Առաջիկա համերգին ելույթ են ունենալու թատրոնի սիմֆոնիկ նվագախումբն ու երգչախումբը, ինչպես նաև առաջատար մեներգիչներ Մարինե Դեինյանը, Գևորգ Հակոբյանը, Հովհաննես Այվազյանը, Հասմիկ Թորոսյանը, Սյուզաննա Մելքոնյանը և Լիլիթ Հակոբյանը: Համերգի հրավիրյալ խմբավարն է Ստեֆան Հարիսը Մեծ Բրիտանիայից: Ծրագրում կհնչեն Վ. Բելինիի, Ջ. Վերդիի, Ջ. Պուչինիի, Ժ. Բիզեի և Պ. Չայկովսկու ստեղծագործություններից:
«Իսկ ի՞նչ կարող է անել կառավարությունն այդ հարցով. ո՛չ վարչապետը, ո՛չ նախարարները, լինեն՝ նորանշանակ կամ վերանշանակված, չեն կարող անհատներին ապահովել աշխատանքով: Նրանք պետք է մշակեն այնպիսի քաղաքականություն, որ կնպաստի այդ գործընթացի բարելավմանը»:
«Դպրոցում այնքան ծեծ եմ կերել, ձեռքիս խփում էին, բայց հիմա կարողանում եմ նվագել ու գրել թե´ աջով, թե´ ձախով: Սկզբից ամաչում էի, որ ձախ ձեռքով եմ կիթառը բռնում, բայց հետո տեսա, որ աշխարհահռչակ երկու երաժիշտներ ձախով են նվագում՝ Փոլ ՄըքՔարթնին ու Ջիմի Հենդրիքսը: Հետո հասկացա, որ դա ոչ թե ամաչելու, այլ հպարտանալու բան է: Այդտեղից է սկսվել Ձախ Հարութի պատմությունը:
Մշակութային քաղաքականության, այդ քաղաքականության հետևանքների ու հասարակական կյանքում դրանց արտացոլումների թեմայով այսօր հրավիրված ասուլիսի ընթացքում բանախոսներ՝ արձակագիր Գուրգեն Խանջյանը, դրամատուրգ Կարինե Խոդիկյանը և դերասանուհի Կարինե Ջանջուղազյանը, անդրադարձ կատարեցին կառավարության նոր կազմի փոփոխություններին, մասնավորապես՝ նորանշանակ Մշակույթի նախարարին՝ խոսելով մշակութային կյանքում ակնկալվելիք նորարարություններից: Արձակագիր Գուրգեն Խանջյանը, իր խոսքերով ասված՝ առանձնապես շատ հույսեր չի կապում Արմեն Ամիրյանի նշանակման […]
«Ես պատկերացնում եմ, որ Արմեն Ամիրյանը, մտնելով աշխատասենյակ, այնպիսի սպասելի և անսպասելի հարցերի է բախվել, որ նրան առաջին հերթին ժամանակ է պետք՝ պարզապես մթնոլորտը զգալու և հասկանալու համար: Մեկ հարցով ոչինչ չի լուծվելու: Ես միշտ ասում եմ ՝փոքր երկիր ենք, ավելի քան փոքր ժողովուրդ ենք, մեր ամբիցիաները շատ մեծ են, և այստեղից է գալիս հաճախ մեր սրտի և մտքի կռիվը: Նախ և առաջ՝ եկեք նկատի ունենանք մեր հնարավորությունները, հասկանանք՝ ի՞նչ ունենք և ինչի՞ ենք ընդունակ՝ մեր ներքին և վերին սանդղակը ճշտենք, և նոր միայն պահանջներ առաջադրենք ինքներս մեզ, հետո նաև՝ նախարարին»,- հորդորում է դրամատուրգ Կարինե Խոդիկյանը:
«Մենք արդեն տեսանք, թե իր պաշտոնավարման ընթացքում ինչեր արեց Հասմիկ Պողոսյանը Մշակույթի նախարարությունում, ուրեմն նրան այնտեղ նշանակողների համար պետք է նախապես պարզ լինի, թե ինչե՞ր կարելի է ակնկալել նրա ներկայությունից՝ այս անգամ արդեն՝ Օպերային թատրոնում…»:
«Չգիտեմ՝ դա ի՞նչ նախագիծ է, կամ ովքե՞ր են դա նախաձեռնել, ովքե՞ր են ժյուրիի կազմում: Առաջին անգամ ձեզանից եմ լսում և փորձում եմ արագ կողմնորոշվել ինֆորմացիոն դաշտում: Ռաբիսը ենթակուլտուրա է, և, եթե հեռուստատեսությունն ամբողջ դաշտն է վերցրել իր ձեռքը, օպերայից սկսած՝ ջազով ավարտված, մի տեղ էլ գուցե ռաբիսին է տեղ հատկացրել: Ավելի լավ է դա հեռուսատեսության սահմաններում լինի և այդքան ձերբազատված ու գռեհիկ չլինի, քան բոլորովին բաց թողելն է: Չեմ կարծում՝ շատ բարդ բան կա այստեղ»:
Այս ժամանակաշրջանը պատմության մեջ հայտնի է «պապերի ավինիոնական գերություն» անվամբ, որ սկսվել ու ձգվել է 1309 մարտ-1377 հունվար, և ընդմիջումներով՝ 1367-1370թթ.:
Դավիթ Խաչիյանի հետ զրույցում 168.am-ը բացահայտեց՝ գիրքը քաղաքականության մասին չէ, բացառապես գեղարվեստական աշխատանք, բայց տողատակի ընկալումների մասին հեղինակը ոչինչ ասել չի կարող՝ փորձեք գտնել: Սա կիսահեգնական հորդոր էր ընթերցողներին՝ անշուշտ ընկալելի.
«Դե հասկանալի է, որ դա ուղղակի կացությունը հարթելու միջոց էր, ոչ ավելին…»:
«Չեմ ուզում ընկալել, որ դարձյալ էկոլոգիայի նկատմամբ արհամարհական վերաբերմունքի դրսևորում կա, որը մենք տեսնում ենք ամենուր՝ արդեն 25 տարի շարունակ: Մենք այնպիսի բարբարոս վերաբերմունք դրսևորեցինք այս մի կտոր հողի նկատմամբ, որը հիմա մեր ձեռքում է, իսկ վերաբերմունքն էկոլոգիական խնդիրներին այնքան արհամարհական է եղել և շարունակում է այդպես մնալ, որ երբեմն մտածում եմ՝ Աստված մեզ հնարավորություն չի տալիս վերադարձնելու պատմական հողերը, որովհետև դրանք վտանգված կլինեն նույն բարբարոսական վերաբերմունքի արդյունքում»:
«Ստեղծվել է խիստ վտանգավոր, անընդունելի, նույնիսկ կործանարար մի իրավիճակ, երբ ուղղակիորեն անհրաժեշտ է ստեղծել, այսպես կոչված, կոլեկտիվ ջանքերով փոսից դուրս գալու իշխանություններ: Ազգային համագործակցության կառավարություն ստեղծելու խնդիրը դարձել է խիստ հրատապ, և հասկանալի է, որ այս մասին պատկերացում ունեն նույնիսկ Հանրապետական կուսակցության ներսում որոշ ներկայացուցիչներ, պետք է խորհուրդ տալ, որ ընդդիմադիր կուսակցություններից ներկայացուցիչներ լինեն»,- իր մտահոգությունը հայտնեց Արշակ Սադոյանը:
168.am-ի հարցին՝ ովքեր են եղել Ջեսիկա Վարդուղյանի հայտնի այցելուները, լեգենդար, բայց չափազանց համեստ հայուհին կարճ պատասխանեց. «Ուզում եք, որ ողջ կյա՞նքս պատմեմ… Օ՜, ոչ, ներեցեք, դա շատ դժվար է: Դա մի դժվար անցկացված կյանքի պատմություն է: Միայն կասեմ ՝ սովորաբար այն հայտնիները, որոնց սպասարկել եմ, միշտ շատ բարեհամբույր ու շնորհակալ են եղել: Նրանցից ոչ մեկի հետ երբևէ խնդիր չեմ ունեցել»:
Հայաստանի Հանրային հեռուստառադիոընկերության խորհրդի նախագահ Ռուբեն Ջաղինյանը հրաժարվում է մեկնաբանել օրեր շարունակ թեժ քննարկումների թիրախում հայտնված «Ամենակարող երգիչը» նախագիծը:
Օպերային երգչուհի Հասմիկ Պապյանը ֆեյսբուքյան իր էջում այսօր գրառում է կատարել, որով կոչ է անում. «Ոտքի´, հայ ժողովուրդ: Սա երկար մտածված, լավ կազմակերպված և մեր մշակույթը վերջնականապես կացնահարելու հանցավոր գործողություն է: Անհրաժեշտ է այն անհապաղ դադարեցնելու միջոցներ ձեռք առնել»:
«Այն, ինչ կներկայացնի Վիլժյուիֆի հոգեբուժարանի ներկայացուցիչն իրենց փաստաթղթերով՝ հոգեկան հիվանդություն չէ, գուցե հոգեկան հավասարակշռության խախտման ախտորոշում է, բայց ոչ՝ որպես հոգեկան հիվանդություն ախտորոշում»,- Կոմիտաս Վարդապետի հիվանդության կենսագրության, մահվան պատճառների և հանգամանքների, ինչպես նաև մահվան վարկածների մասին մեկնաբանեց Մհեր Նավոյանը:
«Հայտնի բան է, որ Կոմիտասի երաժշտագիտական մեկնաբանությունները միայն ժողովրդական արվեստի շրջանակներում չէր, այլ ընդգրկելով ավելի շատ միջնադարը, հատկապես, եթե նկատի ունենանք, որ նա իրեն խազագետ էր անվանում, ուրեմն միջնադարագիտությունը նրա գիտական հետաքրքրությունների առանցքում էր: Իր ժամանակին միջազգային երաժշտական ընկերությունում հենց Կոմիտասն էր, որ համարվում էր լավագույն գիտակը, և իրեն էին դիմում շատ հարցերով: Մենք միայն ազգայինի շրջանակներում չենք կարող տեղավորել Կոմիտասին և հայ երաժշտությունը: Մենք համաշխարհային մշակույթի մաս կազմող ժողովուրդ ենք, այդպիսի մշակույթ ստեղծել ենք, և այդ մշակույթն իր տեղում պետք է լինի»:
168.am-ին մոտ կանգնած աղբյուրների վկայությամբ՝ Մշակույթի նախարարությունում ճամպրուկային տրամադրություն է: Մշակույթի նախարարի պաշտոնակատար Հասմիկ Պողոսյանին հրահանգել են հնարավորինս արագ ավարտին հասցնել նախարարությունում կիսատ թողած աշխատանքները և պատրաստվել հեռանալ:
Սփյուռքը, Ռուբեն Վարդանյանի բնորոշմամբ, գետոյացված կարգավիճակում է, թեև ինքը շատ լավ հասկանում է՝ այս բառերը ցավալիորեն դառն են հնչելու մեր ականջներին:
Աշոտը կանգնած էր Օպերայի բակի ցայտաղբյուրի մոտ, և առաջ շարժվելն անհնար էր: Կողքին կանգնած երեխան նկատում է ձեռքի շեփորն ու խնդրում: Աշոտը չի մերժում, ու ահա անծանոթ երեխայի անհաջող փորձերը՝ նվագելու գործիքը, առաջացնում է հանրահավաքի մասնակիցների դժգոհությունը:
«Ես պարզապես համարում եմ, որ իսկական անկախություն մեր երկիրը դեռևս չունի: Ճիշտ է, մենք մեր օրացույցում ունենք այդ տոնն ու ամեն տարի մեծ շուքով նշում ենք, բայց իրականությունն այլ է»։
«Մեր անկախ երկրին մաղթում եմ մնալ այնքան գեղեցիկ, որքան եղել է ու կա՝ իր տաղանդավոր զավակներով միասին: Այսօրվա իմ ամենակարևոր մաղթանքը պետք է լինի՝ պահպանել ու պաշտպանել մեր անկախությունը՝ երկար տարիներ ու դարեր: Շնորհավորում եմ բոլորիս՝ մեզ համար այսքան թանկ տոնի առիթով»,- ասել է երաժիշտը:
Այսօր Հանրապետության հրապարակում տեղի ունեցավ Անկախության 25-ամյակ զորահանդես-շքերթը։
«Արևելյան լեզուներում «ճգնաժամ» բառը նախ և առաջ՝ նշանակում է՝ վտանգ և հնարավորություն, ընդ որում՝ «հնարավորություն» իմաստը բավականին շեշտված է: Հայերենում «ճգնաժամ» բառի բառացի վերլուծությունը նշանակում է՝ ճգնելու ժամ: Իհարկե, տառապանքի, դժվարության ֆակտորը կա, բայց մենք գիտենք, որ ճգնելու վերջում մենք այնուամենայնիվ ինչ-որ նպատակ ենք դնում: «Ժամ» բառն արդեն իսկ ցույց է տալիս, որ այդ ամենը, ի վերջո, ժամանակավոր է»:
«Անկախությունը, հոգեբանական իմաստով, բացարձակ արժեք է: Չմոռանանք, որ անկախության հակառակ իմաստը կախված լինելն է, իսկ հոգեբանության մեջ ախտաբանական երևույթների մի մեծ խումբ կա, որ մենք անվանում ենք՝ կախվածություններ: Ընդ որում, կցանկանայի հատկապես նշել, որ անհամեմատ ավելի հեշտ է ազատվել տարատեսակ նևրոզներից և դեպրեսիաներից, քան կախվածությունից: Կախվածությունը չարիք է: Հետևաբար, այսօր քննարկել անկախության արժեքը՝ նույնիսկ չարժե»:
«Գուցե ավելի ճիշտ կլիներ, որ մենք էլ գնայինք ու կռվեինք, և ոչ թե՝ КВН խաղայինք… Այս միտքը ինձ շատ երկար ժամանակ հանգիստ չի տվել։ Մեկ տարի առաջ նման ֆիլմ նկարահանելու որոշում կայացրեցինք, որը, կարծում եմ, յուրօրինակ ձևով պարտքի գիտակցում էր մեզ համար»,- լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում ասաց ֆիլմի պրոդյուսեր Կարեն Ղազարյանը։
«Ես, ճիշտն ասած, շատ եմ սիրում սիրիահայերի համեմունքները և դրանցով պատրաստած կերակուրներն ու անուշեղենները: Օգտվում եմ նաև իրենց առաջարկած օճառներից, որովհետև շատ որակով են և օգտակար, երբեմն գնում եմ նաև փոքրիկ արծաթյա զարդեր, այնպես որ, ամեն ցուցահանդես-վաճառքի այցելությունից ինձ մի փոքրիկ նվեր անում եմ, որովհետև իրոք արժի, որ գնենք և օգտակար լինենք նրանց խնդիրներին, իրենք այնքան հաճույքով են անում իրենց գործը, որ անպայման պետք է օգնենք մեր հայրենակիցներին»:
Երևանյան 10-րդ միջազգային փառատոնի շրջանակներում սեպտեմբերի 20-ին Հովարդ Կարագյոզյան հիշատակի հիմնադրամը ներկայացնում է հիմնադրամի 95-ամյակին նվիրված՝ «Անվամբ որդու» խորագրով համերգը:
Այսօր ՀՀ սփյուռքի նախարարության և «Սիրիահայերի հիմնախնդիրները համակարգող կենտրոն» հ/կ-ի նախաձեռնությամբ ՀՀ անկախության 25-րդ տարեդարձի առթիվ Գլխավոր պողոտայում մեկնարկեց ավանդական դարձած «Սիրիահայ մշակույթի շունչը Երևանում» բարեգործական ցուցահանդես-տոնավաճառը, որին մասնակցում էր նաև ՀՀ սփյուռքի նախարարի պաշտոնակատար Հրանուշ Հակոբյանը:
Հայրենիք վերադարձի որոշում կայացրած հերոսների լուսանկարների հեղինակներին՝ Գերման Ավագյանին ու Վիգեն Մնոյանին, ևս միգրանտի կյանքը խորթ չէ: «Ես էլ եմ միգրանտ եղել, ու ընդհանրապես Հայաստանում շատ քիչ թվով մարդիկ կգտնեք, որ չեն փորձել գնալ մեկ այլ տեղ, ուժերը փորձել օտար երկրում, բայց հետո հասկացել ենք, որ Հայաստանից լավ տեղ չկա, ու հետ ենք վերադարձել մեր Հայրենիք՝ խոսքս իմ ու Վիգենի (Վիգեն Մնոյանի.- Ն.Մ.) մասին է: Թե չէ՝ ես էլ կարող էի մնալ դրսում ու աշխատել մեծ փողեր, ճիշտ է՝ ոչ իմ մասնագիտությամբ, բայց համենայն դեպս, Վիգենն էլ կարող էր Մոսկվայում ռեստորան ունենալ, բայց մենք հիմա այստեղ ենք ու լուսանկարների միջոցով ներկայացնում ենք հայ միգրանտների կյանքի պատմությունները»,- լրագրողների հետ զրույցի ընթացքում ասաց լուսանկարիչ Գերման Ավագյանը:
