Եկե՛ք, այսօր խնդրենք սուրբ թարգմանիչների բարեխոսությունը, որպեսզի Տերը մեր մեջից առաջ բերի այնպիսի իմաստուն առաջնորդների, որոնք կկարողանան թարգմանիչների օրինակով մեզ փրկել ինքնաոչնչացման ճանապարհից։
Երկյուղ ասելով՝ հաճախ ենք բացասական իմաստ դնում դրա մեջ: Արդյո՞ք, սակայն, այդպես է: «Երանի այն մարդուն, որ վախենում է Տիրոջից» (Սաղմ. 111:1),- ասված է Սուրբ Գրքում: Նաև ասված է, որ «Տիրոջից երկյուղի մեջ զորեղ հույս կա» (Առակ. 14:26) և կամ էլ «Իմաստության սկիզբը Տիրոջ երկյուղն է» (Առակ. 9:10):
«Սրանո՛ւմ է սերը. մենք չէ, որ սիրեցինք Աստծուն, այլ Նա՛ սիրեց մեզ և ուղարկեց Իր Որդուն մեր մեղքերի քավության համար» (Ա. Հովհ. 4-7)։
«Իսկ ո՞վ կարող է փրկվել» (Ղուկ. 18:26),- մենք էլ Աստվածաշնչում նշված այս խոսքը կրկնում ենք հաճախ՝ փնտրելով պատասխաններ ու փրկվողներին վերագրելով կատարյալ հատկանիշներ: Ո՞վ իսկապես կփրկվի, ո՞վ կարժանանա գերագույն շնորհին, որով կարդարացվի իր ապրած երկրային կյանքը, կներվեն մեղքերը, որով կմոտենա Քրիստոսին:
Այս դեպքում չափազանց կարևոր է իմանալ, որ Հիսուս երբևէ կասկածի տակ չի դնում հարուստ երիտասարդի առաքինությունը և պարկեշտությունը, ինչպես նաև չի թերագնահատում նրա հոգևոր ջանքերը մանկուց ի վեր Աստծո պատվիրանները պահելու գործում:
Մենք միշտ մտածում ենք, ապրենք այնպես, որպեսզի շրջապատը միայն դրականը տեսնի ու վերցնի մեզանից:
Բառնաբասը նույնպես Քրիստոսի 72 աշակերտներից է: Նա ծնվել է Կիպրոսում: Նախնական անունը Հովսեփ էր, սակայն առաքյալներից Բառնաբաս կոչվեց, որը նշանակում է «մխիթարության որդի»: Նա վաճառել է իր ողջ ունեցվածքը և գումարը տվել առաքյալներին` հետևելով Հիսուսի վարդապետությանը: Եղել է Պողոս առաքյալի գործակիցը: Նահատակվել է Սալամինա քաղաքում` քարկոծվելով հրեաների կողմից:
Հոկտեմբերի 6-ին Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը Վատիկանում հանդիպում ունեցավ Հռոմի Սրբազան Քահանայապետ Ֆրանցիսկոս Պապի հետ, տեղեկացնում է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի տեղեկատվական համակարգը։
Այս գիտակցումով պետք է կառուցենք և առաջ տանեք կյանքը, հակառակ պարագայում կնշանակի՝ ապրում ենք ոչնչի համար: Միայն սերն է, որ ապրեցնում է, տալիս է պայքարելու ու արարելու մեծ ուժ:
Ի տարբերություն մյուս առաքելահիմն եկեղեցիների, մեր եկեղեցում Սուրբ Խաչին նվիրված տոները ամենաշատն են։ Եվ դրա հիմքերը գալիս է դեռ հնուց, երբ Քրիստոսի առաքյալների, Գրիգոր Լուսավորչի շնորհիվ և Խաչի զորությամբ հաստատվեց հայոց եկեղեցին: Մեր ժողովուրդը ապավինելով Տիրոջ հաղթական Խաչին, հարատևել է հեթանոս, բարբարոս ու այլակրոն ազգերի միջև:
Կյանքի դժվարություններն ու հոգսերը հաճախ ստիպում են մարդուն սխալներ թույլ տալ:
«Երբ միտքը աղոթքի պահին չի պատկերացնում ոչ մի աշխարհային բան, ուրեմն նա ամրապնդվել է»,- ասում է Եվագր Պոնտացին: Եվ իսկապես, ե՞րբ ենք մենք իսկապես աղոթում:
Մայր Աթոռի Տեղեկատվական համակարգի տնօրենի պաշտոնում նշանակվել է արժանապատիվ Տ. Եսայի քահանա Արթենյանը՝ ազատվելով Արարատյան Հայրապետական թեմում ստանձնած հոգևոր պարտականություններից:
Մեծի Տանն Կիլիկիո Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա Կաթողիկոսն, ընկերակցությամբ միաբան հայրերի, պաշտոնական այցելութուն է կատարել ասորական կաթոլիկ եկեղեցու պետ Ամենապատիվ Իգնատիոս Հովսեփ Գ. Հովնան Պատրիարքին՝ նրա ձեռնադրության հիսնամյակի առիթով։ Այս մասին տեղեկացնում են Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոսությունից։
Սեպտեմբերի 27-ին, նախագահությամբ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի, Սուրբ Գայանե վանքում կատարվեց հոգեհանգստյան արարողություն արցախյան 44-օրյա պատերազմում զոհված հայրենյաց պաշտպանների հոգիների խաղաղության համար։
Հաճախ ենք լսում այն տեսակետը, թե բարություն գործելով է, որ պիտի մոտենանք Աստծուն ու դառնանք հաճելի Նրան:
Երբ շատ անգամներ չենք կարողանում գտնել որևէ պահի մեզ հետ կատարված տհաճ միջադեպի բացատրությունը, սկսում ենք նեղսրտել և ասել՝ այդպես արդար չէր, քանի որ ես արժանի չէի դրան։ Այդպիսով մենք մեզ դիրքավորում ենք որպես ամենաարդարը, մեկն, ով տեսնում է ամեն բան մեկ աստիճան վերից և կարող է կարծիք հայտնել եղածի մասին՝ չափելով իսկության արդարությունն ու անարդարությունը։
«Երանի՜ նրանց, որ հալածվում են արդարության համար, որովհետև նրանցն է երկնքի արքայությունը» (Մատթ. 5:10): Աստվածաշնչյան այս խոսքերը պիտի մտքներին ունենան այն մարդիկ, ովքեր այսօր ազնիվ նպատակներով պայքարում են ամեն տեսակ անկախության համար:
Անկախության տոնի առիթով Հայրապետական Մեր օրհնությունն ենք բերում համայն մեր ժողովրդին և հորդորը՝ ամուր մնալու հավատքի մեջ, ընթանալու Աստծո պատգամներով, համախմբված հայրենիքի շուրջ, հայրենյաց սիրով ու եղբայրությամբ իրականացման առաջնորդելու ազգային մեր լուսավոր իղձերը։
Սեպտեմբերի 21-ին, Հայաստանի Հանրապետության Անկախության տոնի առիթով, Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում և թեմերի առաջնորդանիստ եկեղեցիներում կկատարվի Հանրապետական մաղթանք։
Սուրբ Պետրոս առաքյալն ասում է, որ Երկնավոր Հայրը կամենում է, որ սուրբ լինենք, ինչպես գրված է. «Սուրբ եղեք, որովհետև սուրբ եմ ես» (Ա Պետր. 1:16): Այս պատգամը կատարելու համար մենք՝ որպես անկատար երկրային արարածներ, հաճախ ենք փորձում ջանքեր չխնայել և կառավարել ինքներս մեզ: Չէ՞ որ միայն ժուժկալությամբ և ինքդ քո հանդեպ սահմանած հսկողությամբ է, որ կարող ենք հասնել կամ գոնե մոտենալ աստածայինին՝ կատարյալին:
«Եղբայրնե՛ր, ինչ որ ճշմարտութեամբ է, ինչ որ՝ պարկեշտութեամբ, ինչ որ՝ արդաութեամբ, ինչ որ՝ սրբութեամբ, ինչ որ՝ սիրով, ինչ որ՝ բարի համբավով, ինչ որ՝ առաքինութեամբ, ինչ որ՝ գովութեամբ, – ա՛յն խորհեցէք» (Փիլիպ 4:8): Այս է պատգամում Պողոս առաքյալը՝ խոսելով մտքերը մաքրելու մասին: Սակայն մենք արդյոք հաճա՞խ ենք մտածում ու կարևորում այն, ինչի մասին խորհում ենք:
Մարդու ամուր հավատքն անբաժան է աղոթքից: Անձանձրույթ աղոթքը միանշանակ աստվածային սեր, ուրախություն և խաղաղություն է ծնում անձի հոգում: Երբ մաքրագործում ես սիրտդ, այն լցվում է աստվածային լույսով և խնդությամբ:
Ու պատահական չէ, որ մեր իրականության մեջ, մայրն առաջին հերթին, սրբության հետ է ասոցացվում, նա միակ մարդն է, ով կարող է նայել երեխայի աչքերի մեջ ու հասկանալ նրա սրտի ցավը, հասկանալ նրա ապրումները, հույզերը, անգամ մտքերը՝ որոնք չեն ասվում:
Հաճախ է մարդը հայտնվում դժվար իրավիճակներում, ու այդ պահին, երբ դրանք մեզ թվում են անլուծելի խնդիրներ, անմիջապես օգնության ենք կանչում ամենազոր Աստծուն: «Տեր, օգնիր» – այսպես է հնչում աղոթքը անհանգիստ ժամանակներում: Ու մենք սրտի թրթիռով, մեծ հավատով սպասում ենք, որ Տեր լսելու է մեզ ու օգնության հասնի:
Կյանքը դատարկ ու անիմաստ է առանց սիրո: Մեր ամեն օրը լավ առիթ է՝ սեր տալու և ստանալու համար: Չնայած ոմանք կարծում են դրա ժամանակը միշտ էլ կա, բայց այսօր ու հենց այս պահը լավագույն պահն է՝ Սեր դրսևորելու համար: Քանզի ամեն ուշացած բան ժամանակից դուրս է ու իմաստազրկված:
Ի՞նչ է մնում մեզ այս պատմությունից: Այո՛, միայն սեփական անձի գովաբանությունն ու եսասիրության, մեծամտության արտահայտումը: «Ոչ թե նա է ընտրյալը, ով ինքն իրեն է գովաբանում, այլ նա, ում Տերն է գովում» (Բ Կորնթ. 10:18),- գրված է Սուրբ Գրքում:
Խոսելով Փրկչի մասին` չափազանց կարևոր է նաև խոսել, թե որն է Ասվածամոր դերը մարդկության փրկության գործում, և առհասարակ Սրբազան պատմության մեջ: Պետք է նշել, որ այսօր շատերը, անվերապոհերեն հավատալով Հիսուսին, այդուհանդերձ մակերեսային և ոչ ամբողջական պատկերացում ունեն Կույս Մարիամի մասին: Այս ամենը թերևս պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ Ավետարաններում չկան այդքան շատ պատումներ նրա մասնակցությամբ:
Կարևոր է Աստծո կամքը ճանաչելը։ Հիսուս ասել է, որ Իր բարեկամները նրանք են, ովքեր ճանաչում և հնազանդվում են Աստծո կամքին. «Որովհետև ով կատարում է Աստծու կամքը, նա է Իմ եղբայրը, քույրն ու մայրը» (Մարկոս 3․35)։
Հաճախ ենք դիմում Աստծուն մեր հարցերով՝ ցանկանալով հատկապես իմանալ, թե ինչպես պիտի հաղթահարենք մեզ բաժին հասած դժվարությունները: Եվ հատկապես ցանկանում ենք լսել, իմանալ գործնական խորհուրդներ: Եվ ինչո՞ւ միայն Աստծուն: Դժվարությունների հաղթահարման ուղիներ գտնելու նպատակով մեր հարցերն ուղղում ենք հնարավոր ամենքին՝ նրանց, ովքեր ունեն ավելի մեծ փորձ, ովքեր անցել են ավելի երկար ճանապարհ: Այդպիսով հույս ենք ունենում, թե կհաղթահարենք դժվարությունները:
