Մի տարի առաջ Մարտակերտի կողմը ճակատի ամբողջ երկայնքով, աջից՝ ձախ, Մատաղիսից՝ Ասկերան, ամեն տեսակի հայտնի և անհայտ զինատեսակներից աննախադեպ հրետակոծության ընթացքում ժամկետային դիրքապահ զինվորների հետ պատրաստվում էինք լայնածավալ հարձակման։ Մարտակերտը հեռվից սև երկինքն էր լուսավորում, սիրուն կարմիր, ինչ–որ մեծ բան էր վառվում։ Ոչ մի բան չգիտեինք, ենթադրում էինք, որ ամբողջ հարավն ընկել ա, նույնիսկ Ստեփանակերտը։ Ակնհայտ էր, որ առաջնագիծը հարդուկվելու էր՝ գնար, թե մեր հետևը ինչ ուժեր կային (թե չկային), ո՛չ գիտեինք, ո՛չ էլ հետաքրքիր էր։
Ասկերանի շրջանի վարչակազմի նախկին ղեկավար Սասուն Բարսեղյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Մանուկ հասակում, երբ ազերիների մոտ ինչ որ ազգային տոն էր մոտենում, լուսահոգի մայրս հորդորում էր չիջնենք Ասկերան-Աղդամ մարյուղու շրջակայքը, եւ շատ զգույշ լինենք անծանոթ, տարիքով մարդկանցից։
Կարեն Ավագյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Ամբողջ աշխարհում հասարակությանը մտահոգող ցանկացած խնդիր ունի բարձրաձայնման կարիք: Այնուհետև այդ բարձրաձայնումը պիտի ձևակերպվի որպես հասարակության համար անհանգստության առարկա: Վերոնշյալ բոլոր քայլերն իրականացվում են՝ հարցը քաղաքական հարթություն բարձրացնելու համար, այն քաղաքականացնելու համար:
Մասնագիտական կրթության և ուսուցման, բարձրագույն և հետբուհական ուսումնական հաստատությունները հոկտեմբերի 26-ից նոյեմբերի 15-ը հեռավար ուսուցում կիրականացնեն, իսկ դպրոցական աշնանային արձակուրդը երկարաձգվել է ևս մեկ շաբաթով: Որոշումը ԿԳՄՍ նախարարությունը կայացրել է՝ հիմք ընդունելով COVID-19 համավարակի տարածմամբ ՀՀ-ում ստեղծված համաճարակային իրավիճակը և վերջին օրերի ընթացքում հիվանդացության կտրուկ ավելացման միտումը:
Սրանք այն խաբեբաներն են, ովքեր իշխանազավթման ճանապարհին հրեշտակների դիմակ էին հագել և մարդկանց հոգսերի ծանրությունն իրենց ուսերին կրելու, իրենց երեխայի հացն ամենավերջին աղքատի հետ կիսելու պատրանք էին ստեղծել…
Հետաքրքրական է, արդյո՞ք հանդիպումը հայկական կողմի նախաձեռնությամբ է՝ հաշվի առնելով Հայաստանի գոյության գլխին կախված դամոկլյան սուրը, թե ոչ։ Թերևս, հաշվի առնելով, վերջինիս սիրախաղային ֆիասկոն թուրքական կողմի հետ՝ հանդիպումը բնականաբար նախաձեռնել է ՌԴ նախագահ Վ. Պուտինը։
Էդուարդ Շարմազանովը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Կապիտուլյանտներ ու կապիտուլյանտների արբանյակներ, ինչքան էլ կեղծիքներ տարածեք, մի բան չեք կարող կեղծել. Սերժ Սարգսյանը թե 1990-ականներին եւ թե 2016-ի ապրիլին հաղթել է Ադրբեջանի ղեկավարությանը։
Ստեփան Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Հայաստանի հանրությունն այդպես էլ մի պարզ բան չհասկացավ, որ պատերազմի ժամանակ մեր դեմ գործել է միջազգային կոալիցիա՝ Բաքու-Անկարա-Լոնդոն-Թոլ-Ավիվ- Իսլամաբադ: Նրանցից յուրաքանչյուրն իր խնդիրներն է լուծում: Բրիտանայի, Պակիստանի, Իսրայելի այդ պահին (նաև այս պահին) մեր դեմ գործելն իրենց մեծ քաղաքականության շահերի ածանցյալն է:
Եղել եւ շարունակում եմ համոզված մնալ այն կարծիքին, որ մեր պետության ողնաշարը սկսվեց սղոցվել այն պահից, երբ 95-96թթ. այս պրոֆեսիոնալ նենգադավ կեղծարարին գործիք դարձնելով, օրվա իշխանությունը աննախադեպ կեղծեց Հանրաքվեյի, ԱԺ եւ, առանձնապես, 96-ի նախագահական ընտրությունների արդյունքները։
Խորհրդարանում ստեղծված իրավիճակի ամենացավոտ և ծանր պահն այն է, որ այդ ֆոնին է կառավարության ղեկավարը ստիպված լինելու ստորագրել այն փաստաթղթերը, որի առաջ իրեն կանգնեցրել են և որի համաձայնությունը տվել է (դրա մասին ինքն է մի քանի անգամ ակնարել)։
Ռուբեն Մելիքյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «2-3 հազար տարի է՝ ինչ մարդկությունն ունեցել է «գեներալներ» կոչվող մարդկանց շրջանակ։ Հարյուրամյակներով այդ մարդկանց համար ձևավորվել է պատվի մի չգրված կոդեքս, պարտականությունների մի համակարգ, որը գեներալների համար միշտ ավելի բարձր է եղել, քան այն, ինչ գրած է եղել տվյալ պետության օրենքներում։
Էդգար Ղազարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Ավարտվեց կառավարության կազմավորման գործընթացը։ Ժամանակակից հայ պետական, քաղաքական միտքը, պետական կառավարման համակարգը ծանր կորուստ կրեց։ Դժվար է հաշտվել դրա հետ։
Արտակ Զաքարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Կապիտուլյացիա ստորագրած հայրենադավների ոհմակի «երևելի» ներկայացուցիչներից մեկը, ընդդիմության ելույթները մեկնաբանում է որպես ընտրություններում պարտվելու արդյունք։
Ռուբեն Մելիքյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Գաղափար չունեմ, թե ինչ պատճառով է մի թեթև լարվել մթնոլորտը ԱԺ դահլիճում, բայց փաստն այն է, որ եթե նման «սթից» հանգամանքներում ՔՊ-ն դահլիճ է մտցնում անվտանգության մի քանի տասնյակ համազգեստավոր աշխատակիցների՝ որպես դագանակ ընդդիմության նկատմամբ, ապա նման դահլիճում ընդդիմությունն անելիք չունի։
Հիմա քննարկման առարկա է, թե Նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը կապիտուլյացիա էր, թե ոչ։ Գործող կառավարությունը փորձում է այդ բառից ազատագրվել, գործող ընդդիմությունը՝ ճիշտ հակառակը։ Երկու դեպքում էլ նպատակը իմիջային է, քաղաքական մանիպոիլյացիաների խնդիր է, ուղղված ներքին լսարանին։
Տեսնես ինչի՞ց է, որ մեր հետ շփվելու ժամանակ սրանք նորմալ մարդիկ էին, շեֆի ճամպրուկ բռնողից աճելու մեծ պոտենցիալով, բայց որոշեցին գնալ այլ (ազգադավ) շրջապատ ու այդ շրջապատում, լինելով նրանից ավելի ինտելեկտուալ, դառնալ սովորական ուսապարկ։
Մետաքսե Հակոբյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Ստեփանակերտից դուրս ես գալիս ու խենթանում… Ամենուր ադրբեջանական դրոշներ, ճանապարհին… մեր ճանապարհին երեք ադրբեջանցի, անվրդով ու հանգի՜ստ մոշ են ուտում… Շուշին ամբողջովին քանդած, փոխված ու սարսափ է, ու հասկանում ես, որ էլ երբեք իմ Շուշիի շունչն ու հոգին չի լինի… Ղազանչեցոցն էլ կամաց-կամաց անհետանում է… Իսկ դուք՝ Արայիկ ու Նիկոլ ասֆալտ արեք, մուրճ թափ տվեք սեփական ազգի գլխին ու խաբեք, խաբեք… դա «կփրկի»…»։
«Դուք զզվում եք անկախ իրավաբաններից, իսկ ԲԴԽ-ին խորհուրդ կտամ հրապարակել դատավոր դառնալու ողջ գնացուցակը…»։
Սուրեն Սարգսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Կենտրոնացած լինելով ներքաղաքական զարգացումների վրա, հավուր պատշաճի ուշադրություն չդարձրեցինք մեծ յոթնյակի երկրների վերջին հանդիպման ժամանակ հայտարարված «B3W» (Build Back Better World) նախագծին։
Մակակո Տիաո կապիկն այդ ընտրությունից հետո ոչ մի վնաս չի տվել Ռիո դե Ժանեյրոյի բնակիչների, նա պատերազմ չի հրահրել, հազարավոր մարդիկ նրա պատճառով չեն զոհվել, նրա մեղքով գերության մեջ ոչ ոք չի հայտնվել, միլիարդավոր դոլարների վնասներ երկիրը չի կրել։
Թուրքիան չի պատրաստվում Հայաստանին ընդառաջ զիջումների գնալ։ Ընդհակառակը. տեսնելով, որ Հայաստանի կապիտուլիանտ իշխանությունը պատրաստակամ է կատարել ցանկացած պահանջ, առաջադրում է նորերը՝ թյուրքական միջանցքից մինչև Կարսի պայմանագրի ճանաչում։
Մենք պարտավոր ենք հասնել ՀԱՂԹԱՆԱԿԱԾ խաղաղության, երբ էլ դա լինի: Հանուն մեր Եռաբլուրի: Հանուն մեր զավակների երկարաժամկետ անվտանգության: Որ թույլ չտանք մեր խաղաղությունը վերածվի պարզապես թշնամիների պատկերացրած խաղաղության: Կամ պարզապես գերեզմանոցի։
Կարեն Բեքարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Մտքերն ու մտահոգությունները հանգիստ չեն տալիս, բայց իրականությունն այրում է ողջախոհության հետ կապող կամուրջները (հուսամ՝ ոչ վերջինները):
«Ապուշ ինտելիգետների հանդեպ ժողովրդի հաղթանակը վերջնականապես ամրագրելու համար առաջարկում եմ. ա/ փակել բոլոր համալսարաններն ու գրադարանները, բ/ արգելել բոլոր գրքերը, բացի «Եկրի հակառակ կողմը» գրքից, գ/ ստեղծել ժողովրդական տրիբունալ եւ խստորեն պաժել բոլոր նրանց, ովքեր օրական առնվազն երեք անգամ չեն օգտագործում «շինե՛մ» և կզցնե՛մ» բառերը»։
Խնդրում եմ, վերջ տվեք այն մտածումներին, թե իբր դեմ ենք և «ներկաներին» և «նախկիններին», ուստի չենք մասնակցի ընտրություններին». սա այս իշխանությունների հնարած լոզունգն է, իսկ այսպիսի հնարքներում, ինչպես նաև վարչական ռեսուրսների անխնա օգտագործման ասպարեզում իրենք անգերազանցելի են:
Կարծում եմ, որ 2018թ-ին, փողոցից դեպի երկրի քաղաքական իշխանություն մագլցած բախտախնդիր կապիտուլյանտների հետ ձեզանից շատերն էլ էին փխրուն հույսեր կապում: Բայց ավաղ, ունեցանք այն, ինչ ունենք այսօր:
Էդուարդ Շարմազանովը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Չեմ զարմանում, որ կապիտուլյանտը խոսում է Աստծո մասին ու քրիստոնեությունից։ Ժամանակին Հիտլերն էլ ասում էր, թե իր շարժումը քրիստոնեական է։
Միակ բանը, որ նոր Հայաստանին կկապի նախկին Հայաստանի հետ, ըստ ամենայնի լինելու է կասկածն առ ընտրությունների պաշտոնական արդյունքներ: Ու չկասկածեք, որ վաղվա Հայաստանում պաշտոնապես պարտվողը չի համակերպվելու պարտության հետ:
Արտակ Զաքարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Վերջին հինգ ամիսներին սովորեցի առանց հարց տալու, մարդկանց աչքերին նայելով, գլխի ընկնել՝ նիկոլահպատա՞կ է, թե՞ նորմալ, սրտացավ քաղաքացի։ Դրանից հետո միայն տալիս եմ ճշտող հարցը։ Վերջին շրջանում գրեթե չեմ սխալվել։
Աննա Մկրտչյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Քանի իրավապահ համակարգը լոկ վիժվածք Նիկոլի ախրանիկներն են՝ մենք ունենալու ենք գնդակահարություններ Երևանում, մեր սպանված զինվորների դիեր նկուղներում, բանդաների գերակայություն հասարակությունում։