Մովսես Քեշիշյանն ասաց, որ իրանական կողմի համար շահավետ և ձեռնտու է, որպեսզի իրանական գազը դուրս գա դեպի Հայաստան, և Հայաստանից՝ եվրասիական շուկա, վրացական-եվրոպական շուկա:
«Բանակցային գործընթացում պետք է տաս ու վերցնես, և, եթե ինչ-որ բան ցանկանում ես մյուս կողմից, ապա պետք է առաջարկելու բան ունենաս: Կարծում եմ՝ ներկայումս Ադրբեջանն ասում է. «Իսկ ի՞նչ կստանանք, եթե մենք անենք մի բան, որը չենք ցանկանում անել»: Այսինքն՝ կա գին, որը պետք է վճարել այդ կարևոր քայլի դիմաց: Բայց դա երկու կողմերի գործն է»:
«Ես գիտեմ, որ Բաքվում ամենաբարձր մակարդակով կա նոր մակարդակի վստահություն վարչապետ Փաշինյանի մտադրությունների հարցում: Ես գիտեմ, որ Բաքվի ամենաբարձր իշխանությունները ցանկանում են առաջ շարժվել վարչապետ Փաշինյանի հետ կարգավորման հարցում, բայց մշտապես կա կասկած՝ արդյո՞ք վարչապետ Փաշինյանը կկարողանա արդյունավետորեն կոնսոլիդացնել իր սեփական քաղաքական ուժը…»:
«Միևնույն ժամանակ՝ նաև տարօրինակ կլիներ, եթե Հայաստանը, լինելով ԵԱՏՄ, ՀԱՊԿ անդամ, ուղարկելով մարդասիրական առաքելություն Սիրիա, ասեր, որ դեֆիցիտ կա ՀՀ-ԱՄՆ բարձր մակարդակի հարաբերություններում»:
«Բանակցային գործընթացից մեծ սպասելիքներ չունեմ, չեն նկատվում միտումներ կարգավորմանն ընդառաջ»,- այս մասին 168.am-ի հետ զրույցում ասաց գերմանացի վերլուծաբան Սյուզան Ստյուարտը:
«Կարծում եմ՝ հաշվի է առնվել նաև ընդհանուր առմամբ նրա կոշտ և ագրեսիվ կեցվածքը, որովհետև ԱՄՆ նախագահը, ըստ ամերիկյան մամուլի, նրան մի քանի անգամ մեղադրել է նրանում, որ Բոլթոնը ցանկանում է բոլոր երկրներին ռմբակոծել, իսկ ԱՄՆ նախագահին ներկայումս, ինչպես երևում է, դա պետք չէ»:
«Չէ՞ որ ինչ-որ ժամանակ մենք բոլորս միասնական ընտանիք ենք եղել: Մենք շատ ընդհանուր բաներ ունենք, դա վերաբերում է նաև հետսովետական պետությունների զինված ուժերի որոշակի հավասարակշռությանը: Ուստի մենք վարում ենք չափազանց մտածված և հավասարակշռված քաղաքականություն՝ ինչ վերաբերում է ռազմատեխնիկական համագործակցությանը ՀԱՊԿ-ում»,- ասաց Բորիսովը:
«Ինչ-որ մեկն ինչ-որ հարթակից իր անձնական, սուբյեկտիվ կարծիքն է հայտնել, և այդ հարցը սկսում են…: Հասկանո՞ւմ եք՝ դա սխալ է: Կան ընթակարգերի կանոններ, կան դրույթներ, որոնք սահմանել են երկրների ղեկավարները, գործընկեր և դիտորդ երկրների համար կան պահանջներ, որոնք պետք է խստորեն իրականացվեն, միայն դրանից հետո կարող է դիտարկվել անդամակցության, դիտորդության, գործընկերության հարցը: Այդ ամենը կարելի է կարդալ մեր կայքում, և ամեն բան հասկանալի կդառնա»,- ասաց Սեմերիկովը:
Սարգսյանն ասել է, որ ՀՀ վարչապետին իր հարցազրույցների և գրառումների միջոցով խորհուրդ է տվել ուղիղ կերպով աշխատել ԱՄՆ Անվտանգության խորհրդի հետ, այլ ոչ թե՝ ՀՀ ԱԽ-ի միջոցով: «Կարծում եմ՝ այդ ուղղությամբ մեզ շարունակական աշխատանքներ են անհրաժեշտ»,- նկատել է միջազգայնագետ Սուրեն Սարգսյանը:
«Բացասական զարգացումների սպասումները տարածաշրջանում Բոլթոնի օրոք շատ էին, այդ թվում՝ ԼՂ հակամարտության գոտում, քանի որ տարածաշրջանում անկայունությունն անդրադառնալու էր նաև իրավիճակի վրա ԼՂ գոտում, կշահեն մեր երկկողմ հարաբերությունները, որոնք սահմանափակված են պատժամիջոցների պատճառով»,- ասաց նա:
«Եթե իշխանություններին թվում է՝ իրենք աշխատում են Ռուսաստանի հետ, ապա ասեմ, որ այդ աշխատանքն անպտուղ է, այդ մակարդակի վրա լինելը կիսագրագիտության դրսևորում է»:
«Փաշինյանը, ով խոսում է ժողովրդավարական նախաձեռնությունների մասին, կոպիտ ասած, օրենք է խախտում, և տպավորություն է ստեղծվում, որ նա անձնական վենդետա է իրականացնում»:
«Ռուսաստանը երբեք չի փորձել ստորացնել Հայաստանին, Հայաստանին մենք մշտապես համարել ենք արժանապատիվ գործընկեր, բայց մարտահրավերներ նետել Ռուսաստանին, որ մենք կանենք միայնակ, հայակենտրոնություն, մենք միայն ՀՀ շահերն ենք պաշտպանում, պաշտպանեք, ո՞վ է խանգարում, Մոսկվան ի՞նչ»:
«Եթե հաշվի առնենք նաև այն հանգամանքը, որ պարզաբանում հնչեց ՀՀ ԱԳՆ-ի կողմից, կարող ենք ասել, որ ուրեմն կար պարզաբանման կարիք, թե ինչ կոնտեքստում էին ասվել այդ տողերը, որոնք Ադրբեջանում բուռն արձագանքների արժանացան»:
«Դիտորդի կարգավիճակը մտցվել է մեկ նպատակով, որպեսզի Աֆղանստանը, Պակիստանը, որոնք աշխարհաքաղաքական իրավիճակից ելնելով՝ քաղաքական հովանոցի կարիք ունեն, նման կարգավիճակ ստանան: Ներկայումս ՀԱՊԿ անդամ երկրների խորհրդարաններում այս փոփոխությունների վավերացման գործընթացն է գնում, ժամանակը կգա՝ կդիտարկենք հայտերը, կտեսնենք, թե ով նման ցանկություն կունենա, այս ուղղությամբ դեռ լուրջ առաջընթաց չկա, ՀԱՊԿ-ը, ի վերջո, ՆԱՏՕ չէ»:
ոգեբանական այսպիսի վիճակ է՝ Նիկոլը փորձում է հարթել նախկինում եղած նստվածքը, որպես փողոցից եկած ղեկավար՝ ի սկզբանե մերժված է ցանկացած քաղաքական էլիտայի կողմից և փորձում է ապացուցել, որ ինքը սիրում է Մոսկվային: Երբ իր այդ գեղջկական ժեստերը չեն անցնում, նա մանթրաժ է ընկնում, սկսում է տվայտվել, և իր քարոզչական թիմը սկսում է ինչ-որ թարախ բաներ գրել Մոսկվայի և Պուտինի մասին:
«Ես երբեմն զարմանում եմ, թե ինչպես են Երևանում գնահատում իրավիճակը: Իսկ ո՞վ է ասել, որ Ադրբեջանը որևէ տեսակի համագործակցության է ձգտում ՀԱՊԿ-ի հետ: Բայց Հայաստանն իր քաղաքականությամբ սերտացնում է ՀԱՊԿ անդամ երկրների և Ադրբեջանի համագործակցությունը: Այն ժամանակ, երբ պարոն Փաշինյանը հայտարարեց, որ որոշ հանգամանքներ՝ ՀԱՊԿ-ի հետ կապված, իր համար ընդունելի չեն, Ադրբեջանը հայտարարեց, որ, եթե եզ ձեռնտու չէ, մենք կմիանանք»:
«Սիրիայի հարցը մեզ համար առավել զգայուն հարց է, որը մենք արտահայտում ենք մեր մարդասիրական առաքելության գործառույթն իրականացնելով, որն ընդգծում է մեր գերակայությունը»,- այս մասին այսօր լրագրողների հետ զրույցում ասաց ՀՀ ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանը՝ անդրադառնալով սիրիական զարգացումներին, հայ-իրանական հարաբերություններին:
Պատասխանելով 168.am-ի հարցին, թե երբ կարող ենք ակնկալել, որ համանախագահներն իրենց հայտարարություններում հիշատակեն ԼՂ հակամարտության կարգավորման 3 սկզբունքները, և առաջընթաց տեղի ունենա Վիեննայի, Սանկտ Պետերբուրգի և Ժնևի պայմանավորվածությունների ուղղությամբ, նախարար Մնացականյանը պատասխանեց, որ իրենք խոսում են իրենց գերակայությունների մասին, որոնց հիմքում դրված է երկու հարց՝ անվտանգություն և կարգավիճակ՝ ինքնորոշման իրավունքի արտահայտությունը, և հիմքում՝ անվտանգությունը:
«Բացառում եմ դրաման այս հարաբերություններում»,- այս մասին այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց ՀՀ ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանը՝ անդրադառնալով ՀՀ-ԼՂՀ տարաձայնությունների մասին կարծիքներին:
Հարցին՝ եթե ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինն այցելի ՀՀ և որոշի տեսակցել ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին, ինչպե՞ս կանդրադառնա դա հայ-ռուսական հարաբերությունների վրա, նախարար Մնացականյանը պատասխանեց, որ, «եթե» կոնտեքստն իրեն չի հրապուրում:
«Որևէ քաղաքական օրակարգ չկա ԱՄՆ-ի հետ՝ Նիկոլ Փաշինյանի ԱՄՆ կատարելիք այցի ընթացքում»,- այս մասին 168.am-ի հետ զրույցում ասաց ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը՝ խոսելով հայ-ամերիկյան հարաբերություններից և ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի առաջիկա ամերիկյան աշխատանքային այցի օրակարգից:
Վիտալի Շիշկինը տեղեկացրեց, որ փախստականի կարգավիճակ ստանալու համար դիմել է այս տարվա փետրվարի սկզբին, հայտը դիտարկվել է կես տարվա ընթացքում՝ ՀՀ գործող օրենսդրության համաձայն:
«Ռուսաստանի իշխանական վերնախավը Փաշինյանին դիտում է՝ որպես ժամանակավոր ֆիգուր»,- այս մասին 168.am-ի հետ զրույցում ասաց ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը՝ անդրադառնալով վերջին զարգացումների քողի ներքո հայ-ռուսական հարաբերություններին:
«Ես ուզում եմ ասել, որ ինձ և այդ մարդուն, որի մասին ասացիք, պետք չէ համեմատել, համեմատության եզրեր չկան: Նա մեղադրվում է՝ որպես հանցագործ, նույնիսկ Ռուսաստանը քաղաքական փախստականի կարգավիճակ չտվեց նրան, Հայաստանին չհանձնեց՝ առանց հիմնավորելու, խախտելով անգամ ՌԴ օրենսդրությունը, այդ մարդը ՌԴ-ի հետ կապ չունի»:
Թրեյսի Ջերմանը չի բացառում, որ ԱՄՆ-ը նմանատիպ ուղերձներ և ակնարկներ փոխանցի հայկական կողմին: Նա նկատեց, որ ԱՄՆ դիրքորոշումն այս հարցի ուղղությամբ նորություն չէ հայկական կողմի համար, դա արտահայտված է եղել ԱՄՆ հայտարարություններում, ուստի կարող է լինել նաև նման ակնարկ, բայց ոչ պահանջ, քանի որ նման որոշումը ՀՀ ինքնիշխան որոշումն է:
«Երկու կողմն էլ գիտակցում են, թե որքան կարևոր են միմյանց համար վերջին տարիների տեղի ունեցած աշխարհաքաղաքական փոփոխություններից հետո: Բայց ստեղծված իրավիճակը կարող է նաև երկարաձգվել, կան նման մտավախություններ, որից կողմերն իսկապես կտուժեն, քանի որ ունեն համագործակցության լայն օրակարգ:
«Սա ակնհայտ է, հիմարներ չկան, մենք կարդում ենք մեր աչքերով։ Ուստի, ես կարծում եմ, որ Փաշինյանը Ռուսաստանի հետ հարաբերություններում ոչ մի ձեռքբերում չունի, մերձեցում Պուտինի հետ չկա»:
«Երևում են նաև նոր խնդիրներ, Երևանը պահանջում է Ստեփանակերտի մասնակցություն բանակցություններին, իսկ Ադրբեջանը՝ ԼՂ ադրբեջանական համայնքի ներկայություն բանակցային սեղանի շուրջ»։
«Հայաստանը խուսափում է մասնակցել ՆԱՏՕ-ի որոշ զորավարժությունների, որոնք անցկացվում են Վրաստանում, կամ գուցե չի խուսափում, այլ նպատակահարմար չի համարում, սակայն կա տպավորություն, որ այս ուղղությամբ չկա ավելի ակտիվ աշխատանք»։
