«Ո՞ւմ է պետք նրանց տաղանդը, եթե չունեն երկիր։ Ո՞ր երկրի, ո՞ր ազգի համար են ստեղծագործելու։ Այս հարցերը նրանց համար միգուցե կարևոր չեն, երևի մտածում են՝ այս երկիրը չի լինի, կգնան այլ տեղ, այնտեղ կապրեն ու կստեղծագործեն։ Դա արեցին մեծաքանակ տաղանդավոր արվեստագետներ, որոնք գնացին ԱՄՆ։ Էլի կարելի է գնալ, պարտադիր չէ միշտ ապրել նույն երկրում, բայց ոչ այն ժամանակ, երբ երկիրդ մահանում է։ Երկիրդ մայրդ է, ծնողդ, և եթե հիվանդ է, դու չես կարող թողնել-գնալ՝ պատճառաբանելով, թե ինքն արդեն առողջ չէ, հիվանդ է ու մեզ պետք չէ։ Այդպես չի լինում»։
Նիկոլը և նրա վարած քաղաքականությունը չունեն որևէ հեռանկար մեկ պարզ պատճառով՝ իրեն ուղղված որևէ հարցի նա այդպես էլ չի պատասխանել։
Պարագլուխը կարող է և չվիրավորվել իրեն թուրք անվանելուց, բայց առնվազն պարտավոր է լսել, թե ինչ են խոսում հենց իրենք՝ թուրքերն ու ադրբեջանցիները, հայերի ու Հայաստանի մասին։
Սրբազան շարժումը հետաքրքրական փուլում է, իշխանությունը և անձամբ Նիկոլ Փաշինյանը չէին սպասում նման զարգացումներ։ Եթե վեց տարի շարունակ օրակարգը թելադրում էր Փաշինյանը, հիմա նա է գնում Բագրատ Սրբազանի թելադրած օրակարգի հետևից, ավելին՝ չի էլ հասցնում։ Վերջին մի քանի օրերի գործողությունները, իշխանության տարբեր ներկայացուցիչների, ԶԼՄ-ների, ֆեյքերի հիստերիկ ռեակցիաներն այդ մասին են վկայում։ Փաշինյանի համար սա չափազանց վտանգավոր է, նա սովոր չէ դրան և այդ պատճառով՝ սարսափելի անհարմարության մեջ է։ 168TV-ի «#ՕրաԽնդիր» հաղորդման ժամանակ նման կարծիք հայտնեց քաղտեխնոլոգ Կարեն Քոչարյանը:
Ոստիկանության կարմիր և սև բերետավոր ստորաբաժանումները զինված և գազազած ավազակախմբեր են, որոնք գործում են վարչախմբի պարագլխի ուղիղ ցուցումով, երբ հանկարծ իր աթոռին մի բան է սպառնում։
Ոստիկանության գործառույթը հանցավորության դեմ պայքարն է և հասարակական կարգի պահպանությունը։
Կասկածներ ունեմ, որ ՔՊ-ականներն առհասարակ մուլտֆիլմեր են դիտել, գրքեր են կարդացել, բայց երևի ինչ-որ բան աչքներովն ընկել է։
Կառավարությունները կարող են որոշակի ազդեցությունների ենթարկվել, բայց այնուամենայնիվ, շատ դժվար կլիներ պատկերացնել, որ Հայաստանի պես երկիրը՝ իր արքետիպային արմատներով, իր բացառիկ համաձուլվածքով, իր պատմական և ներկա հավակնություններով, հնարավոր կլիներ մտցնել թշնամական կառավարման ռեժիմի մեջ։
Այս կիրակի «Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժման կարևորագույն հանրահավաքն է, որտեղ տրվելու են մի շարք հարցերի պատասխաններ։
«Մեր գնահատականն այն է, որ ԼՂ քաղաքացիական բնակչությանը ուղիղ սպառնալիք չկա»,-ասում էր Փաշինյանը 2023-ի սեպտեմբերի 22-ին։
Մարդիկ՝ իրենց մտածելակերպով, մոտեցումներով, արժեքներով, տարբեր են, մարդիկ կան՝ վախկոտ են։ Երբ մարդը վախենում է, չարժե նրան մոտենալ, նա ավելի շատ վնաս կտա, մարտի դաշտում էլ է այդպես։ Մեր որդիները նահանջի հրամանին չեն ենթարկվել, այնքան զենք էլ չեն ունեցել, որ կարողանային տանկերի դեմն առնել, բայց առաջ են գնացել։
Բոլորս, շունչները պահած, հետևում ենք Սրբազանի խոսքին և ճիշտ պահին՝ գործողության կոչին։
Սրբազան շարժման առանձնահատկությունն այն է, որ միավորում է հանրության բոլոր բաժանարար գծերը։
«#ՕրաԽնդիր» հաղորդաշարի այս թողարկման հյուրը փաստաբան, իրավապաշտպան Հովհաննես Խուդոյանն է:
Ինչո՞ւ է Սրբազան շարժումը դատապարտված հաղթանակի։
Մի քանի օր առաջ սահմանամերձ Կիրանցից սկսված Շարժումը ժամեր անց կհասնի Երևան։
«Վերջին շրջանում պարբերաբար դաշտ է նետվում այն խոսույթը, որ եկեղեցին պետության բացակայության ժամանակ ստանձնել է պետության գործառույթ, դրա համար եկեղեցու և եկեղեցականների շրջանում որոշ բարդույթներ են ստեղծվել, իրենք պետություն չեն սիրում և միշտ ուզում են պետության փոխարեն լինել։ Ե՛վ պետության, և՛ նրա բացակայության օրերին եկեղեցին առաջնորդվել է բացառապես համազգային շահով։ Եվ այստեղ անհասկանալի է՝ ի՞նչն ենք մենք նժարի վրա դնում։ Եկեղեցին պետության բացակայության ժամանակ դերակատարում է ստանձնել, քանի որ ստիպված է եղել ստանձնելու»,- ասաց հոգևորականը:
Կա՞ որևէ մեկը, որը կպնդի, թե Հայաստանին ավելի շատ է անհրաժեշտ, որ Նիկոլը լինի իշխանության, քան հենց իրեն՝ Նիկոլին։
Թե ինչպիսի հետևողականությամբ է վարչախումբը հաջորդաբար, քայլ առ քայլ մեր բոլոր դիրքերը, բարձունքները, բնակավայրերը հռչակում ադրբեջանական ու դրանք հանձնում թշնամուն, իրոք որ երբևէ չտեսնված ու չլսված բան է։
«Երբ սկսում ես պայքարել և ինքնապաշտպանվել, խաղացնում ես նաև այն ուժերին, որոնք որոշակի շահեր ունեն տարածաշրջանում։ Երբ դիմադրում ես, Ռուսաստանը, Իրանը, ԱՄՆ-ը սկսում են մտածել, որ այս մարդիկ չեն ուզում զոհվել, ուզում են ապրել իրենց հողի վրա, սխալ է նրանց կոտորելն ու ցեղասպանելը, պետք է օգնել նրանց։ Դրսում տեսնում են, որ Հայաստանը դեմ է Փաշինյանի քաղաքականությանը, մարդիկ ընդվզում են, փողոց են դուրս գալիս, եկեղեցին ընդդիմանում է, ուրեմն՝ մի բան սխալ է, և Փաշինյանը խաբել է»,- ամփոփեց Տիգրան Քոչարյանը:
Այս իշխանությունը որդեգրել է պարբերաբար ծխաշղարշներ ստեղծելու քաղաքականություն։ Որոշակի շինծու գործընթացներ և թեմաներ գեներացնելով՝ հասարակությանը գոնե մտովի միավորվելու շանս էլ չեն տալիս։ Տավուշի մարզում տեղի ունեցողը սրանք ներկայացնում են՝ որպես «հինգերորդ շարասյան» պայքար իրենց որոշումների դեմ։ Ակնհայտորեն թրքամետ և ադրբեջանահաճո գործընթացներն այս իշխանությունն օգտագործում է ներքին խժդժությունների և պառակտման համար։
Ոստիկանություն կոչվող կառույցը վերածվել է խուլիգանախմբերի, որը զբաղված է իր տան համար պայքարող քաղաքացուն խոշտանգելով։
Սահմանազատման անվան տակ այս օրերին Փաշինյանի հանցախումբն Ադրբեջանին նվիրեց նոր հողատարածքներ ու բարձունքներ Տավուշի մարզում։
Հայոց ցեղասպանության զոհերին ցուցակագրելու պատճառի հարցում կա երկու տարբերակ՝ կա՛մ դա ինչ-որ մեկի ռոմանտիկ, ցնորամիտ գաղափարն է, որին դժվար է հավատալ, կա՛մ դա ինչ-որ ծրագրի մի մաս է։ Հայոց ցեղասպանությունը ժխտողները, մեր թշնամիները՝ ցեղասպանություն իրականացրած և նրա եղբայր պետությունները, այս պահին ևս մեր հանդեպ ցեղասպանություն են իրականացնում։
Ի՞նչ է բերել Փաշինյանը Հայաստանին՝ ժողովրդավարությո՞ւն, թե՞ խաղաղություն։
Տավուշի մարզի այն հատվածները, որոնք այս վարչախումբը համարում է ադրբեջանական, առնվազն երկու անգամ՝ 1920 և 1991 թվականներին, մեր զինուժի կողմից ազատագրվել և պաշտպանվել են, ասել է թե՝ Ոսկեպարում և Բաղանիսում թշնամուն դիմակայելու մեր հարցն ավելի քան մեկ դարի պատմություն ունի, ճիշտ այնպես, ինչպես Արցախինը։
Դժբախտաբար, Հայաստանում չի ձևավորվում որևէ քաղաքական ուժ, որը նոր իրավիճակում՝ այս վերջին տարիներին, ստանձնի առաքելություն՝ հասարակությանը կազմակերպելու, առաջնորդելու, խնդիրներ առաջադրելու, ծրագրեր ներկայացնելու, լուծումներ առաջարկելու։ Սա ամենամտահոգիչն է։ Ինչպես ասացվածքում է ասվում՝ փոխանակ խավարն անիծես, մի փոքրիկ մոմ վառիր, դա արդեն լույս և հույս է։
Վերջին սոցհարցումներով՝ Փաշինյանի աշխատանքը դրական է գնահատել հարցվածների ընդամենը 8 տոկոսը, բացասական՝ 47 տոկոսը։
Բրյուսելյան եռակողմ հանդիպումից առաջ շաբաթներ շարունակ կուրծք էին ծեծում, թե սա Հայաստանի գոյության և փրկության հարցի լուծումն է։
«Եթե մենք իրենց խոստացածն ու կատարածը համադրենք, կտեսնենք, որ խաբել են ժողովրդին, մի բան ասել են, արել են լիովին հակառակը։ Նման կառավարությունը չի կարող լեգիտիմ լինել։ Այդ ոչ լեգիտիմ կառավարությունն առաջնորդվում է ոչ թե իր՝ 2021 թվականին ԱԺ-ի կողմից հաստատված ծրագրով, այլ գործում է օտար ուժերի թելադրանքով»։
