարեցնել մարդու իրավունքների և միջազգային մարդասիրական իրավունքի համակարգային խախտումները: Միջազգային արձագանքի բացակայությունը կնպաստի անպատժելիության մթնոլորտի խորացմանը և կարող է հանգեցնել անդառնալի հետևանքների:
Նման հավակնություն ունեցող որևէ ուժից կամ ուժերից ժողովուրդն իրավասու է այսօրվանից արդեն պահանջելու հետևողական պայքար՝ ադրբեջանական ցեղասպան քաղաքականությանը զոհ գնացած և բռնագաղթված հայ բնակչության իրավունքների պաշտպանության համար։
Արցախի ղեկավարությունը պատանդառվել է, որ մյուսները գերի չընկնեն, սրանք ասում էին՝ չգնայիք. Սիմոնյան
Սումգայիթի ոճրագործությունը սկսվեց 1988թ. փետրվարի 26-ի երեկոյան ու հենց միանգամից ուղեկցվեց սպանություններով, հայերին կենդանի վիճակում այրելով ու անդամալույծ անելով, նրանց տներն ու անձնական իրերն ավերելով:
Այսօր Բակո Սահակյանը գտնվում է Բաքվում, որ մենք կարողանանք գտնվենք այստեղ. Արմեն Պետրոսյան
«Նիկոլ Փաշինյանը մահու չափ վախենում է հայրենասերներից, իսկ Ռուբեն Վարդանյանը և Բաքվում պահվող մյուս հայրենակիցները հայրենասերներ են։ Այդ ինչ հրեշ պետք է լինես, որ թողնես մարդը Բաքվում տանջվի, մտածելով, թե հետագայում ինքը կարող է քաղաքական ամբիցիա ունենալ կամ չունենալ։ Դա ինձ համար անընկալելի է»։
ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության քարտուղար Տիգրան Աբրահամյանի կարծիքով՝ ցեղասպանությունների ճանաչման միջազգայնացման գործընթացը, որը Հայաստանը մի քանի տասնամյակ տարել է, գործող իշխանությունների օրոք անտեսվում է:
ՀՀ արտաքին գործերի նախարարությունը շարունակում է միջազգային հանրության, մասնավորապես տարածաշրջանում խաղաղությամբ շահագրգռված և մարդասիրական արժեքները կարևորող գործընկերների ուշադրությունը հրավիրել Ադրբեջանում պահվող հայազգի ռազմագերիների, պատանդների և այլ պահվող անձանց ազատ արձակման խնդրի, ինչպես նաև դատավարական կոպտագույն խախտումներով և խոշտանգման աղաղակող նշաններով նրանց մի մասի նկատմամբ ընթացող բեմականացված դատավարությունների վրա:
1988թ. փետրվարի 27-29-ը Ադրբեջանի Սումգայիթ քաղաքում տեղի են ունեցել իրադարձություններ, որոնք հավերժ մտել են պատմության մեջ որպես մարդկության դեմ հանցագործություն։ Հանցագործություն, որն ունի ՄԱԿ-ի «Ցեղասպանության հանցագործությունը կանխարգելելու և պատժելու մասին» կոնվենցիայի չափանիշներին լիովին համապատասխանող հստակ իրավական գնահատական։ Դա իրոք ցեղասպանություն էր, որն անխոչընդոտ ու անպատիժ երեք օր շարունակ տեղի էր ունենում Ադրբեջանի մայրաքաղաք Բաքվից 25կմ հեռավորության վրա գտնվող Սումգայիթում։
«Անտանելի է տեսնել ադրբեջանական ռեժիմի կողմից իմ վաղեմի բարեկամ և գործընկեր Ռուբեն Վարդանյանին հասցված ցավն ու անարդարությունը: Ժամանակն է, որ բոլոր հայերը, հատկապես Հայաստանի Հանրապետության ղեկավարությունը, իրենց ձայնը բարձրացնեն»,- գրել է նա։
Նման գործարք կարող է իրականացնել միայն Հայաստանի կառավարությունը, որ սակայն դրանում շահագրգռված չէ։
Հայաստանից որևէ պաշտոնական արձագանք չկա, որևէ միջազգային մարդասիրական արձագանք չկա, բայց երբ Ռուբենը ազատության մեջ էր, բոլորը նրա «ընկերներն» էին, իսկ հիմա լուռ են, բոլորը լուռ են, իսկ Ռուբենը ըստ իս, ավել չի լինի ասել ՏՂԱՄԱՐԴՈՒՆ վայել տանումա իր խաչը ու հույս ունի, որ մենք բոլորս կկանգնենք նրա կողքին:
Գրեթե ամբողջովին հողին հավասարեցված Գազայում պաղեստինցիները կարողանում են իսրայելական բանտերից ազատել տալ հազարավոր իրենց հայրենակիցների՝ նրանց փոխանակելով իսրայելցի գերիների և նույնիսկ նրանց աճյունների հետ։
Պատճառահետևանքային կապի անտեսումը գրեթե միշտ եղել է հայկական քաղաքական իրականության գլխավոր արատը։ Բայց նաև, իսկ գուցե առաջին հերթին՝ դա է հանգեցրել այսօրվա ողբերգությանը, երբ որպես հետևանք հանդես եկող ամենամեծ քաղաքական արատը դեռևս հաջողությամբ պայքարում է Հայաստանի, հայկականության սկզբնապատճառների, ակունքների դեմ՝ վստահ լինելով, որ առանց պատճառի նոր իրականությունում ինքը մնալու է միակ հետևանքը։
«Ադրբեջանում հայ պատանդների ու գերիների ապօրինի ազատազրկման ու նրանց տառապանքների, ինչպես նաև նրանց ազատ արձակման միակ պատասխանատուն, ինչ ուզում եք, արեք, մեկ մարդ է` ՔՊ ղեկավարը, որ զբաղեցնում է Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը: Գլխավոր հասցեատերը նա է:
«Պրեսսինգ» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրը «Դի-ԷՍ-ԷՅ Խորհրդատվական խումբ» ընկերության գլխավոր տնօրեն, ՀՀ Պետական եկամուտների կոմիտեի (ՊԵԿ) նախկին ղեկավար, տնտեսագետ Դավիթ Անանյանն է։
