«Խաղաղության խաչմերուկ» կոչեցյալ քարտեզով Փաշինյանն այս ընթացքում հասցրել է անգամ Թբիլիսի ու Փարիզ գնալ։ Թբիլիսիում նրա ադրբեջանցի պաշտոնակիցը, սակայն, այդպես էլ չգնահատեց այս քարտեզն ու նախագիծը։
2024 թվականի հունվարի 1-ից Երևանում ավտոկայանատեղիների վճարները կթանկանան ավելի քան 13 անգամ՝ գործող 12 հազարի փոխարեն՝ դառնալով 160 հազար դրամ։
Արցախի դեմ Ադրբեջանի վերջին ագրեսիային չենք միջամտի, հեռվից կհետևենք։
«Վատ ցուցանիշ է: Իրենք ասում են՝ պարտք-ՀՆԱ հարաբերակցությունն է իջել, բայց ՀՆԱ կառուցվածքն է վատացել,- ասաց նա՝ հավելելով,- Ես Սերժ Սարգսյանի քննադատն եմ եղել, բայց այն ժամանակ թոշակը 29 հազարից դարձել է 40 հազար դրամ, գներն աճել են 12 տոկոս, այս մարդու օրոք 40 հազարից դարձել է 46 հազար դրամ, գներն աճել են 24 տոկոս: Ինձ ասում են՝ չէ, թոշակառուները փառք են տալիս Փաշինյանին. դե եկեք Հայաստանի անունը փոխենք՝ ասենք՝ «գժանոց», ու գնանք այստեղից»:
«Առաջարկվում է Ադրբեջանի կողմից Հայաստան մուտքի հնարավորություն տալ ադրբեջանական տրանսպորտային միջոցներին Տավուշի Կայան, Գեղարքունիքի Սոթք, Սյունիքի Կոռնիձոր և Նռնաձոր, նաև՝ Արարատի Երասխ բնակավայրերի մոտակայքում։ Երկու նոր անցակետ է նախատեսվում Թուրքիայի հետ սահմանին՝ Մարգարայի և Ախուրիկի մոտակայքում։ Փաստորեն, դա ոչ թե մեր գլխավոր ճանապարհի՝ Հյուսիս-Հարավի հետ կապ ունի, այլ Ադրբեջանից Թուրքիա հասնելու չորս նոր ուղիների հանրագումարն է»։
«Երբ Արցախը դատարկման շեմին էր կանգնած 2020-ից հետո, և մեծ վտանգ էր սպառնում, մեր ժողովուրդը և նույնիսկ արցախցիներն այս ամենը չէին պատկերացնում։ Բայց տեսեք՝ աշխարհում ինչեր են կատարվում։ Սիրիայում պատերազմ եղավ, առնվազն յոթ միլիոն փախստական տնավեր ու բնավեր եղավ։ Այս անարդար աշխարհի համար 120 հազարն ի՞նչ է։ Ուկրաինայի բնակչությունը կիսով չափ պակասել է։ Աշխարհն անարդար է»։
Հիմա արդեն պարզ է, որ 44-օրյա պատերազմն Արցախի ամբողջական հանձնման առաջին արարն էր ընդամենը։ Դրան հաջորդած երեք տարում Փաշինյանն ամեն ինչ արեց մնացած հայապատկան հատվածն էլ թշնամուն հանձնելու համար, սակայն նույնիսկ դրանից հետո չի արժանանում Ալիևի հետ հանդիպման և նոր կապիտուլյացիոն պայմանագրի ստորագրման։
«Երկու ճակատ» պոդկաստի այս թողարկման հիմնական թեման Փաշինյանի կողմից Ադրբեջանին արվելիք նոր զիջումներն են և Հայաստանի վտանգված տարածքային ամբողջականությունը։
Դժվար է հավատալ, բայց Փաշինյանն իր ադրբեջանցի գործընկերոջը հորդոր-սպառնալիք է ուղղել 44-օրյա պատերազմից ընդամենը երկու օր առաջ։ 2020-ի սեպտեմբերի 25-ին նա խոստանում է իր ձեռքի տակ եղած կոմպրոմատներով հարկ եղած դեպքում պայթեցնել Ադրբեջանը ներսից, իսկ ահա սեպտեմբերի 27-ի առավոտյան Ադրբեջանը հարձակվում է Արցախի վրա։
Մեր երկիրը կորցրել է իր ազդեցությունն ու սուվերենությունը։ Երբ կար Արցախը, ունեինք բանակ ու դիվանագիտություն, մեզ հետ հաշվի էին նստում։ Հիմա այդպես չէ, այլ երկրներն են որոշում, թե մեր տարածքով միջանցքն ի՞նչ կարգավիճակ կունենա, կլինի արտատարածքայի՞ն, թե՞ ոչ, և այլն։ Շատ այլ օրինակներ էլ կան։ Սրանք ասում են, թե Հայաստանը պիտի դառնա չեզոք երկիր, որևէ դաշինքի հետ կապ չունենա։
«Ինչ որ պետք ա, էն էլ բանակցում ենք»․ այսպես է պատասխանում խորհրդարանական երկրի վարչապետը պատգամավորի՝ իրեն ուղղված հարցին, թե այդ ինչ են բանակցում Արցախի հարցով։
«Երկու ճակատ» պոդկաստի այս թողարկման հիմնական թեման Նիկոլ Փաշինյանի, Ալեն Սիմոնյանի և այլ բարձրաստիճան իշխանավորների՝ Արցախի հարցը փակված համարելու, Արցախի իշխանությունների գոյությունը որպես սպառնալիք դիտարկելու մասին հայտարարություններն են։
2020-ի հունվարի դրությամբ բանակցային գործընթացն արդեն խեղված և տապալված էր, իսկ Արցախի առաջիկա նախագահական ընտրություններում Արայիկ Հարությունյանը ՔՊ-ի թեկնածուն էր։
«Որոշ անասուններ արտոնյալ են։ Այսօր Ալեն Սիմոնյանի նման՝ իրավաբանությունից անգրագետ երկոտանին իրեն թույլ է տալիս Քրեական օրենսգրքի 441-րդ հոդվածով՝ իշխանական լիազորությունների սահմանազանցում։ Ի՞նչ է անում նա իր կարծիքն արտահայտող քաղաքացու նկատմամբ՝ իր անվտանգության աշխատակիցներին, որոնց առաքելությունը բացարձակապես այլ է՝ Ալեն Սիմոնյանի ջանդակը պաշտպանելն է, հանձնարարում է, որ այդ մարդու թևերը ոլորեն, որպեսզի թքի նրա երեսին։ Նա ի՞նչ տղա, նա միայն անձնագրով է տղա, նման բան կարելի՞ է անել»,- ամփոփեց Գևորգ Պետրոսյանը:
2019-ի օգոստոսին Ստեփանակերտի Վերածննդի հրապարակում Փաշինյանին ծափահարողները չգիտեին, որ այդ բախտորոշ հանրահավաքից և «Արցախը Հայաստան է, և վերջ» չարագուշակ մարգարեությունից մոտ մեկ տարի անց այն անձը, ում ծափահարում էին, իրենց հայրենիքը վերածելու է Ադրբեջանի։
«Երկու ճակատ» պոդկաստի այս թողարկման հիմնական թեման 44-օրյա պատերազմում մեր պարտության պատճառներն են, կապիտուլյացիայի երրորդ տարելիցն ու սպասվող նոր զիջումների կանխման անհրաժեշտությունը։
Փաշինյանն Արցախ այցելելու, զինվոր որդուն տեսակցելու արանքում 2019-ի մարտին ժամանակ է գտնում Արցախի նախագահականից հայտարարելու, թե ադրբեջանցի ժողովուրդը խաղաղասեր է, ինչպես մենք։
Ազատագրեցինք Արցախը, մեր կորուսյալ տարածքները և մոռացանք այդ մասին, չմտածեցինք, որ պետք է արմատապես ուժեղանալ, թշնամու դիմաց առնվազն երեք պաշտպանական շերտ կառուցել։ Չմտածեցինք այդպես, Արցախ գնում-գալիս, ուրախանում էինք, արդեն ասում էինք, թե արցախցիները Երևանում համը հանում են, սա էր մեր մտածողությունը։ 168TV-ի «#ՕրաԽնդիր» հաղորդման ժամանակ նման կարծիք հայտնեց գրող, հրապարակախոս Մերուժան Տեր-Գուլանյանը:
Միայն 2018-ի հոկտեմբերին արված իր մի պնդումով Նիկոլն արդեն իսկ երկու կարևոր խեղաթյուրում է թույլ տալիս բանակցային գործընթացում։
«Երկու ճակատ» պոդկաստի այս թողարկման հիմնական թեման Նիկոլ Փաշինյանի վարած կործանարար արտաքին քաղաքականությունն է, նրա դիվանագիտական բոբիկությունն ու ԱԳՆ-ի հանցավոր մասնակցությունն այդ ամենում։
«Երկու երեսի» այս թողարկումը ներկայացնում է արցախյան բանակցային գործընթացի վիժեցումը Փաշինյանի կողմից 2018-ի հունիս-հոկտեմբեր ամիսներին:
Ադրբեջանից գազ գնելու մտադրության մասին հայտարարությունն Օվերտոնի հերթական պատուհանն է բացում, մատուցվում է մի նոր, լրիվ անսպասելի խոսույթ, որը պետք է հերթական անգամ փորձարկի լայն հասարակական շերտերի դիմադրողականությունը։ Այս, ինչպես և շատ այլ պարագաներում, ներմուծվել են նմանատիպ՝ համարժեք մտածելակերպից դուրս, մեր ինքնության հետ կապված առանցքային մոտեցումների հետ որևէ աղերս չունեցող խոսույթներ, ասույթներ, նախադասություններ, տեսակետներ, դիրքորոշումներ։
«Մեզ սպասվող վնասներն այսօր շատ ավելի բազմապատկված են, և դրանց այս իշխանությունը որևէ կերպ չի կարող դիմակայել։ Այդ վնասներն ի վերջո անդրադառնալու են հայ հասարակության տարբեր շերտերի վրա։ Քաղաքականության ուղղակի շահառուն ստանում է այնպիսի արդյունքներ, որոնք անմիջականորեն ազդելու են իր կենցաղի, բարօրության և հնարավորությունների վրա։ Առկա հակասությունները գալիս են պաշտոնական Երևանի կողմից անհասկանալի և տարերային քաղաքականության իրացման հետևանքով»,- ամփոփեց Վլադիմիր Մարտիրոսյանը:
Սկիզբն այնքան խոստումնալից էր, Փաշինյանն այնքան էր ընկել պոպուլիստական իր տարերքի մեջ, որ 2018-ի մայիսի սկզբին՝ վարչապետ ընտրվելու առաջին փորձի տապալումից հետո, հրապարակում խոստացավ անգամ Արցախը վերամիավորել Հայաստանին։
«Երկու ճակատ» պոդկաստի այս թողարկման հիմնական թեման Նիկոլ Փաշինյանի ընտանիքի և մերձավորների անհագ հարստացումն է, թալանի վերադարձի խոսույթի անվան տակ՝ ահռելի ունեցվածքի կուտակումը, պետական համակարգը խժռած ԽԾԲ-ն և հովանավորչությունը։
Հիշենք, թե նախկին իշխանությանն ամենաշատն ինչի համար էին քննադատում։ Ճիշտ է՝ կոռուպցիայի, այդ թվում՝ ԽԾԲ-ի և հովանավորչության։ Իսկ հիմա մի հայացք գցենք պետական ապարատին՝ կառավարություն, նախարարություններ, Ազգային ժողով, այլ գերատեսչություններ։
Սովորաբար պատմությունը հարյուր տարին մեկ կրկնվում է կա՛մ ողբերգությամբ, կա՛մ կատակերգությամբ։ Մեր ճակատագրին, պատմությանը կարծես տրված է, որ հարյուր տարին մեկ նույն ողբերգությունը կատարվի։ Այո՛, կատարվեց համարյա նույն ողբերգությունը։ 1920 թվականի հոկտեմբերի 30-ին Կարսը հանձնվեց առանց մարտի։ Մի քանի սպաներ՝ Հովհաննես Մազմանյանը և չորս այլ անձինք, ինքնասպանություն գործեցին, հիմա դա էլ չեղավ։ Առաջին համաշխարհային պատերազմում և ՀՀ բանակում մոտ յոթ հազար սպաներ կային, նրանցից առնվազն հինգը, որոնցից երեքը, այդ թվում՝ Հովհաննես Մազմանյանը, լուսանկարներ էլ ունեն, ինքնասպանություն գործեցին։
Նիկոլի գնահատականները Թուրքիային և Ադրբեջանին երբեք այնքան կտրուկ ու նույնիսկ թշնամական չեն, որքան Ռուսաստանին։ Եվրախորհրդարանի բարձր ամբիոնից անգամ նա ոչ թե Ադրբեջանի ցեղասպան գործողությունների մասին է խոսում, այլ դաշնակցի անգործությունից՝ այդկերպ արժանանալով եվրախորհրդարանականների հոտնկայս ծափահարություններին։
«Երկու ճակատ» պոդկաստի այս թողարկման հիմնական թեման Նիկոլի ձեռամբ հրահրվող ներազգային թշնամանքն է, ընդ որում՝ ոչ միայն արցախցիների և հայաստանցիների միջև, այլև՝ հենց արցախցիների ներսում։
Ցինիկ խոստումների տակ, ժողովրդավարության բաստիոնի քողի ներքո Հայաստանն այսօր բռնապետության և քաղբանտարկյալների հանգրվան է։ Այս պահին ակնհայտ շինծու մեղադրանքներով, քաղաքականապես մոտիվացված և ֆաբրիկացված քրեական գործերով մոտ երեսուն անձ կալանքի տակ է։
