«Ասեմ, որ ռուսական կողմն անընդհատ կերպով հսկայական քաղաքական ավանս է տրամադրում: Առաջինը եղավ այն ժամանակ, երբ վարչապետի պաշտոնը ստանձնելուց 4 օր անց ռուսական կողմը շարունակեց ռազմատեխնիկական ոլորտի բանակցությունները»:
«Ես կցանկանայի, որպեսզի վարչապետը վերջապես հստակեցներ՝ արդյոք Հայաստանը ցանկանո՞ւմ է, որպեսզի Արցախը դառնա բանակցությունների կողմ, թե՞ այդուհանդերձ «Արցախը Հայաստան է, և վերջ»»:
«Կարծում եմ՝ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի այցը Հայաստան լինելու է բավականին սառը: Եկեք նաև հաշվի առնենք, որ Պուտինը չի գալիս Հայաստանի Հանրապետություն, այլ գալիս է ԵԱՏՄ Բարձրագույն խորհրդի նիստին: Այսինքն՝ օրակարգը ԵԱՏՄ-ն է, և հյուրընկալող կողմը պետք է իր օրակարգը ներկայացնի երկկողմ, որպեսզի պարզ դառնա՝ կլինի՞ երկկողմ բովանդակություն, թե՞ ոչ: Կարևորն այն է, որ հայկական կողմը հստակ օրակարգ ձևավորի»:
«Ո՞վ չի թույլ տվել սխալներ տրանսֆորմացիոն փուլում, որը շատ լուրջ գործ է, ուստի ինձ թվում է, որ նախագահները, եթե նրանք ուղղակիորեն մասնակից չեն եղել սպանությունների, պետք է ներման արժանանան: Անհնար է հետապնդել նախկին ղեկավարի: Պուտինը չի հետապնդել Ելցինին, Ելցինը՝ Գորբաչովին»:
«Արցախում կայանալիք ընտրություններից հետո հնարավոր են ռազմական գործողություններ, քանի որ ադրբեջանցիները կայուն կերպով մտածում են, որ բոլոր գործերը ղեկավարում է, այսպես կոչված, Ղարաբաղյան կլանը, իսկ հիմա Երևան են եկել մարդիկ, ովքեր ուզում են ղարաբաղցիների «վերջը տալ», և ընտրությունների արդյունքում իշխանության փոփոխությունը Ադրբեջանի կողմից կողջունվի, կդիտարկվի՝ որպես թուլացում»:
Նեյլ Մաքֆարլեյնի խոսքով՝ դատելով տեղեկատվական հոսքերից, հանդիպումը ոչնչով աչքի չընկավ: Ավելին, ըստ նրա՝ հանդիպման մասին ավելի շատ տեղեկատվություն կա հայկական աղբյուրներում, քան ադրբեջանական:
Խոսելով տեղեկություններից, թե հնարավոր է՝ Երևանում չկայանա Պուտին-Փաշինյան երկկողմ հանդիպում՝ հայ-ռուսական տարաձայնությունների պատճառով, Լուկիանովն ասաց, որ ՌԴ նախագահի օրակարգի զբաղվածությունը թույլ չի տալիս որևէ սցենար բացառել։
Թե որքանով Բաքվի այս առաջարկը կարող է դառնալ վերջին ամիսներին կողմերի կողմից հայտարարված հումանիտար ծրագրերի մաս՝ դժվար է ասել: Բայց ակնհայտ է, որ, ինչպես այս տարվա հունիս ամսին, հայկական կողմի նախաձեռնությամբ, ադրբեջանական կողմը ցանկանում է դիվերսանտ ահաբեկիչներին դարձնել հումանիտար գործընթացի մաս:
«Այսպես մտածենք՝ եթե Սաֆարովը, որը կացնահարել էր Գուրգեն Մարգարյանին, լիներ Երևանի բանտում, մենք կհամաձայնեի՞նք բաց թողնել այդ մարդուն և փոխանակել մեր այլ քաղաքացիների հետ»:
«Նախարարների վերջին ամիսների բոլոր հանդիպումների ժամանակ քննարկվում են հարցեր, որոնք պետք է ընկալել ժողովուրդներին խաղաղության նախապատրաստելու փաթեթի մաս: Ուստի պատահական չէ, որ այս քննարկումը հրապարակային դաշտ է դուրս գալիս կամ բացվում նախարարների հանդիպումից առաջ: Կարծում եմ՝ սա կլինի նրանց բանակցությունների մասը»:
«Ադրբեջանը դիմում է Երևանին, քանի որ դրանով ցանկանում է ցույց տալ, որ Արցախ պետություն չկա, որ Արցախը պարզապես օկուպացված տարածք է, որ մայր Հայաստանն է օկուպացրել, հետևաբար՝ ինքն էլ իրավասու է կարգավորել այս հարցը: Այսինքն՝ սա ահաբեկչական հարված է»:
«Քաղաքական տեսանկյունից Փաշինյանը գործում է այնպես, ինչպես նախկին ղեկավարները, բայց հարցն այն է, որ մենք չենք տեսել Փաշինյանից առաջ «վհուկների որս», Փաշինյանն իր քաղաքական ընդդիմախոսների հետ հաշվեհարդար է տեսնում, դա անթույլատրելի է: Դա, ի վերջո, թուլացնում է նաև Հայաստանը»:
«ՀԱՊԿ-ի նշանակությունը գերագնահատել պետք չէ, այս կառույցն իր սկզբնական նպատակին չի ծառայում նույնիսկ Ռուսաստանի Դաշնության համար, ուստի այն համոզմանն եմ, որ կառույցում խնդիրներ տեսնում է նույնիսկ Ռուսաստանը, և դրանք լուծելու փորձերը կարող են ստեղծել փակուղային իրավիճակ, որը Ռուսաստանը չի ցանկանում»:
«Հայաստանը՝ որպես ՌԴ ռազմավարական գործընկեր, երբեք ՌԴ-ի կողմից չի ենթարկվել որևէ կասկածի, իսկ ներկայումս՝ Փաշինյանի օրոք, ՌԴ-ում շատերն են մտահոգված հետևում իրադարձություններին՝ կադրային քաղաքականությանը, քաղաքական հետապնդումներին, Փաշինյանին մոտ շրջապատի մարդիկ իրենց թույլ են տալիս Ռուսաստանի և ՌԴ նախագահ Պուտինի հասցեին լպիրշ հայտարարություններ»:
«Վանեցյանի հայտարարությամբ տրվեց իր քաղաքական ուղու ստարտը: Լիովին բնական պրոցես է՝ նման քաղաքական իրավիճակների և ոչ այնքան գաղափարականացված իշխանության դեպքում»:
Տրոֆիմչուկը նշեց, որ որքան էլ տարօրինակ հնչի, բայց Արթուր Վանեցյանի հրաժարականը բավականին պարզ է թվում: Ըստ նրա, նույնիսկ այնպիսի ստուգված և վստահելի անձինք, ինչպիսին ԱԱԾ տնօրենն էր, չեն ցանկանում մասնակցել Հայաստանի ներսում և Հայաստանի շուրջ իրադարձությունների հետագա ընթացքին, ինչպես նաև կիսել նման մասնակցության հնարավոր քաղաքական հետևանքները:
«Քոչարյանի հետապնդումն առաջացրեց որոշակիորեն բացասական արձագանք Մոսկվայի կողմից, քանի որ չի համապատասխանում մոսկովյան քաղաքական խոհանոցի ավանդույթներին: Ուստի այն անձինք, որոնց նշեցիք, ընկել են այդ նույն քաղաքական հոսանքի մեջ, հենց այդ պատճառով նրանց չեն վերադարձնում»:
«Հայաստանի դեպքում Մոսկվայում կան կասկածներ, որ այս դեպքում սա քաղաքական հաշիվների մաքրում է և վրիժառություն նախկին ընդդիմախոսների նկատմամբ, առավել ևս, երբ Մոսկվայում բավականին բացասաբար են ընկալում այն ամենը, ինչ տեղի է ունենում ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հետ»:
«Չեմ կարծում, որ այցն ինչ-որ լուրջ արդյունքով աչքի է ընկնելու, լինելու են աշխատանքային քննարկումներ»,- այս մասին մեզ հետ զրույցում ասաց ռուս փորձագետ Ֆյոդոր Լուկիանովը՝ անդրադառնալով ՌԴ նախագահի՝ հոկտեմբերի 1-ին Երևան կատարելիք աշխատանքային այցին:
«»Հենց այդ պատճառով նշվում է, որ ՀԱՊԿ-ը բաց է բոլորի առջև, և Ադրբեջանը կարող է դիմել, բայց թե այդ հայտն ինչպիսի ճակատագիր կունենա, կորոշեն ՀԱՊԿ անդամ բոլոր երկրները։
Մովսես Քեշիշյանն ասաց, որ իրանական կողմի համար շահավետ և ձեռնտու է, որպեսզի իրանական գազը դուրս գա դեպի Հայաստան, և Հայաստանից՝ եվրասիական շուկա, վրացական-եվրոպական շուկա:
«Բանակցային գործընթացում պետք է տաս ու վերցնես, և, եթե ինչ-որ բան ցանկանում ես մյուս կողմից, ապա պետք է առաջարկելու բան ունենաս: Կարծում եմ՝ ներկայումս Ադրբեջանն ասում է. «Իսկ ի՞նչ կստանանք, եթե մենք անենք մի բան, որը չենք ցանկանում անել»: Այսինքն՝ կա գին, որը պետք է վճարել այդ կարևոր քայլի դիմաց: Բայց դա երկու կողմերի գործն է»:
«Ես գիտեմ, որ Բաքվում ամենաբարձր մակարդակով կա նոր մակարդակի վստահություն վարչապետ Փաշինյանի մտադրությունների հարցում: Ես գիտեմ, որ Բաքվի ամենաբարձր իշխանությունները ցանկանում են առաջ շարժվել վարչապետ Փաշինյանի հետ կարգավորման հարցում, բայց մշտապես կա կասկած՝ արդյո՞ք վարչապետ Փաշինյանը կկարողանա արդյունավետորեն կոնսոլիդացնել իր սեփական քաղաքական ուժը…»:
«Միևնույն ժամանակ՝ նաև տարօրինակ կլիներ, եթե Հայաստանը, լինելով ԵԱՏՄ, ՀԱՊԿ անդամ, ուղարկելով մարդասիրական առաքելություն Սիրիա, ասեր, որ դեֆիցիտ կա ՀՀ-ԱՄՆ բարձր մակարդակի հարաբերություններում»:
«Բանակցային գործընթացից մեծ սպասելիքներ չունեմ, չեն նկատվում միտումներ կարգավորմանն ընդառաջ»,- այս մասին 168.am-ի հետ զրույցում ասաց գերմանացի վերլուծաբան Սյուզան Ստյուարտը:
«Կարծում եմ՝ հաշվի է առնվել նաև ընդհանուր առմամբ նրա կոշտ և ագրեսիվ կեցվածքը, որովհետև ԱՄՆ նախագահը, ըստ ամերիկյան մամուլի, նրան մի քանի անգամ մեղադրել է նրանում, որ Բոլթոնը ցանկանում է բոլոր երկրներին ռմբակոծել, իսկ ԱՄՆ նախագահին ներկայումս, ինչպես երևում է, դա պետք չէ»:
«Չէ՞ որ ինչ-որ ժամանակ մենք բոլորս միասնական ընտանիք ենք եղել: Մենք շատ ընդհանուր բաներ ունենք, դա վերաբերում է նաև հետսովետական պետությունների զինված ուժերի որոշակի հավասարակշռությանը: Ուստի մենք վարում ենք չափազանց մտածված և հավասարակշռված քաղաքականություն՝ ինչ վերաբերում է ռազմատեխնիկական համագործակցությանը ՀԱՊԿ-ում»,- ասաց Բորիսովը:
«Ինչ-որ մեկն ինչ-որ հարթակից իր անձնական, սուբյեկտիվ կարծիքն է հայտնել, և այդ հարցը սկսում են…: Հասկանո՞ւմ եք՝ դա սխալ է: Կան ընթակարգերի կանոններ, կան դրույթներ, որոնք սահմանել են երկրների ղեկավարները, գործընկեր և դիտորդ երկրների համար կան պահանջներ, որոնք պետք է խստորեն իրականացվեն, միայն դրանից հետո կարող է դիտարկվել անդամակցության, դիտորդության, գործընկերության հարցը: Այդ ամենը կարելի է կարդալ մեր կայքում, և ամեն բան հասկանալի կդառնա»,- ասաց Սեմերիկովը:
Սարգսյանն ասել է, որ ՀՀ վարչապետին իր հարցազրույցների և գրառումների միջոցով խորհուրդ է տվել ուղիղ կերպով աշխատել ԱՄՆ Անվտանգության խորհրդի հետ, այլ ոչ թե՝ ՀՀ ԱԽ-ի միջոցով: «Կարծում եմ՝ այդ ուղղությամբ մեզ շարունակական աշխատանքներ են անհրաժեշտ»,- նկատել է միջազգայնագետ Սուրեն Սարգսյանը:
