Աստվածային հայտնության և Աստծո փառքի մեծագույն վկան աշխարհն է, արարչությունը:
Հույսն, ինչպես հավատը, առաքինություն է և մեր կյանքը երջանկությամբ լցնելու անբացատրելի զորություն ունի:
Աստված, պատասխանելով մեր աղոթքներին, աղաչանքներին ու խնդրանքներին, հաճախ շնորհում է մեզ այն, ինչ խնդրել էինք: Նա բուժում է մեր ցավերը, ամոքում վերքերը և շնորհում մեզ բարիքներ: Երբ մարդ գտնվում է վատ վիճակում ու այլևս չի կարողանում փոխել դրությունը, ապավինում է Աստծուն՝ ասելով, թե «հույսս միայն Աստծո վրա եմ դրել»:
Պետպատվերի շրջանակներում ճարտարապետ Սուրեն Մելիք-Քարամյանի նախագծով ու հեղինակային վերահսկողությամբ և վերականգնող շինարար Ալիկ Անանյանի ու իր արհեստավարժ թիմի կողմից ամրակայվել և վերականգնվել էր Քոբայրի վանքի զանգակատունը։ Վերականգնողական աշխատանքներում ներառված չէր գմբեթի խաչը, զանգը, սուրբ սեղանն ու մուտքի դուռը։
Աստվածաշունչը գրվել էր ընտրյալ ժողովրդի համար, որի ժառանգորդը Տիրոջ և Փրկչի աշխարհ գալուց հետո դարձավ Աստծո ժողովուրդը, այսինքն՝ Քրիստոսի Եկեղեցին: Այսպիսով՝ Աստվածաշունչը Եկեղեցու գիրքն է, հետևաբար՝ այն հարկավոր է հասկանալ այնպես, ինչպես հասկանում է այն ընտանիքը, որին պատկանում է գիրքը, այսինքն՝ Եկեղեցին:
Իր մեկդարյա գոյության ընթացքում Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցը տվել է 2000-ից ավելի շրջանավարտ, որոնց թվում՝ 60 հոգևորական: Այս շրջանավարտների մեծամասնությունը բացառիկ դեր կատարեց հայ ժողովրդի հոգևոր կյանքի, գիտության ու արվեստի զարգացման ու տարածման բոլոր ասպարեզներում:
Սուրբ Գրքի միջոցով մեզ հետ խոսում է հենց Կյանքի Արարիչն ու Աղբյուրը: Ժամանակակից մարդու համար Աստվածաշունչը հասկանալը բավականին դժվար է ոչ թե բովանդակության ու գրվածքի բարդ լինելու, այլ մարդկանց̀ հոգեպես անպատրաստ լինելու պատճառով:
Մարդու ամուր հավատքն անբաժան է աղոթքից: Անձանձրույթ աղոթքը միանշանակ աստվածային սեր, ուրախություն և խաղաղություն է ծնում անձի հոգում: Երբ մաքրագործում ես սիրտդ, այն լցվում է աստվածային լույսով և խնդությամբ:
«Ես եմ, ես այն նույնն եմ, որ մխիթարեցի ձեզ։ Իմացի՛ր, թե դու ո՛վ էիր, որ վախեցար մահկանացու մարդուց և ադամորդուց, որոնք չորացան ինչպես խոտ»: Եսայի 51:12:
Աստծո գոյության թեման աշխարհայացքային և մարդկային կյանքի գլխավոր հարցն է: Մարդիկ կամ հավատում են, կամ ոչ: Իսկ թերահավատության պատճառները կարող են լինել շատ տարբեր, սկսած կրոնական գիտելիքների բացակայությունից, մինչ բարոյականության զգացումի մթագնում:
Բե՛ր քո մատները և դի՛ր այստեղ ու տես իմ ձեռքերը, և բեր քո ձեռքը և խրի՛ր իմ կողքի մեջ: Մի՛ եղիր անհավատ, այլ՝ հավատացյալ:
«Վա՛յ ինձ, թշվառիս, քանզի այս ամենը գրելով՝ ինքս ինձ եմ դատապարտում, որովհետև չկա որևէ ախտ, որ միտքս գերած և ծառայեցրած չլինի մեղքի օրենքին: Եվ ես, իբրև արձանագրություն, կգրեմ իմ կրքերը՝ հիշատակ թողնելով ինձանից հետո եկողներին:
Հին Կտակարանի գրքերը կարդալիս ընթերցողներից շատերը տեսնում են որոշ հակասական գաղափարներ:
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հայրապետական տնօրինությամբ կարգալույծ է հռչակվել Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի միաբան Տ․ Սիփան վարդապետ Գևորգյանը՝ ծառայության վայրն ինքնակամ լքելու կարգազանց ընթացքի համար։
Նավակատիքը կիրառվում է երկու հիմնական իմաստով: Մեկի համաձայն՝ «նավակատիք» նշանակում է նոր կառուցված եկեղեցու, շինության նվիրագործման ու բացման հանդիսությունը:
Հայ Առաքելական եկեղեցու տոնացույցում Ս. Զատիկին հաջորդող կիրակիները հատուկ խորհրդանշական անուններ ունեն: Այս կիրակին կոչվում է Կարմիր, քանզի Եկեղեցին ոռոգվում և ծաղկում է Քրիստոսի արյամբ:
Աղանդի անդամները պետք է լիովին և անխոս ենթարկվեն կազմակերպության կարգուկանոնին: Նրանց չեն տեղեկացնում այն մեթոդների մասին, որոնք պետք է կիրառվեն իրենց գիտակցությունը կառավարելու համար: Որպեսզի հավատացյալները լիովին կախվածության մեջ լինեն աղանդից, «առաջնորդները» դիմում են հոգևոր-հոգեբանական բռնությունների:
Երևանյան հիվանդանոցներից մեկում եմ․ բժիշկն ինձ օգնում է տեղավորվել մագնիսառեզոնանսային տոմոգրաֆիայի սարքում, որպեսզի գլխուղեղս նկարեն։
Սուրբ Հարության տոնի հաջորդ շաբաթ օրը Հայ Առաքելական Եկեղեցում Ս. Հովհաննես Մկրտչի գլխատման հիշատակության օրն է:
Այո, գոնե պետք է շաբաթ օրը ծոմով գան, հաղորդվեն և պահքից դուրս գան: Լինում են դեպքեր, երբ մարդիկ հիվանդ են, այս ընթացքում նաև կորոնավիրուսով են հիվանդ, ոչ կարող են եկեղեցի գնալ, ոչ էլ տանը հաղորդվել, այդ դեպքում պահքից կարող են դուրս գալ, հետո, երբ առողջանան, նոր հաղորդություն կստանան:
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը մարտի 31-ինՄայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում հանդիպել է ՀՀ ԶՈՒ հոգևոր առաջնորդի օգնական, արցախյան պատերազմում զոհված Նարեկ սարկավագ Պետրոսյանի այրի Մարիամ Բզնունու հետ՝ ուղեկցությամբ Զինված ուժերի հոգևոր առաջնորդ Հոգեշնորհ Մովսես վարդապետ Սարգսյանի: Այս մասին հայտնեցին Մայր Աթոռի տեղեկատվական համակարգից:
Ավագ Երեքշաբթի օրվա խորհուրդը ներկայացնում է «Տասը կույսերի» առակը (Մատթ. 25:1-13)̀ ակնարկելով, որ մեր առաքինի գործերի պտուղներով հոգեպես պետք է պատրաստ լինենք Քրիստոսի երկրորդ գալստյանը:
Այն որ Աստծո լույսն իրական է ու հասանելի բոլորին, միանշանակ է: Պարզապես, ինքներս պետք է որոշենք, ընտրում ենք լույսի ճանապարհը, թե՝ խավարի: Եթե Աստծո հետ ենք ցանկանում շարունակել մեր կյանքը, ապա պետք է գիտակցենք, որ ընտրում ենք փրկության ճանապարհը, ուստի պետք է պատրաստ լինենք արժանապատվորեն անցնել այդ ամենի միջով, մեկ վայրկյան անգամ չտարակուսելով՝ հավատքի ու Աստվածային սիրո մեջ:
Ավետարանական այս հատվածում Պետրոս առաքյալը հարցնում է Քրիստոսին «Տե՛ր, քանի՞ անգամ, եթե եղբայրս իմ դեմ մեղանչի, պետք է ներեմ նրան. մինչև յո՞թն անգամ» (Մատթեոս 18:21):
Մեծ Պահքի վերաբերյալ մարդկանց հուզող մի շարք հարցերի շուրջ զրուցեցինք Արարատյան Հայրապետական թեմի Ս. Սարգիս եկեղեցու խորհրդակատար Տեր Եսայի քահանա Արթենյանի հետ:
Հեղափոխություն պետք չէ անել, սակայն հավատացյալ մարդն իրական հեղափոխական է, ով փոխակերպում է իր կյանքն ու աշխարհը:
Ըստ վիճակագրության՝ մեկ շաբաթվա ընթացքում միջին տարիքի մարդիկ կարդում են 6,5 ժամ։ Մեծ Պահքի շրջանը տևում է 48 օր, այսինքն՝ 7 շաբաթ։
«Եվ Աստծու խաղաղությունը, որ վեր է, քան ամենայն միտք, պիտի պահի ձեր սրտերը և մտածումները Քրիստոս Հիսուսով» (Փիլիպ. 4:7):
Ավետարանական այս հատվածն այն մասին է, որ ինչպես մեղքը մեկ մարդու՝ Ադամի միջոցով տարածվեց աշխարհում, այնպես էլ մեկ մարդու՝ Քրիստոսի միջոցով եկավ փրկությունը:
Պահքի ծաղկազարդ պտուղներից է մարդու հոգում կարգ ու կանոնի հաստատումը, որն արտահայտվում է նաև արտաքին կյանքում: Առանց կանոնակարգության և գործողությունների համաչափության հոգևոր աճի շոշափելի զարգացում անձի մոտ չի կարող լինել:
