Հայաստանի ինստուտուցիոնալ պատմությունը ունի իր օրինաչափությունները:
Վլադիմիր Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Բրյուսելում ընթացող Փաշինյան, Շառլ Միշել և Ալիև եռակողմ բանակցություններն ավարտվել են: Մինչ այդ ՌԴ ԱԳՆ հանդես գալով հայտարարությամբ վերջնական մեխ է մեխել Փաշինյանական դեմագոգիայի գլխին, շատ սուր հասցեագրելով կոնկրետ Փաշինյանին Արցախի քաղաքական, դիվանագիտական և անվտանգային հանձնումն Ադրբեջանին:
Հայաստանի իշխանությունը Արցախը քաղաքականապես է հանձնում Ադրբեջանին, ոչ թե ապաքաղաքական: Արցախի հարցն ուղնուծուծով քաղաքական հարց է: Ձեր պայքարը ո՞նց կարող է ապաքաղաքական լինել և արդյունք տալ:
Այն օրը, երբ Սումգայիթի դատարանում հրապարակվեց Հայաստանի ինքնիշխան տարածքից, մարտական դիրքերին սնունդ հասցնող առևանգված երկու հայ զինծառայողներին 11 տարի և 6 ամիս դատապարտելու դատավճիռը, ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի կինը` Աննա Հակոբյանը լուսանկարներ է հրապարակում ամսեկան 120.000 դոլարով պահպանվող կառավարական իրենց դղյակի ջրավազաններից, որտեղ իրենց հինգ շներից մեկը զովանում է ջրում։
Ասեմ, որ մենակ խելագարը չի վախենա ամսվա կտրվածքով միջինը 2 գյուղ հանձնող ու 10-12 ընտանիքի ճրագ մարող վրեժխնդիրների խմբակից: Ցանկացած պահի, հեչ չէ, կարան մի հատ քար բարձած «Զիլ» կամ «Կամազ» թողեն վրեդ:
Հանրապետականը թուրքից չի վախեցել, սովետական բանտերից չի վախեցել. չենք վախենում նաև հիմա, քանի որ, ինչպես ասում էր Վազգեն Սարգսյանը` «Իրականում ամեն բան նույնն է․ թուրքը նույն թուրքն է, մենք էլ նույն մենք ենք»:
Քաղտեխնոլոգ Կարեն Քոչարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Աշոտյան Արմենը ո՛չ այսօրվա իշխանավորների նման դղյակներ ունի, ո՛չ զրահապատ թանկարժեք ավտոմեքենաներ, ո՛չ էլ միլիոնավոր դոլարներ ու եվրոներ:
90%-ը կարծում է, որ իշխանությունները չպետք է տուրք տան Թուրքիայի ճնշումներին և ապամոնատեժն «Նեմեսիս» գործողության հերոսների հիշատակը հավերժացնող հուշակոթողը:
«Սարկազմ չէ» հո Արցախի հանձնման ու քաղաքականապես ու անվտանգային առումով մեռնող ՀՀ-ի մասին չէ խոսքը, որ գնահատական չլսենք հիմնադիր նախագահից:
Աբրահամ Գասպարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Թշնամու նախագահի երդմնակալությու՞ն։ Եվ սա անվանում եք դիվանագիտական քա՞յլ։
Թուրքիան հաստատուն քայլերով գնում է ավելի ազգայնական/ազգայնամոլ դառնալու ճանապարհով. թուրքական քաղաքական վերնախավը և հասարակության գերակշիռ մեծամասնությունը ազգայնամոլներ են, ինչն ուղղակիորեն ազդում և ազդելու է պետական քաղաքականության վրա, որը Հայաստանի հանդեպ ավելի անհանդուրժող և ագրեսիվ է դառնալու։
Եթե այս կալանքը չդառնա համազգային ընդվզման և ապստամբության առիթ, ուրեմն իսկապես ողջ հայ ժողովուրդը կորցրել է իր արժանապատվությունը և շուտով կկորցնի նաև հայոց պետությունը:
«Բազմակարծությունն ապահովելու, խոսքի ազատությունը չսահմանափակելու և հասարակության բոլոր շերտերին եթեր տրամադրելու նպատակով առաջարկում եմ, որ Հանրային հեռուստատեսության տաղավար անհապաղ հրավիրեն պուտանկեքին, «միջին վիճակագրական խնջույքների» մասնակից նարկոշներին և տարբեր տրամաչափի կրիմինալի ներկայացուցիչներին՝ ջեբկիրներից մինչև մարդասպաններ:
Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Հայ ժողովրդի պատմության վերջին հազար տարվա ընթացքում ամենամեծ վնասը տված խմբավորումները ՔՊ-ն է ու ԵԼՔ դաշինքը, և եթե հայ ժողովուրդը շարունակի գոյություն ունենալ, պատմություն գրողներ լինեն, նաև լինեն հայկական դպրոցներ, ապա այդ խմբավորումներն ու նրա անդամների անունները սև տառերով են դասագրքերում գրվելու:
Մենք արդեն հասել ենք այն կետին, որից հետո անիմաստ ամբիցիաների դրսևորումը, նախկին մեղքերի մեջ միմյանց մեղադրելը, մեղավորներ փնտրելն ավելի կխորացնի դժոխքի վերածված այս իրավիճակը:
Երեկ արդեն ասել էի, որ նիստը տեղափոխել էին՝ ԱԺ-ում ընթացող կառավարության 2022-ի կատարողականի հետ կապված։ Քիչ ա՝ տեղափոխել էին, մի հատ էլ բարլուսով՝ 9։30, ափալ-թափալ անցկացրեցին, որ խիղճները հանգիստ գնան էսօր էլ շարունակեն շոուն։
Երեկ մի պահ աչքովս ընկավ Քոչարյան Անդրանիկի՝ Պետրոսին տված «հարցազրույցը» (թե դա իհարկե կարելի ա հարցազրույց անվանել)։
Միջանցք տալու տարբեր ձևեր կան և ամենից լեգիտիմը ռազմական գործողություններ ապահովելն է:
Ծովինար Բարխուդարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում տարածել է այս լուսանկարները՝ գրելով. «Էս ցուցանակը սովորական թիթեղ չէր։
Ժողովրդավարական թարմ «ձեռքբերումը», որը գրանցել են հայաստանի կառավարիչները:
Չի դադարում դիվանագիտական «կռիվը» Իրանի և Ադրբեջանի միջև, հարաբերությունները շարունակական լարվում են։
Սա զուտ նոյեմբերի 9-ի եռակողմ փաստաթղթի խախտման արձանագրում չէ, խնդիրը շատ ավելի մեծ է, երբ դիտարկում ես ադրբեջանական լկտիության ու անպատժելիության համատեքստում:
Իշխանասարի դիրքերը թուրքին հանձնելուց մի քանի օր հետո իշխանասարցիք, Մայա Պլիսեցկայայի հայտնի պռիժոկով, գնացին ու իրենց համար համայնքապետ ընտրեցին Իշխանասարի դիրքերը թուրքին հանձնած նիկոլականության ներկայացուցչին։
Ողջունում եմ գեներալ Տիրան Խաչատրյանի՝ նենգ նպատակներ հետապնդող այս հանձնաժողով չներկայանալու որոշումը։ Եվ քանի դեռ հանձնաժողովը չի քննել ու հրապարակային համապատասխան գնահատական չի տվել քծնանքի օբեկտի տիկնոջ և մյուս քայլարածների ազատ դիրքավորմանը Հրամանատարական բարձրագույն կետում՝ Բունկերում, գործող հանձնաժողովը պետք է դիտարկել որպես պատերազմում պարտության հետքերը թաքցնող և դավադիր տեսություններ մշակող կառույց»։
Ավետիք Իշխանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Լսեցի Գրիգորի Խաչատուրովի փաստաբանների խոսքը։ Միշտ վերապահորեն եմ մոտեցել փաստաբանների կարծիքին, որպես կողմի ոչ լրիվ անաչառ տեսակետ։ Սակայն, սա այդ դեպքը չէ, փաստաբանները բերեցին միայն ու միայն համոզիչ փաստեր։
Արցախյան հաղթած, ապրիլյան հաղթած, հողի վրա աշխատող, բայց ոչ մի կոպեկ չստացող գյուղացուն, քանդվող սահմանը պահող և անտանելի պայմաններում ծառայող ջահել զինվորին, գիտության մշակին ոնց կարելի է այդ աստիճանի չսիրել։
Մշակույթը, ընդհանուր առմամբ, դարեր շարունակ եղել է մեր ազգը պահող ու պահպանող կենսական ուժը։
Այժմ, խորապես գիտակցելով վերոնշյալ բացթողումներն և ձախողումները, պետք է լծվենք ԱԶԳԱՅԻՆ ԿՐԹՈՒԹՅԱՆ գաղափարին, քանի որ ազգի փրկության գրավականը վերադաստիարակությունն է, սրբագրված տեսլականներն ու ուղենիշերը, որոնք կկառուցվեն մեր ազգային մտածելակերպի և մեր հարուստ ժառանգության հենքի վրա։
Ադրբեջանագետ Գառնիկ Դավթյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Այո՛, ԱրաԲաթ Միրզոյանի այցը Թուրքիա իրապես պատմական է.
Անկախ Հայաստանի ողջ պատմության ընթացքում, դեռևս չի եղել որևէ դեպք, որ ոստիկանները բացահայտ հայհոյեն և բռնություն կիրառեն իրենց մասնագիտական գործն անող փաստաբանների նկատմամբ, այն էլ հենց ոստիկանական բաժանմունքում։ Փաստաբանի նկատմամբ բռնության մեկ դեպք եմ հիշում, երբ 90-ականներին «անհայտ անձանց» կողմից բռնության ենթարկվեց Ռուբեն Սահակյանը, ով հայտնի էր որպես քաղաքական հետապնդվող գործիչների փաստաբան։