«Ես քեզ հետ եմ՝ քեզ փրկելու համար» (Երեմ. 1: 8):
Պահքի շրջանում պետք է բարի գործեր անել։ Իհարկե, բարեգործությունը միայն Պահքին հատուկ չէ, այն պետք է ուղեկցի մեզ ամեն օր։
Դեռևս հին կտակարանյան ժամանակներից մարդիկ ծոմ են պահել, որ Աստված օգնի մոտենալ Իրեն և երկրպագել: Երբ պատշաճ ձևով ծոմ ենք պահում, մենք սովորում ենք կառավարել մեր ցանկություններն ու կրքերը:
Եվ այդպես էլ պահքը և մնացած բոլոր մարմնավոր ջանքերը միջոց են՝ առաքինություն ձեռք բերելու, և ոչ թե իրենք են հանդիսանում առաքինություն:
Մարդկությունը շատ հին ժամանակներից իր մեջ ունեցել է գաղափարակիր առաջնորդներ, ճշմարտության հետևողներ, որոնք գրեթե միշտ ենթարկվել են ծաղրանքի, հեգնանքի, նախատինքի և հալածանքի, ու նրանց ոչ ոք երանի չի տվել:
Չար սովորությունները բժշկվում են բարի սովորություններով» (Ս. Գրիգոր Տաթևացի):
«Մարդը փոփոխական է:
Էջմիածնի Սուրբ Գայանե վանքում մարտի 10-ին Սուրբ Պատարագի ավարտին Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի նախագահությամբ կկատարվի հոգեհանգստյան կարգ Կոստանդնուպոլսի Հայոց Պատրիարք Ամենապատիվ Տեր Մեսրոպ արքեպիսկոպոս Մութաֆյանի համար:
Հայ Առաքելական եկեղեցին այսօր նշում է Սուրբ Թեոդորոս զորավարի հիշատակության օրը։
«Լուսո Խորան Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնից Հայրապետական Մեր օրհնությունն ու սրտագին շնորհավորանքներն ենք բերում սիրելի տիկնանց և օրիորդաց՝ մարտի 8-ի տոնական առիթով:
Եկեղեցում փակ վարագույրը ամեն անգամ՝ հատկապես Մեծ պահքի ընթացքում, մեզ հիշեցնում է, որ մարդկային մեղքի պատճառով Երկնքի արքայությունը դարձավ մեզ համար հեռու մի իրականություն, որին մենք պիտի կարողանանք վերադառնալ:
Եթե որոշել ես պահել Մեծ Պահքը, ապա որոշել ես հոգու խոնարհումով, ապաշխարությամբ և ողորմության հույսով սկսել մի ճանապարհ, որը հենց քո առաջ է բացելու Երկնքի արքայության դռները:
Ամեն օր ընթերցել Ավետարան, Նարեկ: Անպայման մասնակցել Ս. Պատարագներին: Եթե ժամանակը բավարարում է ամենօրյա ժամերգությունների մասնակցել։
Բուն Բարեկենդանը Մեծ Պահքի առաջին կիրակին է: Բարեկենդան՝ նշանակում է բարի կենդանություն: Սուրբ Գրքում կարդում ենք, որ Ադամն ու Եվան նախ բնակվում էին դրախտում՝ վայելելով Աստծո ներկայությունը:
Ձեռքը կարող է և հարվածել, և բուժել: Լեզուն կարող է և անիծել, և օրհնել: Սիրտը կարող է և ատել, և սիրել:
Գերաշնորհ Սրբազան Հայր, Ի սրտե շնորհավորում ենք Ձեզ արքության աստիճանին արժանանալու առիթով՝ համարելով այն տարիների Ձեր վաստակի, աշխատասիրության, Հայրենիքի և մեր Սուրբ Եկեղեցու հանդեպ ունեցած Ձեր սիրո և անմնացորդ նվիրումի գնահատանքը:
Խեցեգործական ստուդիայում, որտեղ արդեն կես տարի է, ինչ սովորում եմ կավով աշխատել, նստած եմ դուրգի առաջ։ Ձեռքերիս մեջ փափուկ, դուրգի պտույտից տաքացած կավն է։
«Աստված սիրում է ուրախ և առատաձեռն մարդուն. աղքատին ողորմություն անողն ինքն էլ պիտի կերակրվի, որովհետև տնանկին իր հացից է բաժին հանել»L
Ս. Պողոս առաքյալի թղթում ասվում է, թե ի՞նչ է սերը: Ինչպե՞ս հասկանալ:
«Աստծու շնչով գրված ամեն գիրք օգտակար է ուսուցման, հանդիմանության, ուղղելու և արդարության մեջ խրատելու համար, որպեսզի կատարյալ լինի Աստծու մարդը և պատրաստ՝ բոլոր բարի գործերի համար (Բ Տիմ. 3: 16-17):
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հայրապետական տնօրինությամբ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի միաբան Հոգեշնորհ Տեր Բաբկեն վարդապետ Սալբիյանը ծառայության է կոչվել Ռումինիայի հայոց թեմում` թեմակալ առաջնորդի իշխանության ներքո:
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց կաթողիկոսի hրավերով փետրվարի 19-ին Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին է ժամանել Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոսը:
Լուսաբաց է․ երկինքը, երկիրը, օդը մաքուր ու խաղաղ են, օրհնված, սիրով լվացված ու նորից նվիրված քեզ, որ արթնանաս, ապրես, շնչես, արարես, ժպտաս ու շնորհակալ լինես։
ա կլինի ինչպես հոսող ջրերի մոտ աճած ծառ և իր արմատները կձգի դեպի ջրերի հոսանքը. երբ տոթը հասնի՝ չի վախենա… և չի դադարի պտուղ տալուց։
Շուրջ մեկ տարուց ավելի աշխատավայր տանող ճանապարհն անցնում եմ նույն երթուղայինով: Ժամանակի հետ անծանոթ դեմքերը ծանոթ են դառնում, անգամ՝ հարազատ, ովքեր հաճախ ժպտում են՝ փոխանցելով դրական հույզեր ու զգացողություններ: Երբեմն էլ պատահում են մարդիկ, ովքեր չեն նկատում քո գոյությունը:
«Արդարների արմատները չպիտի կտրվեն» (Առակ. 12: 3), որովհետև պատվաստված ենք Քրիստոսին՝ Արդարին և Անարատին, քանզի Նա է Կյանքի Արմատը և Ծառը, իսկ արդարները Նրա ճյուղերն են:
Ս. Սարգսի մասին բազմաթիվ ավանդապատումներ կան: Ահա դրանցից մեկը: Աղքատ Աշուղ Ղարիբը սիրում է մի մեծահարուստի աղջկա՝ Շահ-Սանամին: Վերջինս ևս սիրում է նրան, բայց Աշուղն աղքատ էր, և աղջկա հայրը արգելում է նրանց ամուսնանալ, քանի որ մտադրված էր նրան կնության տալ մի մեծահարուստի:
Հաջորդ օրն այդ փոխինձով խաշիլ և անուշեղեն էին պատրաստում:
Նա պետք է խաղաղության մեջ լինի Աստծու, սեփական խղճի և շրջապատող մարդկանց հետ:
Սերը համբերող է, քաղցր է, սերը չի նախանձում, սերը չի գոռոզանում, չի հպարտանում, անվայել վարմունք չի ունենում, իրենը չի փնտրում, չի գրգռվում, չար բան չի մտածում, անիրավության վրա չի ուրախանում, այլ ուրախանում է ճշմարտության համար, ամեն բան կրում է, ամեն բանի հավատում է, ամեն բանի հույս ունի, ամեն բանի համբերում է» (Կորնթացիս 13.4-8):
