«Նա այսօր արդեն հարցականներ է բարձրացնում Ցեղասպանության մասին՝ «ինչ է պատահել», «ինչպես է պատահել»․ հարցականներ, որոնք Ցեղասպանության ժխտողականության մի տեսակն են, խոսքեր, որոնք նաև թուրքերն են ասում,- նշեց Հարութ Սասունյանը՝ հավելելով,- Ավելին՝ ՀՀ իշխանությունները ոչ միայն ոչինչ չեն պահանջում Թուրքիայից ու Ադրբեջանից, այլև փորձում են Ադրբեջանի հետ խաղաղության դաշնագիր ստորագրել, իսկ Թուրքիայի հետ սիրալիր հարաբերություններ մեկնարկել, սահմաններ բացել։ Այս ապազգային մտայնությամբ մարդկանցից չի կարելի սպասել մեկ այլ բան»։
«Երբ ասում ենք, որ ԱԺ-ում պետք է վարչապետին անվստահություն հայտնելու գործընթաց սկսել, դա չանելու պատճառաբանություն են բերում այն, որ դրա համար պետք է 54 կողմ ձայն, որ որոշումն ընդունվի, ընդդիմադիր պատգամավորների քանակը 54-ից պակաս է, ուրեմն՝ պետք է ՔՊ պատգամավորների կողմ լինելը, ո՞վ է խոսել ՔՊ-ի հետ, առանց ՔՊ-ի հետ խոսելու՝ այդ գործընթացը նախաձեռնելն անլրջացնել է նշանակում: Այդ նույն պատգամավորները, որոնք գիտեն, որ օրենքի ընդունման համար պետք է նույն 54 կողմ ձայնն առնվազն, օրենքի նախագիծ են ներկայացնում՝ առանց ՔՊ-ի հետ խոսելու և փողոց գեներացնելու»:
ՀՅԴ անդամ Հրանտ Մարգարյանը Ջահերով երթից առաջ լրագրողների հետ զրույցում ասաց, որ գործող իշխանություններն իբրև մարդ են պարտվել, այլևս չունեն արժեքներ, որոնց համար պատրաստ լինեն պայքարել․ «Նրանք վերջացել են»։
Քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանը 168․am-ի հետ զրույցում անդրադառնալով այս համայնքներում ոչ իշխանական թեկնածուների հաղթանակին՝ շեշտեց․ «Գյումրու ու Փարաքարի արդյունքները ցույց տվեցին, որ Նիկոլ Փաշինյանի՝ «նախկիններ-ներկաներ» հնարքն այլևս չի աշխատում։ Ու մասնավորապես Գյումրիում, ըստ էության, իշխանության է վերադարձվել մարդ, որն ուղղակիորեն ասոցացվում է նախկինների հետ՝ 13 տարվա քաղաքապետը։
«Այդ Խաղաղության պայմանագիրը մեռելածին է, քանի որ դա հակամարտության պատճառ դարձած խնդիրներին լուծում չի տալիս, դրանով չի լուծվում արցախցիների՝ Արցախ վերադառնալու հարցը։ Առանց Արցախի հարցը բանակցային սեղանին վերադարձնելու՝ չի կարող լինել Խաղաղության պայմանագիր»,- ընդգծեց «Հայաքվե» միավորման համակարգողը։
Հայաստանի ներկայիս աղետալի վիճակը գրեթե բոլորը պայմանավորում են քաղաքական մտքի, կուսակցությունների ապագաղափարականության, ծրագրերի պակասով։ Այդ գնահատականը ոչ միայն հեռու չէ իրականությունից, այլ մեր բոլոր խնդիրների հիմնարար պատճառներից մեկն է։
ՀՀԿ-ն լայն իմաստով բոլոր ընդդիմադիր ուժերին առաջարկում է պայքարել հանուն իշխանափոխության՝ առանց իշխանության հավակնելու պայմանի։ Հայաստանի ներկայիս քաղաքական համակարգի արատներից գլխավորն այն է, որ գրեթե մյուս բոլոր քաղաքական ուժերը պայքարում են նույն նպատակով, բայց պայմանով, որ իշխանափոխությունը հնարավոր է/ցանկալի է միայն իրենց՝ իշխանության գալու պայմանով։ Գյումրիի նախադեպը ցույց տվեց հակառակի ոչ միայն իրատեսականության, այլ նաև այլընտրանք չունենալու մասին։
Կարելի է անգամ քաղաքական առաջարկ չձևակերպել ու չներկայացնել, բայց հողի վրայի աշխատանքը, տնային աշխատանքը կատարել։ Փաշինյանի բերած աղետների ֆոնին այդքանը կարող է լիովին բավարար լինել հաջողության հասնելու համար
Գյումրին նոր քաղաքապետ ունի՝ հին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանի դեմքով․ այսօր նա ընդդիմության 18 ձայնով ընտրվեց։ Սարիկ Մինասյանը չէր ներկայացել ավագանու արտահերթ նիստին, ավելին՝ կոչ էր արել, թե Գյումրու կառավարումը դատապարտված է ձախողման, և առաջարկել գնալ արտահերթ ընտրությունների։
«Պրեսսինգ» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրը քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանն է։
«Այս «ղըժ-բըժ»-ը չլիներ, հաստատ ավելի կազմակերպված կլիներ։ Այս պահի դրությամբ, բացի ՀՀԿ-ից, այլ հայտարարություն չեմ տեսել: Խնդրում եմ՝ այս օրակարգը, Նիկոլի օրակարգը չկիսող քաղաքական ընդդիմադիր ուժերին անպայման ինստիտուցիոնալ հայտարարություններ անել, թարգմանել և սարքել դրանք հասանելի և՛ դիվանագետների, և՛ միջազգային հանրության այլ դերակատարների համար»,- մանրամասնեց նա։
«Ցավոք սրտի, ընդդիմության այդ հատվածը, որն ազնիվ աշխատելու պարագայում կարող էր լավ պոտենցիալ ունենալ ու օգտակար լինել՝ դավաճան իշխանությանը հեռացնելու համար, ինքն իրեն այս պահին խայտառակում է՝ էժան քաղաքական հնարքներ գործադրելով, նաև իրենց անվստահելի դարձնում թե՛ հանրության աչքերին, թե ընդդիմության մյուս ճյուղերի»։
Ռուսաստանաբնակ հայ գործիչ, քաղաքագետ Անդրանիկ Միհրանյանը տպավորված է «Մեր քաղաք»-ը դաշինքի քաղաքապետի թեկնածու Մարտուն Գրիգորյանի այսօր հրապարակված որոշումից։
Արդեն քարոզարշավի ընթացքում տեսանելի էր, որ երկրորդ նախագահի հետ շաղկապված որոշ շրջանակների համար ՔՊ-ից ավելի մեծ թիրախ էր դարձել Հանրապետականը, ում ցանկացած քայլ կամ անգամ քայլի բացակայություն սնում էր նրանց բորբոքված երևակայությունն ու ապա ոչնչացնում տարրական բարոյականության խղճուկ մնացուկները։
«Գյումրին ու Փարաքարը ցույց տվեցին, որ իշխանությունն այլևս չի կարողանում հաղթել, որ կեղծ ընդդիմություն ստեղծելու քաղաքականությունն այլևս չի աշխատում»,- 168․am-ի հետ զրույցում արտահերթ ՏԻՄ ընտրություններն այսպես ամփոփեց քաղաքագետ Հրանտ Միքայելյանը։
«Նշեմ, որ ամբողջ ՔՊ-ն միասնական չի աշխատում իրենց թեկնածու Սարիկի հաղթանակի համար։ Փաշինյանը գիտի՝ Գյումրու ընտրությունները կպայթեցնեն ՔՊ-ն։ Դրանով է պայմանավորված իր բռնապետական կեցվածքը նաև ՔՊ-ականների նկատմամբ, որովհետև ՔՊ-ի ներսում կան թիմեր, որոնք իրար ավելի սուր են քննադատում, ավելի ատում, քան ընդդիմությանը։ Փաշինյանին զեկուցել են, որ ինքը՝ վարչական ռեսուրսով հանդերձ, ունի 20 տոկոսանոց քվե, ինչից հետո Փաշինյանը հավաքել է ՔՊ-ական վերնախավին ու ասել՝ այս ի՞նչ եք անում»։
«Վերջին 7 տարիների իրենց իշխանության այս ողջ ձախողումները, որ կա արտաքին քաղաքականության մեջ, հենց նրա հետևանքն է, որ իրենց թվում էր՝ եթե ներսում բնակչությանը խաբելը լավ է ստացվում, ուրեմն դրսում էլ կարող են,- պարզաբանեց նա՝ նկատելով, որ հենց այս համատեքստում են իշխանությունները որոշել, օրինակ, վերադառնալ ՌԴ գիրկը,- Տեսնում ենք՝ անգամ տոնայնությունն է փոխվել, հայտարարություններ են արվում։ Դա շատ նկատելի է»։
«Անհեթեթ մտքեր է Սրբազանն ասում։ Ես անձնապես նրա նկատմամբ դրական վերաբերմունք ունեմ, բայց երբ մարդիկ քաղաքական վերլուծություններ են կատարում, հաճախ հայտնվում են նման անհեթեթ իրավիճակներում։ Տեսե՛ք, թե ի՞նչ է նա ասում. նախ ասում է՝ ես համար մեկ ընդդիմադիրն եմ Գյումրիում, իսկ քանի որ ՏԻՄ ընտրությունների թեկնածու Ռուբեն Մխիթարյանն ինձ մոտ չի եկել, ուրեմն կեղծ ընդդիմադիր է։ Այսինքն, ինքն իր անձով է պայմանավորում թեկնածուի ընդդիմություն լինել կամ չլինելը։ Սա պարզունակ դատողություն է՝ առաջին հերթին քաղաքական իմաստով։ Ես չէի ուզենա, որ Սրբազանը նման բան ասեր։
ՏԻՄ ընտրությունների քարոզարշավի վերջին շաբաթն է, հանրային ու քաղաքական շրջանակները սա միայն քաղաքային, համայնքային ընտրություն չեն որակում, այլ քաղաքական։ Նշում են, օրինակ, հենց Գյումրին հնարավոր է դառնա մեծ քաղաքական գործընթացի սկիզբ, և պատահական չեն համարում, որ ընտրություններին ընդառաջ դարձյալ թիրախավորվում են ընդդիմադիր այս կամ այն գործիչները, ի մասնավորի՝ ՀՀԿ-ական կարկառուն ներկայացուցիչներ։
Քաղբանտարկյալ, ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը շարունակում է պատասխանել քաղաքացիների հարցերին` «5 հարց Արմեն Աշոտյանին» խորագրի ներքո: – Պարոն Աշոտյան, ընդունեք, որ Նիկոլի ծրագիրը թեպետ անընդունելի է, բայց շատ ավելի պարզ է հասարակության համար, այնինչ ընդդիմությունը ստեղծված իրավիճակից դուրս գալու մասին հանդես է գալիս երկար և խուճուճ ճառերով։ Ինչպե՞ս կբացատրեք սա: Արմեն Աշոտյան – Ֆորմալ առումով […]
Փաշինյանական իշխանությունը, ըստ Ասլանյանի, պաշտոնավարման ընթացքում որևէ առաջընթաց չի կարողացել գրանցել հայ-ադրբեջանական հարաբերություններում, ավելին՝ սկուտեղի վրա մատուցել է ադրբեջանական կողմին այն, ինչը եղել է նրանց համար 30 տարվա երազանք, հետևապես՝ ՔՊ-ական այս թիմն ու նրա ղեկավարը «մուրազ են Ադրբեջանի համար»։
«Պրեսսինգ» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրն «Այլընտրանքային նախագծեր» խմբի համահիմնադիր Վահե Հովհաննիսյանն է։
Արդեն հինգ տարի ընդդիմությունների մեծ մասը միանգամայն իրավացիորեն հայտարարում է, որ Հայաստանը գտնվում է կործանման ճանապարհի վերջնակետում, և եթե օր առաջ իշխանափոխություն չլինի, կործանումը երաշխավորված է։
«Այո, իշխանությունները նախապատրաստվում են ընտրական, կամ՝ գուցե ոչ ընտրական գործընթացների (քանի որ նաև նրանք են ենթադրում, որ երկրում կարող են լինել ներքաղաքական զարգացումներ, որոնք պայմանավորված չեն զուտ ընտրական տրամաբանությամբ), իրենք էլ են փորձում պատրաստվել այդ գործընթացներին՝ հասկանալով, որ լեգիտիմ ռեսուրսների զգալի պակաս ունեն: Վերջինը ցույց են տալիս նաև սոցիոլոգիական հարցումները․ ի դեպ, հենց նախօրեին արված հարցումներից մեկով, օրինակ, հարցվածների 65,6 տոկոսը դժգոհ է Նիկոլ Փաշինյանի գործունեությունից։
Գյումրին իրենց համար քաղաքական տեսակետից, փաստացի, կյանքի-մահի կարևորություն ունի, և իրենք ամեն ինչ անելու են Գյումրիում չպարտվելու համար՝ ընտրակեղծիքներ, շանտաժի միջոցով ընտրված ավագանուն իրենց կողմ տանելու մարտավարություն, ձերբակալություններ և այլն։
Քաղտեխնոլոգ Կարեն Քոչարյանն այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ անդրադարձավ Հայաստանի արտաքին ու ներքին մարտահրավերներին։
«Իրար դեմ խոսելուց միայն իշխանությունն է շահում՝ ցույց տալով, որ իրեն այլընտրանք չկա։ Ընդդիմությունը պետք է ցույց տա, որ ինքը կարողանում է բանակցել, գալ կոնսենսուսի։ Ես դա անհնար չեմ համարում։ Դրանից հետո կարող են մոբիլիզացնել հանրությանը, որ Փաշինյանը տեսնի՝ իրեն ոչ ոք չի հանդուրժում»։
Երկար տեքստերիցս բողոքող, դրանք կարդացող և չհասկացող, չկարդացող, բայց քննադատողների համար արձագանքս կփաթեթավորեմ իրենց ընկալումներին ավելի դյուրամարս էմոջիների և սմայլիկների միջոցով, մնացածին կխնդրեմ ուշադրություն դարձնել բուն արձագանքիս վրա։
Ընդդիմադիր դաշտում գործող ուժերն իշխանափոխության հարցի շուրջ չեն կարող համախմբվել. չեն կարող, որովհետև կա քաղաքական ուժերի ամբիցիաների հարց։ 168 TV-ի «Ռեվյու» հաղորդաշարի եթերում նման տեսակետ հայտնեց Ռեֆորմիստների կուսակցության նախագահ Վահան Բաբայանը։ «Ընդդիմադիր դաշտում շատ բարդ է, որովհետև պետք է կարողանալ ճիշտ պահի զսպել ամբիցիաները, գնալ զիջումների, կարճ ասած՝ իրական քաղաքականությամբ զբաղվել։ Մինչդեռ մարդկանց թվում է, […]
Պատճառահետևանքային կապի անտեսումը գրեթե միշտ եղել է հայկական քաղաքական իրականության գլխավոր արատը։ Բայց նաև, իսկ գուցե առաջին հերթին՝ դա է հանգեցրել այսօրվա ողբերգությանը, երբ որպես հետևանք հանդես եկող ամենամեծ քաղաքական արատը դեռևս հաջողությամբ պայքարում է Հայաստանի, հայկականության սկզբնապատճառների, ակունքների դեմ՝ վստահ լինելով, որ առանց պատճառի նոր իրականությունում ինքը մնալու է միակ հետևանքը։
