Ֆրանսիայում գրպանի մորխրաման ստեղծելու գաղափարի հեղինակային իրավունքն իմն է: Ես ստեղծել եմ մոխրամանի 2 մոդել, որոնց հեղինակային իրավունքը ստանալու համար հայտ եմ ներկայացրել Ֆրանսիայի Արդյունաբերական պաշտպանության ազգային ինստիտուտ (Institut National de la Protection Industrielle):
Պապերս Սիս անունով հայկական գյուղից են: Նրանք շատ երկար ճանապարհ են անցել և, ի վերջո, հաստատվել են Լիբանանում: Ես երրորդ սերնդի հայ եմ: Ճիշտ է` սերտորեն կապված եմ այս երկրին, որտեղ ծնվել և մեծացել եմ, սակայն հավատարիմ եմ նաև իմ ծագմանը:
Ես գնացի Հայաստանից, որ շարունակեմ սիրել Հայաստանը: Ոչ մի օր հոգով չեմ հեռացել Հայաստանից: Իսկ այն, ինչ արեցին, իմ հանդեպ չէր, այլ արվեստի հանդեպ էր: Ես չէի կարող ապրել մի տարածքում, որտեղ արվեստի հետ այդպես են վարվում՝ ջարդում են գործը:
1943 թ. ահավոր վիճակի մեջ էինք, քաղցած, չգիտեի՝ ինչ անել, փոքրիկ Վիգենը երեք ամսական էր. ամեն ինչ վաճառում էինք, որպեսզի մեր գոյությունը պաշտպանենք: Մի օր Վարպետը շատ ուրախ տրամադրությամբ եկավ և ինձ ասաց. «Թո՛ղ թատրոնը, որ երեխաները և դուք սովամահ չլինեք, ես խոսել եմ Սննդառ-միության նախագահ ընկ. Ներսիսյանի հետ, որ գնաս «Կարմիր հացագործում» աշխատես, իսկ նրա տղան էլ պետք է գա ինձ մոտ ջութակի դասեր ստանա»:
1943թ. ծնվել է 35-ամյա Գայանե Ավետիսյանի և 65-ամյա Դերենիկ Դեմիրճյանի որդին` Վիգենը: Այս երեխային ևս Վիգեն են կոչել: Հետաքրքիր պատմություն կա. Ավետիք Իսահակյանը, Լևոն Շանթն ու Դերենիկ Դեմիրճյանը որոշել են որդի ունենալու դեպքում անվանել Վիգեն` ի պատիվ Անիի իշխաններից մեկի, ում անունը ևս Վիգեն էր: Երեքն էլ ունեցան արու զավակ:
«Մենք խնդրել ենք նիստ հրավիրել` նրա հիշատակին հարգանքի տուրք մատուցելու համար»:
Լյուսի Իշխանյանը Արամ Խաչատրյանի անվան միջազգային մրցույթի հոգաբարձուների խորհրդի փոխնախագահն էր, «Սթեյնվեյ արթիսթ» գործակալության անդամ։
Ճշմարտությունը չես կարող թաքցնել, քանի որ միլիոնավոր մարդիկ տարբեր վայրերում տուժել են ցեղասպանությունից, հետևաբար շատ առանձնահատուկ մի բան է:
Մեր ժամանակներում բոլորն իրար հետ մրցում էին ու ուզում էին ավելի ժամանակակից երգել, իսկ հիմա շատ տաղանդավոր աղջիկներ ու տղաներ ձգտում են ռաբիսի, որպեսզի ավելի շատ ծափերի արժանանան։ Հասկացանք, որ «տաշի-տուշի, դու գնացիր, ես եկա, աչքերդ թաց են» երգելով՝ նրանք ուզում են դուր գալ հանդիսատեսին։ Թեքումը դեպի ռաբիսը շատ զգալի է։
Երազում եմ գոնե 2-3 տարի հետո ունենալ նորմալ, քաղաքակիրթ երկիր, պետություն` իր նորմալ հասարակությունով, նորմալ աշխատող բիզնեսներով, որոնք չինովնիկների սուբյեկտիվ տրամադրություններից կախված չլինեն: Այդ ժամանակ հնարավոր կլինի, որ ես բիզնեսից դուրս գամ ու զբաղվեմ իմ թոռնիկներով:
Մարկեսին միջազգային ճանաչում էր բերել հատկապես նրա «Հարյուր տարվա մենություն» վեպը, որը թարգմանվել է բազմաթիվ լեզուներով, այդ թվում` հայերեն:
Արտակ Քալանթարյանը ճանաչված հայ ծրագրավորող է, առաջին հայերից, որ աշխատել է Microsoft և Amazon ՏՏ ոլորտի առաջատար ընկերություններում: 1990-ականների կեսերին Հայաստանից ԱՄՆ տեղափոխվելով` նա ոչ մի օր չի կտրել կապը Հայաստանի հետ: Իսկ մինչ այդ անցել է Հայաստանի համար դժվարին տարիներով` հովհարային անջատման պայմաններում գրելով առաջին ծրագրերն ամերիկյան շուկայի համար, և մասնակցել Հայաստանում առաջին ՏՏ ընկերության հիմնմանը:
«Թվիթեր»-ի ՏՏ ղեկավարը ամբողջ շաբաթ «Թումո»-ում կվարի ծրագրավորման առաջադեմ դասընթաց` համալսարանի ուսանողներին և ՏՏ ոլորտի մասնագետների համար:
Ես չեմ կարող մտքես անցնել, որ ռուս կառավարությունը իր շահերը զոհե մեզ, զի նա չի կարող թույլ տալ, որ այս բաժինն ավելի լավ վիճակ ունենա, քան իր երկրի հայերը, ուրեմն միշտ ձգտելու է պահել մեզ (եթե իրար չմիանանք) իրան կարոտ վիճակի մեջ, որպեսզի ապագա գրավման ձեռնտու տարր հանդիսանանք. արդեն մեր մեծ ջարդերն ապացույց են ասածներիս:
Առավոտյան ժամը 8:30-ին մտնում էր լաբորատորիա, մինչև երեկոյան ժամը 8:30-9:30-ը աշխատում էր: Այսինքն, աշխատանքային օրվա վերջում միայն ինքն ու պահակներն էին մնում, հետո նոր նա գնում էր: Անգամ այս վերջին օրերին էլ` այդ վիճակում զանգում էինք, ինչ-որ դիագնոզի մասին էինք հարցնում: Ուղեղը պարզ էր, այդ վիճակում անգամ, ինքն էլի ասում էր` որտեղից կարդանք, նայենք, ինչ անենք… Դժբախտաբար, այդպես երկար չձգեցինք ու մնացինք անտեր, իսկապես անտեր մնացինք… Բայց դե, պետք է փորձենք իր թողածով աշխատել:
ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանն այսօր այցելել էր ՀՀ էներգետիկայի և բնական պաշարների նախարարություն, խոսել գազի սակագնի մասին: Նա ասել էր. «Այսօր արդեն, փառք Աստծո, գոնե որևէ մեկը չի խոսում գազի գնի մասին, որ ամրագրված է «Գազպրոմի» հետ պայմանագրում: Ինչո՞ւ չեն խոսում, որովհետև ամենացածր գինն է, որ Ռուսաստանը տալիս է որևէ երկրի, և երկրորդ՝ մի քանի անգամ մենք սրա մասին խոսեցինք, ասացինք, մարդիկ հասկացան, հասկացան նաև, որ այդ պայմանագիրը հինգ տարով ամրագրում է այս գինը, և այն կապակցված է Ռուսաստանի Դաշնության ներքին գների հետ, որոնք առանձնապես չեն աճելու կամ աճելու են առավելագույնը տարեկան մինչև հինգ տոկոս»:
Բոլոր նրանք, ովքեր Էջմիածին այցելելիս եղել են Նոր վեհարանում և բախտ են ունեցել ծանոթանալու երկրորդ հարկում ցուցադրվող արվեստի և պատմության բարձրարժեք ցուցանմուշներին, երբեք չեն կարող մոռանալ այն, ինչ տեսել են այդ սրահներում: Բայց կա մի բան, որի տպավորությունը դժվար է նկարագրել բառերով:
Բեյրութահայ հանրահայտ հայազգի դիզայներ Գրիգոր Ջաբոթյանը (krikorjabotian.com) հատկապես հայտնի է հարսանեկան իր զգեստների հավաքածուով: Նա իր քայլերը դեպի համաշխարհային նորաձևություն սկսել է Բեյրութի Արվեստի և նորաձևության հմտությունների ավագ դպրոցից (l’Ecole Superieure des Arts et techniques de la Mode in Beirut):
Ցյուրիխի գերմրցաշարի 4-րդ տուրում պատվավոր հյուր է եղել լեգենդար երգիչ, դերասան, ՀՀ ազագային հերոս Շառլ Ազնավուրը, ով նաև Հայաստանի հանրապետության դեսպանն է Շվեյցարիայում: Ազնավուրը հանդիպել էր Արոնյանին և մինչ 4-րդ տուրի մեկնարկը զրուցել Հայաստանի շախմատի հավաքականի առաջատարի հետ: Իսկ Նակամուրային հաղթելուց հետո Արոնյանը Twitter-ի իր էջում նշել էր, որ հաղթանակը նվիրում է Շառլ Ազնավուրին: «Այսօրվա հաղթանակը նվիում եմ մեր լեգենդ Շառլ Ազնավուրին, ով այնքան սիրալիր գտնվեց, և ինձ այցելեց այստեղ՝ Ցյուրիխում»,- գրել էր Արոնյանը:
Այսօր գլխավոր ուղղությունը կառուցապատումն է, շինարարությունը և ֆինանսական հատվածը: Մենք առաջավոր դիրքեր ենք մղում էներգետիկ և ճարտարագիտական ընկերություններին, զարգացնում ենք ռիելթորական ուղղությունը:
Անհրաժեշտ են «խարիսխային» ծրագրեր, որոնք կտանեն իրենց ետեւից: Մենք ընտրում ենք այնպիսի ծրագրեր, որոնք հանդիսանում են տարածաշրջանում կամ առանձին բնագավառում փոփոխությունների շարժիչ ուժը:
Պարույր Սևակի ստեղծագործություններին ու կյանքին առնչվող շատ ու շատ էջեր դեռ սպասում են իրենց բացահայտմանը: Այսօր ուզում ենք ներկայացնել երեք նորահայտ վավերագրեր, որոնք ոչ միայն գրված են Սևակի ձեռքով, այլև հնարավորություն են ստեղծում մի շարք էական շտկումներ ու լրացումներ կատարել հատկապես բանաստեղծի կենսագրության վաղ շրջանին վերաբերող տեղեկություններում, առավել ևս, որ այդ ժամանակահատվածն անհամեմատ քիչ է ուսումնասիրված:
Հայաստանի ԿԿ Կենտկոմի նորանշանակ քարտուղարը Կրեմլ էր մեկնել: Ստալինը մոտենում է նրան ու հարցնում . «Որտե՞ղ է Սերգո Համբարձումյանը: Նա ինձ պետք է»: Անտեղյակ քարտուղարին այլ բան չէր մնում, քան խոստանալ, որ 24 ժամվա ընթացքում նրան կգտնեն ու կբերեն առաջնորդի մոտ: Բայց իսկապես, որտե՞ղ էր Սերգոն:
Ո՞վ էր երևանցի այդ երիտասարդը, որի անփառունակ համբավը և նույնքան անփառունակ «ժառանգությունն» այդպիսի ուշադրության էր արժանացել: Ծնվել էր 1958 թվականին, բարեկիրթ և բարեկեցիկ ընտանիքում: Նրա հանդեպ միշտ եղել էր շեշտված ուշադրություն ու հոգատարություն, սակայն հարազատները դեռ մանկուց չէին կարող չզգալ Վալերիի ընդգծված հետաքրքրությունը դեպի սեքսը:
Ես առանձնահատուկ վերաբերմունք ունեմ հայ ժողովրդի հանդեպ: Երջանիկ էի, որ կարողացա շրջել ամբողջ Հայաստանով: Ես երջանիկ էի` լինել Արցախում և Հայաստանում: Առաջինը, որ արեցի` ոտք դնելով այդ սուրբ հողում` եկեղեցի այցելելն էր և Աստծուց շնորհակալություն հայտնելը այդ հնարավորության համար:
«Ես Փարիզում բնակվող հայ եմ: Այդպես էի պատասխանում այդ հարցին, երբ տասը տարեկան էի»:
«Սենսացիոն» հրապարակումը «Ամերիկայի առաջին զույգի» տարաձայնությունների մասին հայտնվել էր «Nation» ամսագրում եւ արտատպվել ու տարածվել մի շարք այլ լրատվամիջոցների կողմից:
Մեր երկրի ոչ հեռավոր անցյալի հետ կապված բազմաթիվ դեպքեր և իրադարձություններ կան, որոնք այս կամ այն կերպ առնչվում են հանրահռչակ մարդկանց հետ: Դրանց մի մասը մոռացվել է, մյուսները հայտնի են քչերին:
Համաժողովրդական սիրո ընտրության առավելագույն ձայներն արդարաբար վաստակած մարդկանցից մեկը եղել ու մնում է Գրիգոր Հասրաթյանը, ում մասին շատ հետաքրքիր պատմություններ կան
Եթե ես Երևանի բույրը ստեղծեմ, կհամադրեմ մի քիչ տաքությունն ու մի քիչ խստությունը, որոնք բնորոշ են քաղաքին:
