Հետաքրքիր

Շոտլանդական Արբրոթ քաղաքում վաճառվում է երկհարկանի գոթական առանձնատուն: Ինչպես գրում է The Scottish Sun-ը, ամրոցը կարելի է գնել ընդամենը մեկ ֆունտով:

Լռությունը լրացնում ու սնում է մեր ճանաչողական ռեսուրսները: Աղմուկը մեզ ստիպում է կորցնել կոնցենտրացիան, ճանաչողական ունակություններն ու նվազեցնում է մոտիվացիան ու ուղեղի աշխատանքը:

Լեհական Նովի-Սոնչ քաղաքում՝ 14-րդ դարի Թագավորական դղյակի ավերակներում, հայտնաբերվել է գանձերով լի գաղտնարան: Գաղտնարանում եղել է հնաոճ արծաթ: Ենթադրվում է, որ գաղտնարանը թաքցրել են նացիստները, գրում է The First News-ը:

Տիբեթի հոգևոր առաջնորդ Դալայ Լաման կոչ է արել սովորել աշխատել սեփական բացասական հույզերի հետ՝ կիրառելով դարավոր փորձը: 

Եթե ցանկանում եք հասնել կարևոր նպատակների, ապա պետք է հրաժարվեք այս սովորություններից ու բնավորության գծերից։

Երբ քաղաքում, հայրենիքում աղմուկը շատ է, պետք է գտնել մի վեհ ու խորիմաստ վայր, որ քաղաքում է, սակայն քաղաքից հեռու, որտեղ պահպանվում է խորհուրդն ու լռությունը։ Այդպիսի վայրեր քաղաքում կան․ Եռաբլուր, Ծիծեռնակաբերդ, Կոմիտասի անվան պանթեոն։ Այդ վայրերում հոսում է պատմությունը, անցյալի ժամանակն ու ներկայի անորոշությունը, սակայն հայ մեծերի խորիմաստ քարե և բրոնզե կերպարանքները նոր ժամանակներում պահպանում են իրենց իմաստությունն ու վեհությունը։

Հյուսիսային Իռլանդիայի Բելֆաստ քաղաքի բնակիչ Քայլի Քլարքը զբաղվում է նապաստակների բուծմամբ: Մեկ ամիս առաջ նրա նապաստակներից մեկը ծննդաբերել է, և նորածիններից մեկը եղել է առանց ականջների: Ձագն անվանվել է Լեո, գրում է Daily Mail-ը:

Աշխատանքի և բիզնեսի համար լավագույն տեղն աշխարհում դարձել է Սինգապուրը: Այս մասին հայտարարել է Շվեյցարիայի կառավարման զարգացման ինստիտուտը (IMD), գրում է CNBC-ն:

Եթե ցանկանում եք փոխել Ձեր կյանքը, պարզապես փոխեք այն: Փակեք անցյալի էջերը և շարժվեք առաջ՝ առանց որևէ մեկի առջև Ձեր որոշումների համար արդարանալու: Ինչպես գրում է Cluber-ը, Դուք պարտավոր չեք արդարանալ՝

Ճապոնիայում՝ Տոկիոյի ծովածոցում, հսկա պելագիկ շնաձուկ է հայտնաբերվել: Այս շնաձկները վատ ուսումնասիրված են, քանի որ դրանք ապրում են մոտ 200 մ խորության վրա, հայտնում է NHK-ն:

«Ավելի քիչ ուտել, ավելի շատ շարժվել» բանաձևը կարող է չգործել, եթե հաշվի չառնեք մարմնի նուրբ պարամետրերը:

Եղիշե Չարենցի մասին խոսելիս կողք կողքի պետք է դնենք գեղեցիկը, ողբերգականն ու խենթությունը։ Թերթելով նրա մասին գրված գրքերն ու հուշերը՝ հասկանալի է դառնում, որ գործ ունենք բացառիկ հանճարեղ մի մարդու հետ, ում կյանքից անհնար է մի կողմ դնել խենթությունը։ Չարենցը բացառիկ էր նաև մարդկանց հետ իր ունեցած անուղղակի կապով։ Նա կարող էր չտեսնել մարդուն, սակայն նրա մասին յուրահատուկ վերաբերմունք և ակնածանք ունենալ։ Այս առումով նրա կյանքում բացառիկ էին Պուշկինը, Մայակովսկին, Կոմիտասն ու Վահան Տերյանը։

Ինչ գործ ընտրել, որպեսզի չվախենաք կարանտինից, համաճարակներից կամ այլ աղետներից:

1928-1935 թվականներին Խորհրդային Հայաստանում հրապարակվում էր «Անաստված» ամսագիրը։ Այն բացառապես ծառայում էր աթեիզմի տարածմանն ու պրոպագանդային։ Թերթում աթեիստական բանաստեղծություններ էին գրում հայ գրողները, հոդվածներով էին հանդես գալիս մի շարք մշակութային գործիչներ։ Թերթում աթեիստական հոդվածներից ու գրական ստեղծագործություններից զատ՝ առանձին սյունակ էին զբաղեցնում նաև Խորհրդային Հայաստանում աթեիստական խմբակների կատարած գործունեության մասին լուրերը։

Պատմությունը, որն Էմիլ Բրագինսկին ու Էլդար Ռյազանովը դրեցին «Կայարան երկուսի համար» ֆիլմի սցենարի հիմքում, իրականում տեղի է ունեցել։ Այդ երկուսը խորհրդային հայազգի հանրահայտ կոմպոզիտոր Միքայել Թարիվերդիևն ու նրա վերջին կինը՝ Վերա Կոլոսովան էին…

Հետաքրքիր ու խելագար է արվեստի աշխարհը․․․ Տիեզերքի ու բնության հետ կապ ունեցող մարդիկ՝ արվեստագետները, իրենց կերտած ֆանտաստիկ աշխարհի հետ մեկտեղ՝ նաև հանդիսանում են բնության աշխարհի մասնիկները։ Երբեմն զարմանալի է թվում, թե ինչպե՞ս են կարողանում իրարից 100, 200, 500 տարի տարբերությամբ ծնված արվեստագետներն ունենալ  հոգու նույն մասնիկներից։ Մի շարք պայծառ մտածողներ նշել են, որ արվեստն այս ու մյուս աշխարհների միջև կապն է։ Միգուցե այդպես է, միգուցե՝ և ոչ, քանի որ այս պահին թե՛ ես, թե՛ ընթերցողը չի կարող պատասխանել այս հարցին։ Որովհետև մենք ապրում ենք։

Ապրիլի 14-ին Ամերիկայում մահացավ ազգությամբ չեխ ռեժիսոր Միլոշ Ֆորմանը, ով վերջին 50 տարին աշխատում էր ԱՄՆ-ում: Քեն Քիզիի համանուն «Թռիչք կկվի բնի վրայով» վեպի համանուն էկրանավորման, «Ամադեուս» և «Ժողովուրդն ընդդեմ Լարի Ֆլինտի» ու շատ այլ ֆիլմերի հեղինակ Ֆորմանը հաջողություն ուներ թե՛ հանդիսատեսի, թե՛ գործընկերների ու կինոքննադատների շրջանում: Նա 2 անգամ «Օսկար» մրցանակ է ստացել լավագույն ֆիլմի համար ու եղել է բացառապես բոլոր եվրոպական կարևորագույն կինոփառատոների դափնեկիր:

Երբեմն դու հայտնվում ես ինչ-որ հնարավորության առաջ, բայց չես կարողանում քայլ առաջ անել: Երբեմն դու հանդիպում ես կատարյալ մարդու, բայց չես կարողանում քեզ ստիպել նրան սիրել ամբողջությամբ: Երբեմն դու նկատում ես, որ հեռացել ես ընկերներիցդ, առանց դրա համար ակնհայտ պատճառների:

Մտքի ուժ, հաստատակամություն, սկզբունքներին հավատարմություն, գթասրտություն. մենք այս ցանկի յուրաքանչյուր անդամից սովորելու բան ունենք:

Պաբլո Էսկոբարը (ամբողջական անունը՝ Պաբլո Էմիլիո Էսկոբար Գավիրիա / Pablo Emillio Escobar Gaviria) ծնվել է 1949թ. Կոլումբիայի Մեդելյին քաղաքում։ Լինելով աղքատ ընտանիքից, Պաբլոն տարիների ընթացքում դարձել է աշխարհի ամենահարուստ հանցագործներից մեկը, թերևս, պատմության մեջ ամենաազդեցիկ հանցագործական կլանի ղեկավարը՝ ձեռք բերելով «Կոկաինի արքա» անվանումը։ Մինչդեռ բազում հրապարակումներ կան Էսկոբարի մասին, նա շարունակում է մնալ 20-րդ դարի ֆենոմեններից մեկը։

Թերթելով պատմության էջերը, հասկանալով անցյալի մեր բնավորությունն ու դրա ներկայի դրսևորումները՝ հասկանալի է դառնում, որ հայ ժողովուրդը քիչ անգամներ է իր առաջնորդների հետևից սգացել։ Դա միգուցե պայմանավորված է մեր ժողովրդի վերաբերմունքով։ Գուցե դա կախված է նաև նրանից, որ մեզ քիչ անգամներ է բախտ վիճակվել ունենալ լավ առաջնորդ։ Սակայն այստեղ էլ առաջնորդի, պետական գործչի լավի ու վատի ընկալման հարց կա։

Սա ամենակարևոր հմտություններից մեկն է, որը կօգնի Ձեզ վայելել կյանքը: Մենք չենք կարող փոխել անցյալը, մենք չենք կարող ամբողջությամբ վերահսկել ապագան, այնպես որ եկեք կենտրոնանանք այն բանի վրա, ինչը մեզ շրջապատում է այստեղ և այժմ:

Առաջադրանքների մենեջերներ, ժամանակաչափեր, աղմուկի գեներատորներ, կայքերի արգելափակումներ և այլ օգտակար բաներ:

Վերջին շաբաթներին աշխարհում ու Հայաստանում կատարվում են իրադարձություններ, որոնք, անսովոր լինելու հետ մեկտեղ՝ նաև սպասելի էին։ Աշխարհը պայքարում է անտեսանելի թվացող, բայց տեսանելի հետևանք ունեցող հիվանդության՝ կորոնավիրուսի դեմ։ Մեզ համար, թերևս, այս կարգավիճակն անսովոր է։ Երբ փողոցներում համեմատաբար դատարկություն է, մարդիկ քայլում են դիմակներով, հիվանդանոցներում տեղ ու դադար չկա։

Մենք բոլորս ունենք մեր գաղափարները այն մասին, թե ինչն է գեղեցկացնում կնոջը, բայց ի՞նչն է նրան դարձնում անմոռանալի:

1936-37 թվականները, իրենց արյունալի պատմության հետ մեկտեղ, մեկ այլ մշակույթի հիմքեր դրեցին Հայաստանում։ Այդ տարիներին հայկական մամուլում մեկը մյուսի հետևից գրում էին «գրականագիտական» և «քննադատական» հոդվածներ։

Իմ սերն իմ մեջ է, այն ոչ մի տեղ չի անհետացել, փոխվում են միայն օբյեկտները: Պետք չէ դրանց կապել զգացմունքը, որը ես եմ գեներացնում: Դրանք սոսկ առիթ են: Կանք միայն ես և աստվածային սերը: Իսկ տղամարդը սոսկ լույսի դեմ է կանգնած, և ինձ միայն թվում է, որ լույսի փայլը նրանից է գալիս: Այժմ, երբ նա չկա, սերը, միևնույն է, մնացել է:

20-րդ դարասկիզբը Հայոց պատմության ամենախառնակ ժամանակաշրջաններից մեկն էր։  Ցեղասպանությանն ու կոտորածներին հաջորդում էին պատերազմները, պատերազմներին` անկախությունը, իսկ անկախությանը` մեկ այլ «անկախություն»։ Թերևս, պատմական այդ շրջանից մեզ հասած հաստափոր գրքերը տալիս են բավականաչափ տեղեկություն։

Մարդու կյանքում հիացմունքի արժանի ամենամեծ բանը ընկնելուց հետո կանգնելն է:

Նախորդ դարի հայ մեծերը կամաց-կամաց հեռանում են այս աշխարհից։ Մնում է իրենց կատարած աշխատանքը, պատգամը, ժպիտը, հուշերն ու բացառիկ տեսանյութերը։ Նախորդ դարաշրջանը հայ մշակույթի ու պատմության ամենաարգասաբեր շրջանն էր։ Կողք կողքի ապրում, վիճում ու ստեղծագործում էին հանճարեղ մարդիկ։ Նրանցից մի քանիսը կարողացան իրենց խոր ծերությունն անցկացնել 21-րդ դարում և դրա հետ մեկտեղ՝ տեսան նաև դարաշրջանի խեղճությունն ու հոգու սովը։ Դարաշրջանի տիտաններից էր նաև Վիկտոր Համբարձումյանը։