Խաղաղության պայմանագիր չի լինելու, Նիկո՛լ Փաշինյան։
Վայ այն երկրին, որի թագավորի մանուկ է և կամ՝ մանկամիտ։
«Փաշինյանն ասում է այն, ինչ Ալիևն է իրեն ասում, նա կարծես Ալիևի բարձրախոսը լինի։ Ալիևը բավական խորամանկ է, ինքն էլ, Թուրքիան էլ հասկանում են, որ իրենց պետք չէ բացահայտ պատերազմական կոչեր անել։ Նրանք կարող են համատեղ վարժանքներ անցկացնել, այլ ձևերով հաղորդակցվել, իսկ փակ կապուղիներով այդ բանակցողները, լինելով բավական լավ դիվանագետներ, չեն ասում՝ մենք պատերազմով ենք սպառնում, ասում են՝ չենք ուզում պատերազմ լինի»։
Նիկոլը շատ է սիրում խոսել միֆական հինգերորդ շարասյունից, բայց պարզ մտավարժանք անելու դեպքում պարզվում է, որ հինգերորդ շարասյունն արդեն քանի տարի է՝ տեղակայված է կառավարական թիվ մեկ շենքում։
Երկրի մոտալուտ կապիտուլյացիայի թեմայից շեղելու համար վարչախումբը հայ հասարակությանը որոշել է զբաղեցնել նոր թեմայով՝ դեպի Եվրոպա վիզաների ազատականացում, որի շուրջ բանակցությունները սկսվել են։
Զիջումները հիմա չեն սկսվել, հայությունը գետնի վրա զիջումներ անում է դեռևս 19-րդ դարավերջից։ Առաջին մեծ զիջումը տեղի ունեցավ ութ դար առաջ, երբ կորցրինք պետականությունը, բայց 19-րդ դարավերջին սկսվեցին իրական զիջումները։ Այդպես զիջեցինք Արևմտյան Հայաստանն ու Արևելյան Հայաստանի մեծ մասը։ Հիմա զիջում ենք Արևելյան Հայաստանի մնացորդները, 2023-ին Արցախի անկումը՝ վառ օրինակ։
Կարծես թե ինչ-որ բան այն չէ, թեև թվում է՝ ամեն ինչ նորմալ է։ Այսօր մենք գտնվում ենք ազգային-քաղաքական մի թոնրի մեջ, որտեղ ամեն ինչ լցված է այրելու, վառելու համար, բայց այն, ինչ պետք է այդ թոնրում թխել, մենք չունենք։ Եթե թոնիրը պիտի վառենք, ուրեմն մենք մեզ ենք այրելու, որովհետև մենք բոլորս հայտնվելու ենք այդ թոնրի մեջ։
Հետպատերազմյան այս տարիներին թշնամի Ադրբեջանի հետ ոչ միայն որևէ քայլով չենք մոտեցել, այսպես կոչված, խաղաղության պայմանագրի ստորագրմանը, այլ ճիշտ հակառակը՝ նախապայմանների ցանկը միայն ընդլայնվել է։
Սրանց աննպատակ վատնումների, շռայլ աշխատավարձերի ու պարգևավճարների, անիմաստ գործուղումների ու օրապահիկների, ծառայողական ավտոմեքենաների ու խորհրդականների քանակի մասին շատ է խոսվել։
Հայկական պետության կազմաքանդման ուղղությամբ երկար տասնամյակներ մեր թշնամիները ջանքեր են գործադրել։ Թուրքերն են մեղավոր, նրանք են այդպես անում։ Տարիներ, գուցե դարեր կանցնեն, և երբ արդեն աշխարհակարգ փոխվի, ու անաչառ պատմիչները սկսեն գրել այս օրերի պատմությունը, երևի թե նրանք կօգտագործեն նեոգաղութացում արտահայտությունը՝ բնորոշելով այն երևույթները, որոնց մենք այսօր ականատես ենք։ Մենք գիտենք, որ մարդկային բնույթը չի փոխվել, և ռեալիստական հայեցակետից նայելով՝ մարդը միշտ ուզում է ավելին ունենալ, ընդարձակվել։
Աշխարհում չեք գտնի երկրորդ առաջնորդի, որը գնա-հասնի ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեա և հարյուրավոր այլ ղեկավարների ներկայությամբ դիմի թշնամի պետության ղեկավարին՝ խնդրելով ցույց տալ իրեն իր իսկ ղեկավարած պետության քարտեզը։
Հիշենք՝ քանի անգամ է Փաշինյանը հրաժարականի ամբոխահաճ խոստումներ տվել, նույնիսկ պատրաստակամություն է հայտնել կախաղան բարձրանալու և գնդակահարության պատի տակ կանգնելու, եթե ժողովուրդը ցանկանա։
Այսօր Հայաստանում զուգահեռ իրականություններ կան, և դրանցից մեկը որևէ առնչություն չունի իրականության հետ։ Կա ինչ-որ վիրտուալ իրականություն, որին առնչվում են «ազգի ընտրյալները», որոնք հիմնականում զբաղված են ժամանակ ձգելով, քանի որ, ինչպես վերջին շրջանում խոստովանում են, իրենց վարկերը պիտի փակեն։ Կա նաև իրական ու հիմնարար խնդիր՝ անվտանգություն, պետության գոյատևում։ Ցավոք, հանրության ոչ մեծ մասն է ընկալում, որ դա բավականին լուրջ խնդիր է։
Ո՞վ է աղետալի հուսահատության, կորստաբեր ներկայի ու ոչնչացած ապագայի հեղինակը։
Ի՞նչ սպասում ունի հանրությունը քո իշխանական խմբավորումից, քո քաղաքական էլիտայից, Նիկո՛լ Փաշինյան։
Փաշինյանին ոչ ոք լուրջ չի ընդունում, նրա մասին չեն էլ հիշում։ Աշխարհում հիմա շատ լուրջ գործընթացներ են ընթանում, և գլխավոր թեման ոչ թե Նիկոլ Փաշինյանի անձն է, այլ գերտերությունների միջև հարաբերությունները և ապագա աշխարհակարգը։ Եթե ապագա աշխարհակարգում հստակություն մտնի, օրինակ, Ուկրաինայի, Գազայի, Մերձավոր Արևելքի, Չինաստանի հարցերով, նոր կոալիցիաներ ձևավորվեն, պայմանավորվածություններ ձեռք բերվեն նոր կոմունիկացիաների շուրջ, իսկ դա աշխարհաքաղաքական նշանակություն ունի, և գործընթացը դրան է գնում, այդ հարցերը լուծելուց հետո Հայաստանի և Հարավային Կովկասի, առավել ևս՝ Փաշինյանի հարցը երկրորդական է, և նա կանի այն, ինչ իրեն կասեն։
Հիշենք այն տասնյակ կոռուպցիոն սկանդալները, որոնք վերջին շրջանում պայթել են իշխանության ամենավերին էշելոններում։
Փաշինյանի իշխանավարման յոթերորդ տարում կոռուպցիայի ահռելի ծավալների մասին կարելի է դատել նույնիսկ այն պարբերական սկանդալներից, որոնք սպրդում են հենց այս իշխանախմբի վերնախավի շարքերում։
«168 ժամի» տաղավարում են արտաքին քաղաքականության լավագույն գիտակներից երեքը` Կարեն Բեքարյանը, Ռուբեն Մելքոնյանը և Սուրեն Սարգսյանը:
Փաշինյանի ձևակերպումները, առաջին հերթին, իհարկե, արդարացնում են դեռևս 2020-ից Ադրբեջանի իշխանությունների բոլոր գործողությունները Հայաստանի և Արցախի հանրապետությունների նկատմամբ։ Այսինքն, ձևակերպումներից կարելի է ենթադրել, որ փորձ է կատարվում արդարացնելու Ադրբեջանի գործողությունները, թե իբր իրենք տառապյալ են եղել, և այս տարիների մեր տառապանքները դրա փոխհատուցումն են, ավելին՝ դա դեռ պետք է շարունակվի։ Մանավանդ, եթե երեսուն տարվա մասին ձևակերպում է հնչում, դա կարծես ապագայի համար կատարված հայտարարություն է։
Ալիևի պարտադրանքով, այսպես կոչված, նոր սահմանադրության ընդունումը, որը ձևակերպված է որպես նախապայման՝ խաղաղության պայմանագիր կնքելու համար, իրականում մեկ նպատակ ունի։
«168 ժամի» տաղավարում են կրթության գործիչներ Լիլիթ Արզումանյանը և Մանուկ Մկրտչյանը:
«168 ժամի» տաղավարում մեկտեղվել են մշակույթի գործիչներ Ժիրայր Դադասյանը, Ռուբեն Հովհաննիսյանը և Կարեն Արիստակեսյանը:
Ալիևից էլ ավելի հետևողական՝ նա Հայաստանը հռչակում է որպես ագրեսոր և օկուպանտ պետություն, լեգիտիմացնում է Արցախի և Հայաստանի տարածքի զավթումները, հայերի դեմ ռազմական և ցեղասպանական հանցագործությունները։
Երբ Փաշինյանն ասում է, թե դեռևս պետք է պարզվի՝ այս կամ այն տարածքը հայկակա՞ն է, թե՞ ադրբեջանական, դա նշանակում է՝ Ալիևն ինքը կորոշի՝ տարածքն ումն է։
«Նիկոլը Հայաստանի հաշվին շարունակում է նստել երկու աթոռի վրա։ Դա այդպես չէր լինի, եթե հայ ժողովուրդը սկզբունքային լիներ։ Եկավ ու ասաց, որ Արցախը Հայաստան է, բայց ի վերջո տվեց Արցախը։ Եկավ ու ասաց՝ ՀՀ տարածքից մի քառակուսի միլիմետր չպիտի տանք, բայց 1500 քառակուսի կիլոմետր հանձնել է։ Եկավ ու ասաց՝ կոռուպցիա չպետք է լինի, բայց միա՛յն կոռուպցիա է։ Միայն երկուսուկես միլիարդ դոլարի չվճարված հարկ ունենք»,- ամփոփեց Հրանտ Բագրատյանը:
Պարագլուխն օրեր առաջ սենսացիոն ինքնախոստովանական ցուցմունք տվեց իր իսկ դեմ։
Մարտի 1-ին Փաշինյանն ինքն էր բախումներ հրահրում, ոստիկանների վրա քարեր նետելու կոչեր անում, իսկ հիմա, փաստորեն, նա ոստիկանության կողմից մարդկանց վրա լուսաձայնային նռնակ գցելն արդարացնում է։
«ՕրաԽնդիր» հաղորդաշարի այս թողարկման հյուրը «Դեմոկրատական այլընտրանք» կուսակցության նախագահ Սուրեն Սուրենյանցն է:
Հենց այս րոպեներին Բաղրամյան պողոտայում վճռվում է հայոց պետականության ապագան։
