«Չի կարելի ամեն անգամ գալ նույն կինոյին ու մտածել, որ ուրիշ ձև է լինելու: Պետք է կա՛մ կինոն փոխել, կա՛մ դերասաններին, կա՛մ ռեժիսորին, կա՛մ էլ դրա ռեմիքսը նկարել»,- այսօր իր գործով շինծու դատական նիստից հետո, որում դատավոր Վահե Դոլմազյանը կրկին ևս 3 ամսով երկարացրեց Արմեն Աշոտյանի կալանքը, 168.am-ի հետ ավանդական հարցուպատասխանի ժամանակ ասաց քաղբանտարկյալ Աշոտյանը՝ անդրադառնալով իր վերաբերյալ դատարանի որոշմանը:
«Յուրաքանչյուր տված դրամաշնորհի հետևում ես տեսնում եմ այդ կապերը, որոնք առերևույթ վկայում են այն մասին, որ Կինոկենտրոնը շահ ունի այդտեղ: Ես կարող եմ կասկածներ հայտնել, որ հասկանալով՝ իրենք այլևս չեն տնօրինելու պետական ֆինանսները, իրենք այդ գումարները տվել են այն արտադրողներին, որոնց հետ երկարատև փոխհամագործակցության խնդիր ունեն:
«Վարչապետը, որը ՀՀ քաղաքացիներին տարանջատում է իր թիմի անդամներից, նրա ձեռքերը չգիտեմ՝ ինչ պետք է անել, պետք է համենայնդեպս զրկել բան ստորագրելու հնարավորությունից: Այդ թքելը նրա արդյունքն է, որ, ներողություն արտահայտությանս համար, հասկանում են, որ թքել են, որովհետև «Գելլափի» վերջին արդյունքներով ունեն 20 տոկոս ձայն, այսինքն՝ 10 մարդուց երկուսն է նրանց վստահում»:
«2008թ. մարտի 1-ին ես եղել եմ ընդդիմադիրների շարքում, բայց 2009թ. իմ ֆիլմը էկրան է բարձրացել, և ո՛չ նախագահ Քոչարյանի, ո՛չ նախագահ Սարգսյանի մտքով երբեք չի անցել ինչ-որ բռնաճնշումներ իրականացնել իմ դեմ: Հայաստանում չկա որևէ նախագահ, որի հանդեպ մեծ համակրանք ունենամ, որովհետև աղքատ երկրում իշխանության հանդեպ համակրանք ունենալը նոնսենս է ստեղծագործողի համար, որովհետև ձեր հայրենակիցները թշվառ կյանքով են ապրում, իսկ իշխանությունն ապրում է երջանիկ»:
Այն ներկայացնում է Շվեդիայի կինոյի ինստիտուտի արխիվային ֆիլմերի հավաքածուների համադրող Յան Վենգստրյոմի ձայնը:
