Իսկ շատ գլոբալ տեսանկյունից ԱՄՆ քաղաքականությունը «ստրատեգիական սպասման» և «հարմար դիրքավորման» բնույթ ունի Հարավային Կովկասի և դրա հարևան երկրների մասով։
Էդգար Ղազարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Հունվարի 1-ից խմելու ջրի, իսկ փետրվարի 1-ից էլեկտրաէներգիայի գնի թանկացման մասին պաշտոնական լուրերը լսելուց հետո, եթե այս մարդիկ այսօրվանից սկսած նույն կազմով, նույն ոգևորությամբ չհայտնվեն նույն վայրում, ապա կարելի է եզրակացնել, որ 2015 թվականին «էլեկտրիկ Երևան» անվանումը ստացած քաղաքացիական շարժումը կամ անազնիվ սրիկայություն էր, կամ այս մարդիկ հինգ տարվա մեջ ակտիվ քաղաքացիներից վերածվել են իշխանության ենթակա անդեմ ու դատարկ կենսազանգվածի»։
Ստորագրվելու դեպքում պետք է պահանջվի, որպեսզի այն հաստատվի ԱԺ–ով ու հանրությունը պետք է ոտքի կանգնի ու բոլոր պատգամավորներից պահանջի, որպեսզի դեմ քվեարկեն հակահայկական ցանկացած պայմանագրի ու ցանկացած սահմանազատման վերաբերյալ փաստաթղթի, որտեղ կբացակայի Արցախի ու Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի ճանաչման մասին հիշատակումը:
Կարեն Ավագյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Հայաստանը հանձնելուն զուգահեռ, փորձել չեզոքացնել վերածնման հնարավորությունը, մարդկանց, ովքեր իրեց կյանքով ապացուցել են հայրենիք ունենալու ու այն ամեն գնով պահելու պատրաստակամությունը: Դրա համար ամեն գնով ուզում են Սերժ Սարգսյանին հանել այդ շղթայից՝ «ծանրաբեռնելով մի փունջ հիմարություններով»:
Եկե՛լ է առերեսման պահը, կամ հասարակության այդ ստվար հատվածը իրենից դուրս կվանի կապիտուլյանտ կուռքերին ու այս անգամ իրապես տեր կկանգնի իր ճակատագրին կամ բոլորիս կտանի «նոր Հայաստան»՝ դեպի նոր թուրքական էրմինիստան վիլայեթ։
Այս հարցում ռեժիսորները քիչ են տարբերվում քաղաքական գործիչներից`հանդիսատեսն է մեղավոր: Չի գալիս, չի նայում: Կործանված, «մեծ արվեստ» չհասկացող ապերախտ հանդիսատես։
Գևորգ Պետրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Մեկը կա, էլի խառնել ա խաշի ու Եռաբլուր սրբավայրի ժամերը…
Մի տարի առաջ Մարտակերտի կողմը ճակատի ամբողջ երկայնքով, աջից՝ ձախ, Մատաղիսից՝ Ասկերան, ամեն տեսակի հայտնի և անհայտ զինատեսակներից աննախադեպ հրետակոծության ընթացքում ժամկետային դիրքապահ զինվորների հետ պատրաստվում էինք լայնածավալ հարձակման։ Մարտակերտը հեռվից սև երկինքն էր լուսավորում, սիրուն կարմիր, ինչ–որ մեծ բան էր վառվում։ Ոչ մի բան չգիտեինք, ենթադրում էինք, որ ամբողջ հարավն ընկել ա, նույնիսկ Ստեփանակերտը։ Ակնհայտ էր, որ առաջնագիծը հարդուկվելու էր՝ գնար, թե մեր հետևը ինչ ուժեր կային (թե չկային), ո՛չ գիտեինք, ո՛չ էլ հետաքրքիր էր։
Ասկերանի շրջանի վարչակազմի նախկին ղեկավար Սասուն Բարսեղյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Մանուկ հասակում, երբ ազերիների մոտ ինչ որ ազգային տոն էր մոտենում, լուսահոգի մայրս հորդորում էր չիջնենք Ասկերան-Աղդամ մարյուղու շրջակայքը, եւ շատ զգույշ լինենք անծանոթ, տարիքով մարդկանցից։
Կարեն Ավագյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Ամբողջ աշխարհում հասարակությանը մտահոգող ցանկացած խնդիր ունի բարձրաձայնման կարիք: Այնուհետև այդ բարձրաձայնումը պիտի ձևակերպվի որպես հասարակության համար անհանգստության առարկա: Վերոնշյալ բոլոր քայլերն իրականացվում են՝ հարցը քաղաքական հարթություն բարձրացնելու համար, այն քաղաքականացնելու համար:
Մասնագիտական կրթության և ուսուցման, բարձրագույն և հետբուհական ուսումնական հաստատությունները հոկտեմբերի 26-ից նոյեմբերի 15-ը հեռավար ուսուցում կիրականացնեն, իսկ դպրոցական աշնանային արձակուրդը երկարաձգվել է ևս մեկ շաբաթով: Որոշումը ԿԳՄՍ նախարարությունը կայացրել է՝ հիմք ընդունելով COVID-19 համավարակի տարածմամբ ՀՀ-ում ստեղծված համաճարակային իրավիճակը և վերջին օրերի ընթացքում հիվանդացության կտրուկ ավելացման միտումը:
Սրանք այն խաբեբաներն են, ովքեր իշխանազավթման ճանապարհին հրեշտակների դիմակ էին հագել և մարդկանց հոգսերի ծանրությունն իրենց ուսերին կրելու, իրենց երեխայի հացն ամենավերջին աղքատի հետ կիսելու պատրանք էին ստեղծել…
Հետաքրքրական է, արդյո՞ք հանդիպումը հայկական կողմի նախաձեռնությամբ է՝ հաշվի առնելով Հայաստանի գոյության գլխին կախված դամոկլյան սուրը, թե ոչ։ Թերևս, հաշվի առնելով, վերջինիս սիրախաղային ֆիասկոն թուրքական կողմի հետ՝ հանդիպումը բնականաբար նախաձեռնել է ՌԴ նախագահ Վ. Պուտինը։
Էդուարդ Շարմազանովը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Կապիտուլյանտներ ու կապիտուլյանտների արբանյակներ, ինչքան էլ կեղծիքներ տարածեք, մի բան չեք կարող կեղծել. Սերժ Սարգսյանը թե 1990-ականներին եւ թե 2016-ի ապրիլին հաղթել է Ադրբեջանի ղեկավարությանը։
Ստեփան Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Հայաստանի հանրությունն այդպես էլ մի պարզ բան չհասկացավ, որ պատերազմի ժամանակ մեր դեմ գործել է միջազգային կոալիցիա՝ Բաքու-Անկարա-Լոնդոն-Թոլ-Ավիվ- Իսլամաբադ: Նրանցից յուրաքանչյուրն իր խնդիրներն է լուծում: Բրիտանայի, Պակիստանի, Իսրայելի այդ պահին (նաև այս պահին) մեր դեմ գործելն իրենց մեծ քաղաքականության շահերի ածանցյալն է:
Եղել եւ շարունակում եմ համոզված մնալ այն կարծիքին, որ մեր պետության ողնաշարը սկսվեց սղոցվել այն պահից, երբ 95-96թթ. այս պրոֆեսիոնալ նենգադավ կեղծարարին գործիք դարձնելով, օրվա իշխանությունը աննախադեպ կեղծեց Հանրաքվեյի, ԱԺ եւ, առանձնապես, 96-ի նախագահական ընտրությունների արդյունքները։
Խորհրդարանում ստեղծված իրավիճակի ամենացավոտ և ծանր պահն այն է, որ այդ ֆոնին է կառավարության ղեկավարը ստիպված լինելու ստորագրել այն փաստաթղթերը, որի առաջ իրեն կանգնեցրել են և որի համաձայնությունը տվել է (դրա մասին ինքն է մի քանի անգամ ակնարել)։
Ռուբեն Մելիքյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «2-3 հազար տարի է՝ ինչ մարդկությունն ունեցել է «գեներալներ» կոչվող մարդկանց շրջանակ։ Հարյուրամյակներով այդ մարդկանց համար ձևավորվել է պատվի մի չգրված կոդեքս, պարտականությունների մի համակարգ, որը գեներալների համար միշտ ավելի բարձր է եղել, քան այն, ինչ գրած է եղել տվյալ պետության օրենքներում։
Էդգար Ղազարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Ավարտվեց կառավարության կազմավորման գործընթացը։ Ժամանակակից հայ պետական, քաղաքական միտքը, պետական կառավարման համակարգը ծանր կորուստ կրեց։ Դժվար է հաշտվել դրա հետ։
Արտակ Զաքարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Կապիտուլյացիա ստորագրած հայրենադավների ոհմակի «երևելի» ներկայացուցիչներից մեկը, ընդդիմության ելույթները մեկնաբանում է որպես ընտրություններում պարտվելու արդյունք։
Ռուբեն Մելիքյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Գաղափար չունեմ, թե ինչ պատճառով է մի թեթև լարվել մթնոլորտը ԱԺ դահլիճում, բայց փաստն այն է, որ եթե նման «սթից» հանգամանքներում ՔՊ-ն դահլիճ է մտցնում անվտանգության մի քանի տասնյակ համազգեստավոր աշխատակիցների՝ որպես դագանակ ընդդիմության նկատմամբ, ապա նման դահլիճում ընդդիմությունն անելիք չունի։
Հիմա քննարկման առարկա է, թե Նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը կապիտուլյացիա էր, թե ոչ։ Գործող կառավարությունը փորձում է այդ բառից ազատագրվել, գործող ընդդիմությունը՝ ճիշտ հակառակը։ Երկու դեպքում էլ նպատակը իմիջային է, քաղաքական մանիպոիլյացիաների խնդիր է, ուղղված ներքին լսարանին։
Տեսնես ինչի՞ց է, որ մեր հետ շփվելու ժամանակ սրանք նորմալ մարդիկ էին, շեֆի ճամպրուկ բռնողից աճելու մեծ պոտենցիալով, բայց որոշեցին գնալ այլ (ազգադավ) շրջապատ ու այդ շրջապատում, լինելով նրանից ավելի ինտելեկտուալ, դառնալ սովորական ուսապարկ։
Մետաքսե Հակոբյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Ստեփանակերտից դուրս ես գալիս ու խենթանում… Ամենուր ադրբեջանական դրոշներ, ճանապարհին… մեր ճանապարհին երեք ադրբեջանցի, անվրդով ու հանգի՜ստ մոշ են ուտում… Շուշին ամբողջովին քանդած, փոխված ու սարսափ է, ու հասկանում ես, որ էլ երբեք իմ Շուշիի շունչն ու հոգին չի լինի… Ղազանչեցոցն էլ կամաց-կամաց անհետանում է… Իսկ դուք՝ Արայիկ ու Նիկոլ ասֆալտ արեք, մուրճ թափ տվեք սեփական ազգի գլխին ու խաբեք, խաբեք… դա «կփրկի»…»։
«Դուք զզվում եք անկախ իրավաբաններից, իսկ ԲԴԽ-ին խորհուրդ կտամ հրապարակել դատավոր դառնալու ողջ գնացուցակը…»։
Սուրեն Սարգսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Կենտրոնացած լինելով ներքաղաքական զարգացումների վրա, հավուր պատշաճի ուշադրություն չդարձրեցինք մեծ յոթնյակի երկրների վերջին հանդիպման ժամանակ հայտարարված «B3W» (Build Back Better World) նախագծին։
Մակակո Տիաո կապիկն այդ ընտրությունից հետո ոչ մի վնաս չի տվել Ռիո դե Ժանեյրոյի բնակիչների, նա պատերազմ չի հրահրել, հազարավոր մարդիկ նրա պատճառով չեն զոհվել, նրա մեղքով գերության մեջ ոչ ոք չի հայտնվել, միլիարդավոր դոլարների վնասներ երկիրը չի կրել։
Թուրքիան չի պատրաստվում Հայաստանին ընդառաջ զիջումների գնալ։ Ընդհակառակը. տեսնելով, որ Հայաստանի կապիտուլիանտ իշխանությունը պատրաստակամ է կատարել ցանկացած պահանջ, առաջադրում է նորերը՝ թյուրքական միջանցքից մինչև Կարսի պայմանագրի ճանաչում։
Մենք պարտավոր ենք հասնել ՀԱՂԹԱՆԱԿԱԾ խաղաղության, երբ էլ դա լինի: Հանուն մեր Եռաբլուրի: Հանուն մեր զավակների երկարաժամկետ անվտանգության: Որ թույլ չտանք մեր խաղաղությունը վերածվի պարզապես թշնամիների պատկերացրած խաղաղության: Կամ պարզապես գերեզմանոցի։
Կարեն Բեքարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Մտքերն ու մտահոգությունները հանգիստ չեն տալիս, բայց իրականությունն այրում է ողջախոհության հետ կապող կամուրջները (հուսամ՝ ոչ վերջինները):
