Աղոթող մարդը միշտ ունի ներքին մի խաղաղություն, ուրախություն, որ այս աշխարհից չէ, այլ Աստծուց է գալիս, որի մասին ասաց Տեր Հիսուս. «Իմ խաղաղությունն եմ տալիս ձեզ» (Հովհաննես 14:27) և «Եկեք Ինձ մոտ, բոլոր հոգնածներդ ու բեռնավորվածներդ, և Ես ձեզ կհանգստացնեմ» (Մատթեոս 11:28): Աղոթող մարդու սրտի մեջ Աստված դնում է Սուրբ Հոգու առհավատչյան, որի մասին խոսում է Պողոս առաքյալը (Բ Կորնթացիներ 1:21-22): Դա Աստծու ներկայությունն է մարդու մեջ: Նման մարդը հավատալու համար այլևս արտաքին նշանների կարիք չունի, քանզի Աստված Ինքը բնակվում է նրա հոգում, ինչպես ասաց Տեր Հիսուս, թե՝ Երկնքի Աքայությունը ձեր մեջ է:
Մեր կյանքի անբաժան իրողություններից են երազները, թեև լինում են դեպքեր, երբ կարող ենք երկար ժամանակ երազներ չտեսնել կամ հազվադեպ տեսնել: Հավանաբար աշխարհում չկա որևէ մարդ, որն առնչված չլինի այս երևույթին, որտեղ անհնարինը դառնում է հնարավոր, անիրականը՝ իրական, թեև երազ է, այլ ոչ թե արթմնի իրականություն:
Աստվածաշունչը շեշտում է հավատքի կարևորությունը, հավատք, որը փրկում է մարդուն և պարգևում կյանք: Մարդկանց ընկալումները տարբեր են հավատքի վերաբերյալ, բայց վերջնական հիմնակետում այդ ամենն ամբողջանում է երկնքից իջած հավիտենական ճառագայթի ներքո:
«Մարդկանց միտքը մանիպուլացնելը նշանակում է՝ զրկել նրանց ազատ կամքից, ստրկացնել նրանց, որովհետև, եթե մարդուն չես ասում ճշմարտությունը, փակում ես նրա՝ ճիշտ ընտրություն կատարելու, ազատ ընտրություն կատարելու հնարավորությունը: Դրա համար է մեր Տեր Հիսուս Քրիստոս ասում՝ ճանաչեք ճշմարտությունը, և այն կազատի ձեզ, որովհետև հակառակ դեպքում, երբ չգիտես ճշմարտությունը, չես էլ կարող դիրքորոշում ունենալ»:
Շուրջ 350 հայտ է եղել. ընտրել են մարդիկ` էլեկտրոնային քվեարկությամբ. ուշադրություն է դարձվել Քրիստոսի դիմագծերին. Հովհաննիսյան
Այո, քաղաքական առումով նա դեռևս կենսունակ է, բայց այդ կենսունակության գաղտնիքը ոչ թե ուժի կամ խելքի մեջ է, այլ բարոյականության իսպառ,տոտալ բացակայության։ Խիղճ, պատիվ կամ արժանապատվություն ունեցող ցանկացած մեկը վաղուց վերջ էր դրել սեփական քաղաքական կյանքին։ Անշուշտ, նա живучий է, բայց կենսաբանությունից էլ է հայտնի,որ բարդ, զարգացած օրգանիզմները կամ տեսակները живучий չեն լինում»։
168.am-ի հետ զրույցում Բյուրականի Սուրբ Հովհաննես եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Վրթանես Բաղալյանը նշեց, որ Սուրբ ծննդյան տոնն Առաքելական եկեղեցու կարևոր տոներից մեկն է՝ Հիսուս Քրիստոսի ծնունդով են պայմանավորված տնօրինական բոլոր գործողությունները։
Երուսաղեմում քրիստոնյա վանականներին և Հիսուս Քրիստոսի անունը վիրավորելը դառնում է ամենօրյա երևույթ: Լեհ միանձնուհիներից մեկը պատմել է` ուղղափառ հրեաները, այդ թվում՝ երիտասարդները, թքում են նրանց մեջքին, աղբը ցանկապատի վրայով նետում վանքի բակ և մոտակա տների պատուհաններից, քարեր նետում վանքի դարպասների ուղղությամբ, ջուր ցանում կամ մնացորդների փաթեթներով հարվածում վանականներին:
Սուրբ Գրքում հաճախակի ենք հանդիպում իրադարձությունների, որոնք կապված են քառասուն թվի հետ: Նոյի օրերին՝ ջրհեղեղի ժամանակ, քառասուն օր անձրև եկավ: Երբ Մովսեսն իր ժողովրդին հանում էր Եգիպտոսից, Իսրայելի որդիներն անապատում շրջեցին քառասուն տարի մինչև հասան Ավետյաց երկիր՝ Քանան: Սավուղը, Դավիթն ու Սողոմոնը քառասուն տարի թագավորեցին: Քրիստոս անապատում քառասուն օր ու գիշեր ծոմ պահեց մինչև Իր գործունեությունն սկսելը: Հարություն առնելուց հետո Նա երկրում մնաց քառասուն օր մինչև երկինք համբարձվելը:
«Պրեսսինգ» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրը Հայ Առաքելական եկեղեցու Տավուշի թեմի առաջնորդ գերաշնորհ Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանն է:
