«Մի քանի օր առաջ Նիկոլ Փաշինյանը ՔՊ խմբակցության հետ հանդիպումից հետո լրագրողների հետ ճեպազրույցում ներկայացրեց մի առաջարկ, որից, ինչպես ինքը ներկայացրեց՝ Ադրբեջանը տարբերակ չունի հրաժարվելու, և 2 խոսքով ներկայացրեց առաջարկը»,- այս մասին ԱԺ հայտարարությունների ժամին ասաց «Պատիվ ունեմ» խմբակցության ղեկավար Հայկ Մամիջանյանը։
«Ես Սարիկ Մինասյանին չեմ կանչել իմ տղայի շիրիմին, այլ կանչել եմ Պանթեոն։ Ինքն ասում էր՝ Նիկոլ Փաշինյանը չի հանձնել Արցախը, ես էլ ուզում էի ինքը Պանթեոն գար, հիշեցնեի, որ Նիկոլ Փաշինյանն էր ԱԺ ամբիոնից ասում, որ՝ «պատերազմում կարող էինք ունենալ այս վիճակը, բայց առանց զոհերի»։
Ես երազում եմ էն օրը, որ էդ բոլոր տղերքը գան Հանրապետության հրապարակ, ու ազգովի բոլորս անցնենք իրենց կողքով ու ամաչենք։
Հայաստանում կատարվող գործընթացներն առաջին հայացքից կարող են տպավորություն թողնել, թե Նիկոլ Փաշինյանը պատրաստվում է արտահերթ կամ հերթական ընտրություններում հանձնել իշխանությունը։ Դրանից մեկ տարի կամ ավելի պակաս ժամանակ առաջ իշխանությունը միաժամանակ նախաձեռնում է այնպիսի քայլեր, որոնք միարժեքորեն նվազեցնելու են իր՝ առանց այն էլ ցածր վարկանիշը՝ հանգեցնելով ընտրություններում ՔՊ-ի տապալմանը։
«Գիտե՞ք ինչ․ աշխարհում կա 200 պետություն։ «Իրական Ֆրանսիա», «Իրական Գերմանիա» ե՞ն ասում, դա ի՞նչ բան է ընդհանրապես, դա կեղծ խոսք է։ Չի՛ կարելի նման բան ասել։ Ամեն ազգ պետք է իր անցյալը հիշի, որ մնա։ Իր ասելով՝ երբ ասում ես՝ «իրական», նշանակում է՝ պետք է մինչև 2018 թվականն ինչ եղել է, ջնջես։ Ամո՛թ է, լա՛վ է»,- հարցմանը զայրույթով արձագանքեց մեր համաքաղաքացիներից մեկը։
«Մեծ քաղաքականությունը շահերի բախում է: Եթե գերիների վերադարձը համապատասխանի Ռուսաստանի շահերին, նա, իհարկե, համապատասխան գործողություններ կկատարի»,- 168TV-ի «Ռեվյու» հաղորդման ընթացքում ասաց նա՝ շեշտելով, որ առաջին հերթին հայկական կողմը պետք է ներկայացնի փաստեր, որ Բաքվում պահվող մեր հայրենակիցները ռազմական հանցագործներ չեն:
Վերջերս հայաստանյան ընթերցողին է ներկայացվել «44 պարտություն. 2020-ի Արցախյան պատերազմը՝ իրողություններ և հետևություններ» վերնագրով գիրքը, որը հեղինակել են Կարեն Հարությունյանը, Վիգէն Չըթըրեանը, Աշոտ Ոսկանյանը և Մկրտիչ Կարապետյանը:
Սպիտակ տանն ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի և Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու միջև բանակցությունների տապալումից հետո՝ Թուրքիան պատրաստվում է նոր թափով իր հնարավոր միջնորդական դերակատարության ամրապնդմանն ու հետագայում՝ եվրոպական անվտանգության ճարտարապետությունում էական ներկայությանը։ Թուրքիայի այս հնարավոր ջանքերը գործընթաց ներմուծվում են Մեծ Բրիտանիայի ակտիվ ջանքերին զուգահեռ։
«Այս դատից հետո Բաքուն պահանջելու է նաև բոլոր այն անձանց, որոնք ինչ-որ կերպ եղել են Արցախում, Արցախի արդարությունը պաշտպանելու համար զենք է վերցրել։ Բաքուն բոլոր այս մարդկանց համարելու է հանցագործ։ Այս իշխանությունները չեն հասկանում, որ իրենց էլ են հասնելու, իրենք էլ են հրամաններ տվել Արցախում։ Իշխանությունները չեն ասում, թե, օրինակ, Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունն ինչի՞ համար է կռվել, չեն ասում, որ այս մարդիկ իրենց հայրենակիցներին են պաշտպանել։ Սրանք կցկտուր ինչ-որ բաներ են ասում, ծնկաչոք են, ցավալի է, բայց սա փաստ է»,- ընդգծեց Գուրգեն Խանջյանը։
Նիկոլ Փաշինյանը կառավարության վերջին նիստում հայտարարել է. «2017 թվականի համեմատ՝ Հայաստանի տնտեսությունն աճել է 43.5 տոկոսով. սա ահռելի աճ է, սա նշանակում է, որ տարեկան 6.1 տոկոս տնտեսական աճ ենք ապահովել»։
Ոչ պակաս կտրուկ բարձրացրել են գույքահարկը։ Գույքահարկը, որը գնում է համայնքային բյուջե, մեծապես ազդել է տեղական բյուջեների եկամուտների վրա։ Միայն Երևանում գույքահարկի բեռի ավելացման արդյունքում ընդամենը 3 տարում այդ հարկատեսակի մուտքերը 4 անգամով աճել են։ Աճել են քաղաքացիների ու հարկատուների գրպանի հաշվին։
«Նախ Արցախը չպետք է ճանաչվեր Ադրբեջանի մաս․ երբ Արցախը ճանաչում ես Ադրբեջանի մաս, այդ մարդիկ դառնում են հանցագործ։ Հասկացաք, չէ՞, ինչ պետք է անի իշխանությունը, առնվազն պետք է հետ վերցնի իր այդ խոսքերը, ամո՛թ է»։
«Զելենսկին հեռացող գլոբալիստական աշխարհի ներկայացուցիչ է, իսկ Թրամփը՝ նոր եկող պետական ու ազգային շահերով առաջնորդվող աշխարհի: Խնդիրն այն է, որ միշտ է աշխարհը առաջնորդվել ազգային և պետական շահով, սակայն, տևական ժամանակ այդ հիմնական շահը, որն առաջնորդող է եղել աշխարհի համար, քողարկված է եղել ինչ-որ ձևակերպումներով, կանոններով, որը միշտ այդ աշխարհի հզորները խախտել են: Դրանք երկակի ստանդարտներն են, որոնք իր հետ կտանի հեռացող աշխարհը, և կմնան հենց այն օրենքները, որոնք կիրառելի են»:
«Յուրաքանչյուր սպա, յուրաքանչյուր զինվոր պետք է զգա, որ այս հայրենիքի, այս ժողովրդի բախտը կախված է մեկ մարդուց, և այդ մեկ մարդը ինքն է: Եթե յուրաքանչյուրն իրեն այդպես զգաց, մենք կունենանք այդ ամուր բանակը, պետությունը և դուրս կգանք այս ծանր իրավիճակներից»,- ընդգծել էր Վազգեն Սարգսյանը:
«Երբ Արցախում գոռում էր՝ «Արցախը Հայաստան է, և վերջ», արդյո՞ք նա այդ ժամանակ մտածում էր, որ իր ասածները սադրանք է, և սադրանքի համար այդ ամենն արեց։ Թե՞ այդ ամենից հետո հասկացավ, որ բարձր ամբիոնից ամեն ինչ չէ, որ պետք է բարձրաձայնել։ Սա պետք է ճշտել Նիկոլ Փաշինյանից, նա սադրում էր Ադրբեջանին, թե այնպիսի տեղեկատվություն ունի, որ բարձրաձայնի՝ Ադրբեջանում իշխանափոխություն տեղի կունենա։ Հետո էլ իր պաշտպանության նախարարը հայտարարում էր՝ «նոր պատերազմ, նոր տարածքներ»։ Այսինքն՝ այն ժամանակ այս հայտարարությունները սադրանք չէի՞ն, հիմա կարող են սադրա՞նք լինել»:
Սահմանազատման և սահմանագծման կանոնակարգի սահմանադրականության հարցի քննարկումը փորձաքար դարձավ սահմանադրական իրավունքի և իրավունքով զբաղվող անձանց համար:
Անցած տարի 168.am-ն անդրադարձել էր Պաշտպանության մասին 2023թ. կատարողականի «աղքատ» բովանդակությանը:
Բաքվի դատարանում Արցախի նախկին նախագահ Արայիկ Հարությունյանի` «Գյանջայի դեպքերին» առնչվող ցուցմունքների մասին ադրբեջանական հրապարակումներից հետո Նիկոլ Փաշինյանը սկսեց մտահոգվել, այսօր կարծես ՀՀ իշխանություններն ուշացումով սկսել են հասկանալ, որ Բաքվի դատավարությունը ոչ թե այնտեղ պահվող Արցախի ռազմաքաղաքական նախկին ղեկավարության դեմ է, այլ Հայաստանի Հանրապետության, և, որ կեղծ մեղադրանքներով «դատավարությունն» Ադրբեջանը նաև օգտագործելու է բանակցություններում Հայաստանի վրա ճնշումներ գործադրելու համար: Այլ հարց է, որ ՀՀ իշխանությունները պետք է գործուն քայլեր անեն, ինչի մասին խոսում են իրավապաշտպանները, նախկին պաշտոնյաները:
«Անտանելի է տեսնել ադրբեջանական ռեժիմի կողմից իմ վաղեմի բարեկամ և գործընկեր Ռուբեն Վարդանյանին հասցված ցավն ու անարդարությունը: Ժամանակն է, որ բոլոր հայերը, հատկապես Հայաստանի Հանրապետության ղեկավարությունը, իրենց ձայնը բարձրացնեն»,- գրել է նա։
Պատճառահետևանքային կապի անտեսումը գրեթե միշտ եղել է հայկական քաղաքական իրականության գլխավոր արատը։ Բայց նաև, իսկ գուցե առաջին հերթին՝ դա է հանգեցրել այսօրվա ողբերգությանը, երբ որպես հետևանք հանդես եկող ամենամեծ քաղաքական արատը դեռևս հաջողությամբ պայքարում է Հայաստանի, հայկականության սկզբնապատճառների, ակունքների դեմ՝ վստահ լինելով, որ առանց պատճառի նոր իրականությունում ինքը մնալու է միակ հետևանքը։
«Պրեսսինգ» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրը «Դի-ԷՍ-ԷՅ Խորհրդատվական խումբ» ընկերության գլխավոր տնօրեն, ՀՀ Պետական եկամուտների կոմիտեի (ՊԵԿ) նախկին ղեկավար, տնտեսագետ Դավիթ Անանյանն է։
Վաչե Բրուտյանը շեշտեց՝ Հայաստանի վարչախումբը ոչ միայն քայլեր չի անում, այլև կաշկանդում է ուրիշների կատարած աշխատանքը. «Այս վարչախումբը ե՞րբ է ճշմարտությունն ասում, անընդհատ ստերով են կերակրում անգամ միջազգային հանրությանը, պարզապես պատասխանատվությունից խուսափելու համար ասում են՝ մենք շատ զգույշ ենք խոսում: Այս երեխայական խաղը շատ ժամանակավրեպ է»:
1988 թվականի այս օրերին Արցախյան շարժումը խեղդելու նպատակով՝ Սումգայիթում (Ադրբեջան) սկսվեցին հայկական եռօրյա ծրագրված ջարդերը (փետրվարի 27-29-ը), իսկ հետո ադրբեջանական իշխանություններն ընտրեցին այլ թիրախներ՝ Գանձակ, Բաքու, Մարաղա և այլն:
«Փոխվում է աշխարհակարգը, ռուս-ուկրաինական պատերազմը, կարելի է ասել, փաստացի մոտենում է ավարտին, որովհետև խոշոր խաղացողներն այդպես են ցանկանում։ Պատերազմի ավարտի հետևանքով ազդակները, սակայն, առաջինը հարվածելու են Հայաստանի արտաքին առևտրին և այն գործոններին, որոնք պայմանավորում էին ոսկու և արևմտյան սանկցիաներին առնչվող մյուս ապրանքների վերարտահանումները»։
44-օրյա պատերազմում նահատակված զինծառայող Ժիրայր Մարգարյանի մոր՝ Նաիրա Մարգարյանի խոսքով՝ Սարիկ Մինասյանը պետք է ոչ թե առաջ տանի Աննա Հակոբյանի ու Նիկոլ Փաշինյանի թեզերը, այլ պարզապես շրջի ՀՀ ամբողջ տարածքում՝ գյուղից գյուղ, տեսնի, թե պանթեոններում որքան զոհեր են հուղարկավորված։
Մեզ հաջողվում է ապացուցել, որ մեզ բնորոշող ասույթներից հավատարիմ ենք հատկապես «գնա մեռի, արի սիրեմ» անմարդկային դրոշմին։ Արթնանում ենք կա՛մ, երբ մարդն այլևս չկա, կա՛մ, երբ տեսանելի է մեռնելու ճանապարհը։
«Հիշու՞մ եք, թե ինչ էր ասում ՀՀ նիկոլականների առաջնորդը, թե դեռ պիտի հասկանանք՝ ում ասածով էր Ռուբեն Վարդանյանը Արցախ մեկնել: Հիշու՞մ եք, թե ինչ զազրելի հակաքարոզչություն էին անում իշխնամերձ շրջանակներն ընդդեմ Ռուբենի:
Պարզ է, որ Փաշինյանը գիտակցում է իր քայլերի այս հակասականությունը և «Իրական Հայաստանի» գաղափարախոսության իր՝ ներքին կամ այլոց՝ արտաքին մտասևեռումն իրականացնելու ճանապարհին կարող էր որոշում ստորագրել ընդհանրապես Ազգային անվտանգության ռազմավարություն չունենալու մասին։
Քաղաքացիները ներկայացնում են իրենց մտահոգությունները երկրում ստեղծված իրավիճակի վերաբերյալ:«Ապագա կան»-ն լոզունգ էր, լոզունգ էլ մնաց. Ոչ մի տեղ չկա էդ ապագան:
Հայաստանը շարունակում է առաջ քաշել Ադրբեջանին ուղղված առաջարկը՝ կնքել սպառազինությունների փոխադարձ վերահսկման երկկողմ պայմանագիր: Սրա մասին ՄԱԿ մարդու իրավունքների խորհրդի 58-րդ նստաշրջանի բարձրաստիճան հատվածում հերթական անգամ խոսել է ՀՀ ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանը:
