Հոգևոր

Ով չի հարել իր Մայր Եկեղեցուն, նա որբ է և հոգով տկար։

Փոխվելը շատ դժվար էր: Այն բոլոր վատ արարքները, որ նա կատարել էր, բումերանգի պես վերադառնում էին:

Ժամանակը հավերժություն է, իսկ կյանքը՝ անցողիկ ակնթարթ: Բնության կողմից մեզ տրված է որոշակի ժամանակ և բազմաթիվ անելիքներ, որոնցով իմաստավորում ենք մեր կյանքը:

Ով չունի այս երկուսից մեկը՝ Աստծու զավակը չէ (տես՝ Ա Հովհ. 3: 10)։

Հոգնել եմ ինքս ինձ այլոց հետ համեմատելուց։ Ամեն անգամ ինձ խոստանում եմ այլևս երբեք չհամեմատել ինձ և իմ ունեցածը այլոց հետ, չստորադասել իմ ապրելու կերպը այլոց հետ, չնախանձել այն ամենի համար, ինչ ինքս չունեմ, բայց չի ստացվում։

Տեր Աստված, խնդրում եմ փոքր-ինչ ցուրտ եղանակ արա, որպեսզի ծառիս արմատներն ու ճյուղերն ամրանան:

Մարդ արարածը մեղանչական է: Չկա մեկը, ով գեթ մեկ անգամ մեղք չի գործել: Մեղքը մարդու ամենամեծ չարիքն է, որը Քրիստոս եկավ ջնջելու:

Ինչո՞ւ ենք մենք հաճախ Աստծուց նշան ուզում:

Աստծուն ճանաչելուն և Աստվածաշնչում Տիրոջ պատգամները սովորելուն զուգահեռ Նա մտքի խաղաղություն է շնորհում ամենքիս:

Բարեգործության համար հատուկ օր չկա. բարեգործությունը քրիստոնյայի կենսակերպը պիտի լինի, որովհետև քրիստոնյայի համար բոլոր օրերը Աստծունն են:

Ով կիսում է իր սերը նյութի և Աստծու միջև, չի վայելի ոչ երկիրը և ո՛չ էլ երկինքը, այլ կկոտրի իր հոգին, քանզի «ինքն իր մեջ բաժանված ամեն թագավորություն ավերվում է, և ինքն իր մեջ բաժանված ամեն տուն՝ կործանվում» (Ղուկ. 11: 17):

Քնարիկ Ասատրյանը պատմում է, որ իր ամուսինը դարձել էր ծխախոտի գերին և օրական մեկ-երկու տուփ ծխելը սովորական էր. «Կենսակերպի էր վերածվել այդ ամենը, ու նա չէր կարողանում ոչ մի կերպ ձերբազատվել: Իրավիճակը փոխվեց, երբ ծնվեց մեր առաջնեկը»: 

Մի քանի տարի անց մեր եկեղեցում քահանա նշանակեցին Տեր Նարեկին, ում կերպարը ինձ շատ դուր եկավ: Ոգևորվածությունը ներսումս այնքան շատ էր, որ ցանկանում էի ինչ-որ կերպ մոտենալ եկեղեցուն: Կարևոր որոշում կայացնելու ճանապարհին էի, երբ մեր քահանային տեղափոխեցին մեկ ուրիշ քաղաք և Վայքի եկեղեցին դարձյալ մնաց առանց քահանա:

Ով սիրելու ցանկություն ունի, նրա սրտի սերն օրեցօր կավելանա, իսկ ով չունի սիրելու կարողությունը՝ կկորցնի և այն սերը, որ ի ծնէ տրված էր նրան…

Ինքն Աստվածորդին` Միածին Բանը, որ մարմնով հայտնվեց երկրի վրա, Կենաց փրկական խաչի միջոցով մեզ համար եղավ իմաստություն, արդարություն, փրկություն և սրբություն:

Մայիսի 18-ին՝ ժամը 16.00-ին, Արարատյան Հայրապետական թեմի առաջնորդական փոխանորդ Գերաշնորհ Տ. Նավասարդ արքեպիսկոպոս Կճոյանի օրհնությամբ թեմի երիտասարդաց միությունների անդամները կիրականացնեն «Խաչի քարոզ» ծրագիրը՝ նվիրված Ս. Խաչի երևման տոնին: 

Շատ անգամ ընթերցելով Սուրբ Գիրքը՝ հանդիպում ենք այնպիսի հատվածների, որոնք իրենց մեջ հարցականներ են պարունակում։

Ինչպե՞ս աղոթել, որպեսզի մեր աղոթքը լսելի լինի: Ինչո՞ւ շատ հաճախ մեր աղոթքներին լուծում չի տրվում: Ի՞նչ բառերով պետք է աղոթել և ի՞նչ խնդրել Աստծուց:

Խոնարհությունը սովորաբար վերագրում են կանանց: Խոնարհ տղամարդիկ արդյո՞ք չեն կորցնում տղամարդկային արժանապատվությունը:

Միշտ չէ, որ իսկապես արժեք է ներկայացնում այն, ինչը առաջին հայացքից արժեքավոր է թվում։ Երբևէ հարցրե՞լ եք ինքներդ ձեզ՝ թղթադրամները, որոնք չունեն ներքին արժեք կարո՞ղ են ձեր կյանքին իսկական իմաստ հաղորդել։

Մեր կյանքը բաղկացած է նաև շրջադարձային բացահայտումներից: Ինչ-որ պահի աչքերդ բացվում են, ու տեսնում ես այն, ինչը մինչ այդ քեզ համար գաղտնիք էր, մինչ այդ պահն անկարևոր էր, անէ էր:

Բոլորս ձգտում ենք դեպի բացարձակ անկախության։ Լինել անկախ նշանակում է կախում չունենալ ոչնչից ու ոչ մեկից։ Բ

Ուսուցիչ, ի՞նչ եք մտածում փողի մասին, – մի օր հարցրեց մի պատանի իր ուսուցչին:

Այս աշխարհում Եկեղեցին` որպես Հիսուս Փրկչի խորհրդավոր մարմին (տե՛ս Եփեսացիներ Ե 23), դարեր շարունակ կենսունակ և շարունակական է պահում փրկագործության խորհուրդը:

Երբ խնդրում ենք բժշկին. «Բուժի՛ր ինձ», պետք է պատրաստ լինենք կատարել նրա բոլոր խորհուրդները:

ետք է լինել մկրտված, եթե անձը մկրտված չէ, իրավունք չունի հաղորդություն ստանալ:

Ննջեցյալների գերեզմանատունն այն վայրն է, ուր ամփոփված են նրանց մարմինները, իսկ հոգիները գտնվում են երկնային օթևաններում: Պարբերաբար այցելում ենք նրանց շիրիմներին, խունկ վառում և աղոթում նրանց հոգիների հանգստության համար: Սա է կարևորը:

Միայն թե նա հավատո՛վ թող խնդրի և թող չերկմտի, որովհետև, ով երկմիտ է, նման է ծովի հողմակոծ և տարուբերվող ալիքներին:

Յուրաքանչյուր ազգի ինքնատիպության կարևոր տարրերից մեկը պատմականորեն ձևավորված ավանդույթներն են:

«Բայց այդ նշանը միշտ դիր. երբ ուտում ես, երբ խմում ես, ամեն տեսակ նպատակի դեպքում, ամեն տեսակ բաժակի վրա անպակաս արա, թե՛ նստելիս, թե՛ կանգնելիս, թե՛ խոսելիս, թե՛ շրջելիս, թե՛ անկողին մտնելիս»: (Ս. Կյուրեղ Երուսաղեմացի)