«Նրա համար կարմիր գծեր չկան։ Էս ինչքան ժամանակ ասում էր՝ «միջանցքը Հայաստանի համար կարմիր գիծ է», բայց մեկ էլ, պարզվում է՝ դա երջանկություն է, կանաչում է այդ գիծը։ Մինչև օրս չի հրապարակվում էդ «Զանգեզուրյան միջանցքի» կնքված փաստաթղթերը․ եթե դրա մտադրությունները կեղտոտ չի, եթե բան չկա, ինչի՞ չի հրապարակվում»։
Էս ինչ գրում եմ` հայերեն չի, շնողերեն ա, որովհետև մեր գյուղում մարդիկ ապրում են շնողերեն, տները կառուցված են շնողերեն, սարերը բարձրանում են շնողերեն, անտառը ծավալվում է շնողերեն, ջրերը հոսում են շնողերեն, նույնիսկ կովերն են բառաչում շնողերեն…
Կար ժամանակ, երբ ժամանակը կանգ էր առել. ձին գնում էր, էշը գնում էր, նույնիսկ ես էի գնում, բայց ժամանակը լռվել, կանգ էր առել` այնպես, ինչպես Ախալքալաքի շրջանի Օլավերդ գյուղում։
«Երկրի տերը երկրի քաղաքացի՞ն է։ Ես այլ կարծիքի եմ. անտեր երկիր է։ Մեր երկիրը տեր չունի և ոչ մի առումով երաշխավորված չէ երկրի անվտանգությունն ու շարունակականությունը, ի՞նչ քաղաքացու տոն,- 168.am-ի հետ զրույցում նշեց հրապարակախոսը, ապա անդրադարձավ տոնի բովանդակային մեկ այլ կողմին,- Էդ Քաղաքացու տոնը կուզեի լիներ հայի ծագման տոն, Հայկ Նահապետի տոն։ Գլոբալ քաղաքականության հետևանքով ստեղծված մտքերը չեմ ընդունում. հիմա մենք էլ ենք քաղաքացի, ամերիկացին էլ է քաղաքացի…
«Այդ ո՞նց է պատահում, որ իշխանության համակիր մարդը՝ Սամվել Բաբայանը, որ «օտ ի դո» թաթախված էր Ղարաբաղյան պատերազմում, գալիս-անցնում է, իսկ Ռուբեն Վարդանյանը ձերբակալվում է: Դա ցույց է տալիս, որ մեր իշխանությունները փոխադարձ կապի մեջ են Ադրբեջանի իշխանությունների հետ: Այսինքն՝ Ղարաբաղյան այս թնջուկի մեջ 3-ն էլ համաձայնեցված են գործում, և այդ համաձայնության հետևանքով է հայ ժողովուրդը, Արցախի ժողովուրդը ողբերգության մեջ»։
«Ի՞նչ գիտի այդ թերուսը. մեր պատմությունը, երազանքները գիտի՞: Մեզ ուզում է զրկել նույնիսկ երազելու հնարավորությունից, մոռանալ Մասիս սարը, երազի երկիր Հայաստանը: Գուցե հետո նաև արգելի երգել մեր ազգային երգերը: Այսինքն՝ նա պատրաստ է անել այն, ինչ հաճո է թուրքին»:
«Մենք պատրա՞ստ ենք այդպիսի կյանքի: Կա բան, որ կյանքից վեր է՝ արժանապատվությունն է, ազգային արժանապատվությունը: Մեր իշխանությունը թքած ունի այդ արժանապատվության վրա. թրքահաճո իշխանություն է, որը թլպատել է իր ժողովրդին, ու դրա հետևանքով է Ղարաբաղում կատարվում այն, ինչ կատարվում է:
«Այս իշխանությունն իրենց հագով չէ, այս կոստյումն իրենց հագով չէ. դրա համար էլ այս օրին ենք: Այս իշխանությունը նաև ցույց տվեց, որ Օքսֆորդում, Հարվարդում, Պոլսում ուսանելը դեռևս նշան չէ, որ նրանք պատրաստ են գործին:
Արտասվում եմ. ում համար՝ լաց, ում համար՝ ողբ, ում համար՝ ծիծաղ, մի այլ մեկի համար անգամ էրոտիկա… Բանաստեղծ Հակոբ Մովսեսը, ով գրական լայն շրջանակներում հայտնի է Հակոբ Մողես անունով, դարակազմիկ բացահայտում է արել: Ասում է. «Էրոտիզմի տեսակ է հայ մարդու համար դարձել հայրենասիրությունը…»: Քանզի ինքը հակված է էրոտիզմին՝ մի էրոտիկ բացահայտում էլ ես անեմ. Հակոբը, չեմ կարող չասել, բեղերը սրած շարունակ նույն թելն է թելում, որն, ի դեպ, անցնում է օրվա իշխանության հետանցքի միջով…
«Չգիտեմ՝ այս իշխանությունների համար կարևորը բանա՞կն է, հայրենիքի պաշտպանությո՞ւնը, թե՞ Նիկոլ Փաշինյանի հետույքը, որովհետև ուժայինների առջև մի խնդիր է դրված՝ պահպանել այդ մարդու իշխանությունը»,- 168.am-ի հետ զրույցում նշեց արձակագիր, հրապարակախոս Լևոն Ջավախյանը:
«Սիրտս հրճվանքից պայթում էր, երբ տեսա հրապարակում հավաքված ժողովրդին: Արցախը դարեր շարունակ Հայաստանի դոնորն է եղել՝ հատկապես հյուսիսային շրջաններում. արյուն է ներարկել մեզ, հիմա էլ՝ ոգի է ներարկում»,- 168.am-ի հետ զրույցում անդրադառնալով Ստեփանակերտի Վերածննդի հրապարակում կայացած երեկվա համաժողովրդական հանրահավաքին՝ նշեց արձակագիր, հրապարակախոս Լևոն Ջավախյանը:
«Անկախության օրվա խորհուրդը կատարվում է «Եռաբլուր»–ում. հայրենիքի համար զոհվածների շիրիմներին կոկորդիլոսյան արցունքներով դրված ծաղկեպսակները հօդս են ցնդում: Սրանք ամեն ինչ հարամում են՝ նույնիսկ Անկախության օրը: Սա հարամված երկրի հարամված Անկախության օրն է»,- արձակագիր, հրապարակախոս Լևոն Ջավախյանն այսպես է արձագանքում սուր մարտահրավերների ժամանակներում Անկախության օրվա խորհրդի մասին 168.am-ի հարցադրումներին:
