Ինչու ոստիկանությունը և իշխանությունները «վախեցան» մեկ վրանից
«Ժառանգություն» կուսակցության փոխնախագահ Արմեն Մարտիրոսյանն այսօր հրավիրված մամուլի ասուլիսում անդրադառնալով Հայաստանի ներքաղաքական իրավիճակին, ակնարկեց վերջին շրջանում կուսակցությունների և քաղաքացիական խմբերի միջև նշմարվող որոշակի հակադրությանը և կարծիք հայտնեց, թե ի հայտ են եկել «բժիշկներ», ովքեր առաջնորդվում են` «հիվանդին բուժելու միակ տարբերակը նրա գլուխը կտրելն է» սկզբունքով:
«Այսինքն` եթե կուսակցական համակարգը կայացած չէ, դրա լավագույն բուժումն այն է, որ կուսակցությունները պետք է վերանան: Չեն ասում` այնպես անենք, որ կուսակցությունները կարողանան իրենց գործունեությունը հանգիստ ծավալել, ասում են` կուսակցությունները սխալ ինստիտուտ են: Ցանկացած պարագայում աշխարհում չկա քաղաքական պայքար, չկան քաղաքական ինստիտուտներ` առանց կուսակցությունների»,- ասաց Արմեն Մարտիրոսյանը: Ըստ նրա` այդ ինստիտուտները պետք է կայացնել, ոչ թե վերացնել:
«Նույնիսկ քաղաքացիական խմբերը, որոնք այսօր մերժում են կուսակցություններին, եթե ուզում են երկրում ինչ-որ բան փոխել, ուրեմն, բնականաբար, պետք է դառնան իշխանություն, իսկ իշխանություն լինելու համար առնվազն պետք է մասնակցեն ընտրություններին: Ընտրություններին մասնակցում են քաղաքական ուժերը, սա աքսիոմատիկ ճշմարտություն է»,- նշեց նա:
Մեր խնդրանքով Արմեն Մարտիրոսյանն իր կարծիքը հայտնեց հասարակական տրանսպորտի խնդրի շուրջ քաղաքացիական նախաձեռնությունների գործողությունների մասին: Նա ողջունելի համարեց քաղաքացիական հասարակության ներկայացուցիչների կամ քաղաքական ուժերի ցանկացած պահանջ, անկախ այն հանգամանքից` նրանք պահանջում են, օրինակ, քաղաքային որևէ պաշտոնյայի պաշտոնանկությունը, թե բարեփոխումներ տրանսպորտի կառավարման համակարգում:
«Դրա մեջ բացարձակապես խնդիր չեմ տեսնում, շատ նորմալ, ժողովրդավարական գործընթաց է: Խնդիր չեմ տեսնում նաև այդ պահանջի շուրջ բողոքի ակցիաների, նստացույցերի և այլ միջոցառումների մեջ: Անընդունելի եմ համարում այն, որ ոստիկանությունը թույլ չտվեց նույնիսկ մեկ վրան տեղադրել, դա նստացույցի մասնակիցների համար պարզագույն պայմանի ապահովում էր: Հասկանում եմ, այսօր ոստիկանությունը, ոստիկանական մահակը մնացել է իշխանության միակ կռվանը, գործիքը` իշխանությունը պահելու համար: Բայց, ցանկացած պարագայում, հասկանում եմ, որ ոստիկանության և իշխանությունների վախը ոչ թե այդ մեկ վրանն է, այլ այն, որ այդ մեկ վրանը կարող է դառնալ վրանային ճամբար, որը, որպես կանոն, եղել է բոլոր հեղափոխությունների սկիզբը: Իրենց վախն այդտեղ է: Բայց ամեն դեպքում կարծում եմ` կարելի էր հանգիստ պայմանավորվել այդ մեկ վրանի շուրջ:
Ինչ վերաբերում է այն հարցին, որ պայքարի այդ լայն շերտը, կարծես թե, նեղացավ, և մնաց մի խումբ, դրանում նույնպես խնդիր չեմ տեսնում: Ըստ էության, երբեմն այդպես էլ լինում է, որովհետև երբ հարցը շատ ավելի գլոբալ կերպով է դրվում, այդ հարցի տակ շատ խմբեր են տեղավորվում: Երբ հարցը նեղանում է, բնականաբար, տարբեր խմբեր, տարբեր անձինք արդեն այլ կարծիքներ են ունենում. մի մասը մտածում է տրանսպորտի համակարգային փոփոխությունների ուղղությամբ է, մյուս մասը խոսում է պաշտոնանկությունների մասին: Այդ խմբերը քաղաքական ուժեր չեն, որոնք ունեն քաղաքական հստակ օրակարգ, ամեն մի խումբ իր պատկերացումներն ունի»,- վերլուծեց Արմեն Մարտիրոսյանը:
«Չեմ կարծում, թե դրանից քաղաքացիական պայքար հասկացությունը նվազում է: Ընդամենը պետք է միմյանց հարգենք և հասկանանք, որ քաղաքացիական պայքարն ունի իր դաշտը, իսկ քաղաքական, կուսակցական պայքարը` իր դաշտը»,- ասաց նա:
168.am-ի հարցին` ամեն դեպքում ո՞ր նպատակն իր առջև պետք է դնի քաղաքացիական պայքարը, որպեսզի այն առաջացնի հասարակական լայն հետաքրքրություն, Արմեն Մարտիրոսյանը պատասխանեց. «Իշխանափոխությունը, եթե ինձ եք հարցնում, նպատակը պետք է լինի իշխանափոխությունը, որովհետև մենք անընդհատ գնում ենք ինչ-որ նեղ խնդիրների ետևից, իսկ այդ բոլոր նեղ խնդիրներն իրականում առաջանում են գլոբալ կառավարման համակարգի գործունեությունից»:
