Երևանյան հիվանդանոցներից մեկում եմ․ բժիշկն ինձ օգնում է տեղավորվել մագնիսառեզոնանսային տոմոգրաֆիայի սարքում, որպեսզի գլխուղեղս նկարեն։
Սուրբ Հարության տոնի հաջորդ շաբաթ օրը Հայ Առաքելական Եկեղեցում Ս. Հովհաննես Մկրտչի գլխատման հիշատակության օրն է:
Այո, գոնե պետք է շաբաթ օրը ծոմով գան, հաղորդվեն և պահքից դուրս գան: Լինում են դեպքեր, երբ մարդիկ հիվանդ են, այս ընթացքում նաև կորոնավիրուսով են հիվանդ, ոչ կարող են եկեղեցի գնալ, ոչ էլ տանը հաղորդվել, այդ դեպքում պահքից կարող են դուրս գալ, հետո, երբ առողջանան, նոր հաղորդություն կստանան:
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը մարտի 31-ինՄայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում հանդիպել է ՀՀ ԶՈՒ հոգևոր առաջնորդի օգնական, արցախյան պատերազմում զոհված Նարեկ սարկավագ Պետրոսյանի այրի Մարիամ Բզնունու հետ՝ ուղեկցությամբ Զինված ուժերի հոգևոր առաջնորդ Հոգեշնորհ Մովսես վարդապետ Սարգսյանի: Այս մասին հայտնեցին Մայր Աթոռի տեղեկատվական համակարգից:
Ավագ Երեքշաբթի օրվա խորհուրդը ներկայացնում է «Տասը կույսերի» առակը (Մատթ. 25:1-13)̀ ակնարկելով, որ մեր առաքինի գործերի պտուղներով հոգեպես պետք է պատրաստ լինենք Քրիստոսի երկրորդ գալստյանը:
Այն որ Աստծո լույսն իրական է ու հասանելի բոլորին, միանշանակ է: Պարզապես, ինքներս պետք է որոշենք, ընտրում ենք լույսի ճանապարհը, թե՝ խավարի: Եթե Աստծո հետ ենք ցանկանում շարունակել մեր կյանքը, ապա պետք է գիտակցենք, որ ընտրում ենք փրկության ճանապարհը, ուստի պետք է պատրաստ լինենք արժանապատվորեն անցնել այդ ամենի միջով, մեկ վայրկյան անգամ չտարակուսելով՝ հավատքի ու Աստվածային սիրո մեջ:
Ավետարանական այս հատվածում Պետրոս առաքյալը հարցնում է Քրիստոսին «Տե՛ր, քանի՞ անգամ, եթե եղբայրս իմ դեմ մեղանչի, պետք է ներեմ նրան. մինչև յո՞թն անգամ» (Մատթեոս 18:21):
Մեծ Պահքի վերաբերյալ մարդկանց հուզող մի շարք հարցերի շուրջ զրուցեցինք Արարատյան Հայրապետական թեմի Ս. Սարգիս եկեղեցու խորհրդակատար Տեր Եսայի քահանա Արթենյանի հետ:
Հեղափոխություն պետք չէ անել, սակայն հավատացյալ մարդն իրական հեղափոխական է, ով փոխակերպում է իր կյանքն ու աշխարհը:
Ըստ վիճակագրության՝ մեկ շաբաթվա ընթացքում միջին տարիքի մարդիկ կարդում են 6,5 ժամ։ Մեծ Պահքի շրջանը տևում է 48 օր, այսինքն՝ 7 շաբաթ։
«Եվ Աստծու խաղաղությունը, որ վեր է, քան ամենայն միտք, պիտի պահի ձեր սրտերը և մտածումները Քրիստոս Հիսուսով» (Փիլիպ. 4:7):
Ավետարանական այս հատվածն այն մասին է, որ ինչպես մեղքը մեկ մարդու՝ Ադամի միջոցով տարածվեց աշխարհում, այնպես էլ մեկ մարդու՝ Քրիստոսի միջոցով եկավ փրկությունը:
Պահքի ծաղկազարդ պտուղներից է մարդու հոգում կարգ ու կանոնի հաստատումը, որն արտահայտվում է նաև արտաքին կյանքում: Առանց կանոնակարգության և գործողությունների համաչափության հոգևոր աճի շոշափելի զարգացում անձի մոտ չի կարող լինել:
«Երանյալ է այն մարդը, ում մեջ կա Աստծո սերը, քանզի իր մեջ նա Աստծուն է կրում: Աստված սեր է. և ով սիրո մեջ է ապրում, բնակվում է Աստծո մեջ, և Աստված բնակվում է նրա մեջ» (Ա Հովհ. 4:16):
Այս տարի ապրիլի 4-ին Հայ Առաքելական եկեղեցին նշում է Քրիստոսի հրաշափառ Հարության տոնը:
Մեր որոշ մեղքերի մասին գիտենք միայն մենք: Թաքցնում ենք մեր մեղքերը այլ մարդկանցից: Սակայն այդպիսով ինքնախաբեությամբ ենք զբաղվում, եթե կարծում ենք, որ Աստված նույնպես չի տեսնում դրանք, և կարիք չկա անգամ դրանց համար ապաշխարելու և ներում հայցելու:
Ոմանք չափազանց պահաջկոտ են ուտելիքի հանդեպ և թույլ չեն տալիս, որ իրենց բերանները վատ կերակուր մտնի, բայց այնքան էլ զգույշ չեն այն խոսքերի նկատմամբ, որ դուրս են գալիս իրենց շրթունքներից:
Ապաշխարության խորհուրդը սահմանել է Ինքը՝ Հիսուս Քրիստոս (Հովհ. Ի 22-23): Ապաշխարություն նշանակում է ապա-աշխարել, հետո լալ, ողբալ, կոծել, մի խոսքով՝ կատարած մեղքի համար զղջալ և գործած չարիքի դիմաց հատուցել:
Հաճախ ենք խոսում այլոց նկատմամբ հոգատարության, միմյանց օգնելու մասին, սակայն երբ հերթը գալիս է մեզ նեղություն տալով որևէ մեկին օգտակար լինելուն, վարանում ենք: Պատճառներից մեկը, թերևս, կարող է լինել անարդարության զգացումը:
«Եթե մեկը քեզ հետ խնդիր ունենա և քեզ դատի կանչի, նախապես հաշտությա՛ն եկ նրա հետ, մինչ նրա հետ ճանապարհին ես. գուցե նա քեզ դատավորին հանձնի, դատավորն էլ՝ դահճին, և դու բանտ նետվես։ Ճշմարիտ եմ ասում քեզ, այնտեղից դուրս չես գա, մինչև չվճարես վերջին լուման» (Մատթեոս 5.26-26)
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հայրապետական տնօրինությամբ կատարվել են Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի միաբանների նշանակումներ։ Այս մասին հայտնեցին Մայր Աթոռի տեղեկատվական համակարգից:
Ամեն տարի Մեծ պահքի` Դատավորի կիրակիին նախորդող շաբաթ օրը Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին նշում է Սեբաստիայի սուրբ քառասուն մանուկների հիշատակը:
Պահքի այս շրջանում շատ ենք խորհում մեր մեղքերի մասին: Ինչո՞ւ ենք գործում մեղքեր և ինչպե՞ս ենք հատուցում դրանց համար: Կյանքը մեզ սովորեցնում է, որ ինչ էլ որ անենք, միևնույն է, կրելու ենք դրա հետևանքները, երբ էլ որ լինի: Հաճախ նման դեպքերի ականատես լինելով՝ ասում ենք, թե Աստված պատժեց: Սակայն արդեն բազմիցս խոսել ենք այն մասին, որ Աստված չի պատժում, քանի որ Աստված ինքը Սեր է:
Արդ, սիրելինե՛րս, այս ամենը իմանալով՝ չարհամարհենք Աստծու սերն ու համբերատարությունը, քանզի Աստծու քաղցրությունը մեզ ապաշխարության է կանչում: Մեր խստությամբ և անզեղջ սրտով բարկություն չկուտակենք Աստծու արդար դատաստանի օրը, որ հատուցելու է յուրաքանչյուրին ըստ իր գործերի, այլ երկյուղով տնօրինենք մեր կյանքը՝ վախենալով ոչ միայն գեհենի տանջանքներից, այլ հատկապես՝ Աստծուց մերժվելուց և նրա բարի դեմքից զրկվելուց:
Պահքի ընթացքում շատ կարևոր էր ողորմություն տալը և եկեղեցուն նվիրատվություն անելը: Որոշ վայրերում Մեծ պահքի առաջին օրն ուխտի էին գնում մոտակա սրբավայր:
Այսպես դիմեց Քրիստոսին հիվանդ երեխայի հայրը, երբ Փրկիչն ասաց, որ «ամեն ինչ հնարավոր է նրա համար, ով հավատում է» (Մարկոս 9:22):
Պահքը լուծում ենք սուրբ Զատիկից մեկ օր առաջ` շաբաթ երեկոյան, Ճրագալույցի Պատարագից հետո: Բուն բարեկենդանի կիրակիից մինչև սուրբ Զատիկ հիսուն օր է, որոնցից քառասունութը բուն պահքի օրերն են:
Եթե որոշել ես պահել Մեծ Պահքը, ապա որոշել ես հոգու խոնարհումով, ապաշխարությամբ և ողորմության հույսով սկսել մի ճանապարհ, որը հենց քո առաջ է բացելու Երկնքի արքայության դռները:
«Երանելիէայնմարդը, որհամբերումէփորձությանը. որովհետև, եթեփորձությանմեջհաստատլինի, կստանակյանքիպսակը, որըՏերըխոստացավիրենսիրողներին» (Հակ. 1:12)
Այս հարցերն այսօր ուղված են ամենքիս, որոնց պատասխանները պետք են մեզ, ոչ թե Աստծուն: Այս հարցերի պատասխանների անկեղծ փնտրտուքը ապաշխարության ճանապարհն է:
