«Այն, ինչ այսօր տեղի է ունենում Տավուշում՝ միանշանակ սահմանազատում չէ, այլ միակողմանի, պարտվողական զիջողական քաղաքականության գլուխգործոցն է։ Ես կասեի՝ սա իշխանությունների թշնամական քայլն է մեր պետության նկատմամբ, ամենաստոր ու դաժան գործելակերպն է։ Սա ոչ այլ ինչ է, քան նոր կապիտուլյացիա, հայրենիքն ու պետությունը վաճառելու։
«Այն հանգամանքը, որ Արշակ Կարապետյանն այս իշխանություններին դավաճան է համարում, դա, իհարկե, որոշակի նորություն էր՝ հաշվի առնելով, որ 44-օրյա պատերազմից հետո, դրանից առաջ՝ որպես խորհրդական, դրանից հետո՝ որպես այս իշխանության թիմի անդամ պաշտպանության նախարար, տևական ժամանակ աշխատել է։
«Իր վերջին ելույթից, դա պարզ երևում էր, ուղղակի պոռթկում էր բադրիջանի պատմությունը, նայում ես՝ մե՛կ ծիծաղդ, մե՛կ լացդ է գալիս։ Ղեկավար մարդը ծանրակշիռ մեկը պետք է լինի, բայց նստել բադրիջանից է խոսում այն մարդկանց հետ, ովքեր կրակի տակ են, թե՝ փող ենք տվել, բադրիջան ցանեք»,- շեշտեց մեր զրուցակիցը։
«Իր հերթին՝ համախմբման է գնում նաև Հայ Առաքելական եկեղեցին՝ փորձելով համախմբումն ապահովել քրիստոնեական հավատքի, ազգային արժեքների, ազգային ինքնության, կամ, որ նույնն է՝ գերագույն ազգային շահերի շուրջ։ Նման նպատակի շուրջ համախմբումը, սակայն, շատ դժվար է, երբ պետական ինստիտուտները դրան միտված քայլեր չեն անում, ավելին՝ գնում են դրան հակադրվելու ճանապարհով»,- 168TV-ի «Ռեվյու» հաղորդաշարի եթերում ասաց Արշակ արքեպիսկոպոս սրբազանը։
Ադրբեջանը մի կողմից՝ փակել է Արցախն արտաքին աշխարհին կապող միակ ցամաքային ճանապարհը, մյուս կողմից՝ կրակում է խաղաղ բնակավայրերի ուղղությամբ, Հայաստանի սահմանամերձ գյուղերում ադրբեջանական կրակոցները նույնպես ամենօրյա բնույթ են կրում։ Իսկ այս ամենին զուգահեռ՝ ՀՀ ղեկավարությունը մշտապես հայտարարում է, որ հավատարիմ է Ադրբեջանի հետ խաղաղություն հաստատելու իրենց օրակարգին։
Այս իշխանության օրոք Հայաստան չունի հեռանկար ոչ ներքին, ոչ արտաքին քաղաքականության մեջ. Հովհաննիսյան
«Սև հովազ» ջոկատի հրամանատար Ռուստամ Գասպարյանի եղբոր՝ Սերոբ Գասպարյանի խոսքով՝ հայությունը չպետք է հիասթափվի ստեղծված իրավիճակից, քանի որ տեսնում է այն լույսը, որը ծագելու է Հայաստանի վրա։
Այսօր Ստեփանակերտում «Արցախի անվտանգության և զարգացման ճակատ» հանրային շարժման ներկայացուցիչների մամուլի ասուլիսի ժամանակ Արցախի նախկին պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանը դիմելով իր համախոհներին՝ ասաց, որ վերջին ամիսներին փորձել են հասկանալ ամենակարևորը, թե ինչպես կարող են մարդկանց ասել, որ Արցախի ապագան հենց իրենց ձեռքերում է և ոչ թե՝ ուրիշների։
«Առանց ներքին համերաշխության ոչ մի համախմբում չի լինի, տեսականորեն անհնարին է»,- «Համախմբումը՝ որպես հայկական օրակարգ» թեմայով քննարկման ընթացքում ասաց ԱԺ նախկին պատգամավոր Արման Աբովյանը։ Նա, սակայն, հավելեց՝ ներքին համերաշխությունը չի նշանակում համակերպում. հնարավոր չէ համակերպվել այս կամ այն գործընթացի հետ, որը վտանգում է երկրի անվտանգությունը։ «Բայց դրա հետ մեկտեղ՝ ներքին համերաշխության հիմնական գործառույթը հենք դառնալն է […]
ՀՅԴ ՀՀ ԳՄ անդամ Բագրատ Եսայանը չի հավատում կենացային միասնականությանը, որովհետև միասնականությունը որևէ հանրության մեջ ստեղծվում է արժեհամակարգերի շուրջ:
Լրագրող Կարպիս Փաշոյանը համոզված է՝ համախմբումը բավականին բարդ և ոչ միշտ իրական հասկացություն է, և այն իրական կարող է լինել այն դեպքում, երբ դրա հիմքում լինի քաղաքական դոկտրին:
«Այս մղձավանջային իրավիճակից դուրս գալու եզակի ճանապարհը համախմբումն է»,- «Համախումբը՝ որպես հայկական օրակարգ» թեմայով քննարկման ժամանակ հայտարարեց «Այլընտրանքային նախագծեր» խմբի համահիմնադիր Վահե Հովհաննիսյանը:
«Ցավոք, մենք այնպիսի ժամանակահատվածում ենք ապրում, որ բոլոր լավ գաղափարները, մոտիվացնող բառերը, բառիմաստները խեղաթյուրվել ու վարկաբեկվել են: Շատ հստակ հաշվարկներ են եղել և հիմա էլ շարունակվում են, այդ հաշվարկները, ես վստահ եմ, որ որոշակի կենտրոններից են ուղղորդվում»,- «Համախմբումը՝ որպես հայկական օրակարգ» թեմայով քննարկման ժամանակ համախմբման մասին իր դիտարկումներն այսպես սկսեց Ժուռնալիստների միության նախագահ Սաթիկ Սեյրանյանը:
«Այնպես որ, ներկան համեմատելն անցյալի հետ ճիշտ չի լինի, եթե մենք խոսում ենք, որ երեկ են հանձնել, ապա նորից եմ ասում՝ երեկ ես ապրում էի այստեղ, և նման բան ասողները չեն ապրել այստեղ… Իսկ հիմա, որ նայում ենք, վտանգված ենք»:
«Եթե մենք չկարողացանք ՀԱՊԿ-ն օգտագործել հօգուտ մեզ, ապա դա ոչ թե ՀԱՊԿ-ի, այլ մեր խնդիրն է։ Օբյեկտիվ իրականություն էայն, որ այդ կառույցից դժգոհություններ,ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու կոչ անողներին հարց ունեմ, եթե ՀԱՊԿ-ից դուրս գանք, ու հաջորդ օրն Ադրբեջանը մտնի ու ՀԱՊԿ-ը մեր դեմ օգտագործի, ի՞նչ եք անելու» ։
44-օրյա պատերազմում զոհված զինծառայողների 50 ծնողներ շուրջ 2 տարի պահանջում են՝ պատերազմի աղետալի ելքի համար բոլոր մեղավորներին պատասխանատվության ենթարկել: Հիմա նրանք նոր նախաձեռնություն են սկսել՝ հանդիպումներ Հանրապետության բոլոր զոհված զինծառայողների ծնողների և հարազատների հետ։ Նպատակը մեկն է՝ համախմբել ծնողներին՝ պայքարին նոր և առավել ընդգրկուն թափ տալու համար։
