Իրանական աղբյուրները հայտնում են, որ Իրանի ԱԳ նախարարի հետ հեռախոսազրույցում ՀՀ ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանը վստահեցրել է, որ Հայաստանի տարածքը չի կարող օգտագործվել որևէ նպատակով, որը կարող է ուղղված լինել Իրանի դեմ։
Ադրբեջանագետ Անժելա Էլիբեգովան ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Ամենավախենալուն էն ա, որ նիկոլի բոլոր գործողությունները վերջին շրջանում արտաքին տրեկի ուղղությամբ կապված են միայն իր անվտանգության երաշխիքների հետ։
Ոչ մեկի համար նորություն չի, որ մենք արմատներով Արցախից ենք՝ Հադրութի շրջանից (մեր երկու ծնողներն էլ այնտեղ են ծնվել ու ապրել մինչև ամուսնությունը)։ Մեր Քեռին՝ Սեգոն, զոհվել է Արցախյան առաջին պատերազմում։ Ձեզանից շատերն են ատում Արցախն ու արցախցիներին…
Նույնիսկ եթե ճնշումները էլ ավելի սաստկանան և Աղդամի ճանապարհի գործարկումը անխուսափելի դառնա, այս գնահատականը որևէ կերպ չի կարող փոխվել։
Անտերություն է ոչ միայն անվտանգային, այլ երկրի կայունությունը խաթարված է նաև առողջապահական բնագավառում: Հիվանդությունը, որն էլիմինացված էր Հայաստանում երկար տարիներ և արդարացիորեն համարում էինք, որ կարմրուկն այլևս հաղթահարված է, այսօրվա «հմուտ կառավարիչներն» արդեն կարողացել են դեպքերի թիվը հասցնել 408-ի:
Մի քիչ ավելի լավ եմ հասկանում արցախցիներին, որ փաստացի ունեն ՀՀ անձնագիր, բայց դա չի տալիս իրենց որևէ պետության հոգածության ներքո լինելու որևէ երաշխիք։ Ու նաև մի քիչ ավելի լավ եմ հասկանում արցախցիներին, որոնք ստիպված են իրենց ճակատագրի վրա զգալ մի կառավարության որոշումների հետևանքներ, որի ձևավորմանն իրենք չեն մասնակցել։ Երբ Արցախի իշխանությունների մասին մտածում եմ` գրողը տանի ձեզ բոլորիդ, ես ի՞նչ կապ ունեմ ձեզ հետ, ինչո՞ւ պիտի կյանքս կործանվի ձեր պատճառով, մի քիչ ավելի եմ սկսում մտածել արցախցիների մասին, որոնց կյանքը ՀՀ իշխանությունները կործանում են։
Սա ցնդաբանություն չէ, սա բացարձակ ճշմարտություն է, որ ինքս ապրել եմ, տեսել եմ ու տեսնում եմ:
Լրագրողները քեզ ոչնչացրին քո իսկ հրավիրած ասուլիսում, սրանից հետո սսկվիր, եւ խոսքերդ ու քայլերդ հավասարկշռիր․․. Հռիփսիմե Ջեբեջյանի եւ Անի Գեւորգյանի հանդեպ քո իսկ հանձնարարությամբ սկսված տեռորը ի ցույց է դնում վախերդ…
Հայաստանի ինստուտուցիոնալ պատմությունը ունի իր օրինաչափությունները:
Վլադիմիր Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Բրյուսելում ընթացող Փաշինյան, Շառլ Միշել և Ալիև եռակողմ բանակցություններն ավարտվել են: Մինչ այդ ՌԴ ԱԳՆ հանդես գալով հայտարարությամբ վերջնական մեխ է մեխել Փաշինյանական դեմագոգիայի գլխին, շատ սուր հասցեագրելով կոնկրետ Փաշինյանին Արցախի քաղաքական, դիվանագիտական և անվտանգային հանձնումն Ադրբեջանին:
Հայաստանի իշխանությունը Արցախը քաղաքականապես է հանձնում Ադրբեջանին, ոչ թե ապաքաղաքական: Արցախի հարցն ուղնուծուծով քաղաքական հարց է: Ձեր պայքարը ո՞նց կարող է ապաքաղաքական լինել և արդյունք տալ:
Այն օրը, երբ Սումգայիթի դատարանում հրապարակվեց Հայաստանի ինքնիշխան տարածքից, մարտական դիրքերին սնունդ հասցնող առևանգված երկու հայ զինծառայողներին 11 տարի և 6 ամիս դատապարտելու դատավճիռը, ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի կինը` Աննա Հակոբյանը լուսանկարներ է հրապարակում ամսեկան 120.000 դոլարով պահպանվող կառավարական իրենց դղյակի ջրավազաններից, որտեղ իրենց հինգ շներից մեկը զովանում է ջրում։
Ասեմ, որ մենակ խելագարը չի վախենա ամսվա կտրվածքով միջինը 2 գյուղ հանձնող ու 10-12 ընտանիքի ճրագ մարող վրեժխնդիրների խմբակից: Ցանկացած պահի, հեչ չէ, կարան մի հատ քար բարձած «Զիլ» կամ «Կամազ» թողեն վրեդ:
Հանրապետականը թուրքից չի վախեցել, սովետական բանտերից չի վախեցել. չենք վախենում նաև հիմա, քանի որ, ինչպես ասում էր Վազգեն Սարգսյանը` «Իրականում ամեն բան նույնն է․ թուրքը նույն թուրքն է, մենք էլ նույն մենք ենք»:
Քաղտեխնոլոգ Կարեն Քոչարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Աշոտյան Արմենը ո՛չ այսօրվա իշխանավորների նման դղյակներ ունի, ո՛չ զրահապատ թանկարժեք ավտոմեքենաներ, ո՛չ էլ միլիոնավոր դոլարներ ու եվրոներ:
90%-ը կարծում է, որ իշխանությունները չպետք է տուրք տան Թուրքիայի ճնշումներին և ապամոնատեժն «Նեմեսիս» գործողության հերոսների հիշատակը հավերժացնող հուշակոթողը:
«Սարկազմ չէ» հո Արցախի հանձնման ու քաղաքականապես ու անվտանգային առումով մեռնող ՀՀ-ի մասին չէ խոսքը, որ գնահատական չլսենք հիմնադիր նախագահից:
Աբրահամ Գասպարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Թշնամու նախագահի երդմնակալությու՞ն։ Եվ սա անվանում եք դիվանագիտական քա՞յլ։
Թուրքիան հաստատուն քայլերով գնում է ավելի ազգայնական/ազգայնամոլ դառնալու ճանապարհով. թուրքական քաղաքական վերնախավը և հասարակության գերակշիռ մեծամասնությունը ազգայնամոլներ են, ինչն ուղղակիորեն ազդում և ազդելու է պետական քաղաքականության վրա, որը Հայաստանի հանդեպ ավելի անհանդուրժող և ագրեսիվ է դառնալու։
Եթե այս կալանքը չդառնա համազգային ընդվզման և ապստամբության առիթ, ուրեմն իսկապես ողջ հայ ժողովուրդը կորցրել է իր արժանապատվությունը և շուտով կկորցնի նաև հայոց պետությունը:
«Բազմակարծությունն ապահովելու, խոսքի ազատությունը չսահմանափակելու և հասարակության բոլոր շերտերին եթեր տրամադրելու նպատակով առաջարկում եմ, որ Հանրային հեռուստատեսության տաղավար անհապաղ հրավիրեն պուտանկեքին, «միջին վիճակագրական խնջույքների» մասնակից նարկոշներին և տարբեր տրամաչափի կրիմինալի ներկայացուցիչներին՝ ջեբկիրներից մինչև մարդասպաններ:
Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Հայ ժողովրդի պատմության վերջին հազար տարվա ընթացքում ամենամեծ վնասը տված խմբավորումները ՔՊ-ն է ու ԵԼՔ դաշինքը, և եթե հայ ժողովուրդը շարունակի գոյություն ունենալ, պատմություն գրողներ լինեն, նաև լինեն հայկական դպրոցներ, ապա այդ խմբավորումներն ու նրա անդամների անունները սև տառերով են դասագրքերում գրվելու:
Մենք արդեն հասել ենք այն կետին, որից հետո անիմաստ ամբիցիաների դրսևորումը, նախկին մեղքերի մեջ միմյանց մեղադրելը, մեղավորներ փնտրելն ավելի կխորացնի դժոխքի վերածված այս իրավիճակը:
Երեկ արդեն ասել էի, որ նիստը տեղափոխել էին՝ ԱԺ-ում ընթացող կառավարության 2022-ի կատարողականի հետ կապված։ Քիչ ա՝ տեղափոխել էին, մի հատ էլ բարլուսով՝ 9։30, ափալ-թափալ անցկացրեցին, որ խիղճները հանգիստ գնան էսօր էլ շարունակեն շոուն։
Երեկ մի պահ աչքովս ընկավ Քոչարյան Անդրանիկի՝ Պետրոսին տված «հարցազրույցը» (թե դա իհարկե կարելի ա հարցազրույց անվանել)։
Միջանցք տալու տարբեր ձևեր կան և ամենից լեգիտիմը ռազմական գործողություններ ապահովելն է:
Ծովինար Բարխուդարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում տարածել է այս լուսանկարները՝ գրելով. «Էս ցուցանակը սովորական թիթեղ չէր։
Ժողովրդավարական թարմ «ձեռքբերումը», որը գրանցել են հայաստանի կառավարիչները:
Չի դադարում դիվանագիտական «կռիվը» Իրանի և Ադրբեջանի միջև, հարաբերությունները շարունակական լարվում են։
Սա զուտ նոյեմբերի 9-ի եռակողմ փաստաթղթի խախտման արձանագրում չէ, խնդիրը շատ ավելի մեծ է, երբ դիտարկում ես ադրբեջանական լկտիության ու անպատժելիության համատեքստում:
