Դատարաններից դժգոհող քաղաքացի, որ հիմա արդեն տեխնիկական պատճառներով անգամ դատարան դիմելու հնարավորություն չունի ահռելի պետական տուրքերի պատճառով, ուսուցիչ, որ իր առաքելությունն էր համարում 2018թ.-ին անչափահասներին փողոց ուղղորդելը, հիմա արդեն, ցավոք, առանց աշխատանք է, լրագրողներ, որ 2018թ.-ին Աժ օթյակում պար էին բռնում, բլոգերներ, ստատուս գրողներ, որի համար հիմա արդեն բանտ են նետում, «պրոֆեսիոնալներ», ոչնչին չխառնվող «մասնագետներ», բուհեր… Օրինակ, ինձ հետաքրքրիր է՝ Սարյան- Թումանյան փողոցները իշխանազավթի համար ո՞վ պիտի փակի, եթե ինքն արդեն Բրյուսովը փակում է…
«Սոթքը չի աշխատում, հանքերը կիսատ են աշխատում, հանքերի մեծ մասում 50 տոկոս փայատերեր են, ընդերքն օգտագործվում է, բայց այդ գումարները չեն ներմուծվում պետական բյուջե: Ի՞նչ տնտեսական աճի մասին է խոսքը: Իսկ թանկությո՞ւնը… կենսաթոշակը… կիսատ-պռատ խոսք է տալիս մինիմալ զամբյուղ փոխել՝ դա էլ չեն կատարում: Ժողովրդին ո՞ւր են տանում՝ չգիտեմ: Կոմունալ ծախսերը… ով եկավ՝ ջրի գին բարձրացրեց, ով եկավ՝ գազ գին բարձրացրեց, լույսի գին բարձրացրեց… »,- մեզ հետ զրույցում ասում էին մեր հայրենակիցները:
ՀՀ կառավարության անդամներն այս տարի էլ կկարողանան ճոխ Ամանոր նշել։ ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանը կարգադրություն է ստորագրել՝ ԱԺ պատգամավորներին պարգևավճարներ տրամադրելու վերաբերյալ։
168 TV-ի եթերում Աուդիտորների պալատի նախագահ Նաիրի Սարգսյանը, խոսելով, Փաշինյանի ձևակերպմամբ, Հայաստանում արձանագրված աննախադեպ իրողության՝ թոշակների՝ 4400 դրամով բարձրացնելու մասին, առաջարկեց բարձրացված թոշակներն ու նպաստները տալ Փաշինյանին ու իր ՔՊ-ականներին և առաջարկել այդ գումարով ապրել մեկ ամիս։
2018-ին իշխանության եկածներից ում հայտարարագիրը բարձրացնում ես՝ տուն ու ավտոմեքենա է գնել, նախկինում սուրճի փող չունեին, ապառիկը չէին կարողանում փակել, հաշիվները կալանքի տակ էին, իշխանափոխությունից հետո միլիոնների եկամուտներ ու ճոխ նվիրատվություններ են ստացել, տներն ու ավտոմեքենաներն են թարմացնում, հանգիստը արտերկրում են վայելում՝ թանկարժեք հյուրանոցներում ու ռեստորաններում ժամանակ անցկացնում։
Լենա Նազարյանը 2017 թվականից զբաղեցնում է ԱԺ պատգամավորի աթոռը. սկզբում՝ որպես «Ելք», ապա՝ «Իմ քայլը» կուսակցությունների դաշինքի անդամ, իսկ 2021թ. հունիսի 20-ից ներկայացնում է Նիկոլ Փաշինյանի «Քաղաքացիական պայմանագիր» իշխանական կուսակցությունը:
Համեմատեք՝ 2018 թվականի «թավշյա հեղափոխությունից» առաջ և հիմա նրանց հնարավորություններն ու ֆինանսական, գույքային կարողությունները. անզեն աչքով էլ կտեսնեք նրանց փոխակերպումները՝ թանկարժեք ավտոմեքենաները, ամառանոցներն ու բնակարանները, թանկարժեք վոյաժները, ցոփ ու շվայտ կյանքը, միլիոնավոր պարգևավճարները, թանկարժեք հագուկապը, ընտանիքի անդամների, բարեկամների պաշտոնները, բիզնեսները, տենդերները…
Տարեմուտին, ավանդույթի ուժով բոլորը՝ թե անհատական, թե հավաքական մակարդակում, փորձում են պլանավորել մեկնարկող տարին, ապագայի ծրագրեր, դրանց հասնելու ժամանակային քարտեզներ կազմել։ Դա ոչ միայն միանգամայն նորմալ է, այլև պարտադիր։ Ինչպես անձնական, այնպես էլ ու առավել ևս՝ հասարակության ու պետության կյանքում հնարավոր չէ հաջողության հասնել առանց պլանավորման։
Հայաստանում վերջին չորսուկես տարիներին ժողովրդավարությունը ենթարկվել է հետևողական, մեթոդական դեգրադացիայի։ Հեղափոխական, այսինքն՝ գոնե մակերեսային ընկալմամբ՝ ժողովրդավարական ճանապարհով իշխանության եկած Նիկոլ Փաշինյանը հաշված տարիների ընթացքում դարձել է ավտորիտար ղեկավար՝ դրան բնորոշ բոլոր հատկանիշներով։ Նախ, նա հատ-հատ իրականացրել է բոլոր այն քայլերը, որոնց համար տասնամյակներ շարունակ քննադատում էր նախկին իշխանություններին, և մեծ հաշվով դրա շնորհիվ էլ եկավ իշխանության։
Փաշինյանի իշխանության օրոք ՔՊ-ականներին տրվում են պարգևավճարներ աշխատավարձի չափ, մի բան էլ՝ ավելի (դա արվում է, որովհետև եթե աշխատավարձը բարձրացնեին, ապա ստիպված կլինեին ամբողջ տնտեսության մեջ աշխատավարձ բարձրացնել), իսկ թոշակառուների կենսաթոշակի բարձրացումը զգալիորեն ավելի ցածր է եղել, քան գների բարձրացումը, իսկ պետական սեկտորի աշխատողների աշխատավարձը համահունչ է գների բարձրացմանը (ոչ մի տոկոս էլ իրական աշխատավարձի բարձրացում չկա): Արդյունքում՝ ունենք աղքատության շեշտակի աճ:
2023 թվականի պետական բյուջեով պաշտոնյաների համար պարգևավճարներ նախատեսված չեն, փոխարենը, այդ պարգևավճարները գումարվելու են նրանց աշխատավարձերին, և դրանով բարձրանալու է աշխատավարձը։
Չնայած բյուջեի փողերը ծախսելու շատ ավելի կարևոր ու առաջնային տեղեր կան, նախորդ չորս ու կես տարիներին կառավարությունը բոլ-բոլ պարգևավճարներ է բաժանել, երբեմն՝ նաև թաքուն։ Չորս ու կես տարվա ընթացքում բաժանված պարգևավճարների գումարը հասնում է 250-300 մլն դոլարի։
