Բաժիններ՝

Անհիշաչարության մասին

Ծերն ասաց.

«Ալեքսանդրոս անունով մի պատրիարք կար` սաստիկ ողորմած և ներողամիտ, քաղցրաբարո, բարերար և մարդասեր: Սա մի երիտասարդ դպիր ուներ, որ նրանից ոսկի գողացավ և վախենալով, թե կբացահայտվի` փախավ­գնաց Թեբայիդա:

Գնալիս հանդիպեց լեռան բարբարոս մարդկանց, և ինչ որ ուներ` տարան նրանից, իսկ իրեն գերի վերցրին ներքին անապատում: Երբ լսեց այս երանելի պատրիարքը, փնտրեց գերուն և գնեց նրան իննսուն դահեկանով:

Եվ երբ այնտեղ եկավ գերին, այնչափ ողորմություն և մարդասիրություն ցույց տվեց նրան, որ շատերն ասացին. «Ոչինչ այնքան շահավետ չէ, որքան այս պատրիարքի դեմ մեղանչելը»:

Կարդացեք նաև

Այդչափ անմեղ ու անհիշաչար էր նա` Քրիստոսի շնորհով»:

«Սուրբ հայրերի վարքն ու կենցաղավարությունը» գրքից, Հատոր Ա, Էջմիածին 2016

surbzoravor.am

Բաժիններ՝

Տեսանյութեր

Լրահոս