«Փաշինյանը 2018-ին եկավ Ալիևի հետ հանձնում-ընդունում անելու, ինքը հանձնողն է, Ալիևն՝ ընդունողը, բայց արցախցին պայքարում է». արցախցի կին
«Արցախում ժողովուրդը շատ դժվար կացության մեջ է, ուզում է, որ այս վիճակից դուրս գա, էն էլ փոսն ավելի են խորացնում, հարվածները գնալով ավելի ուժգին են լինում»,- 168.аm-ի հետ զրույցում ասաց շուրջ 5 ամիս շրջափակման մեջ գտնվող Արցախի Հանրապետության մայրաքաղաք Ստեփանակերտի բնակիչ Լեսմոնյա Օհանջանյանը:
Արցախցի կինը նախ անդրադարձավ թշնամու կողմից ճանապարհը փակելու հետևանքով առաջացած սոցիալական խնդիրներին.
«Արդեն 2 ամիս է՝ գազ չկա, հոսանքը առավոտ յոթից մինչև երեկոյան յոթը, 3 ժամը մեկ, 1 ժամով անջատում են: Սննդի համար նախատեսված կտրոնները տրամադրում են, բայց այնպիսի հերթեր են, որ մարդ ռիսկ չի անում գնա այդ հերթում կանգնի, բերած ապրանքներն էլ թափելու բան են, քանի օր գալիս կանգնում է դրանց անցակետերի մոտ, բաց չեն թողնում մեքենաները, մինչև բերում են պահեստներ, պահեստները հասցնում են գնորդներին, համարյա 90 տոկոսը փտած ապրանք է: Դրան զուգահեռ՝ ահավոր թանկացումներ կան»:
Անդրադառնալով նախորդ շաբաթ Ազգային ժողովում Արցախի վերաբերյալ Նիկոլ Փաշինյանի հնչեցրած հայտարարություններին, թե Արցախը դեռ 2007 թվականին են ճանաչել Ադրբեջանի կազմում, արցախցի կինն ասաց.
«Փաշինյանը փաստացի ասաց, որ Արցախը մնում է Ադրբեջանի կազմում, իր ասելով՝ դա է: Իր ասելուց 2 օր հետո թշնամին ևս մի անցակետ դրեց Հակարիի կամրջի մոտ, որտեղ ամեն ինչ պետք է ստուգվի, ինչ մտնում է, ով մտնում է, ով դուրս է գալիս, ու մինչև այսօր ես չգիտեմ՝ մեր հայերը կանգնելո՞ւ են այնտեղ, թե՞ միայն թուրքերն են կանգնելու:
Հիմա, որ ռուս խաղաղապահների հրամանատարին փոխեցին, հույսեր ենք կապում իր հետ, ասում են՝ իր ասածի տեր մարդ է: Այսօր մենք մեր հույսը ռուս խաղաղապահի վրա ենք դրել, ոչ թե ՀՀ իշխանության: Հայաստանի իշխանություն չկա՛, զրո է, Հայաստանի իշխանությունը մենակ հանձնում է, ի՞նչ Հայաստանի իշխանություն, մենք դրանցից ոչ մի բան էլ չենք սպասում, էսօրվա վիճակով թե մի բան անի, ապա մենակ ռուսը կանի:
Արցախի վերաբերյալ Ալիևն ինչ այնտեղ ասում է, նույնը Փաշինյանն այստեղ է ասում: Ալիևն ընդունում է, ինքը հանձնում է: Փաշինյանը 2018-ին եկավ Ալիևի հետ հանձնում-ընդունում անելու, ինքը հանձնում է, Ալիևը՝ ընդունում»:
Հարցին՝ ի՞նչ իրավիճակ է արցախահայության մոտ, արդյոք առաջիկայում ժողովուրդը ոտքի կկանգնի՞, տիկին Լեսմոնյան պատասխանեց.
«Հայաստանի բնակիչներին են ասում՝ զոմբի, մենք իրենցից զոմբի ենք, մերոնք էլ են զոմբիացել, նստած սպասում ենք, թե աշխարհի մի կողմից մարդ կգա ու մեզ կօգնի, ինքներս ոչ մի քայլ չենք անում, բայց սպասում ենք: Առաջնորդ չունե՛նք, հրապարակ դուրս եկող անձը չկա՛, որ կարողանա ժողովրդին համախմբի ու…
Փաշինյանն իբր հղում է անում Մադրիդյան սկզբունքներին, հայտարարում, որ դեռ տարիներ առաջ են Արցախը հանձնել, բայց ինքը սուտ է ասում, ինքը կարդալ չգիտի, եթե նույնիսկ բառերը կարդալ գիտի, խորքային իմաստը չգիտի, ավելի ճիշտ՝ հասկանում է, բայց միտումնավոր խաբում է, ժողովրդին մանիպուլացնում է, դե, ժողովուրդն էլ չգիտի՝ Մադրիդյանը որն է, մյուսը որն է, հո չե՞ն կարդում ամեն մի կետը, չեն իմանում, թե որ կետում ինչ է գրված: Մտածում են՝ վարչապետը ասում է… 1-ը հավատում է, 10-ը չի հավատում: Փաշինյանը խաբում է, ժողովրդի աչքի մեջ նայում ու ժողովրդին խաբում է:
Ալիևը պահանջել էր, որ Փաշինյանը հայտարարի՝ Արցախը Ադրբեջան է, և վերջ: Արցախի ժողովրդի 99.9 տոկոսը չի՛ համաձայնելու այդ նախադասությանը»:
Իսկ ի՞նչ քայլեր է ձեռնարկում դա կանխելու համար, հարցրեցինք արցախցի կնոջը.
«Արցախցին մենա՛կ է, Արցախի ժողովուրդն այսօր խորը փոսում մենա՛կ է, ձեռք չկա՛, որ մեկնի, մենա՛կ է, օգնող չկա՛, ժողովուրդը քանի գնում՝ հուսալքվում է: Մի տեղից մի բան ենք լսում ու դրանով ուրախանում ենք: Խոսակցություններ կան, որ ռուս խաղաղապահների նոր հրամանատարը նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության կետերի համաձայն՝ հարցերը լուծելու է, որ անցակետերը հանելու են, մենք այդ խոսակցությունները լսելով՝ ուրախանում ենք, որ ճանապարհը կբացվի, նորից կգանք-կգնանք, մեր կիսված ընտանիքները կմիավորվեն: Թոռանս ծնունդն էր, չկարողացանք գալ Երևան»:
Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը 2018 թվականի իշխանափոխությունից 1 տարի անց ապրիլ ամսվա վերջին օրը հռչակեց «Քաղաքացու օր», քաղաքացին ի՞նչը պետք է տոնի, արդյոք տոնելու առիթ կա՞, հարցրեցինք Լեսմոնյա Օհանջանյանին:
«Ի՞նչ տոն, այդ տոնի վրա 100 տոկոս կարելի է խաչ քաշել, այն կարելի է հռչակել Ադրբեջանի քաղաքացու օր: ՀՀ քաղաքացին այսօր ի՞նչ է տեսնում՝ թե՛ Հայաստանում, թե՛ Արցախում:
Ինքը Հայաստանի քանի՞ տարածք հանձնեց, ինչքան գյուղեր, բնակավայրեր, էդ քաղաքացին ի՞նչ է զգում, իրենց բնակավայրերը կորցրածներն էլ են, չէ՞, ՀՀ քաղաքացի, էդ մարդիկ ի՞նչ պետք է նշեն օրինակ: Փաշինյանն ու իր թիմը ՀՀ քաղաքացի՝ հասկանում են միայն իրենց՝ ՔՊ-ականներին և իրենց զոմբիներին, որ իրենց ձայն են տվել ու իրենց շրջանակներում են, միայն նրանք կարող են նշել, բայց հասկացող քաղաքացին, իմ կարծիքով՝ ոչ մի քաղաքացու տոն էլ չեն ուզի նշել, որովհետև ի՞նչ քաղաքացի, եթե իր անվտանգությունն ապահովված չի…
Արցախցին ուժե՛ղ է, արցախցին դեռ կարող է մաքառել, արցախցին ուզում է իր երեխան էլ մարդավարի ապրի, մեր երեխաներն ամեն ինչից զուրկ են, մի միրգ տեսնելիս երեխաների աչքերը շողում են: Մեր երեխաները, արդեն 5-րդ ամիսն է՝ ամեն ինչից զուրկ են, բայց արցախցին էլի պայքարում է, էլի կարող է սպասել, ամուր կանգնել իր հողի վրա: Մեր հույսը չի՛ մարել, մենք հույսով սպասում ենք»:
