Վարդան Ֆերեշեթյան

Շենունի վարքը թվում է նույնքան խելագար, ինչպես և նրա ուսուցչի անհայտ զրույցները, որոնք նա բարեհաջող իր հետ գերեզման տարավ: «Խելագարությունը» որպես ցուցադրական քամահրանք` սթափ բանականության նկատմամբ Չժուան-ցզիի գրելաեղանակի բնութագրական հատկանիշներից մեկն է:

Գրական շնորհով և անհատնելի երևակայությամբ Չժուան-ցզին ստեղծում է երգիծական կերպարների դասական պատկերասրահ, որ մերկացնում են պետական և գիտուն այրերի արատները, նրանց փառասիրությունը, բանսարկությունը, անգիտությունը, մանրապճեղությունը, անհոգիությունը, կաշառակերությունը, կեղծավորությունը:

Տիրակալի հետ հարաբերություններում քո անկախությունը շեշտելը կնշանակեր` բացահայտ ձեռնոց նետել նրա տիրակալական իրավասություններին:

Չժուան-ցզին սիրում է ծանակել դոգմատիկ փիլիսոփաներին, որ ազատ են լոկ այլոց ժխտելիս, իսկ ներքուստ կաշկանդված են սեփական կանխակալ գաղափարներով:

Բերելով իրականության ամբողջական ընկալման, այդ մոտեցումն ամենևին չի նշանակում` միասնականի և, հետևաբար, մտքի պատմության ժխտում:

Այս գիրքը կարող է այնքան էլ սովորական չթվալ ստեղծագործական կենսագրության ժանրի ուսումնասիրությունների համար, որոնք միավորում է «Արևելքի գրողներն ու գիտնականները» շարքը:

Մեծ բյուզանդական կայսրության կայսրը հիվանդացավ ինչ-որ տարօրինակ հիվանդությամբ, և կայսրության մեջ չգտնվեց մի բժիշկ, որ ունակ էր նրան բուժելու: Տարբեր երկրներ սուրհանդակներ ուղարկվեցին, որպեսզի մեծ իմաստուններին և հմուտ բժիշկներին տեղեկացնեն կայսրի հիվանդության ախտանիշերի մասին:

Սկիզբը` թիվ 43-ում Բացատրելու թույլտվությունը Սուֆիստական գրականության յուրահատկության պատճառով ճանապարհի ուսուցիչները հաճախ թույլատրում էին արժանավոր մարդկանց մեկնաբանել իրենց գրքերը: Իհարկե, ոչ բոլորն էին բավարարում պահանջները, և գտնվում էին շատ «Սուֆիներ», որ, մեկնելով սուֆիստ վարպետների գրքերը, իրենց համար կարիերա էին անում: Պատմում են, թե ինչպես ոմն դերվիշ դատողություններ էր անում Ջամիի պոեմներից մեկի մասին, և հանկարծ […]

Մի անգամ մի իմաստուն, իր աշակերտների առաջ կանգնած, հետևյալ բանն արեց: Նա վերցրեց մի մեծ ապակե աման և պռնկեպռունկ այն մեծ քարերով լցրեց: Այդ անելով` նա աշակերտներին հարցրեց` արդյո՞ք ամանը լիքն է: Բոլորը հաստատեցին, որ լիքն է:

ՆՈՐ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ
(Չհրատարակված զրույցներ)

ՆՈՐ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ
(Չհրատարակված զրույցներ)

Սուրբ Թովմա Աքվինացու մասին Չեսթերթոնի գրքի ծանոթագրողն ասում էր, որ երկի հերոսը յոթ հարյուրամյակ սպասել է հենց Չեսթերթոնի այդ գրքին:

Ես համարում եմ, որ ցանկացած գրող գրում է թելադրանքով: Ո՞վ և ի՞նչ է թելադրում: Անհայտ է: Մենք կարող ենք մտածել, ինչ մտածում էին հնում հրեաները, որ դա` ruah-ն է, ոգին կամ մուսան, ինչպես մտածում էին հույները…

Դա այլաբանություն է, բայց այդ գրքից հաճույք ստանալու համար պետք է մոռանաս, որ դա այլաբանություն է, երևի թե այդպես կարելի է ասել բոլոր այլաբանությունների մասին:

Օսվալդո Ֆերարի. Նոր հանդիպում (Չհրատարակված զրույցներ)

Դիվերտիսմենտներ Գրքից

Ռենեսանսը Ճապոնիայում (գրքից)

Ռենեսանսը Ճապոնիայում (գրքից) ՄԱՑՈՒՈ ԲԱՍՅՈ Սկիզբը այստեղ. Իր աշակերտ Տիրիի ուղեկցությամբ, որ Յամատո գավառից էր, ինչպես պատմում է Բասյոյի կենսագիրներից մեկը, 1684 թվականի օգոստոսին, երբ լրացել էր նրա քառասնամյակը, նա ելավ իր առաջին ճամփորդությանը: «Հետաքրքիր է նշել նրա ճամփորդական հագուստը` մեծ հյուսած գլխարկ (որը սովորաբար կրում են վանականները) և բաց շագանակագույն բամբակե թիկնոց, վզից կախված […]

Ռենեսանսը Ճապոնիայում (գրքից) ՄԱՑՈՒՈ ԲԱՍՅՈ Բանաստեղծ-պանդուխտը Պերիպատետիկները(ճեմականները) փիլիսոփաներ էին, ովքեր Արիստոտելի օրինակով դասախոսությունների ժամանակ այս ու այն կողմ էին քայլում: Մենդիկանտները աղքատիկ կյանք վարող միաբանության թափառական վանականներ էին, ովքեր ապրում էին բացառապես ողորմությամբ: Ուխտավորները պանդուխտներ էին, ովքեր ուխտգնացությունների էին գնում սուրբ վայրեր, ամենից հաճախ` Պաղեստին, կամ, ինչպես ասվում է Չոսերի մոտ, «նա, ով պատահում է […]

Սակայն հիշողությունը` դա vortex է, ձագարափոս` միաժամանակայնություն:

Հոգին հաճախ պատկերացնում են թռչնի տեսքով, իսկ հրեշտակներն ունեն թևեր, որովհետև կյանքը տեղի է ունենում հենց այստեղ, իսկ անդրկյանքը` ինչ-որ տեղ այնտեղ:

Ոմն արքա դատի տարօրինակ արարողակարգ հորինեց:

Ծիծաղող ձուկը

Գրառումներ արվեստի մասին

Նրա ներկած փայտից ռելիեֆները, ինչպես նաև՝ նրա «քանդակները» պարանից, կարող էին դառնալ աներևակայելի խրախճանքի պատկեր…

Ջորջիո Դե Կիրիկո

Նվիրվում է Ֆենոզային

Դեբրեի գործերի առջև ավելորդ անգամ հասկանում ես, թե որքան բաների մասին է այսօր գեղանկարչությունը որոշել լռել, որպեսզի ավելի անառարկելիորեն հաղորդի այն, երևի թե, որ երդվել է հասցնել ամեն գնով:

Արշիլ Գորկի (Հայացքի ուժը)

Կուբիզմ կամ՝ պոեզիան կտավի վրա