Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, ով Լեռնային Ղարաբաղում ռազմական գործողությունները դադարեցնելու մասին համաձայնագիր է ստորագրել, կարող է շատ մոտ ժամանակներս հրաժարական տալ: Gazeta.Ru-ին տված հարցազրույցում նման կանխատեսում է արել Պետդումայի ԱՊՀ գործերով եւ հայրենակիցների հետ կապերի հանձնաժողովի նախագահի առաջին տեղակալ Կոնստանտին Զատուլինը:
Ազգային ժողովի «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության ղեկավար Էդմոն Մարուքյանն այսօր ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերով տեղեկացրեց, որ հանդիպել է ԳՇ պետ, գեներալ-գնդապետ Օնիկ Գասպարյանի հետ, նրա առաջարկով պայմանավորվել են, որ ռազմական դրության վերացման մասին նախաձեռնություն հանդես կբերեն 7 օր անց։
Նա, մասնավորապես, նշել է. «Սիրելի ընկերներ, Դիմում եմ հատկապես քաղաքական լայն ակտիվություն, անվերապահ սատարումներ ցուցաբերած՝ ընկերներիս եւ ծանոթներիս։ ԿԱՐԴԱՑԵՔ այս 9 կետը, որը ստորագրվել է բոլորիս անունից։ Խնդրում եմ Ձեր մեջ հարց տվեք, արդյոք Դուք համաձայն եք եղել այս 9 կետերին։
Արմեն Աշոտյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Եթե Արցախն այնպես պահեիք, ոնց որ հիմա ձեր աթոռներն եք փորձում պահել՝ պատերազմի ելքը այլ կլիներ։
1992թ. Շուշիի ազատագրման ռազմական գործողության ընդհանուր հրամանատար, Արցախյան ազատամարտի հերոս, գեներալ-մայոր Արկադի Տեր-Թադևոսյանը հանրային վստահություն վայելող մտավորականությանը, հասարակական, քաղաքական գործիչներին կոչ արեց միավորվել և ստեղծել Քաղաքացիական խորհուրդ՝ ստեղծված ծանր իրավիճակից դուրս գալու ճանապարհներ փնտրելու համար:
«Ես հետ եմ ուզում գնամ իմ հողը, իմ Ղարաբաղս, այստեղ աղայավարի ապրել չեմ ուզում։ Ես խնդրում եմ՝ ինձ ուղարկեք իմ Մարտակերտս, թող գնամ, մեռնեմ իմ հողի մեջ։ Ամուսինս զոհվել է, թող ես գնամ, նրա զենքը վերցնեմ, կռվեմ։ Ինձ խաբում են, երեկ չէ առաջին օրը, ասում են՝ գնա թոռներիդ տես, արի, գիշերը իմանում ենք, որ իմ հողը տվել են։ Իմ որդին զոհվել է, թոռս անհայտ կորած է, քրոջս երեխայի դիակը չեմ տեսել, բայց ես ուզում եմ գնամ, վրան խփեմ ու տակն ապրեմ, իմ 3 ամսական թոռնիկին էլ այդ վրանի տակ պահեմ։ Դա եմ ուզում։
Էդուարդ Շարմազանովը՝ ստեղծված իրավիճակի մասին․ ՈՒՂԻՂ
Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն այսօր իր կեցավայրից համակարգիչ, ժամացույց, օծանելիք գողանալու մասին ֆեյսբուքյան գրառմամբ հանրությանը հայտնելուց հետո ՝ «Զրույց ժողովրդի հետ. վերջին իրադարձությունների մասին» վերտառությամբ ֆեյսբուքյան ուղիղ միացմամբ փորձեց պարզաբանել, թե ինչու որոշեց ստորագրել Ռուսաստանի և Ադրբեջանի նախագահների հետ ղարաբաղյան պատերազմը նոյեմբերի 10-ին ժամը 01:00-ից դադարեցնելու մասին հայտարարությունը:
Կարեն Հովհաննիսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Գոնե ես գիտեմ, որ մենք սկսել էինք հաջողություններ գրանցել ռազմաճակատում։ Էս ի՞նչ արեցիք, դիվանագիտական պարտությունը զորքի , ազգի վրա չգցեք»։
Սերժ Սրապիոնյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Եղավ այն, ինչ պիտի լիներ, ինչ ՆԱԽՕՐՈՔ կանխագծված էր: Կրկնվեց Կարսը։ Կարսի անկման մեղավոր հայտարարվեցին հայ բոլշևիկները։ Շուշիի (Արցախի) անկման մեղավորները դեռ կնշանակվեն։ Եվ դա չի լինի «Եկեք պայմանավորվենք՝ անկախ արդյունքից՝ ասելու ենք «Հաղթել ենք» մտքի հեղինակները։
«Ժողովուրդ սթափվե՛ք… Մենք իրավունք չունենք իրար դեմ դուրս գալու… պիտի գիտակցել, որ դավաճանների ստորագրածն արդեն ուժի մեջ է ու սկսել է գործել…ռուս խաղաղապահներն ուղեւորվեցին Արցախ…»։
Վերջին ժամերին անհայտ անձանց կողմից հարձակման է ենթարկվել «Ազատություն» ռադիոկայանի երևանյան գրասենյակը:
Տելեգրամյան մի շարք ալիքներ եւ ԶԼՄ-ներ հրապարակել են ոչ պաշտոնական թարգմանությամբ
Համազգային ընդվզման մասնակիցները այս պահին Դեմիրճյան փողոցի՝ Կառավարական ամառանոցից դեպի Լեո փողոց տանող հատվածում շրջափակել են ԱԺ նախագահ Արարատ Միրզոյանի ավտոմեքնենան։ Նա և նրա անվտանգության աշխատակիցները փորձել են խուսափել, փախչել զայրացած ցուցարարներից, սակայն չի հաջողվել։ Զայրացած ժողովուրդը հարձակվել են Արարատ Միրզոյանին և նրա անվտանգության աշխատակիցներին։
Արցախի և Հայաստանի համար այս բախտորոշ իրավիճակում որոշ մարդիկ ոչ մի կերպ չեն ցանկանում ընդունել իրավիճակի լրջությունը, այլ հակառակը փորձում են առիթն օգտագործել իրենց հերթական քաղաքական նպատակների իրականացման համար։
168.am-ի տեղեկություններով՝ տոտալ կադրային փոփոխություններ են տեղի ունենում ՀՀ ոստիկանությունում:
Արցախում զոհված Արտյոմ Տիգրանի Առաքելյանը 22 տարեկան էր, մայրաքաղաք Երևանից: Նրա քույրը՝ Անահիտը, 168.am-ի հետ զրույցում ասաց, որ եղբայրն ապագա բժիշկ էր, ուսումը կիսատ էր թողել, մեկնել ծառայության՝ վերադառնալու և շարունակելու նպատակով:
Արցախի Մարտունի քաղաքից ժամանակավոր Լոռու մարզի Ջրաշեն գյուղում բնակություն հաստատած ընտանիքն օգնության կարիք ունի․անհրաժեշտ է կաթի փոշի, տակդիր, հագուստ, տաքացուցիչ, վերմակ, դոշակ։
168.am-ի հետ զրույցում Արցախի Հանրապետության նախագահի արտաքին հարաբերությունների հարցերով խորհրդական Դավիթ Բաբայանն անդրադառնալով Թուրքիայի բարձրաստիճան պաշտոնյաների հաճախակի դարձած Բաքու այցերին, նշեց՝ գաղտնիք չէ, որ այդ երկու պետությունները դարձել են մեկ ընդհանուր մարմին։
«Մոտ 2-3 օր ինքը չզանգեց, սկսեցինք անհանգստանալ: Քեռիս ինչ-որ վատ բան էր կանխազգում, վատ էր զգում, անընդհատ տղայից էր խոսում: Մենք էլ համոզում էինք, որ գուցե կապի խնդիր է, դիրքերում են, մի քանի օրից հնարավոր է կապի դուրս գա… Հոկտեմբերի 26-27-ն էր, մեզ զանգեցին Գյումրու դիահերձարանից ու այդ բոթը հայտնեցին: Այդ լուսաբացը մեզ համար շատ դաժան եղավ… Ինքը հերոս տղա էր, իր կյանքը նվիրեց հային ու հողին…»:
Հեռուստատեսության և ռադիոյի հանձնաժողովի (ՀՌՀ) նախագահ Տիգրան Հակոբյանն այսօր Ազգային ժողովում լրագրողների հետ զրույցում հայտնեց, որ այս ընթացքում ընդամենը 1 հաղորդում է զրկվել ցուցադրվելու իրավունքից, որը կապ չի ունեցել ռազմական դրության հետ:
Հրանտ Մելիք–Շահնազարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Երեք օր առաջ Շուշիից ընկերս է զանգել: Անհանգստացած էր: Ասում էր` երկու թուրքի լամուկ բարձրացել էին «Շուշի» գրության մոտ ու իրանց դրոշն էին տեղադրում: Ասեց, որ հենց էտ պահին արտիլերիայով խփել ու դրանց` «Շուշի» գրության հետ միասին սաղ տրաքցրել, շուռ են տվել պատի վրայից: Բայց ասում էր երրորդ մեկը կար, տակից նկարում էր: Ահա այդ նկարի համար էր անհանգստացած, խնդրում էր ադրբեջանական ցանցին հետևեմ, տեսնեմ օգտագործել են, թե՞ ոչ: Հիմա նոր գտա էտ վայրը ադրբեջանցիների կադրում: Լավ էլ թխալ են մերոնք փաստորեն:
«Նրանք են, որ իրենց ներկայությամբ ու հրամաններով կարող են ենթականների հոգում վառել վստահության ու արիության կրակ և վերջիններիս առաջնորդել հաղթանակի բարձունքներ… Նրանք են, որ Արցախյան 1-ին ու Ապրիլյան պատերազմների ընթացքում զինվորի համար հանդիսացել են ոգեշնչման աղբյուր և նրան տարել հաջողությունների: Այսօր նորից այդ պահն է… Մենք պարտավոր ենք անել այն, ինչ արել ենք երեկ, մանավանդ, որ այլ ճանապարհ չունենք…»։
Արծրուն Հովհաննիսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Շուշիից բացի, կարևոր են նաև այլ ուղղության մարտերը։ Թշնամու հարձակման փորձերը տապալված են Մարտունու ուղղությամբ, Մարտակերտի ուղղությամբ, Թաղավարդի վրա և այլ տեղերում։ Բոլոր հատվածների մարտերն էլ չափազանց կարևոր են»։
Արցախում դիպուկահարի կրակոցից զոհված 33-ամյա մայոր Գառնիկ Հուսիկի Խաչատրյանը Գեղարքունիքի մարզի Վարդենիսի տարածաշրջանի Ակունք գյուղից էր: Դպրոցն ավարտելուց հետո սովորել էր Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանում, ծառայության էր անցել էր Հայաստանի զորամասերից մեկում, իսկ վերջին 5 տարում տեղափոխվել էր Արցախ՝ Մատաղիս:
Արցախում զոհված 39-ամյա փոխգնդապետ Արման Էդվարդի Դրմեյանը Շիրակի մարզի Կամո գյուղից էր, ամուսնացած է, ունի 1 տղա և 1 աղջիկ: Արմանի հայրը 168.am-ի հետ զրույցում պատմեց, որ որդին դպրոցն ավարտելուց անմիջապես հետո ընդունվել էր Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարան, ավարտելուց հետո ծառայության էր անցել Հայաստանում, իսկ 2019 թվականի ամռանն արդեն՝ Արցախում:
«Մանվելը գումարտակի հրամանատար էր, շատ հարգված մարդ, ես հպարտ էի, որ իր նման մարդ կար իմ կողքին»,- 168.am-ի հետ զրույցում ասաց Արցախում զոհված փոխգնդապետ Մանվել Արծրունու Կարապետյանի այրին՝ Վիկտորիան:
Մայրաքաղաքի հիվանդանոցներից մեկում ենք: Պատերազմի անմիջական մասնակիցներն ու վկաները, որոնց հետ այսօր զրուցելու ենք, ստացած ծանր վիրավորումների հետևանքով ստիպված են եղել թողնել մարտադաշտը: Սակայն այստեղ՝ թիկունքում էլ ուշի-ուշով հետևում են ռազմաճակատում ընթացող մարտագործողություններին, կռվող իրենց զինակից ընկերներին և ձգտում օր առաջ լավանալ ու շարք վերադառնալ, շարունակել կիսատ թողած գործը:
Արցախում ադրբեջանական ագրեսիան ետ մղելիս զոհված Նոյ Լյովայի Թևոնյանը ընտանիքի 4-րդ երեխան էր, 3 քույրերից հետո շատ սպասված փոքր եղբայրը: Նոյի քույրերից Լիաննան 168.am-ի հետ զրույցում պատմեց, թե ինչպես է ստացվել, որ եղբորն անվանակոչել են Նոյ:
«Անընդհատ տարբերակներ էի փնտրում՝ ինչպես միանալ որևէ ջոկատի: Սակայն, ինչպես գիտեք՝ աղջիկներին չեն տանում: Ի դեպ, դրան որոշ առումով կողմ եմ, քանի որ, երբ արդեն կամավորագրվեցի, մասնակցեցի զորավարժություններին, հասկացա՝ որքանով էլ որոշ չափով տիրապետում եմ որոշակի հմտությունների՝ ամեն դեպքում, շատ քիչ էր, որպեսզի մեկնենք առաջնագիծ: Դրա համար պետք է լավ պատրաստվել, գիտակցել՝ ուր ես գնում, պետք է կարողանալ զգացմունքայնությունը մոռանալ, հասկանալ, որ, եթե անգամ մեկ վայրկյան չկարողանաս քեզ կառավարել, հնարավոր է՝ դա քո կամ մարտական ընկերոջդ կյանքն արժենա»,- 168.am-ի հետ զրույցում պատմում է Անժելա Դայանը:
