«Ես կարող եմ իմ անունից ասել, որ մենք ոչ մեկի զինվորը չենք դառնալու, քանի որ Հայաստանում ոչ իշխանության մեջ և ոչ էլ ընդդիմադիր դաշտում չկան իրենց ազնիվ ու առաքինի պահած ուժեր: Մեր նպատակը ստեղծված իրավիճակի դեմ պայքարն է. պայքարը գաղթի, աղքատության, սովի ու հուսալքության դեմ, որովհետև, եթե արմատական փոփոխություններ չլինեն, մենք շուտով կկորցնենք Հայաստանը»,- ասել է Մանվել Եղիազարյանը:
Հայաստանի քաղաքական դաշտի վակուումը` ի թիվս բազմաթիվ պատճառների, պայմանավորված է նաև նրանով, որ իշխանության դեմ պայքարող ուժերն իրականում իշխանափոխության հարցը հանել են իրենց օրակարգից` միաժամանակ հասարակությանը շարունակելով ներկայացնել, թե ամեն ինչ անում են օր առաջ իշխանությունից ազատվելու համար:
Հիմա ոչ ոք չի հիշում, որ 2006թ. ապրիլին Ռուսաստանն արգելեց վրացական գինիների վաճառքն իր շուկայում: Կրկին քաղաքական պատճառներով արգելեց: Մերոնք ոգևորվել էին:
Այս պահին մշակվում են չափորոշիչներ, որոնք կհստակեցնեն, թե որ իրավիճակներում է անհրաժեշտ կատարել կյանքը փրկող` սրտի անհետաձգելի վիրահատություն և որ դեպքերում` կոնսերվատիվ բուժում կազմակերպել։
Բարձրաստիճան պաշտոնյաների նման ցուցադրական այցելությունները բարձրացնո՞ւմ են սահմանամերձ գյուղերի բնակիչների մարտական ոգին, սոցիալական կայքերում զինվորական հագուստով նրանց լուսանկարներն արիության նո՞ր դոզա են գյուղացիների կամ զինվորների համար:
«Հակամարտությունը լուծում չունի: Որքան էլ միջնորդները և հակամարտող կողմերը խոսեն փոխզիջումների մասին, այն չունի փոխզիջումային լուծում: Որոշ մարդիկ կարծում են, որ այս ճգնաժամը ցույց տվեց, որ հարցը չունի ռազմական լուծում: Ես առայժմ այդքան լավատես չեմ»,- ասում է ռուս քաղաքական վերլուծաբան Վադիմ Դուբնովը:
Հուլիսի 10-ին ՀՀ կառավարության մոտ «Նաիրիտի» աշխատակիցների բողոքի մեծ ակցիայի արդյունքում, ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի և նաիրիտցիների հանդիպման ժամանակ վարչապետը խնդրի մանրամասներին և իրադրությունն ուսումնասիրելու համար ժամանակ էր խնդրել մինչև օգոստոսի ավարտը: Ժամկետը շուտով սպառվում է: Ի՞նչ է տեղի ունեցել այս ընթացքում, և արդյոք Հ.Աբրահամյանը պատրա՞ստ է ընդունել գործարանի աշխատակիցներին ու պատասխան տալ, թե ինչ ճակատագիր է սպասվում «Նաիրիտին»:
Ավելի վաղ գրել էինք, որ սեպտեմբերի 26-ին սկսվող ԵԽ ԽՎ աշնանային նստաշրջանում պետք է ընտրվի Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում Հայաստանը ներկայացնող դատավոր: Նշել էինք, որ այդ պաշտոնի համար շրջանառվում են մի քանի թեկնածուների անուններ, այդ թվում՝ ԱԺ աշխատակազմի ղեկավար Հրայր Թովմասյանի և փաստաբան Վահե Գրիգորյանի:
Հիմա «ռազմական» գործողությունները տեղափոխվել են օրենսդրական դաշտ, և կողմերից յուրաքանչյուրը փորձում է ապացուցել, որ ինքն ամենաշատն է մտածում սահմանամերձ բնակավայրերի բնակիչների մասին, որ իրենց մշակած օրենքն ավելի մեծ արտոնություններ է տալիս այդ համայնքի բնակիչներին:
«Այժմ դիլեմայի առաջ են կանգնած, որ մարդիկ վախենում են իրենց գումարը կորցնելուց: Չեն ուզում պայքարել` մինչև խնդիրը հիմնովին լուծվի, ու նման միջանկյալ լուծումներից վաղաժամ ուրախանում են, հետո հայտնվում թակարդում»:
Չնայած քառյակի ներկայացուցիչները պնդում են, որ այս հարցում ՀՀԿ-ի և կառավարության հետ համագործակցությունն իրենց չի խանգարի աշնանը նախանշված գործողությունների իրականացման հարցում, սակայն պարզ է, որ քառյակը հերթական անգամ հանուն «ազգային միասնության» և ընդդեմ ադրբեջանական ագրեսիայի վտանգի` կորոշի հետաձգել «ամբողջական իշխանափոխության» գործը՝ դա թողնելով ավելի կայուն և խաղաղ ժամանակների:
Այնպիսի միջատների նկատմամբ, ինչպիսիք են՝ մեղուն, իշամեղուն, ձիաբոռը, կրետը և կարմիր մրջյունները, ալերգիան կարող է ծանր ալերգիկ ռեակցիաներ առաջացնել՝ ընդհուպ մինչև անաֆիլաքսիա: Մեղվի հանդեպ ալերգիան ամենահաճախը տեսանելի է մեղվապահների և նրանց ընտանիքների մոտ, մինչդեռ իշամեղվի հանդեպ ալերգիան տարածված է ընդհանուր բնակչության շրջանում: Երկրագնդի գրեթե բոլոր հատվածներում էլ մեղվի և իշամեղվի հանդեպ ալերգիան հանդիպում է:
Ուշագրավ է, որ քրեական գործն արդեն Տավուշի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարան ուղարկվելուց հետո այն դարձյալ մակագրվել էր նույն դատավոր Ռաֆիկ Մելքոնյանին, ով, սակայն, այդ ժամանակ ինքնաբացարկի մասին որոշում էր կայացրել՝ նշելով, որ Իշխան Ստեփանյանը՝ մահացած Լյուքս Ստեփանյանի հայրը, իր հորաքրոջ որդին է:
Վերջին տարիներին երբեք պաշտոնապես ստույգ չի հայտարարվում, թե որքան զբոսաշրջիկ է այցելում մեր երկիր: Փոխարենը` մեր լրատվամիջոցները հաշվապահի բծախնդրությամբ ներկայացնում են Վրաստանին վերաբերող տվյալները: Հարևան երկրում զբոսաշրջիկների հաշվառումը տարեկան արդեն 3 մլն մարդուն գերազանցող թիվ է:
Աշխատանքիս, ապրելուս ձևն է արդեն դարձել, միշտ օդանավերի մեջ եմ, հյուրանոցներում: Ես Հայաստանը շատ եմ սիրում, և եթե դատապարտված լինեմ այլևս չճամփորդել, չի բացառվում, որ տարվա ուղիղ կեսն այստեղ անցկացնեմ: Բայց առայժմ ընտանիքս, ընկերներս Լոս Անջելեսում են, և կարելի է ասել՝ այնտեղ եմ ապրում: Իսկ եթե իմանամ, որ ամբողջ տարին ԱՄՆ-ում եմ անցկացնելու, կմեռնեմ: Ես բոլոր քաղաքներն էլ սիրում եմ: Իմ տունը դարձել է աշխարհը, իսկ քաղաքները՝ ամեն մեկը մի սենյակ են ինձ համար:
Էնտերովիրուսի գաղտնի շրջանը միջինում մինչև 10 օր է, որից հետո կարող է սկսել հիվանդության բուռն զարգացում: Մասնագետի ներկայացմամբ, էնտերովիրուսային վարակների դեպքում տարածման կոնկրետ մեխանիզմներ չկան, և՛ դրանք կարող են փոխանցվել և՛ օդակաթիլային, և՛ կենցաղային և՛ ջրային ճանապարհով, ինչպես նաև սննդի միջոցով: Հիվանդության կլինիկական դրսևորումն, ըստ Գայանե Սահակյանի, կախված է, թե վարակն ինչ եղանակով է թափանցել մարդու օրգանիզմ:
«Իրանից դեպի Արևմուտք գազ տարանցելը, բնականաբար, Ռուսաստանի շահերին դեմ է: Նույն Իրանը կարող է դա անել Թուրքիայի տարածքով, սակայն ցանկանում է, որ Թուրքիայի ազդեցությունը որոշակիորեն հավասարակշռվի, և շահագրգռված է գազատարը Հայաստանի տարածքով անցկացնելու մեջ: Բայց այստեղ կա նաև մյուս տարբերակը` կարող է հակառակը տեղի ունենալ, այսինքն, գազը Ռուսաստանից Հայաստանի տարածքով արտահանվի դեպի արևելք` Հնդկաստան: Մենք այդ երկրորդ տարբերակը հաշվի չենք առնում: Ռուսաստանը կարող է շատ լուրջ կերպով շահագրգռված լինել այս տարբերակում»,- ասում է Ստեփան Դանիելյանը:
Ականջի օմբախցանն իրենից ներկայացնում է ծծմբի կուտակումն ականջի արտաքին լսողական անցուղում, որն այդ վայրում գտնվող ծծմբային գեղձերի գերարտազատության հետևանք Է։ Ականջի ծծումբը չի հանդիսանում հիգիենիկ խնամքի կանոնների խախտման արդյունք: Օմբախցանի առաջացմանը նպաստում են ականջի ծծումբի բարձր մածուցիկությունը, արտաքին լսողական անցուղու նեղությունը և ոլորունությունը: Ականջի օմբախցանի առաջացման համար բարենպաստ պայմաններ են ստեղծվում նաև անցուղու մեջ օտար մարմինների` ցեմենտի, ալյուրի փոշու ներթափանցումը:
«Պուտինն այս իրավիճակից լավ լուծում դեռևս չունի: Ըստ էության, այնպիսի իրադրություն է ստեղծվել, որ կամ պետք է ծայրահեղ քայլերի և էսկալացիայի գնա, կամ ընդունի իր մեղքը և իր երկրում իր հեղինակության մեծ կորստի գնով դուրս գա, որն առաջին հերթին` կհարվածի իր ռեժիմին ՌԴ-ի ներսում,- ասաց Իգոր Շևլյակովը:
Ռուսաստանը մի քանի պատճառ կարող է ունենալ պատերազմի վերսկսման հարցում շահագրգիռ լինելու համար: Դրանցից ամենակարևորն այն է, որ լինելով Հայաստանի դաշնակից պետություն, կարող է միանգամայն օրինավոր և միջազգային իրավունքի նորմերին համապատասխան զորք մտցնել հակամարտության գոտի: Իսկ ռուս խաղաղապահները կարող են տեղակայվել միայն Հայաստանի՝ միջազգայնորեն ճանաչված սահմաններին, այդպիսով հնարավորություն տալով Ադրբեջանին` «իրենով անել» Ղարաբաղը:
Եթե Հայաստանի քաղաքական համակարգում կա մի բան, որով կարող ենք իրոք պարծենալ, դա կուսակցությունների քանակն է։ 3 միլիոն բնակչություն ունեցող Հայաստանի Հանրապետությունում գրանցված է 70 կուսակցություն։
Հասկանում ենք՝ գնողունակության անկում կա, իրենք էլ ծախսեր ունեն, բայց դա չի նշանակում, որ ամեն ինչ մատակարարի գլխին պետք է կոտրել
«ՌԴ-ի հետ միության գնացած երկրներն արդեն զգում են, որ ինտեգրացիայի մակարդակը դեռևս միայն տնտեսական է, որը տվել է իր առավելագույն արդյունքը: Բայց չեմ կարծում, որ հետագայում ՌԴ-ն կբավարարվի միայն տնտեսական ոլորտում իր կամքը թելադրելով: Հայաստանի անդամակցության հետ կապված. Բելառուսն Ղազախստանն այնքան էլ, այսպես ասած, հիացած չեն այդ նախաձեռնությամբ: Արդեն որոշակի առևտրային հարաբերություններ և բյուջետային հոսքեր են ձևավորվել միության ներսում, որ շատ թե քիչ բավարարում են նրանց, իսկ Հայաստանի անդամակցության դեպքում վերաբաժանումն ակնհայտորեն կկատարվի Ռուսաստանի թելադրանքով, և մյուս կողմերի համար դա վնասաբեր կլինի»:
«Ես չեմ կարծում, որ սա կարող է տնտեսական հարաբերությունների, բիզնես ակտիվության վրա ազդեցություն ունենալ: Հակառակը, որպես Հայաստանի քաղաքացի, որպես գործարար ինքս շահագրգռված եմ, որ կանոնակարգվի, և մենք աշխատուժի անկառավարելի արտահոսք չունենանք Վրաստան, որ երբեմն լինում է ու չես հասկանում իրական թվերը որտեղ են, այդ ինչ բիզնես գնաց Հայաստանից Վրաստան, ինչ արեց այնտեղ, մնաց մասնաճյուղի տեսքով, թե հիմնական փախավ և այլն»:
Ստեփան Դանիելյանի խոսքով` Հայաստանը շատ փոքր երկիր է` նման աշխարհաքաղաքական ծրագրեր նախաձեռնելու համար, հետևաբար, Իրանն այդ հարցերը ցանկանում է քննարկել Ռուսաստանի հետ: Ըստ նրա` Իրանը կարող է գազը դեպի Եվրոպա տարանցել նաև Թուրքիայի տարածքով, սակայն, քանի որ ցանկանում է որոշակիորեն հավասարակշռել Թուրքիայի ազդեցությունը տարածաշրջանում, ավելի շատ շահագրգռված է, որ Հայաստանը դառնա տարանցիկ երկիր:
ՕԵԿ-ական պատգամավորներ Հեղինե Բիշարյանն ու Հովհաննես Մարգարյանը օրենսդրական առաջարկ են ներկայացրել հանել պարտադիր աուդիտի պահանջը, «քանի որ այն իրական խոչընդոտներ է ստեղծում կուսակցությունների գործունեության համար՝ անհարկի և անուղղակի կերպով սահմանափակելով յուրաքանչյուր քաղաքացու՝ այլ քաղաքացիների հետ կուսակցություններ ստեղծելու Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությամբ ամրագրված իրավունքը»։
Հայաստանը ոչ միայն նորմալ դիվանագիտություն չունի, այլ, ըստ էության, չունի դիվանագիտություն ընդհանրապես: Քանի որ այն, ինչ ներկայանում է որպես դիվանագիտություն, ղեկավարում է մարդ, ով հպարտանում է ՄԳԻՄՕ-ի պատվավոր դոկտորի կոչմամբ:
«Բոլոր հարկ վճարողների մոտ մի միտում կա, ասում են` ի՞նչ կարևոր է, թե որտեղից է վաճառվող ապրանքը, եթե վաճառքից շրջանառության հարկ է վճարում: Իսկ պետությունն այլ բան է ուզում, մասնավորապես, որ շուկաները կամ մեծածախ վաճառք իրականացնողները, որոնցից սովորաբար մանր ու միջին ձեռներեցները գնումներ են կատարում, փաստաթղթերով հիմնավորված լինեն, որ իրենք հարկ վճարողների միջոցով կարողանան նաև վերահսկել վերավաճառողներին»:
Մեկ կյանքը բավական չէ՝ ընթերցելու աշխարհի բոլոր լավ գրքերը: Մասնավորապես, այս պահին ընթերցողն ունի Սամվել Մկրտչյանի, Արամ Թոփչյանի, Զավեն Բոյաջյանի ու հրաշալի այլ թարգմանիչների աշխատանքներին ծանոթանալու լավ առիթ: Ի դեպ, ճիշտ գիրք ընտրելը լուրջ «գիտություն» է:
«Օրինակ` ինձ մեղադրում էին, որ ես դիկտատուրա եմ անում, իսկ պետք չի դիկտատուրա, այլ պետք է, որ իրար սիրենք ու հարգենք: Մենք այստեղ նորից չենք կարողանում իրար հասկանալ, որովհետև 2 տարբեր բաներ են կատարվում` մարդկային գործոնը ու որպես աշխատող գործոնը: Սրանք տարբեր բաներ են: Այստեղ` Հայաստանում, սկզբից սովոր են, որ մենք իրար հետ «ախպեր լինենք», իրար հետ գնանք քեֆ անենք, որ հետո ես չկարողանամ իրենց աշխատանքի բերել: Սրանք տարբեր վիճակներ են, տարբեր հարաբերություններ են»,- ասում է Ռուդոլֆ Խառատյանը:
