Երբեմն մեր կյանքում լինում են այնպիսի պահեր, երբ կարծում ենք, թե պատժվում ենք այն բաների համար, որոնցում մեղավոր չենք։ Ինչպո՞ւ է այսպես՝ հարցնում ենք մենք՝ պատասխանը փնտրելով Սուրբ Գրքում։
Երկնախոս Վարդապետը բացում է նոր Ավետարանը՝ փրկության մատյանը և սկսում մեկ առ մեկ ավանդել ինը երանությունների դասը: Նախ երանի է տալիս հոգով աղքատներին, որոնց համար և եկել էր Ինքը՝ Աստծու Օծյալը. «Տիրոջ Հոգին Ինձ վրա է, դրա համար իսկ Նա օծեց Ինձ» (Եսայի 61.1) և այլն:
Երբ տեսնում ենք այնպիսի մարդկանց, ովքեր ունեն մեր օգնության կարիքը, երբ մեր կյանքի ճանապարհին հանդիպում ենք այնպիսիններին, ում անհրաժեշտ է աջակցություն ինչ-որ խնդիր հաղթահարելու համար, ունենում ենք ամենքին օգնելու ցանկություն։
Հանկարծ մի օր այս մոգերը երկնքում նշմարեցին մի նորանշան աստղ, որի շողարձակ լույսը շոյում էր նրանց աչքերը։ Նորահայտ աստղի լույսը նման չէր արուսյակի մեղմահոս լույսին, ու ոչ էլ կարմրավուն արեգակի բոսորագեղ պայծառությանը։ Այդ աստղը բացարձակապես նման չէր լուսնթագի ցոլքերին, ոչ էլ Բույլքի և Յոթնաղբյուրի համաստեղության զարմանահրաշ երևույթներն էին նշմարվում այդ աստղի վրա։
Երբ իսկապես ճանաչում ես Աստծուն, տեսնում ես, որ առաջանում են շատ հանգամանքներ, որոնք բարդացնում են Աստծո հետ մեր հարաբերությունները։ Շատ երևույթներ պարզապես անիրագործելի են դառնում, առաջին հայացքից անհաղթահարելի թվացող դժվարությունների ենք հանդիպում: Փոխվում ենք նաև մենք. եթե մինչ այդ մտածում էինք, որ մեր հավատքի ճանապարհին ամեն բան շատ հեշտ է լինելու և Աստված օգնելու է մեզ, ապա այդ պահից սկսած է, որ տեսնում ենք փորձությունները։
Նրանով է, որ դուք էլ լսեցիք ճշմարտության խոսքը` ձեր փրկության Ավետարանը, որին հավատալով կնքվեցիք խոստացված Սուրբ Հոգով, որ մեր ժառանգության առհավատչյան է մինչև այն օրը, երբ կատարելապես կտիրանաք փրկությանը` ի գովություն Նրա փառքի (Եփես. Ա 13-14)։
Աստվածաշունչ Սուրբ Գրքի միջոցով, որը վկայում է Աստծու գոյության մասին: «Ի սկզբանե Աստված ստեղծեց երկինքն ու երկիրը» (Ծննդոց 1։1): «Գիտես, թե ումից ես սովորել, որովհետև մանկուց գիտես Սուրբ Գրքերը» (Բ Տիմ. 3։14-15):
Երբ վիրահատության սեղանին հիվանդին թմրեցնում են, վիրահատությունից հետո նա արագորեն չի արթնանում ու թմբիրից դուրս գալիս։ Մեր ժողովուրդը երեսնամյա անկախության շրջանում այդ իմաստով վիրահատության չի ենթարկվել, բայց կաթիլ-կաթիլ թմրել է, և միանգամից հնարավոր չէ թմբիրից դուրս գալ։ Նույնիսկ արցախյան երկրորդ պատերազմի հետևանքները, որոնք իրականում պիտի ցնցում առաջացնեին, մեր հասարակությանը թմբիրից դուրս չբերեցին։
Հունվարի 6-ին Հայ Առաքելական եկեղեցին նշում է Հիսուս Քրիստոսի Սուրբ Ծննդյան ու Աստվածահայտնության տոնը, որը Հիսուսի Սուրբ Ծննդյան և մկրտության հիշատակումն է:
Այսօր կատարվում են մարգարեների կանխասացությունները, թե ծնվելու է մի Մանուկ, Ով իր գալստյամբ փոխելու է աշխարհը՝ մաքրելով այն մեղքերից։ «Իմ անունից երկյուղ կրողների համար արդարության արեգակը պիտի ծագի, բժշկություն պիտի լինի նրա շողերի մեջ» (Մաղ. 4:2)- գրում է Մաղաքիա մարգարեն։ Իսկ Բարուքը գրում է, Երեմիայի խոսքերի համաձայն, թե Աստված Բարձրյալ երկրում կհայտնվի և մարդկանց մեջ կշրջի (Բարուք 3:38):
Անգլերենում մի արտահայտություն կա, որը շատ եմ սիրում՝ «Couldn’t ask for more»` եթե բառացի թարգմանենք՝ ավելին չէի կարող խնդրել։ Նշանակում է՝ լինել ծայրահեղ երջանիկ ու շնորհակալ այն ամենի համար, ինչ կա և ավելիի ակնկալիք չունենալ։
Հավատը ոչ միայն համոզում է, որ գոյություն ունի Աստված, այլև կենսակերպ է, կյանքի յուրահատուկ որակ: Հնարավոր չէ հավատի կյանքն ապրել իմիջիայլոց, այն ենթադրում է յուրահատուկ ռիթմ. առօրյա հոգսերի ու խնդիրների մեջ անհրաժեշտ է կանգ առնել և լռության ու խաղաղության մեջ հաղորդակցվել Երկնավոր Հոր հետ:
Նկատել եք, երբ մենք Աստծո հետ մտերմության մեջ ենք և ճշմարտապես փափագում ենք իրականացած տեսնել Նրա կամքը մեր կյանքում, ապա Աստված Իր օրհնությամբ ներկա է մեր կյանքում։ Կարևորն այստեղ Աստծո կամքը փափագելն է և ոչ թե մերը։ Աստվածաշնչում այս մասին կարդում ենք․ «Տիրոջո՛վ ուրախացիր, և Նա քո սրտի ուզածը կտա քեզ» (Սաղմոս 37․4)։
Այսօրվանից սկսվում է Սուրբ Հակոբ Մծբնա հայրապետի պահքը։ Վերջինս տևելու է հինգ օր՝ մինչև ուրբաթ ներառյալ:
Չի՛ կարելի հուսահատվել,- հորդորում էր հայր Պորֆիրիոսը։- Քանի որ վշտի մեջ հուսահատվածը կորցնում է կամքն ու ուժը։ Իսկ նա, ով հույս ունի, շարժվում է առաջ, որովհետև զգում է իր աղքատությունն ու ջանում է հարստանալ։ Ի՞նչ է անում աղքատը։ Եթե նա խելամիտ է, ապա պետք է հարստանալու միջոց փնտրի։
Մենք միշտ ցանկանում ենք հաճելի լիներ մեր շրջապատի մարդկանց։ Սակայն ինչ էլ անենք, երբեք չենք կարող բոլորին գոհացնել, բայց ունենք ընտրության հնարավորություն, ինչից հետո մեր կյանքը ավելի հեշտ ու իմաստավորված կդառնա։ Եթե ուզում ենք հաճելի լինել Աստծուն, ապա միշտ պետք է անենք այն, ինչ Նա է մեզ սովորեցնում, իսկ եթե ցանկանում ենք շրջապատին հաճելի դառնալ, ապա պետք է անենք այն, ինչը նրանց կգոհացնի ու կուրախացնի։
Այսօր ուսանողուհիներ էին եկել և խնդրում էին ինձ. «Հա՛յր, աղոթեք, որ մենք քննությունները հանձնենք»: Իսկ ես նրանց պատասխանեցի. «Կաղոթեմ, որ դուք ողջախոհության քննությունները հանձնեք: Դա է ամենակարևորը: Դրանից հետո մնացածն էլ կարելի է իրենց տեղերը դասավորել»: Ճի՞շտ ասացի նրանց, թե՞ ոչ: Այո, եթե այսօր պատանիների դեմքին համեստություն, ողջախոհություն ես տեսնում, ապա դա մեծ բան է: Շա՜տ մեծ բան:
Իմաստո՛ւն դարձրու ինձ, որ քննեմ Քո օրենքը և ամբողջ սրտովս պահպանեմ այն (Սաղմ. ՃԺԸ 34)։
Սուրբ Ծննդյան տոնի առթիվ մեր միտքն ինքնին հակվում է հարցնելու, որ եթե Հիսուս մարդացած Աստված է, ուրեմն ինչպիսի՞ն է մարդու ծագումը: Այս հարցմանը կցանկանայի պատասխանել 19-րդ դարի մեծանուն բանաստեղծի խոսքերով.
Եթե նրանք ուշ երեկոյան հոգնած են տուն վերադառնում, ապա կարիք չկա հոգեկան տագնապով իրենց մաշելու: Պետք է նախանձախնդրությամբ ինքդ քեզ ասես. «Եթե չես կարող ամբողջությամբ կարդալ, ապա կեսը կամ մեկ երրորդը կարդա»: Եվ հաջորդ անգամ պետք է ջանալ շատ չհոգնել ցերեկը: Պետք է հնարավորինս նախանձախնդրությամբ ծառայություն մատուցել և ամեն ինչում վստահել Աստծուն: Իսկ Աստված Իր գործը կանի: Միտքը միշտ պետք է Աստծուն մոտ գտնվի: Դա ամենալավ բանն է:
Մեր կյանքում պատահում են դեպքեր, երբ մեզ վրա պիտի վերցնենք որոշումների պատասխանատվությունը, անենք ինչ-որ համարձակ քայլ, որը կփոխի տվյալ խնդրի ողջ ընթացքը՝ մեզ գուցե հանելով ինչ-որ վատ իրավիճակից։ Սակայն այդ պահերին է, որ մեզ լքում է մեր վճռականությունը, և ասես վախենալով որոշումներ կայացնել՝ ասում ենք․ «Միևնույն է, Աստված արդեն մեր փոխարեն որոշել է ամեն բան, կլինի այնպես, ինչպես ավելի ճիշտ է»։
Արդի բժշկության զարգացումը լայն հնարավորություններ է ընձեռել հիվանդների բուժման գործում, և շատ հիվանդություններ, որոնք նախկինում անբուժելի էին, ներկայումս կարող են կարճ ժամանակում բուժվել զարգացած բժշկական տեխնոլոգիաների և բժիշկների մասնագիտական մեծ կարողությունների շնորհիվ: Այդ հիվանդությունների բուժման լուծումներից մեկն օրգանների փոխպատվաստումն է: Ինչպիսի՞ն է Հայ Առաքելական Եկեղեցու տեսակետը օրգանների փոխպատվաստման վերաբերյալ:
Թովմասը Քրիստոսի հարությունից հետո թերահավատություն է ցուցաբերում Տիրոջ նկատմամբ։ Երբ Քրիստոս երևաց աշակերտներին, Թովմասը բացակա էր։ Աստվածաշունչը մեզ փոխանցում է․ «Իսկ Թովմասը՝ տասներկուսից մեկը՝ Երկվորյակ կոչվածը, նրանց հետ չէր, երբ Հիսուսը եկավ։ Մյուս աշակերտները նրան ասացին. «Տիրոջը տեսանք»։ Իսկ նա նրանց ասաց. «Մինչև չտեսնեմ նրա ձեռքերի վրա մեխերի նշանը և իմ մատները մեխերի տեղերը չդնեմ ու իմ ձեռքը նրա կողի մեջ չխրեմ, չեմ հավատա»» (Հովհ․ 20։24-25)
Երջանիկ է այն վանականը, որը սովորել է բոլորին սիրել ծածկաբար։ Նա ուրիշներից սեր չի պահանջում, նրան չի հետաքրքրում՝ սիրում են իրեն, թե ոչ։
Երբ 2019 թ.-ին լրատվամիջոցները խոսեցին Չինաստանում հայտնաբերված Covid 19 վիրուսի մասին, և դրան հաջորդեցին պատվաստումները, տարբեր ազգերի և մասնագիտությունների մարդիկ՝ կղերական և աշխարհական, խոսեցին մոտ ապագայում տեղի ունենալիք մարդկանց չիպավորման մասին: Այսինքն՝ գալիս է այնպիսի ժամանակ, երբ մարդկանց մեջ պիտի զետեղվի միկրոչիպ (Microchip):
Իմ այս բնաբանը Հովնան մարգարեի գրքից է: Նրա պատմությունն ամենաարտասովոր հրաշքներից մեկն է: Հավատացյալն, անշուշտ, այդ պատմության ոգուն պետք է նայի, և ոչ թե տառին, ու երբ մարդ այդ ոգու տեսանկյունից է նայում, այնտեղ մարդու սրտի և Աստծու ճանապարհների ուսումնասիրությանն է հանդիպում ու համոզվում, որ այս գիրքը սքանչելի է թե՛ իր ինքնատիպությամբ և թե՛ համառոտությամբ:
Մեր Տերը՝ Հիսուս Քրիստոս, Իր Խաչով քանդեց մարդկանց բաժանող թշնամության պատը և որպես Հաշտարար՝ խաղաղություն պարգևեց աշխարհին: Այս մասին Պողոս առաքյալը գրել է. «Հիսուս Քրիստոսի միջոցով, դուք, որ մի ժամանակ հեռացած էիք, մերձավորներ եղաք Քրիստոսի արյամբ, որովհետև Նա է մեր խաղաղությունը, Նա, որ երկուսը մեկ դարձրեց, քանդեց իր մարմնի մեջ միջնորմը՝ թշնամությունը, և հրամաններով տրված […]
2022 թ. հոկտեմբեր ամսին Միացյալ ազգերի կազմակերպությունը իր պաշտոնական էջում նշել էր. «Ներկայիս իրականությունը ցույց է տալիս, որ 1,3 միլիարդ մարդ դեռ ապրում է աղքատության մեջ և նրանց գրեթե կեսը երեխաներ ու երիտասարդներ են»: Կան մարդիկ, որ տեսնելով աշխարհի աղքատ մարդկանց ամենօրյա դառը կյանքը, շտապելով՝ մեղադրում են Աստծուն, որովհետև համոզված են, թե Բարձյալն է մարդկանց բաժանել հարուստ, միջին և աղքատ դասակարգերի. «Տերն է աղքատացնում ու հարստացնում, ստորացնում ու բարձրացնում» (Ա Թագ. 2:7):
Սուրբ Պատարագի սկիզբը` ժամը 10:30-ին:
Ամեն օր, յուրաքանչյուր մարդ կանգնում է ինչ-որ որոշում կայացնելու առաջ։ Ամենապարզ օրինակը՝ «ի՞նչ պիտի հագնեմ», «ի՞նչ ուտեմ նախաճաշին», «արդյո՞ք պիտի համաձայնեմ այս աշխատանքին» և այլն:
