«Իրականում հնարավոր չէ լինել լավ արտիստ կամ լինել լավագույնը, եթե որևէ ասպարեզում դու լիովին չես տիրապետում տվյալ ոլորտի անցյալին: Ես ուսումնասիրել եմ այն և շատ ուրախ եմ, որ իմ պարային ճաշակն ու հայացքները ձևավորվել են հենց այդ ազդեցություններով: Սա է գաղտնիքը, որը ես ձեզ համար բացահայտեցի»:
ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ում Թուրքիայի դեսպան Հուսեյն Ավնի Բոստալի նախաձեռնությամբ հանդիպում ենք ունեցել նաև վերջինիս հետ: Քանի որ Թուրքիայի տարածքում հայկական բազմաթիվ հուշարձաններ կան, դեսպանը ցանկություն է հայտնել տեսնել հայ մասնագետներին Թուրքիայում` սեփական առաջարկներով ու խորհուրդներով հայկական հուշարձանների վերականգնման գործընթացում:
Մատենադարանի Թանգարանային համալիրում այսուհետ խմբակային շրջայցերը կիրականացվեն բարձրակարգ ռադիոգիդերով: Այս մասին այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում տեղեկացրին Մատենադարանի տնօրեն Հրաչյա Թամրազյանը, փոխտնօրեն Արա Խզմալյանը և «Գեոթիմ» ՓԲԸ-ի գլխավոր տնօրեն Հայկ Ալոյանը:
Կոչումը ստանալու հաջորդ օրը մի լրագրող զանգեց ու հարցրեց. «Պարոն Թոխատյան, առավոտյան արթնացաք, և ի՞նչ…»: Ասացի. «Ոչինչ, նախաճաշեցի, գնացի աշխատանքի: Ես այդ կոչումից հետո պետք է ավելի լա՞վ խաղամ, թե՞ ավելի շատ ջանք եմ դնելու ներկայացման մեջ: Այն, որ ես փորձելու եմ իմ արածն ավելի լավ անել, դա որևէ կապ չունի կոչման հետ»: Կոչումները պետք է վաղուց վերանային: Դա այն ոսկորն է, որը կարելի է նետել արվեստագետին: Իր գործով նորմալ զբաղվող մարդը չպիտի աշխատի կոչման համար:
ՀՀ մշակույթի նախարարությունը խոր վշտով տեղեկացնում է, որ ս. թ. սեպտեմբերի 30-ին, Ֆրանսիայի Մարսել քաղաքում, երկարատև հիվանդությունից հետո՝ 80 տարեկանում կյանքից հեռացել է ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ, Պատվո շքանշանակիր, ֆրանսահայ ճանաչված ջութակահար, մանկավարժ Ժան Տեր-Մերկերյանը:
2018 թվականին ավարտին կհասցվեն «Ռոբերտ Սահակյանց» արվեստանոցի պատրաստած «Օլիմպիկոս» անիմացիոն լիամետրաժ ֆիլմի աշխատանքները:
ՀՀ Մշակույթի նախարարության մամուլի և հասարակայնության հետ կապերի բաժնի աշխատակիցները հեռանում են նախարարությունից: Հետաքրքրական է, որ վերջին օրերին նախարարության հետ այլևս համագործակցել չցանկացող աշխատակիցները գերատեսչությունից հեռանում են իրենց իսկ դիմումի համաձայն:
Մենք փորձում ենք ցույց տալ, թե ինչ պետք է անել, մեր թիրախը գալիք սերունդն է: Պետք չէ մտածել 10-20 տարվա կտրվածքով: Պետք է մտածել, թե ինչ է լինելու հետո, արդյո՞ք անում ենք մի այնպիսի բան, որ 200 տարի հետո ունենանք ազգային մենթալիտետ, ոչ թե պարզապես քաղաքացիական:
«ես, որպես ազգությամբ հայ և աշխարհով մեկ սփռված հայության ներկայացուցիչ, պետք է փաստեմ, որ մենք բոլորս համակարգված աշխատանքներ տարանք այս հարցը 100 տարի անց պատշաճ մակարդակով աշխարհին ներկայացնելու համար: Խնդրի հանրայնացման և PR ոլորտում մենք, անկասկած, մեծ հաղթանակներ գրանցեցինք այս տարի»:
«Տարբեր մարդկանց մոտ յուրովի է արտահայտվում զգացմունքային դաշտը: Մարդ կա՝ նվագելիս ընդհանրապես չի շարժվում, բայց այնպիսի հզոր էմոցիաներ են դուրս գալիս նրա երաժշտությունից, որ զարմանում ես: Կան նաև մարդիկ, որոնց մարմնի վրա երաժշտությունը հզոր ազդեցություն ունի»:
Ամերիկաբնակ ֆլամենկո կիթառահար Վահագն Թուրգությանը այս տարվա հուլիսին Երևանում ներկայացրեց իր թվով չորրորդ՝ «Imagined frequencies», ձայնասկավառակը, որտեղ ընդգրկված երաժշտության հիմնական մասի հեղինակն ինքն է, բացառությամբ մեկ կոմիտասյան՝ «Հով արեք, սարեր ջան» երգի, որը կիթառահարը ձայնագրել էր հայտնի սևական երգչուհի Կոնչա Բուիկայի (Concha Buika) հետ:
Նախօրեին Ստեփանակերտի Սայաթ-Նովայի անվան երաժշտական քոլեջի դահլիճում կայացել է ԱՄՆ-ի և Չիլիի ճանաչված երգիչ Էռնեստո Բրավոյի և Կարեն Հակոբյանի համատեղ համերգը:
Հայաստանն ունի երկար և ծանր պատմություն: Եվ այդ ամբողջ պատմությունը հենց այդ կնոջ ձեռքերի մեջ է: Հայաստանն այսօր չի գրավում այն տեղը, որը կուզենար գրավել: Այն համեմատաբար աղքատ և ոչ ամենալավ դիրքում գտնվող երկիր է, բայց այն մերն է, հարազատ է:
«Ուրախ եմ ու սենց ուրախ-ուրախ, դափնիներս շալակած պետք է վերադառնամ տուն»:
«Պատահական չէ, որ, օրինակ, ոչ ոք Փարաջանովին երբեք որևէ կոչում չտվեց, որովհետև նա ծառա չէր: Եթե ուզում են ստեղծագործողին ինչ-որ կերպ ոգևորեն, ապա դրա համար ուրիշ մեխանիզմ կա, և, իմ կարծիքով, ավելի հաջողված՝ եթե որևէ արվեստի գործիչ անգնահատելի ավանդ ունի տվյալ երկրի մշակույթում, ապա նրան ուղղակի պարգևատրում են որևէ շքանշանով, որ ունի այդ երկիրը»:
Ն. Ծատուրյանի համար ամենամեծ դժբախտությունն այն է, որ այլևս ոչ մի բանի վրա չի զարմանում: «Բա մեղք չէ՞ Կոմիտասը: Այդ մարդն ամբողջ կյանքը ներդրեց, որ մաքրի երաժշտությունը, գեղեցկացնի, թողեցինք դա մի կողմ ու էլի կլկլացնում ենք: Այս պետության մեջ, այո, Արմենչիկը գտավ իր կոչումը: Ախր ամբողջ կառավարություն կոչեցյալը, փոքր բացառությամբ, գեղո են, արա, գեղ են, գեղ, հասկանո՞ւմ եք: Դրա համար էլ էդ «Օրմենչիկին հովանըմ են»»:
Սեպտեմբերի 21-ին LOFT ինքնազարգացման ու ժամանցի կենտրոնում համերգային ծրագրով հանդիսատեսին ներկայացավ կարճ ժամանակով Հայաստան այցելած հեղինակ-կատարող Արմեն Մեսչյանը:
«Կադրերի բաժին N 168»-ում այս շաբաթ ընթերցողներին իր կինոառաջարկն է ներկայացնում դերասան Միքայել Պողոսյանը, ով մեզ հետ զրույցում առաջարկեց բոլորովին թարմ տպավորություններով ազդեցիկ մի ֆիլմ, որ պատահաբար դիտել էր հեռուստաալիքներից մեկով՝ օրեր առաջ: Դերասանի նախընտրությամբ շաբաթ երեկոն անցկացնում ենք ռեժիսոր Մեթյու Չեփմենի «Կրքի գինը» (Matthew Chapman «The Ledge») ամերիկյան մելոդրամայի ընկերակցությամբ:
«Ես մտադիր եմ հրապարակման թույլտվության համար դիմել ԱՄՆ-ում բնակվող Դովլաթովի ժառանգներին: Սերգեյը նամակների վրա վետո չի դրել, նա իր կտակում խոսել է միայն խորհրդային ժամանակներում (մինչև 1978 թվականը) չխմբագրված կամ տպագրված ստեղծագործությունների մասին»:
Հարցին, թե ո՞րն է այս ֆիլմի ուղերձը, Վ. Չալդրանյանը պատասխանել է. «Կարծում եմ՝ Կոմիտասը տիեզերքից էր տրված՝ որպես «ազգի խիղճ», այսօր մենք խնդիր ունենք վերադարձնելու այդ խիղճը, վերադառնալու դեպի Կոմիտասը: Ինձ համար Կոմիտասը մշակութային փրկիչ էր: Կոմիտասի լռության հետ աշխարհն էլ լռեց: Ֆիլմի հերոսը՝ Էդգար Նովենցը, ասում է. «Կոմիտասը լռեց, որ աշխարհը մի օր խոսի, և այսօր աշխարհը խոսում է… »:
Հարուստ հրեան իմանում է, որ կինն իրեն նկարչի հետ դավաճանում է: Նա մեծ գումարի դիմաց իր մրցակցին պատվիրում է նկարել սեփական կնոջ դիմանկարը: Չորս երկար ու ձիգ տարիներ նկարիչն էսքիզի վրա է աշխատում: Արդյունքը հիանալի ստացվեց, իսկ սերը՝ մարեց…
Որպես սովետական ռեժիմի վերջին տասնամյակներին ասպարեզ իջած այլախոհ արվեստագետ` նա խորապես մտահոգ էր մարդկային էության մեջ սաղմնավորված բռնության և իշխելու` բոլորիս ծածուկ ցանկությունից.
«Ես ուզում եմ միայն առաջ նայել և խոսել ապագա ծրագրերի մասին: Այն, ինչ եղել է անցյալում, կարծում եմ՝ անիմաստ է քննարկել այսօր, դրանից որևէ բան չի փոխվելու: Ուրախ եմ տեղեկացնել, որ թատրոնը վերադառնում է իր կոչմանը՝ կամերային երաժշտական բովանդակությանը, իսկ թե ինչու էր նախկինում խաղացանկն ու առհասարակ բովանդակությունը շեղվել բնական ընթացքից, դա միգուցե այդ ժամանակաշրջանի հրամայականն էր: Ամեն դեպքում, ժամանակը ցույց տվեց, որ այս թատրոնը ստեղծված է ու պետք է գործի ու զարգանա՝ որպես երաժշտական կամերային թատրոն»,- ասաց Արմեն Մելիքսեթյանը:
ենք այստեղ ենք արդեն 10 օր, և, բացի Օձունից, հասցրել ենք լինել նաև տարածաշրջանի այլ սրբավայրերում ՝ հիացել ենք Հաղպատավանքով, Սանահինի վանական համալիրով: Պետք է ասեմ, որ իմ տպավորությունները գերազանցեցին բոլոր սպասելիքներս: Ես ցնցված եմ: Դուք հիանալի պատմամշակութային հուշարձաններ ու համաշխարհային նշանակության գանձեր ունեք:
2015թ. Էռնա Յուզբաշյանի համար հոբելյանական է: Լրանում է երգչուհու բեմական գործունեության 35 տարին, որի առիթով նա հոբելյանական համերգներ կունենա ինչպես՝ Երևանում, Ստեփանավանում, Գյումրիում, Վանաձորում և Արցախում, այնպես նաև՝ Լոս Անջելեսում և Մոսկվայում:
Պետական Էրմիտաժը, համաձայն զբոսաշրջիկների TripAdvisor միջազգային խոշորագույն պորտալի գնահատման, ընդգրկվել է աշխարհի լավագույն թանգարանների տասնյակում: Այս մասին ասվում է պորտալի կայքում:
Խնկո-Ապոր անվան գրադարանում տեղի ունեցավ հայ-թուրքական արտադրության «Երազած նարինջներ» ֆիլմի անդրանիկ ցուցադրությունը: Ֆիլմը փաստավավերագրական է և պատմում է հայ ուսանողուհու մասին, ով գնում է Մուսալեռի Վակըֆլի գյուղ՝ իր արմատների կանչով, ներկայացնում է Վակըֆլիի՝ Թուրքիայի վերջին հայկական գյուղի կյանքը, խնդիրները:
«Բեմադրության ստեղծագործական խումբը պատմում է հայ ազգի ճակատագրի մասին`ներկայացնելով այն գերմարդկային ճիգերը, որոնք կրկին ապրելու և արարելու ուժ տվեցին: Խորհրդանշական է, որ ներկայացման պրեմիերան այս տարի է տեղի ունենում»,- ասաց Բրիտանական խորհրդի հայաստանյան մասնաճյուղի տնօրեն Արևիկ Սարիբեկյանը:
Ամերիկյան «Variety» հեղինակավոր պարբերականը նախօրեին անդրադարձ է կատարել Վենետիկյան 72-րդ միջազգային կինոփառատոնում ներկայացված հայազգի ռեժիսոր Ատոմ Էգոյանի վերջին՝ «Հիշի՛ր» («Remember’s») ֆիլմին՝ քննադատական հոդվածը վերնագրելով այսպես՝ «Չնայած ֆիլմում Քրիստոֆեր Փլամմերի տխրությամբ համակող գլխավոր դերակատարմանը, Ատոմ Էգոյանին չի հաջողվել գտնել որոշակի ձև՝ իր նացիստա-փնտրտուքների առեղծվածում»:
168.am-ը հեռախոսազրույց ունեցավ ՍՊԸ-ի սնանկության գործով կառավարիչ Հարություն Ղարիբյանի հետ, ով մեզ հետ զրույցում հաստատեց լուրերն այն մասին, որ Հայաստանի Թատերական գործիչների միության նախագահ Հակոբ Ղազանչյանի կինը՝ Լարիսա Ղևոնդյանը, բնակարան գնելու նպատակով «Առէքսիմբանկից» 80.000 դոլար արժողությամբ վարկ է վերցրել և վճարում չի կատարել:
