Տիգրան Քոչարյանի խոսքով՝ Ալիևը շատ լավ հասկանում է՝ Արցախն Ադրբեջանինը չէ՝ արցախահայությանն է. «Արցախն այն տարածքն է, որի վրա հակումներ ունեցող Ադրբեջանը հերթում վերջինն է, այսինքն՝ եթե տարածաշրջանի պետություններն սկսեն վիճել՝ Արցախն ում տարածքն է, այստեղ Ադրբեջանը վերջին տեղում է լինելու, որովհետև ինքն Արցախի հետ բացարձակապես կապ չունի:
«Փաշինյանը գնում է Սահակաշվիլու օրինակով։ Նա տնով-ցեղով հակառուս է, իսկ ռուսական կառույցներից Հայաստանը դեռ դուրս չի բերում, որովհետև Ռուսաստանը ցանկության դեպում կարող է մեծ վնաս հասցնել Փաշինյանին և Հայաստանին։ Մենք ապրում ենք մի տարածաշրջանում, որտեղ եթե քեզ սխալ պահեցիր, կուլ են տալու։ Փաշինյանը գիտի, որ որոշ օլիգարխներ իր գլուխը կուտեն, եթե ինքն ընդդեմ ՌԴ-ի կտրուկ քայլեր անի»,- ասաց Քոչարյանը՝ ընդգծելով՝ երբ այս տարաշածրջանի բոլոր երկրները թեքվում են դեպի Ռուսաստան, իսկ դա ավելի ակնհայտ կդառնա Վրաստանում ընտրություններից հետո, անհասկանալի է, թե ո՞ւր է պատրաստվում Հայաստանը տանել Փաշինյանը։
«Մարդիկ, ովքեր հիմա հետևելով Փաշինյանին՝ կեր, խմիր, ուրախացիր սկզբունքով են գնում, դա շատ կարճ է տևելու: Այդ զանգվածն էլ պետք է հասկանա՝ ուր ենք գնում: Երբ ադրբեջանցիները սկսեն վերաբնակեցվել Հայաստանում, այդ ժամանակ Հայաստանի սուվերենության, ինքնիշխանության վերջնական խաչը կարող եք քաշել, որովհետև իրենք այլևս այստեղից չեն գնալու»:
«Արևմուտքում փնտրել արցախահայերի վերադարձի հարցերը, դա նույնն է՝ գնալ գայլերի մոտ և գայլերի կազմակերպած հենց բռնագաղթի ենթարկված գառների ապահովությունն ապահովելու փորձեր անել»,- «Դիվանագետների համահայկական խորհուրդ» հասարակական կազմակերպության նախաձեռնած «Հայաստանի արդի մարտահրավերները և դրանց հաղթահարման այլընտրանքային ուղիները» կլոր սեղան-քննարկման ժամանակ ասաց մեդիափորձագետ Տիգրան Քոչարյանը։
«Նրան ասել են՝ STOP, իրավիճակ է փոխվել։ Սա ասում են այն դեպքում, երբ անցել է անդառնալիության կետը, նրանց համար Փաշինյանն արել է ամեն ինչ՝ հանուն Արևմուտքի հանդիպել է Զելենսկուն, ԱԺ-ով վավերացրել Հռոմի ստատուտը»,- ասաց մեդիափորձագետը։
«Հակադարձելով Սասուն Միքայելյանին՝ ասեմ, որ ռուսներն ում տիրություն արել են, բարով-խերով հասցրել, բերել են: Նախագահներն էլ կգային, բայց նրանք ասել են՝ մենք վերջինն ենք դուրս գալու Արցախից՝ վերջին հայը դուրս կգա Արցախից, մենք էլ դուրս կգանք: Մինչդեռ որոշ շրջանակներ մանիպուլացնում էին, թե Արցախի նախագահները դեռևս երկու շաբաթ առաջ էին ցանկացել դուրս գալ, բայց ռուսները չեն թողել, ուղղաթիռ չեն տվել»,- եզրափակեց Տիգրան Քոչարյանը:
«Պրեսսինգ» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրը մեդիափորձագետ, քաղաքական մեկնաբան Տիգրան Քոչարյանն է։
«Պարզ է, որ երբ Ռուսաստանի թշնամի երկրի նախագահը ժամանի Հայաստան, խնդիրներ կարող են առաջանալ, եթե օդանավակայանում կանգնած լինեն ռուս սահմանապահները։ Խոշոր հաշվով՝ ակնհայտ է, որ Հայաստանի իշխանությունը գնում է վա բանկ՝ իր հակառուսականությամբ»,- ասաց Քոչարյանը՝ նշելով՝այս ամենով հանդերձ, սակայն, Ռուսաստանում դեռ հույս ունեն, որ Հայաստանի իշխանությունը չի՛ գնա արկածախնդրության։
Նիկոլ Փաշինյանն իրեն համարում է ազգի հոգևոր առաջնորդ. նա իրեն դրել է կաթողիկոսի տեղն այնպես, ինչպես դրել էր սպարապետի, Հռոմի պապի կամ համաճարակաբանի տեղ։ Փաշինյանն իսկապես կարծում է, թե այն ճառերը, որոնք ինքն է կարդում, շատ ավելի կարևոր են, քան Ամենայն Հայոց կաթողիկոսի ուղերձը, հետևապես, Ամանորին Վեհափառի ուղերձը եթեր չհեռարձակելը ես դիտարկում եմ ոչ այնքան՝ իշխանություն-եկեղեցի պայքարի, այլ Փաշինյան անձի՝ հերթական ոչ հոգեպես հավասարակշիռ պահվածքի համատեքստում։
Նիկոլ Փաշինյանը խաչ է քաշում Հայաստանի Հանրապետության վրա. Հայաստանը դուրս հանելով ՀԱՊԿ-ից և որևէ այլ անվտանգային համակարգի մաս չդարձնելով՝ նա մեր պետությունը թողնում է մերկ վիճակում։
«Այն ճանապարհը, որը բռնել է Նիկոլ Փաշինյանը, կործանարար է Հայաստանի և Հայաստանի ազգաբնակչության համար: Նախ՝ Հայաստանում պետք է բանակցողը փոխվի, այնուհետև՝ նստեն և հասկանան ՌԴ հետ՝ ինչն է խնդիրը: Ամեն դեպքում, ՌԴ-ն դեռևս բարյացակամ է վերաբերվում Հայաստանին և դեռևս չի միացրել այն պատժամիջոցների ցանկը, որ կիրառում է այլ երկրների հանդեպ»:
«Երբ շեշտը դրվի ազգերի ինքնորոշման իրավունքի և Արցախի բնակչության՝ իրենց տարածքում անկախ ու անվտանգ ապրելու վրա, այն ժամանակ ամեն ինչ կփոխվի։ Ազգերի ինքնորոշման այդ ճանապարհով Հայաստանն ունի դիվանագիտական հաղթանակներ, որը Նիկոլ Փաշինյանը փորձեց աղբարկղ նետել՝ զրոյացնելով պրոցեսը, ամեն դեպքում, այն, ինչ եղել է, կա։ Պայմանավորվածություններ կան այդ ուղղությամբ՝ առնվազն եռանախագահներն իրենք չեն ասել, որ այդ պայմանավորվածությունները գոյություն չունեն»,- եզրափակեց Տիգրան Քոչարյանը։
«Իշխանությունների համար գլխացավանք է նաև այն, որ նույն եվրոպական կառույցներում Արմեն Աշոտյանը բավականին հարգված ու ընդունված քաղաքական գործիչ է, և այնտեղ էլ են արդեն սկսել որոշ չափով հասկանալ, թե ՀՀ ներկայիս իշխանությունն իրենից ինչ է ներկայացնում։ Չնայած այս կառույցները շատ բաների վրա աչք են փակում, բայց ամեն դեպքում այդ նստվածքը մնում է։ Աշոտյանի կալանավորումը մեկ հոգու քմահաճույք է, Նիկոլ Փաշինյանի կապրիզն է»,- հավելեց Տիգրան Քոչարյանը։
Նախորդ տարվա դեկտեմբերի 12-ին, ժամը 10։30-ի սահմաններում ադրբեջանական կողմը խախտելով 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության դրույթները, բնապահպանական պատճառաբանություններով փակել է Արցախն աշխարհին կապող կյանքի միակ ճանապարհը՝ ոտնահարելով քաղաքացիական բնակչության կենսական շահերն ու իրավունքները:
Այլընտրանքային նախագծեր խմբի նախաձեռնած «Ինչպես Հայաստանն արձագանքեց Ալիևին» խորագրով քննարկման ժամանակ մեդիափորձագետ Տիգրան Քոչարյանը, անդրադառնալով ադրբեջանցիների կողմից փակված Բերձորի միջանցքի վերաբացման ուղղությամբ իշխանությունների քայլերին, դրանք որակեց իմիտացիոն:
«Այսօր Արուսյակ Ալեքսանյանը լրացրեց այն պաշտոնյաների շարքը, ովքեր մտածում էին, որ Նիկոլ Փաշինյանին ծառայություններ մատուցելով՝ մեղքերի թողություն են ստանում և անձեռնմխելի են՝ Դավիթ Տոնոյան, Պատրոն Դավիթ, Ստեփան Գալստյան, Փիլոյան… Այդ շարքը կարելի է անվերջ շարունակել: Կուզենայի, որ Դավիթ Սանասարյանն էլ այդտեղ լիներ, բայց նա դեռ առկախված վիճակում է: Փաստորեն այս մարդիկ, ովքեր տարբեր էտապներում օգնել են Փաշինյանին և կամակատար են եղել, մտածել են, որ Փաշինյանն իրենց կների, բայց Փաշինյանը նման բան չունի»։
168.am-ի հետ զրույցում տեղեկատվական տեխնոլոգիաների փորձագետ Տիգրան Քոչարյանն անդրադառնալով ստեղծված իրավիճակին, նկատեց՝ երբ որևէ երկրում ինչ-որ պատահար է տեղի ունենում, մյուս երկրները փորձում են այդ իրավիճակից օգտվել։
«Այդ խնդրի առնչությամբ բոլոր հարցումներին որևէ պատասխան չեն տալիս, ասում են՝ գաղտնիք է։ Սակայն մի երկրում, որի անվտանգությունը թիվ մեկ հարցն է, այդ թվում՝ տեղեկատվական, թաքցնել գնորդին՝ ավելին քան սխալ է և բազմաթիվ հարցեր է առաջացնում։ Եթե այն գնել է հայկական, այսպես ասած՝ նոր օլիգարխիան, ոչինչ, կարող են բարձրաձայնել, որովհետև գոնե կիմանանք, որ հայեր են գնել։ Գուցե՞ այլ երկիր է գնել այն, այդ դեպքում որքանո՞վ է ապահով մեր կապն Արցախի մեր հայրանակիցների հետ։
